காதலிலே தோல்வியுற்று

காதலிலே தோல்வியுற்று

R.C. Natarajan

"சாப்பாடு பரிமாறட்டுமா?" அந்தணக் கிழவர் கேட்டார்.

"இதோ, கைகழுவிட்டு வர்றேன்," சென்று வந்தான். பார்ப்பதற்கு வசீகரமாக இருந்தான். என்ன வயது என்று நிர்ணயிக்க முடியாதத் தோற்றம்.

சுருக்கமாக சாப்பிட்டான்.

"ஏன்? சாப்பாடு நன்னால்லையா?" கிழவர் கேட்டார்.

"நல்லாயிருக்கு. போறும்." எழுந்து சென்று வாய் கைகழுவி வந்தான்.

கிழவர் அவன் சாப்பிட்ட இலையை எடுத்து குப்பைத்தொட்டியில் போட்டுவிட்டு, கைகழுவி வந்தார்.

"வேற மனுஷங்க யாரையுமே காணலியே. ஏன் ?"

"எப்பவாவது யாராவது வருவா. சாப்டுட்டு ஏதானும் குடுத்துட்டு போவா. இப்படியே ஜீவனம் ஓடறது."

தன் பையிலிருந்தது சில நாணயங்களை எடுத்துக் கொடுத்தான்.

"அய்யய்யோ, இவ்வளோ வேணாம். இது போறும்." திருப்பிக் கொடுத்தார்.

"பரவால்லை, வெச்சுக்கங்க. தேவைக்கு உதவும்."

"நீங்க தீர்க்காயுசா இருக்கணும். ஒங்களுக்கு ரொம்ப நல்ல மனசு. ஸ்வாமி ஒங்களுக்கு எல்லா சந்தோஷத்தையும் குடுப்பார்."

"ஹ்ம்ம்..." பெருமூச்சு விட்டான்.

"ஏன் பெருமூசசு விடறேள் ? ஏதாவது கவலையா?"

அவரை உத்து நோக்கினான்.

அவர் கண்கள் கொஞ்சம் மருண்டன. "தப்பா கேட்டுட்டேனா? மன்னிச்சுக்கோங்கோ."

"தப்பில்லை." மௌனித்தான்.

"கவலையை வாய்விட்டுச் சொன்னா பாதி எறங்கிடும்னு பெரியவா சொல்லுவா."

"நீங்களும் பெரியவர்தானே? வயசுல என்னைவிட ரொம்ப பெரியவர். வர்றவங்களுக்கு சாப்பாடு போட்டு பசி தீர்க்கறீங்க. அப்படி பார்த்தா நீங்களும் பெரியவர்தானே?"

"ஒங்களுக்கு ரொம்ப நல்ல மனசு. அற்புதமா, மனசுக்கு இதம்மா பேசறேள். ஆனா எதோ ஒரு கவலை மனசுக்குள்ள இருக்குன்னு தெரியறது. என் மனசுல அப்படிப் படறது."

"நீங்க சொன்னது சரிதான் பெரியவரே." மௌனம்.

"இன்னொன்னு சொல்லட்டுமா?"

"சொல்லுங்க."

"எதோ பொம்மனாட்டி விஷயம்னு தோணறது."

வியப்புடன் அவரை நோக்கினான். "எப்படி சொல்றீங்க?"

"எவ்வளவோ பேரை பார்க்கறேன்; பேசறேன். அந்த அனுபவம்."

மேலும் மெளனமாக இருந்தான்.

கிழவர் உள்ளே சென்று ஒரு குவளையில் நீர் கொண்டு வந்தார்.

"இந்தாங்கோ. தீர்த்தம் சாப்பிடுங்கோ."

வாங்கி குடித்துவிட்டு "ரொம்ப நன்றி பெரியவரே," என்றான்.

"ஆவதும் பெண்ணாலே, அழிவதும் பெண்ணாலேன்னு முன்னோர் சொல்லியிருக்கா. கேட்டிருக்கேளா?"

"இல்லை. ஆவது பெண்ணாலே, புரியுது. அழிவது, எப்படி?"

"நல்ல யோசிச்சுப் பாருங்கோ. அழிவதுன்னா செத்துப் போறதுன்னுதான் அர்த்தமா என்ன?"

"பின்னே?"

"மனநிம்மதி அழிஞ்சா வாழ்க்கை அழிஞ்ச மாதிரிதானே?"

"அதுவும் சரிதான்," என்று மறுபடியும் சிறிது நீரைப் பருகினான்.

"நீங்க ஒரு பெண்ணை காதலிச்சேள், சரிதானே?"

"ஆமா. எப்படி தெரியும்?"

"ஒரு அனுமானந்தான். கொஞ்ச நாள்அவளும் உங்களை காதலிச்சா. இல்லையா?"

"உண்மை."

"அவளுக்காக நிறைய்ய செலவு பண்ணிருப்பேளே?"

"செஞ்சேன்."

"இப்போ கைப்பணமெல்லாம் செலவாகியிருக்குமே?"

"ஆமா."

"மேலே குடுக்க பணமில்லையா?"

"ம்ம்... எப்படி தெரியும்?"

"உங்க பையிலே இருந்த பணம் பார்த்தேன். சில்லறையாத்தான் இருந்தது. பணம் இல்லேன்னதும் அவ்வளோதான், போயிட்டுவான்னுட்டாளா ?"

"உண்மை."

"உங்க தன்மானத்தை அழிச்சிருக்கா. இதுதான் ஒரு மனுஷனுக்கு பெரிய அழிவு... உயிரோட வாழும்போதே செத்துப்போயிட்டாப்ல தோணும். உங்க மனக்கவலை எனக்கு புரியறது."

"ரொம்ப சரி. ஏண்டா வாழணும்னு தோணுது."

"சிவ சிவா. அப்படியெல்லாம் பேசாதீங்கோ. எப்போவுமே பகவான் நல்லவாளுக்கு கைகுடுப்பான். கவலைப் படாதேள்."

"அதுவும் சரிதான்."

"என்ன பண்றதா இருக்கேள் ?"

"மதுரைப் பட்டணம் போய் ஏதாவது வியாபாரம் பண்ணி வாழலாம்னு தோணுது."

"பண்ணுங்கோ. பட்டணம் போற பட்சத்துல ஒரு யோசனை."

"என்ன?"

"அரசாங்கத்துல பெரிய பதவில இருக்கறவாள்ட்டேருந்து தூர விலகியே இருங்கோ. கொஞ்சம் ஆபத்தானவா. உங்க முகத்தைப் பார்க்கறப்போ உங்களுக்கு ஏதோ ஆபத்து நடக்க வாய்ப்பிருக்குன்னு மனசுல தோணறது. எதுக்கும் ஜாக்கிரதையா இருங்கோ."

"கண்டிப்பா மனசுலே வெச்சுக்கறேன்."

"வியாபாரத்துக்கு மூலதனம் வேணுமே? என்ன பண்ணப் போறேள்?"

"வீட்டுல இருக்கற எதையாவது வித்து பணம் திரட்டணும். பார்க்கறேன். பேசினா தெரியும்."

"யாரோட பேசினா?"

"வீட்ல என் பெண்டாட்டி இருக்கா. அவகிட்ட."

"என்னது? பெண்டாட்டியா?"

"ஆமா. அவ பேரு கண்ணகி," என்று கூறிவிட்டு வெளியேறினான்.

-oOo-