ஒத்தமாட்டு வண்டியும் ஒசரமான அய்யாவும்

 ஒத்தமாட்டு வண்டியும் ஒசரமான அய்யாவும்

( சிறுகதை)

அந்த அய்யாவுக்கு வலது கைன்னா அது அந்த ஒத்தமாட்டுவண்டிதான். அவரோட வயித்துப் பொழைப்புக்கான தொழில் மண்பாண்டம் செய்யிறது. அதுக்குத்தேவையான மணல் களிமண் வண்டல் எல்லாம் பக்கத்துல இருக்குற வைகை ஆத்துல இருந்து எடுத்துவரவும் அப்புறம் அதைச் சட்டி பானை குழுதானி தொட்டின்னு செஞ்சு கொண்டு போய் நாயத்துக்கெழமச் சந்தைஅப்புறம் செடிகள் வைக்கத் தொட்டிகேக்குறவுகளுக்கு டிராவல் பங்களா  ஓட்டல் மாதிரி எடங்களுக்குக் கொண்டுபோறதுக்கு அதுதான் ஒதவனும்,

என்னாதான் அந்த வண்டில பூட்டுற மாடு களனித்தண்ணி குடிச்சாலும் சரக்கு ஏத்திட்டுப் போனா பஸ்டாண்டு பக்கத்துல இருக்குற சீனி டீக்கடையில இவர் சாயாக்குடிக்கும்போது அதுக்கும் ரெண்டு வாழப்பழம் வாங்கித்தரணும்

ஆத்துக்கு மண் எடுக்கப்போனா அங்க இருக்குற விருமாண்டி டீக்கடையில் இதே சம்பவம் தொடரும். இல்லைன்னா மாடு அந்த எடத்தைவிட்டு இஞ்ச் நகராது. வாழப்பழத்தை வாங்கிக் கொடுத்து திண்ணுட்டுத்தான் நகரும் பெருசா அதை ஓட்டவேண்டியதில்ல மேற்காலபோனா ஆத்துக்கு மண் எடுக்கன்னு தெரியும் நேரா அங்கபோய் நின்னுடும்

கிழக்கால போனா சந்தைக்கி அங்கபோய் நின்னுடும் என்னா ரயில்வே பாலம் மில்கேட்டுக்குப் பக்கத்துல இருக்கு அதுல கீழ எறங்கி வண்டி மேல ஏறனும் அப்ப அவரும் சேந்து வண்டிய இழுப்பாரு

இதுதவிற அவரோட பிள்ளைகளுக்குக் கலியாணம் பண்ணுனப்ப சாமான் சட்டெல்லாம் ஏத்திட்டுப்போனது இந்த ஒத்த மாட்டு வண்டிதான். வண்டி அவரோட தம்பி வைச்சிருந்தாலும் அவர் ஓட்ட மாட்டார் எல்லாம் இவருதான்.  அவரோட மகளுகல பக்க்த்து ஊருகலான சாமனத்தம் அப்புறம் மேலக்கால்ல தான் கட்டிக் குடுத்துருந்தாரு அதுரெண்டும்தான் இந்த வண்டிக்கான எல்லை

சித்திரத்திருவிழா அப்ப எல்லாம் வண்டில தான் கோரிப்பாளையம் மடத்துக்குப் போறது வண்டில சின்னஞ்சிறு பிள்ளைக அப்புறம் வயசான கிழவிக எல்லாம் வைக்கோலை அதில் போட்டு ஏறி ஒக்காந்துக்கிருங்கள் இவரு நடந்தே வண்டிகூடப்போவாரு. திருவிழாவில நெறையா வாழப்பழம் சூரை போடுவாங்க அதெல்லாம் அந்த மாட்டுக்குத்தான்.

மேற்கால மேலக்கால் கிழக்கால சாமணத்தம்  இதைத்தாண்டி வண்டி போகாது. இப்புடித்தான் அவரோட கடைசி மகனுக்குக்கு தன்னோட மகவழிப்பேத்தியக் கல்யாணம் செய்ய பேசி முடிச்சிருந்தாரு. இது எல்லாருக்கும் தெரியும் ஆனா சின்னப்புள்ளைகளுக்குத் தெரியாதில்ல பேரப்புள்ளைக கிழவிக எல்லாத்தையும் ஒருநா க் காலையில 4 மணிக்கு வண்டி கட்டி ஏத்துனாரு அப்பவே சொல்லிட்டாரு திரும்பி வர ராத்திரி ஆனாலும் ஆயிறும்னு

அதுனால பிள்ளைக எல்லாம் ஒரே குசி ரொம்பதூரம் வண்டில போகப்போறம்னு ஏறுச்சுக. ஆனா வண்டி கீழவாசல் தாண்டி சாமநத்தம் ரோட்டில திரும்புனவன்ன சந்தேகம் வந்திச்சி  அப்ப ஒருத்தர் சொன்னாரு ”வண்டி ஒருவேளை ராமேஸ்வரம் போகுதோ”னு அப்ப அய்யா சொன்னாரு “ இது ஊர் எல்லையத்தாண்டவே விடிஞ்சிரும் இதுல ராமேஸ்வரமாவது போறதாவது எல்லாம் நம்ம கடைசிப்பய கலியாணம்தான் அதுவும் சாமநத்தம் தான் நு சொன்ன வன்ன எல்லாருக்கும் சப்புன்னு ஆயிப்போச்சு

அன்னிக்கி அங்கபோய் கலியாணம் முடிச்சி சீர் செனத்தியோட வண்டி திரும்ப வந்துச்சு.

அந்தக்காலத்துல வண்டிமாடு வைச்சிருகுறது இப்ப கார் வைச்சிருக்குற மாதிரி ஒரு கெளரவம்.

அந்த மாட்டுக்கு லாடம் அடிக்கிறப்ப மாத்திரம் அதைப்பாக்க சகிக்காது. அப்ப அய்யா பக்கத்துல இருந்து மொகத்தைத் தடவிக்கொடுப்பாரு “ கொஞ்சம்தான் இதோ முடிஞ்சிரும்  அவ்வளவுதான்”ன்னு ஆறுதல் சொல்லுவாரு

அதேமாதிரி வண்டிக்கு மசகு செய்ய வைக்கோலைப்போட்டு கருக்கி அதுல வெளக்கெண்ணையக் கலந்து மசகு செஞ்சி சக்கரத்துல அச்சுல தடவுவாறு மாட்டுக்குக் கஸ்டம் குடுக்கக்கூடாதுன்றதுக்காக

ராத்திரிகள்ல பயணம் போனா வண்டில லாந்தர் லைட்டு கட்டிட்டுப்போகனும் இல்லைன்னா போலீஸ்காரன் வழிமறிப்பாங்க அதுக்குன்னே சந்தையில மண்ணெண்ணை விளைக்கு வாங்கி கட்டிவைச்சிருந்தாரு

மாட்டுப்பொங்கலுக்கு மாட்டுக்கு கொம்புக்கும் வண்டிக்கும் கலர் எல்லாம் அடிச்சி அழகு பாப்பாரு. அன்னிக்கி மாட்டுக்கே கொண்டாட்டமாத்தான் இருக்கும்  கழுத்தில சலங்கையெல்லாம் கட்டி மாலை போட்டு ஜல் ஜல் நு ஓடும் அப்பெயெல்லாம் வண்டிக்கு பேட்ஜ் வாங்கி அடிக்கனும்  இன்னாரு வண்டின்றதுக்கு அதுதான் அடையாளம். வண்டிக்கு நம்பர் ரெஜிஸ்ட்ரேசன்லாம் கெடையாதுல்ல

ஒருதடவ வண்டில லாரி ஒன்னு மோதிடுச்சு வண்டிச் சக்கரம் முறிஞ்சிபோச்சு கொண்டுபோன மண்பாண்டங்கள் எல்லாம் ஒடைஞ்சி போச்சு. அந்த லாரிக்காரன் நிக்காமப்போயிட்டான். என்னா பண்ணுறதுன்னு தெரியல ஆனா மாட்டுக்கு ஒன்னும் ஆகல. அப்ப அவர் போய் போலீஸ் ஸ்டேசன்ல கம்ப்ளெயிண்ட் குடுக்கச் சொன்னாங்க ஆனா எழுதப்படிக்கதெரியாத அவருக்குப் போலீஸ் ஸ்டேசன்னா ஒரே பயம் அதுனால போகல. அவரோட மகன் அவரைக் கூப்புட்டுப்போய் புகார் குடுத்தாரு. அப்ப போலீஸ்ல கேட்டாங்க ”லாரி இடிச்சிருச்சுன்னு சொல்றீங்களே அந்த லாரிக்கு அடையாளம் எதுனாச்சும் சொல்லமுடியுமான்னு ” கேட்டாங்க

இவரு யோசிச்சிப்பாத்ததுல ஒன்னும் தெரியல  லாரிக்கு மஞ்சள் கலர் அடிச்சிருந்தது ஞாவகம் வந்துச்சு. ரொம்ப யோசிச்சிப்பாத்ததுல லாரி பின்னாடி ஒரு கட்சிக்கொடியும் அதன் தலைவர் படமும் இருந்தது நெனப்புக்கு வர அதை அவங்க கிட்டச்சொன்னாரு. சரி பாக்கலாம்னு சொல்லிட்டாங்க

ஆனா கொஞ்சநாள் கழிச்சி அதே லாரி வண்டிக்கு எதுத்தாப்புல வர மாடு மிரண்டு படுத்துருச்சு. லாரி வெலகிப்போகமுடியல இவர் லாரிக்குப்பின்னாடி போய் பாத்தா அதே அடையாளம் இருந்துச்சு. ஒடனே சத்தம் போட்டு கூட்டத்தைக்கூட்டிட்டாரு.  அப்புறமா போலீஸ்காரங்க வந்து பேச்சுவாரத்தை நடத்தி அவருக்குப் பணம் வாங்கிக்கொடுத்தாங்க அந்த அளவுக்கு மாடும் வண்டியும் அவரோட ஒட்டுதலோட இருந்துச்சு

கொஞ்ச வருசங்கள்ல வாங்கிவைச்சி ஓட்டுன மாட்டுக்கு வயசாயிருச்சு அதால வண்டி இழுக்க முடியல ஒருநாள் காலையில மாட்டுத்தொட்டில  செத்து விழுந்து கெடந்துச்சு. அதுக்கு மாலை யெல்லாம் போட்டு அதக்கொண்டு போய் ஆத்தோரத்துல அடக்கம் பண்ணி பாலெல்லாம் ஊத்துனாரு அய்யா. அன்னிக்கிப் பூராம் சாப்பிடல அவரு

அதுக்கப்புறம் ஒரு மாட்ட வாங்கி வண்டில பூட்டினாரு. ஆனா அது அடங்காத மாடு சண்டித்தனம் பண்ணும் ஒழுங்கா வண்டிய இழுக்காது திடீருண்ணு படுத்துரும் அப்ப வண்டில இருந்த மண்பாண்டங்கள் எல்லாம் ஒடைஞ்சி போயிருச்சு.  அந்த மாட்ட வித்துட்டு வேற மாடு வாங்கினாலும் சரிவரல மொதல்ல இருந்த அந்த மாடு மாதிரி திரும்ப அவருக்கு அமையவே இல்ல.  அவருக்கும் முடியாமப் போச்சு.

அந்த அய்யாவுக்கு அப்புறம் வண்டிமாடும் இல்லை. சைக்கிள் அப்புறமா சின்ன சின்ன லாரி எல்லாம் வந்தாச்சு. ரோடும் வண்டிமாட்டுக்கு ஒத்துவரல

இப்ப சமீபத்துல பைக்குல அவரோட பேரன் போனப்பத்தான் பாத்தான் எண்ணி அரைமணி இல்ல முக்காமணி நேரத்துல சாமணத்தம் போயாச்சு. அந்த தூரத்தத் தான் அப்ப மூணுமணிநேரத்துல போயிருக்கோம்னு நெனைக்கும்போது சிரிப்பு வந்துச்சு

ஆனா பைக்குல போகும்போது பேசமுடியல வண்டில கதைபேசிக்கிட்டு கேலியும் கிண்டலுமா போன பயணங்கள் தந்த சந்தோசத்தை இப்ப பைக்கும் காரும் தர முடியல.

அதை நெனைக்கும்போது வருத்தமாத்தேன் இருக்கு. என்னா பண்ண காலம் வேகமா எல்லாத்தையும் மாத்துது மனுசங்களையும் தான்

அ.முத்துவிஜயன்