[venkatesan v: 😎இமயத்தின் மடியில் இல்லாளுடன் பத்ரி நோக்கி... Part12 அவள் பார்வையில்.....
விசுவநாதர் ஆலயத்தைக் காட்டி கன்னத்தில் போட்டுக்கொள்ள சொல்லிவிட்டு ஜீப்பில் ஏறச்சொல்கிறார்.இரவுக்குள் பத்ரிநாத் போக வேண்டும் .வழியில் லேட் செய்தால் ராம்பூர் அனுபவம் தொடரும் என மிரட்டுகிறார்.நான் நடுங்கி குப்த காசி கோபுரம் பார்த்து அச்சிவனில் உறையும் என் பெருமாளை நினைத்து கன்னத்தில் போட்டுக்கொள்கிறேன்.அதிசயமாய் முன் சீட்டில் இருவரும்.நான்கு பேர் நெருக்கும் நடு சீட்டை விட சாய்மானம் போதாத பின் சீட்டைவிட இது தேவலை.முன் கண்ணாடி வழி இறங்கும் மலைப்பாதையும் ஓடிவரும் நதியும் விரிகிறது.
மலைகள் – பச்சை மலைகள் – கண்கள் முழுக்க பசேலென விரிந்தபடி காணப்படும் உயரமான மலைகள். கண்ணுக்கெட்டியது வரை ஒன்றன்பின் ஒன்றாக அடுக்கடுக்காக மலைகள், ஜன்னல் வழியாக வரும் காலை நேர குளிரை உள்வாங்கியபடி கண்களால் அந்த நீல ஆகாயத்தையும் பச்சை மலைகளையும் கீழே அதள பாதாளத்தில் ஓடும் ஆற்றின் வெள்ளத்தையும் ரசித்தேன். குளிர் காற்று ஸ்வெட்டரையும் தாண்டி உடம்புக்குள் பரவி சில்லிட வைத்தது. வாயை திறந்து கொட்டாவி விட பனிப்புகை காற்றில் கலந்தது. ஜீப் ஒரு திருப்பத்தில் வளைந்தபோது ஜன்னல் வழியாக கீழே எட்டிப் பார்த்தேன். ஐய்யோ, ஜீப்புக்கும் சரிவுக்கும் இடையில் எறும்பு ஊறும் இடைவெளி. கீழே அதள பாதாளம். பின்சீட்டில் இருந்த ஒரு பெண் பயத்தில் அலறிவிட்டார். ஆனால் வாகன ஓட்டுனரோ இதுபோல பல்லாயிரக்கணக்கான வளைவுகளை கண்டவர் போல அனாயசமாக ஸ்டியரிங்கை வளைத்துக்கொண்டிருந்தார். எங்களுக்கு முன்னே வாகனங்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக சென்று கொண்டிருந்தன. ஓரிடத்தில் நீர் வீழ்ச்சியுடன் அற்புத காட்சி. அவர் கையிலிருந்த அவரது கேமராவை ஜன்னலோரம் அமர்ந்திருந்த என்னிடம் கொடுத்து அந்த காட்சியை படம் பிடிக்க சொல்கிறார். நான் காமிராவை பிடித்துக்கொண்டு க்ளிக் செய்ய போக சட்டென ஜீப் வளைந்து எங்களிடம் விளையாட்டு காட்டியது. இப்போது சாலையோரம் நீள கம்புகளை இறுக்க கட்டியபடி வரிசையாக நடந்து செல்லும் காட்டுப்பெண்கள் சென்று கொண்டிருக்க ஜீப் அவர்களை கடந்தபின் முன்பக்கமாக க்ளிக் செய்ய வேண்டி காத்திருக்க மீண்டும் இன்னொரு திருப்பத்தில் ஜீப் வளைந்து திரும்பி போக்கு காட்டியது. என்ன எடுத்தாயா என அவர் கேட்க நான் சிரித்து இப்ப எடுத்தா போட்டா நல்லா இருக்காது வண்டி நிக்கட்டும் எனக்கூறி சமாளித்து மீண்டும் ஜன்னலுக்கு திரும்பினேன்.
மண் பாதைகள் பாம்பு போல மலையின் இடுப்பு சுற்றியபடி நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. ஜீப்பின் பின்னால் யாரோ தொடர்ந்து பாடல்களை பாடி அசத்த நாங்களனைவரும் கைகளை தட்டி அவர்களை ஊக்கப்படுத்தியபடி மகிழ்ச்சி உடலில் அலையென பரவ பயணித்தோம். இந்த மலையை குடைந்து பாதை போட்டது யார்? எது மனிதனை இந்த இடத்தில் பாதை போட வைத்தது, இங்கிருக்கும் புண்ணிய பூமிகளான கேதார்நாத், பத்ரிநாத், கங்கோத்ரி போன்றவை ஏன் தரையில் இருந்திருக்கக்கூடாது கேள்விகள் என்னை துரத்திக் கொண்டிருந்தன. ஆனால் அந்த கேள்விகள் எவற்றுக்கும் பதில் தேட விருப்பமில்லை. மனம் பேரானந்தத்தில் அந்த அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தது. இந்த அழகு நம் மனதுள் நிகழ்த்தும் மவுன உரையாடல்கள் ஆழமானவை. வார்த்தைகளால் மொழிபெயர்க்க முடியாதவை. இதுவரை இமயமலை என்றதும் நாம் கற்பனை செய்து வைத்த அனைத்தையும் கடந்ததொரு பெரும் பிரம்மாண்டம்..பாடியவர்கள் இதோ அகஸ்திய முனி என்ற இடத்தில் இறங்க ஜீப் நிற்கிறது நம் தமிழ் இலக்கணம் கண்ட அகத்தியர் பெயரில் ஊர் இருப்பது ஆச்சர்யமாய் இருந்தது.சிவன் பார்வதி திருமணம் காண உலகமே இமயம் செல்ல சம நிலை குலைய இவர் தெற்கே சென்று சமன் செய்த்தாகத்தான் படித்திருக்கிறோம்.அந்த கைமாறுக்கு இமயத்தில் இவர் பெயரில் ஊர்? இப்போது ஜீப்பில் புதிதாக ஏறியவன் செல்போனில் சத்தமாக திருப்பதி காஞ்சிபுரம் சென்னை நீச்சல் குளத்துடன் ஹோட்டல் புக்கிங் என இந்தியில் உரக்க நாராசமாக பேசிக்கொண்டு வந்தாலும் நம் ஊர் பெயர் கேட்டதில் ஒரு மகிழ்ச்சி.இப்போது ஜீப் ருத்ரப்ரயாகையை நெருங்குகிறது.நேரம் ஒரு மணி என்பதால் வெயில் நதியின் நீரில் தெளித்து விளையாடுகிறது.
கேதார்நாத்தில் சிறு ஓடையாக உருவாகும் மந்தாகினி என்ற நதியும், பத்ரிநாத்தில் உருவாகும் அலக்நந்தா என்ற நதியும், ருத்ர பிரயாக் என்ற இடத்தில் கலந்து பல்வேறு நதிகளை இணைத்து, ஹரித்துவாரில் கங்கையாக ஓடுகின்றது. இங்குதான் கேதார் பத்ரி பாதைகள் பிரிகிறது்.இடப்புறம் சென்றால் கேதார்.நேராக சென்றால் பத்ரி.ஜீப்பிலிருந்து இறங்குகிறோம்.ஏற்கனவே சாப்பிட்ட ஷாகாஹாரி ஓட்டல் சென்று நான் ஜீரா ரைஸும் அவர் தாலியும் ஆர்டர் செய்கிறோம்.தயிரைத் தொட்டுக்கொண்டு விழுங்கி வைக்கிறேன்.இவர் பக்கத்து பொது டாய்லெட் போய் வந்து என்னையும் போகச்சொன்னார்.கிட்ட நெருங்கும் போதே குமட்டி கடுகெண்ணெய் ஜீரா ரைஸ் வாந்தியாக மாற தொண்டையில் ஏற ,வேண்டாம் என மறுத்து பேருந்து நிறுத்தம் சென்றோம்.
அடுத்த ஊர் கர்ணப்ரயாகிற்கு கும்பலாக ஒரு பேருந்து.ஜீப்பில் உட்கார்ந்தே வந்ததால் ஒரு சேஞ்சுக்குநின்று போகலாம் என ஏறினார்.மலைப்பாதைகளின் திருப்பத்தில் நிற்பவர்கள் பிடிப்பு இல்லாமல் பாலன்ஸ் செய்வது பெரும் கொடுமை.கர்ண ப்ரயாகில் இறங்கிக்கொண்டோம்.சென்ற முறை இந்த ஊரில் கங்கை யோரம் பாடாவதி ஓட்டலில் தங்கியதும் பின் உணவு உண்ண அந்த ஊரின் சுமாரான ஓட்டலுக்கு சென்ற போது அங்கு ரஜினி படம் பார்த்து கேட்டதில் ரஜினி அங்குதான் தங்குவதாய் தெரிந்தது.இவர் ஊர் திரும்பி தான் ரஜினி தங்கிய ஓட்டல்களில் தங்கியதாக பீலா விட்ட நினைவு வந்து சிரிப்பு வந்தது.
இங்கு பின்டார் என்ற நதி அலக்நந்தாவுடன் கலக்கிறது. பிண்டாரி பனியாற்றிலிருந்து ஓடி வரும் பிண்டாரி நதியும் அலக்நந்தாவும் சங்கமம் ஆகும் இடம் கர்ணப்ரயாகை. மஹாபாரதத்து கர்ணனின் பெயரால் இந்த் கூடுதுறை இப்பெயர் பெற்றது. தங்களது மூத்த சகோதரன் கொடை வள்ளல் கர்ணனுக்கு பாண்டவர்கள் பிண்டதானம் செய்த தலம். தானத்தினால் பெயர் பெற்ற கர்ணனிடம் பாண்டவர்கள் கடைசி ஆசை என்னவென்று கேட்க , எங்கு இறுதி கர்மம் நடைபெறவில்லையோ அங்கு தனக்கு இறுதி காரியம் நடைபெறவேண்டும் என்று கூற, இங்கு ஒரு இடம் கிட்ட அர்ச்சுனன் பாணம் விட பிண்டாரி உற்பத்தியாகி வந்தாள். இதன் கரையில் கர்ணனுக்கு ஒரு சிறு கோயில் உள்ளது. மறு கரையில் கிருஷ்ணருக்கும், சிவபெருமானுக்கும், துர்கா தேவிக்கும் கோயில்கள் உள்ளன. கன்வ முனிவரின் ஆசிரமம் இங்குதான் இருந்திருக்கின்றது. துஷ்யந்தன் சகுந்தலை காதல் நாடகம் அரங்கேறியதும் இங்குதான். அதைத்தான் காளிதாசன் இயற்றிய அற்புத இலக்கியமாக இயற்றினார். விவேகானந்தர் இங்கு சில நாட்கள் தங்கியுள்ளார். இங்கிருந்து நைனிதால் மற்றும் இராணிகேத்திற்கு பாதை செல்கின்றது.
இந்த பிரயாகைகள் நமக்கு ஒரு பாடத்தை உணர்த்துகின்றன. முதல் பிரயாகையில் தவுலியும் அலக்நந்தாவும் சங்கமம் ஆனால் அதற்குப்பின் தவுலி இல்லை அலக்நந்தாதான், அது போலவே இரண்டாவது சங்கமத்தில் நந்தாங்கினியும் அலக்நந்தாவும் இணைகின்றனர் அதற்குப்பின் நந்தாங்கினி இல்லை, மூன்றாவது பிரயாகைக்குப்பின் பிண்டாரி இல்லை, நான்காவது பிரயாகைக்குப்பின் மந்தாங்கினி இல்லை, ஐந்தாவது சங்கமத்திற்க்குப் பிறகு பாகீரதியும் இல்லை, அலக்நந்தாவும் இல்லை, கங்கையாக மாறுகின்றனர், இறுதியாக கடலில் கலந்தபின் கங்கையே இல்லை. அது போல ஜீவாத்மாக்களாகிய நாம் எண்ணற்ற நாமம் கொண்டாலும் அவையெல்லாம் இறுதியி பரமாத்மாவுடன் இணையும் போது மறைந்து போகும், ஆகவே நான் என்னும் ஆங்காரமும் எனது என்னும் மமகாரமும் இல்லாமல் வாழ வேண்டும் என்பதை இந்த ப்ரயாகைகள் நமக்கு உணர்த்துகின்றன. சென்ற முறை கலக்குமிடம் சென்று பார்த்ததும் கர்ணன் பார்வதி கோயில் தரிசனமும் நினைவில்.மீண்டும் சமோலி என்ற ஊருக்கு ஜீப் பயணம் .வெயில் ஏறி குளுமை குறைந்து எனக்கு ஸ்பாஞ்சிலிடிஸ் வலி ஆரம்பித்தது.சமோலியில் ரூம் போட்டு விடலாம்.ஆனால் அங்கு கோயில் ஏதுமில்லை.ஜோஷிமட் வரை பொறுமையாக வந்தால் பாடல் பெற்ற நரசிம்மரை ஸேவிக்கலாம் என்றார்.சமோலியில் அவர் டீ குடித்து வரும் வரை நிழலில் பெருமாளை த்யானம் செய்தபடி அமர்ந்தேன்.பேருந்து கிடைத்தாலாவது அமர கொஞ்சம் இதமாக இருக்கும்.ஆனால. அடுத்த ஜீப்காரன் ஜோஷிமட் என கூப்பிட்டவுடன் அவர் என்னைப்பார்க்க பேய்க்கு வாக்கப்பட்டால் புளிய மரத்தில் ஏறித்தானே ஆகவேண்டும்?🤑🤑
