மூன்று தலைமுறை 94 -95

 மூன்று தலை முறை -94

By N Krishnamurthy 

பத்து நாள் கழித்து விசுவின் ஆபீஸ் அட்ரசுக்கு  ஒரு ஏர் மெயில் வந்தது.அதில் செமினார் இன்விடேஷன் இணக்கப்பட்டிருந்தது."யூ ஆர் இன்வைடட்" என்று ப்ரபசர் டெர்மன் தன் கைப்பட எழுதி கையெழுத்திண்டிருந்தார். அதை எடுத்துக்கொண்டு H.O.D யிடம்   சென்று காட்டினான் விசு. "வெரி குட்.நீ ஏன் ஆபீஸ் சார்பாக போய் இதில் கலந்து கொள்ள கூடாது?" என்று கேட்டார் அவர். "நிச்சயம் சார்.  செய்யலாம்"என்று கூறினான் விசு.உடனே H.O.D, டைரக்டருடன் பேசி, விசு ஐ.ஐ.டி  சார்பில் பெங்களூர் செமினாரில் கலந்து  கொள்வதற்கு  பர்மிஷன் வாங்கித் தந்தார்.வீட்டுக்கு வந்ததும்  இந்த விஷயத்தை எல்லோரிடம் பகிர்ந்து கொண்டான்  விசு.விசாலி "ஏண்டா விசு. வெள்ளிக்கிழமை பங்ஷன்ற. சனி, ஞாயிறு லீவா போய்ட்டது.ஏன் காலுல வென்னீரை கொட்டிண்ட மாதிரி சனிக்கிழமையே திரும்பி வரணங்ற. போறதுதான் போற.நீ அங்க போய் எப்படியும்  ரெண்டு நாள் இருக்க கூடாதோ. ராகினியையும் ஏன் கூப்டுண்டு போப்படாது" என்று கேட்டாள். "சரிம்மா. அப்படியே செய்றேன்" என்றான் விசு.விசு பச்சை கொடி காட்டியதும்  ராகினி தன் வீட்டுக்கு போன் செய்து அம்மாவிடம் விவரத்தை  கூறினாள்.சுந்தரி "ஏண்டி ராகி. சச்சு சித்தி

அங்க இருக்கா தெரியுமோ.மறந்தூட்டயா. மல்லேஸ்வரம் பக்கத்ல வையாலிக்காவல்ல கடலாட்டும் வீடு.மனுஷா வரதில்லேன்னு கொறபட்டுக்றா.  நீயும்,மாப்ளையும்  பேசாம அங்க போய் தங்கிடுங்கோ. சித்திக்கும், சித்தப்பாவுக்கும் பரம சந்தோஷமா இருக்கும். நான் அவளுக்கு போன் பண்ணி  சொல்லீட்றேன்" என்றாள் சுந்தரி.

விஷயத்தை  கேட்ட விசு "அனாவச்யமா ஒருத்தருக்கு  தொந்தரவு கொடுக்க வேண்டாம்னு பாக்றேன்"என்று கூறினான். 

உடனே ராகினி "சித்தியும், சித்தப்பாவும் இதை தொந்தரவுன்னு எடுத்துக்க மாட்டா.மாறா நாம் அவ்வளவு தூரம் போய்ட்டு அவாத்ல தங்கலேன்னா   ரொம்ப வருத்தப்படுவா" என்று கூறினாள். அதற்கு விசு "சரி உன் இஷ்டம்"என்று கூறினான். மறு நாள் சுந்தரி ராகினிக்கு போன் செய்து "சித்தி,சித்தப்பாவுக்கு  நீங்கள் வருவதை சொல்லிவிட்டேன். எந்த தேதியில் அங்கிருப்பீங்கோன்னு  சொன்னா போறும்.ஸ்டேஷனுக்கே சித்தப்பா வந்து உங்களை ஆத்துக்கு அழைச்சிண்டு போய்டுவார்.அவருடைய அட்ரஸையும்,  டெலிபோன் நம்பரையும்  உங்களுக்கு நான் கொடுத்தூட்றேன்.

ஞாபகமாக உனக்கும், அவருக்கும் ஸ்வெட்டரை  எடுத்து வெச்சுக்கோ. பெங்களூர் இப்போ ரொம்ப குளிராக இருக்கும்.மறக்காம திரட்டிப்பால் வாய்ண்டு போ.அவா ரெண்டு பேருக்கும் திரட்டிப்பால்னா உசுரு"என்றாள் சுந்தரி.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு பெங்களூரில் உள்ள ஹெட் ஆபீஸில் ஆத்மானாதன் ட்ரெய்னிங் எடுத்தபோது ஆறு மாதம் பெங்களூரில் தங்கியிருக்க வேண்டியிருந்தது.

அந்த சமயத்தில் சுந்தரியும் அங்கு சென்று இருந்தாள். அப்போது அவள் பெங்களூர் குளிரில் நடுங்கியது  அவளுக்குத் தான் தெரியும்.

வியாழக்கிழமை இரவு பெங்களூர் மெயிலில் ராகினியும், விசுவும் பெங்களூருக்கு புறப்பட்டு சென்றார்கள். வெள்ளிக்கிழமை காலை ஐந்தரை மணிக்கு பெங்களூர் சிட்டி ஸ்டேஷன் சென்றுவிட்டது ட்ரெயின். கீழே இறங்கியதும்  பிளாட்பாரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ராகினியின் சித்தப்பா சதாசிவம்  கையை உயர்த்தி காட்டினார். பின்பு அவர்களை நோக்கி அவர் வந்தார்.

"மாப்பிள்ளை.வாங்க.வாங்க.வாம்மா ராகினி.மாப்பிள்ளை  என்னை உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா.கல்யாணத்துல பார்த்தது" என்றார்.விசுவுக்கு சுத்தமாக ஞாபகம் இல்லை. இருந்தாலும் "நன்றாக ஞாபகம் இருக்கே" என்றான்.சில சமயம் நன்மைக்காக சிறு சிறு பொய்களை கூற வேண்டி உள்ளது. பின்பு வெளியே வந்ததும் ஆட்டோ ரிக்ஷாவில் ஏறி வீட்டுக்கு சென்றார்கள். வீட்டுக்கு போனவுடன் ராகினியின் சித்தி சச்சு 

" இப்போது தான் பெங்ளூருக்கு வர வழி தெரிஞ்சுதா ராகி. மாப்பிள்ளை வாங்க "என்று கூறி "ரெண்டு பேரும் பிரஷ் பண்ணிக்கோங்க. காபி ரெடியா இருக்கு"என்றாள் சச்சு சித்தி.இருவரும் பிரஷ் செய்து முடித்தவுடன்,சூடான காபியை அருந்தினார்கள்

.பின்பு"தோ பாருங்கோ. ராத்திரி ட்ரெயினில் என்னதான் பெர்த்தில்  படுத்திருந்தாலும் நண்ணா தூக்கம் வந்திருக்காது.மாடில பெட்ரூம் இருக்கு. வேணா போய் படுத்துக்கோங்க.பத்து மணிக்கு மேல வந்து குளிச்சூட்டு  சுட சுட  சாப்டூட்டு  மேக்கொண்டு வேலையை பார்க்கலாம்" என்றாள் சித்தி. அந்த காலத்தில் பெர்த் வெறும் மரப்பலகைதான்.குஷன் கிடையாது.

சித்தப்பா விசுவிடம் "நீங்கள் எத்தனை மணிக்கு டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் போக வேண்டும்" என்று கேட்டார்.அதற்கு விசு "காலை 11 மணிக்கு செமினார் ஆரம்பமாகிறது. பத்தே முக்காலுக்கு அங்கே இருந்தா தேவல"என்றான் விசு. " சரி  அப்படீன்னா ஒண்ணு பண்ணுங்கோ.நீங்க கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துகோங்கோ. 9 மணிக்கு குளித்துவிட்டு,அதுக்கப்புறம் பிரக்பாஸ்ட் சாப்டூட்டு  கிளம்பலாம். இங்கிருந்து 10 மணிக்கு ஆட்டோ எடுத்தால்  நீங்க அரை மணில போயிடலாம். பக்கத்திலதான் இருக்கு டாடா இன்ஸ்டிட்யூட்" என்றார்  சதாசிவம்.

அதன்படியே விசு  10:40 க்கு  டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் சென்று,விஜாரித்து அங்கிருந்த  செமினார் ஹாலை நோக்கி நடந்தான்.

எதிர்திசையில் ஒரு பெரிய கார் வந்து நின்றது. அதிலிருந்து இறங்கி ஹாலுக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தார் ப்ரபசர் டெர்மன்.அவனைப்பார்த்ததும் "ஹாய் கார்த்திகேயன். வெல்கம்" என்று கூறி கை குலுக்கினார்.

பின்பு பக்கத்திலிருந்த டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் டைரக்டரிடம் "இவன் என் மாணவன்,டாக்டர் கார்த்திகேயன். இப்பொழுது ஐ.ஐ.டி சென்னையில்  Faculty member ஆக இருக்கிறான்" என்று கூறி அறிமுகப்படுத்தினார்.

பின்பு ஹாலில் உள்ளே எல்லோரும் சென்றார்கள்.விசு தனக்காக இருந்த இருக்கையில்  அமர்ந்தான்.சரியாக 11 மணிக்கு செமினார் ஆரம்பித்தது.

மூன்று தலைமுறை-95

டாட்டா இன்ஸ்டியூட்  டைரக்டர் முதலில் ப்ரொபசர் டெர்மனை கூட்டத்திற்கு அறிமுகப்படுத்திய பிறகு, அவரை  பேசுமாறு அழைத்தார். ப்ரொபசர் டெர்மன் தான் இந்தியா வந்தது பெருமகிழ்ச்சி என்றும், எல்லோரையும் வரவேற்பதாக கூறி எலக்ட்ரானிக் துறையில் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் புரட்சிகளை பற்றி விரிவாக எடுத்துரைத்தார்.முக்கியமாக செமிகண்டக்டர் மற்றும் கம்ப்யூட்டர் துறைகளில் அசுர வளர்ச்சி அடைந்து கொண்டிருப்பதை விவரித்தார். பின்னர்  அவர் உரையை முடிக்கும் முன்பு "நான் இப்பொழுது உங்களிடம் ஒரு ரகசியத்தை கூறிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்.இன்னும் 40 அல்லது 45 வருடங்களுக்குள் இந்தியா எலக்ட்ரானிக் துறையில் மிகப்பெரிய அளவில்  முன்னேறும் என்று நான் நம்புகிறேன். இந்தியர்கள் புத்திசாலிகள், திறமைசாலிகள்,

மேலும்  கடின உழைப்பை கொண்டவர்கள். இந்த என் கருத்து ஏதோ புத்தகத்தைப் படித்து அதனால் எனக்கு ஏற்பட்டது என்று நீங்கள் நினைக்க வேண்டாம்.இதில் எனக்கு ஒரு சொந்த அனுபவம் உண்டு.இந்த கூட்டத்தில் இருக்கும் எனது ஸ்டூடண்ட் டாக்டர் கார்த்திகேயன் தயவுசெய்து மேடைக்கு வர வேண்டும்" என்று கூறினார். கார்த்திகேயன் மேடைக்கு வந்ததும் அவனை சுட்டிக்காட்டி கூட்டத்தினரிடம் டெர்மன்"டாக்டர் கார்த்திகேயன் என்னுடைய யுனிவர்சிடியில்  எலக்ட்ரானிக் துறையில் பிஜீ படிப்பு முடித்து விட்டு, நான்கே வருடத்தில் டாக்டர் பட்டத்தையும் வாங்கி இருக்கிறார். இவரைப் பார்த்தவுடன் தான் எனக்கு இந்தியர்கள் மேல் இருந்த மதிப்பு அதிகம் கூடியது.அமெரிக்கா இந்திய என்ஜினீயர்களையும்,விஞ்ஞானிகளையும் பெரிதும் மதிக்கிறது.இருகரம் கொண்டு வரவேற்கிறது.நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.இன்னும் சில வருடங்களில் அனேகமாக அமெரிக்காவிலுள்ள பல கம்பனிகளில் உயர் பதிவிகளை இந்தியர்கள் அலங்கரிக்கக்கூடும்.

ஒரு காலத்தில் அமெரிக்க ஜனாதிபதியாக இந்தியாவிலிருந்து புலம் பெயர்ந்தவர் வரக்கூடும் "என்று கூறினார் .கூட்டத்திலிருந்த பலர்  டெர்மன் உளறுகிறார் என்றே நினைத்தார்கள். இன்றுள்ள நிலையை பார்க்கும் போது டெர்மன் எவ்வளவு பெரிய தீர்க்கதரிசி என புலப்படும்.டெர்மன் தொடர்ந்து"டாக்டர் கார்த்திகேயன்  தற்சமயம் ஐ.ஐ.டி மெட்ராஸில் எலக்ட்ரானிக் துறையில் ஃபேக்கல்டி மெம்பர் ஆக இருக்கிறார்" என்று கூறியவுடன் எல்லோரும் பலமாக  கைதட்டினார்கள். அத்துடன் உரையை முடித்துக்கொண்டார் டெர்மன். டாட்டா இன்ஸ்டிட்யூட் டைரக்டர் நன்றி கூறினார்.அதற்கு பின்பு எல்லோரும் டீ சாப்பிடுவதற்காக பக்கத்திலிருந்த ஹாலுக்கு சென்றார்கள். அங்கு சென்றதும் டெர்மன் விசுப் பார்த்து "என்ன கார்த்திகேயன். எவ்வளவு நாள் பெங்களூரில் இருக்கப் போகிறாய்" என்று கேட்டார். "சார்.நான் என் மனைவியுடன் வந்து இருக்கிறேன்.இரண்டு நாட்கள் தங்கலாம் என்று இருக்கிறேன்" என்று  கூறியவுடன்  ப்ரொபசர்"உன் மனைவியுடன் வந்து இருக்கிறாயா. அப்போது உன் மனைவியை எனக்கு அறிமுகப் படுத்துவாயா?"என்று கேட்டார்.பின்பு டெர்மன் தான் தங்கியிருக்கும் ஹோட்டலின்  அட்ரசைக் கொடுத்து அங்கு ரூம் நம்பர் 118 ல் இருப்பதாக கூறி மறுநாள்  காலை 11 மணிக்கு அங்கு வந்து தன்னை சந்திக்க முடியுமா என்று கேட்டார். "கார்த்திகேயன். உன்னுடைய மனைவியையும் அழைத்துக் கொண்டு வா. நாம் மூவரும் அந்த ஓட்டலிலேயே லஞ்ச்சும்  வைத்துக்கொள்ளலாம்" என்று கூறினார் டெர்மன்.

"நான் உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை கூற வேண்டும். எனவே நீ தவறாமல் வந்துவிடு" என்று கூறினார். பின்பு அவரிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தான் விசு.வந்தவுடன்  சித்தி அவனுக்கு சூடாக காபி போட்டு கொடுத்தாள். பின்பு சித்தியின்  மகனான எட்டாம் வகுப்பு படிக்கும் ராமகிருஷ்ணனுடன் விசு பேசிக்கொண்டிருந்தான். " ராத்திரி டிபன் சாப்பிடும் பழக்கமா. இல்லை சாதம் சமைத்து விடலாமா' என்று சித்தி கேட்டபோது "உங்க ஆத்தில்  என்ன செய்கிறீர்களோ அது மாதிரி செய்து விடுங்கள்.

எனக்காக ஒன்றும் ஸ்பெஷலாக  செய்ய வேண்டாம்" என்றான் விசு.ராகினி சித்திக்கு உதவியாக சமையலறையில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். சப்பாத்தி,டால் ப்ரை செய்திருந்தார்கள். சாப்பிட்டவுடன் கொஞ்ச நேரம் சித்தி சித்தப்பாவுடன் விசுவும்,ராகினியும்  பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு படுக்க சென்றார்கள்.சச்சு சித்தி ராகினியிடம்"மறக்காமா கம்பளி போத்துகோங்கோ.

இந்த வருஷம் எங்களாலே குளிரை தாங்க முடியலை"என்றாள்.