நுழைவுத் தேர்வு - சுஜாதா

 நுழைவுத் தேர்வு - சுஜாதா சிறுகதை

பட்டாபி போய்ப் பார்த்தபோது,அந்த அருண்குமார் இருபது பேருடன் 'ராப்பிட் செஸ்' ஆடிக் கொண்டிருந்தான். ஐந்து ரூபாய் கட்டி ஆட வேண்டும். ஜெயித்தால் நூறு ரூபாய்.

"அருண், உன்னைப் பார்க்கணுமாண்டா..."

"சார், நீங்க அவன் கூட செஸ் ஆடணுமா?"

"இல்லைப்பா, வேறு ஆட்டம்" என்று பட்டாபி பான் பராக்கைக் கிழித்து உதிர்த்து வாயில் தட்டிக்கொண்டார்.

செஸ் போர்டை மடியில் வைத்து, கார் பானட்டின் மேல் வைத்து, மேசையில் வைத்து என்று பலவித நிலைகளில் கண்ணாடி அணிந்த சிறுமிகள், நெற்றியில் விபூதி தொட்ட சிறுவர்கள், நகத்தைக் கடிக்கும் சுடிதார்கள், கன்னத்தில் கை வைத்த ஐடி இன்ஜினீயர்கள் அனைவரும் ஒரே எதிரியுடன் ஆடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒவ்வொருவரையும் வீதிவலம் வரும் பெருமாள் மண்டகப்படி போல, கொஞ்சம் கொஞ்சம் நின்று ஒரு கணத்தில் காயை நகர்த்திவிட்டு நகர்ந்து கொண்டிருந்தான் அருண்.

பத்து நிமிஷத்தில் ஏறக்குறைய அனைவருக்கும் கை கொடுத்துவிட்டு வந்தவன், நல்ல சிவப்பாக இருந்தான். உதடுகள் சிகரெட் பிடித்ததில் கருநீலமாக இருந்தன. கண்ணாடிக்குப் பின் கண்ணின் புன்னகையில் சிநேகம் இருந்தது.

"இன்னும் ஒரு கேம்தான் பாக்கியிருக்கு. இதோ வந்துருவான்"

"உன் பேர் என்னப்பா?"

"கோதண்டராமன். கால் மீ கோண்ட்ஸ் - அருணுடைய அசிஸ்டண்ட்"

பட்டாபி, "அருண் என்ன படிக்கிறான்?" என்று கேட்டார்.

"ட்ராப்-அவுட் சார், தனக்குச் சொல்லித்தர லெக்ச்சர்ஸ் இல்லைங்கிறான். மகாவிஷ்ணு மாதிரி பேசுவான். கண்டுக்காதீங்க. அம்மா-அப்பா தண்ணீ தெளிச்சுவிட்ட கேசு"

"டேய், என்னைப் பத்தி இல்லாததும் பொல்லாததும் சொல்லாதே. எப்படி எதுகை மோனை. என்ன சொன்னான்?"

"நல்லதுதான் சொன்னான். நீ ஒரு ஜீனியஸ்னான்"

"அறிவாளி யார் தெரியுமா? தன் அறியாமையை ஒளிச்சு வைக்கத் தெரிஞ்சவன். என்ன விஷயம்? டோர்னமெண்ட்டுக்கு ஸ்பான்சர் பண்றீங்களா? உங்ககிட்ட ரெய்க்கி படி பாசிட்டிவ் எனர்ஜி கக்கறது. உங்களுக்கு தொப்புளை நோண்டினா மூத்திரம் வருமா?"

"இல்லைப்பா. நான் ட்ரை பண்ணதில்லை" என்ற பட்டாபி, 'சரிதான், இது நிசமாவே கிறுக்கு. ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும்' என்று தீர்மானித்தார்.

என் பெயர் பட்டாபி…..சரவணன் என் ஒருவர்தான் உன்னை….. உங்களைப் பற்றி சொன்னார்”

“ வந்த விஷயத்தை சொல்லுங்க, பட்டு மாமா”

“ ஒரு எண்ட்ரன்ஸ் எக்ஸாம் எழுதணும்…”

“ எழுதுங்கோ…. பிரமோஷன் பரிட்சையா,…. கோச்சிங் வேணுமா, பேப்பர் திருத்தறவன் மனதைத் திருத்தணுமா?

"பரீட்சை நீ எழுதணும்"

"நானா? இருக்கிற எல்லா எக்ஸாமும் போனவருஷம் பாஸ் பண்ணியாச்சு ஓய்.....சொன்னியாடா கோண்ட்ஸ் ?"

"இன்னொரு பையனுக்குப் பதிலா"

"ஆள் மாறாட்டமா?"

"ஆமா, சட்னு புரிஞ்சுண்டுட்டையே!"

"ஆளை விடு சாமி. இடத்தைக் காலி பண்ணனும். எஸ்கேப்..அபீட்..."

"அஞ்சு லட்சம்"

எழுந்து சென்றவன் நின்றான்.

"அத்தனையும் கேஷா....நீ ஏதோ அமெரிக்காவில் ஃபிலிம் எடுக்கற கோர்ஸ் சேரணும்னு சரவணன் கிட்ட சொன்னியே....அதுக்குதானே குருவி சேக்கறாப்புல காசு சேத்துக்கிட்டிருக்கே ...."

"வாங்க பேசலாம்"

"அஞ்சு லட்சமா?" என்றாள் கிருஷ்ணவேணி.

"அஞ்சு லட்சம் ரொம்ப சீப் சகோதரி. கேப்பிடேஷன் எதனை தெரியுமா?"

"இன்னிய தேதிக்கு மெடிக்கலுக்கு மினிமம் பதினெட்டிலிருந்து இருபத்தஞ்சு லட்சம். அஞ்சு லட்சத்தில் கச்சிதமா முடிச்சுத் தரலாம். இந்த பட்டாபி உத்திரவாதம் தரேன்"

"சுரேஷ் என்ன செய்யணும்?"

"அவன் பரீட்சைக்கான அட்மிஷன் கார்டை எங்கிட்ட கொடுக்கணும். அவ்வளவுதான்"

அப்புறம்"

"சுரேஷுக்குப் பதிலா அருண்குமார் எண்ட்ரன்ஸ் எழுதிடுவான்"

"அய்யோ , மூஞ்சியை வச்சுக் கண்டுபிடிச்சிடமாட்டாளோ?"

"அதெல்லாம் பிரச்சினை இல்லை. போட்டோவை மாத்தி ஒட்டிடலாம். பாரு வேணி, உன் மகன் எண்ட்ரன்ஸ் எழுதி ராங்க் வாங்கற கொடுப்பினை இல்லாதவன். அவன் உன் புருஷன் மாதிரி டாக்டர் ஆகணுமா இல்லையா?.... அதுதானே அவரோட கடைசி ஆசை?"

"ஆமா....ஆனா ஒத்துப்பானா?"

"அதை நான் பாத்துக்கறேன். சுரேஷ் பூச்சி சொன்ன பேச்சு கேட்கும்."

"எதுக்காக அந்தப் பையன் இதைச் செய்ய சம்மதிக்கிறான். ரிஸ்க் இல்லையா, பட்டாபி?"

"அதுதான் சொன்னேனே .....அவன் ஒரு மேதை. என்னை ஒரு கேள்வி கேட்டான் பாரு....வேண்டாம்...போன வருஷம் ஆல் இந்தியா. ஸ்டேட் எல்லா எண்ட்ரன்ஸ்ஸும் எல்லாத்திலயும் ராங்க் ஹோல்டர்.ஆனா எதுலயும் சேரலை.... மனசு மாறி ஷார்ட் ஃபிலிம் எடுக்கப் போறானாம், ஏதோ ஃபெஸ்டிவலுக்கு அனுப்ப. அதுக்கு அமெரிக்காவில் ஒரு கோர்ஸ் சேரணுமாம். அஞ்சு, பத்தா சேர்த்துக்கிட்டிருக்கான். ஒரு மூணாவது மனுஷன் மூலமா அப்ரோச் பண்ணேன். இந்த மாதிரி சொன்னேன். 'அகப்பட்டா ஜெயிலுக்குப் போகவேணும்னு சொன்னேன். அதையும் பார்த்துரலாமே, என் ஃபிலிமுக்கு உதவும்ங்கிறான். இந்தக் காலத்து இளைஞர்களை ஒண்ணும் சொல்ல முடியறதில்லை."

"பணம் எப்போ வேணும்?"

"பரீட்சை எழுதி முடிச்சு மெள்ளக் கொடுத்தா போதும். ஏமாத்தமாட்டான். என்ன...சுரேஷ் எப்படிரா இருக்கே?"

"நல்லாருக்கேன், பட்டாபி மாமா" என்றான்.

பயந்த சுபாவன் என்பது கண்களில் தெரிந்தது. ப்ளஸ்டூவில் ரெண்டுங் கெட்டானாக மார்க். அதனால் தாய்க்குத் தந்த ஏமாற்றத்தை நன்கறிவான். காட்டாங்குளத்தூரில் ஒரு பி.எஸ்.சி கிடைக்கும் போல இருந்தது. அதற்கும் அலைச்சல். இல்லையேல், திருச்சி மணச்சநல்லூரில் ஒரு ஆர்ட்ஸ் காலேஜில் சைக்காலஜி, லாஜிக், ஜியாலஜி என்று வினோதமான கோர்ஸ் கிடைத்திருக்கிறது.

ஜிப்மர் , எய்ம்ஸ் எழுதுவதற்கான தீவிரம் தன்னிடம் இருப்பதாக அவன் நம்பவில்லை. அம்மாவின் முகத்தைப் பார்க்கவும் தயங்கினான்.

"உன் எண்ட்ரன்ஸ் எக்ஸ்சாம்கான ஐடி கார்டைக் கொடு.."

"எதுக்கு மாமா...நான் எழுதப்போறதில்லை..."

"குடேன்..."

"பரீட்சை எழுதாமலே பாஸ் பண்ண வைக்கிறேங்கிறார் பட்டாபி மாமா"

அவன் கண்கள் விரிந்தன.

"எப்படிச் சாத்தியம்?"

"ஏற்பாடு செய்யலாம்"

"லஞ்சமா?"

"இல்லை. இது வேறு டெக்னிக்"

"பரீட்சை எழுதாமலேயா?"

"டீடைல்ஸ் எல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன். நீ எக்ஸாம் ஹால் பக்கம் தலைவெச்சுப் படுக்க வேண்டாம்"

"ஆர் யூ ஷ்யூர் மாமா. இது தப்பில்லையா?"

"பாரு, தப்பு ரைட்டெல்லாம் ரிலேட்டிவ். நீ வாங்கின எண்ணூத்தி நாற்பது போறாது. அவனவன் ஆயிரத்து நூத்தியெண்பது, தொண்ணூறுன்னு வாங்கிருக்கான். நமக்கெல்லாம் கோட்டா கிடையாதுங்கிறது தெரிஞ்ச விஷயமாச்சே. உங்கப்பாவுடைய கடைசி ஆசையை நிறைவேத்தணும்னா கேப்பிடேஷன் இருபத்தஞ்சு லட்சம் கொடுக்கணும். அத்தனை பணம் இல்லை.அஞ்சு லட்சம் புரட்ட முடியும். அதிலே முடிக்கிற மாத்தி சீப்பா ஒரு வழி இருக்கு."

அவன் மேற்கொண்டு கேட்க விருப்பமின்றி "அலமாரிலதான் எங்கேயோ வெச்சுருக்கேன். என் கார்டை எடுத்துக் கொடும்மா. மாமா, நீங்க நினைக்கிற மாதிரி அது அவ்வளவு சுலபமில்லை"

*************************************

கிருஷ்ணவேணி வீட்டுப் பத்திரத்தையும், லாக்கரில் இருந்த தங்க நகைகளையும் அடகு வைத்து, ஐந்து லட்சத்து ஐம்பதாயிரம் புரட்டிக் கொடுத்தாள்.

***************************************

சுரேஷ் இரண்டு லட்சம் பேர் எழுதிய பரீட்சையில், மூன்றாவது ரேங்க்கில் பாஸ் பண்ணியதற்கு, பட்டாபி ஒரு பார்ட்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தார். அவன் சிநேகிதர்களுக்கு.

***********************************

எப்படிரா... அந்த ரகசியத்தை எங்கிட்டேயும் சொல்லேண்டா?"

பட்டாபிதான் பதில் சொன்னார்...

"வருஷம் பூரா தினம் ஃபோகஸ்டா காலைல ஒரு மணி நேரம், மாலை ஒரு மணி நேரம் ப்ரிப்பேர் பண்ணான். கடைசி மூணு மாசம் கோச்சிங் கிளாஸ் போனான்."

"எப்படா சுரேஷ்? எங்க கூட கிரிக்கெட் ஆடிண்டிருந்தே!"

சுரேஷ் வாசலையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அருண்குமார் எட்டரைக்கு வந்தான்.

சிகரெட்டை மிதித்து அணைத்துவிட்டு உள்ளே வந்து சுரேஷின் கையைக் குலுக்கி, "கங்கராட்ஸ், ஓபி அடிச்சு பாஸ் பண்ணிட்டே" என்றான்.

பட்டாபியிடம், "இவன்தானா?"

"ஆமா, நீ தனியா வா! ராபணான்னு ஏதாவது சொல்லி வெக்காதே."

"கேஷ் கொண்டு வந்துட்டீங்களா?"

"பெட்டியிலே இருக்கு. அம்பதாயிரம் அதிகமாகவே இருக்கு. அம்மாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்."

"அந்த மாதுஸ்ரீயைச் சந்திக்கலாமா?"

"தேவையில்லை."

"எப்படி மூணாவது ரேங்க் வந்துச்சுன்னே தெரியலை. என்னைவிட புத்திசாலி ரெண்டு பேர் இருக்காங்களா? நம்ப முடியலை. எங்கேயோ ஒரு மல்டிப்பிள் சாய்ஸ்ல மிஸ்டேக் பண்ணியிருக்கேன். பென்சில் கூரா இல்லை. ரீவேல்யுவேஷன் கேளும். ரேங்க் இம்ப்ரூவ் ஆகும்."

"வேண்டாம்ப்பா! மூணாவது ரேங்க் போதும்பா... ஆளை விடு... தலை தப்பிச்சது தம்பிரான் புண்ணியம். சிக்கன் சாப்பிடு."

"நான் ஹிட்லர் மாதிரி வெஜிட்டேரியன் சாமி. எனக்கு வேறே வேலை இருக்கு. ஒரு ஜெர்மன் ஃபிலிம் ப்ரொஜக்ஷன் இருக்கு" என்று பெட்டியை வாங்கிக்கொண்டு புறப்பட்டுச் சென்றான்.

அவர்கள் எல்லோரும் புஃபே சாப்பிட்டுவிட்டுக் கலகலப்பாக பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

"எந்தக் காலேஜ்லே சேரப்போறே"

"எதிலே வேணா சீட் கிடைக்கும். எம்.எம்.சி. அவப்பா படிச்சது. இன்னும் தீர்மானிக்கலை" என்றார் பட்டாபி.

"என்னடா நீ பேசவே மாட்டேங்கறே. அவரே பதில் சொல்லிக்கிட்டிருக்காரு. அவரா பரீட்சை எழுதினாரு?"

சுரேஷ், "மாமா ரொம்ப நாழியா அந்த ஆசாமி எதுத்தாப்பலே டேபிள்ல உக்காண்டிருக்காரே,நம்ம பார்ட்டிக்கு வந்தவரா"

பட்டாபி பார்த்தார். தனியா ஒரு மேசையருகில் சாந்தமாக உட்கார்ந்துகொண்டிருந்தவரை அணுகி, "சார் உங்களுக்கு யார் வேணும்?"

"சுரேஷுங்கறவரைப் பார்க்கணும்" என்றவருக்கு நாற்பத்துச் சொச்சம் வயசிருக்கலாம். அவர் கிராப்பும் தோரணையும் அதிகாரம் காட்டியது. சஃபாரி சூட் அதற்கு இன்னும் கனம் சேர்த்தது.

'நீங்க...?"

"என் பேரு மனோகர். ஸ்டேட் போலீஸ்ல சி.ஐ.டி. பிராஞ்ச்ல இன்ஸ்பெக்டர். ஒரு இன்வெஸ்டிகேஷன் பண்ண வந்திருக்கேன். சுரேஷுங்கறவரைப் பார்க்கணும்."

பட்டாபி பதறாமல், "அதுக்கு சுரேஷ் எதுக்கு?"

"அந்தப் பையனைக் காட்டுங்க முதல்ல."

"எதுக்கு?"

"என்ட்ரன்ஸ் எக்ஸாம் பத்தி விசாரிக்கணுங்க."

"பர்ட்டிகுலரா என்ன விசாரிக்கணும்?" என்றார் பட்டாபி.

"அவருடைய ஐடி கார்டைப் பார்க்கணும். போலி ஏதோ நடந்திருக்கு. அது சம்பந்தமா ரேங்க் வாங்கின மாணவர்கள் மாஸ்டர் ரிஜிஸ்டர்ல கொடுத்திருக்கிற போட்டோவும் ஐடி கார்டில இருக்கிற போட்டோவும் ஒத்துப்போவுதான்னு பார்க்கணும்."

பட்டாபி பதற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு, "நிச்சயம் கோ-ஆப்பரேட் பண்றோம். இப்ப பார்ட்டி நடக்குது."

"நீங்க யாரு?"

"சுரேஷுடைய மாமா."

"அவசரமில்லை. வீட்டு அட்ரஸ் சொல்லுங்க. இல்லை காலைல பத்தரை மணிக்குள்ள ஜே த்ரி போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு வாங்க" என்றவர்,

"நாளைக்கு காலைல ஐடி கார்டைத் தேடி எடுத்து வையுங்க என்ன... என்ஜாய் யுவர் பார்ட்டி. குட் நைட்!" என்று புறப்பட்டுச் சென்றார்.

பட்டாபி சுரேஷைத் தனியாக அழைத்தார்.

யார் மாமா அது?"

"சுரேஷ்! நாளைக்குக் காலைல இந்த ஆசாமி வந்து ஐடி கார்டு கேட்பார். 'தொலைஞ்சு போச்சு. தேடி அப்புறம் தரேன்'னு சொல்லிடு. எக்காரணத்தைக் கொண்டும் ஐடி கார்டைக் காட்டாதே."

"என்ன ஆச்சு மாமா?" என்றான் குரல் நடுக்கத்துடன்.

"அது வந்து... ஒரு மாதிரி பிரச்னை ஆய்டுத்து. கவலைப்படாதே. சமாளிக்கலாம். அம்மா எங்கே?"

கிருஷ்ணவேணி அரிதாகப் பட்டுப் புடவை அணிந்து எல்லோருடனும் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். பட்டாபி அவளைத் தனியாக அழைத்து, " உங்கிட்ட பாக்கி எவ்வளவு பணம் இருக்கு?"

"ஓ... ஆயிரம் ரெண்டாயிரம் இருக்கும்... அது பார்ட்டிக்குப் போயிடும். ஏன்?"

"ப்ச்! போறாது."

"எதுக்கு பட்டாபி?"

"இல்லை... ஒரு சி.ஐ.டி. இன்ஸ்பெக்டர் விசாரிக்க வந்தான்."

சுரேஷ் கைகள் நடுங்க, "எல்லாம் உன்னாலே... உன்னாலே! டாக்டர் ஆகணும், டாக்டராகணும்னு உசிர பிடிங்கினே... இப்பப் பாரு ஜெயில்ல போடப்போறா."

"இர்றா... ஐடி கார்டு கிடைக்கலை. தூக்கி எறிஞ்சுட்டேன்னு சொன்னா ஒண்ணும் பண்ண முடியாது."

"அப்பவும் சந்தேகப்படுவாளே... ஒரிஜினல் ஜெராக்ஸ் வெச்சிருந்தா."

"இர்றா... நீயே உங்கப்பன் குதிருக்குள்ள இல்லைன்னு சொல்லிடுவ போலிருக்கே. என்னைக் கொஞ்சம் யோசிக்க விடுங்கோ! கிருஷ்ணவேணி உனக்குப் புரியலே.."

"இல்லை" என்றாள்.

"ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லை. கார்த்தால பார்த்துக்கலாம். அவன் யாரு, என்ன பேரு, எப்படி அப்ரோச் பண்ணணும்னு.."

"பட்டாபி! அவன் லஞ்சம் கேட்டாலும் காசில்லையே!"

"அந்தப் பையனையே கடன் கேட்டுப் பார்க்கலாம்."

"குடுப்பானா?"

"என்ன பட்டாபி.. நீதானே இதில மாட்டிவிட்ட எங்களை?"

"ஆமாம் நான்தான் மாட்டிவிட்டேன். நல்லது நினைச்சு இந்த துரை ஊர்ச் சுத்தாம ஒழுங்கா படிச்சிருக்கலாமில்லையா?"

சுரேஷ் விம்மி விம்மி அழ ஆரம்பித்தான்.

"இரு... இரு! நீ அழாத. ஜெயிலுக்குப் போறதா இருந்தாலும் நான்தான் போகணும். உனக்கு ஒண்ணும் ஆகாது! அவங்களுக்கு எவ்வளவு தெரியும்னு நமக்குத் தெரியாதவரை ஒண்ணுமே நடக்கலைங்கற அஸம்ஷன்லதான் யோசிக்கலாம்."

"கண்டுபிடிச்சுட்டாங்களா! அடடா..." என்றான், அருண்குமார் மந்தைவெளியில் மூன்றாவது மாடியில் அவனுடைய ஒரு ரூம் ஃப்ளாட்டில் டி.வி. பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன்.

"கண்டுபிடிச்சதா தெரியலை. சந்தேகத்தின் பேரில் விசாரிக்க வந்திருக்கார். லஞ்சம் கேட்டா அந்தம்மாகிட்ட மேற்கொண்டு பணமில்லை. என்ன செய்றதுன்னு முழிக்கிறோம்... நீ வேணா கைமாத்தா..."

அருண்குமார், "பணத்தை நான் அப்படியே வச்சிருக்கேன். பெட்டி கிடக்கிறது பாரும். திறந்துகூடப் பார்க்கலை. அதை எடுத்துகிட்டுப் போயிடும். ஏதாவது பிரச்னைன்னா என்னைக் காட்டிக்குடுத்துருங்க. அவங்க வந்து விசாரிக்கட்டும். மைகாட் திஸ் இஸ் த்ரில்லிங். என்.டி.டி.வி., சி.என்.என்., சன், ஜெயா , விஜய் எல்லாரும் வருவாங்க. விசாரிக்கட்டும். தீவிரவாதி மாதிரி மூஞ்சுல கட்டம் போட்ட துண்டைப் போட்டு மறைச்சுண்டு... மை காட்!"

"அதெல்லாம் ஒண்ணும் ஆகாது அருண்குமார்."

அவன் கவனம் டி.வி. திரையில் இருந்தது. "விட்டாண்டா கேச்சு இவன்தாண்டா மேன் ஆஃப் தி மேச்சு! போலீஸ் தர்ட் டிக்ரீ மெத்தட்ஸ்ல கொட்டையைப் பிசிஞ்சிருவாங்க பட்டாபி! லொக்லொக்குன்னு இருமல் வரும்."

"பயமுறுத்தாதேப்பா!"

"உபயோகப்படும்னா எப்ப வேணா வந்து சூட்கேஸை எடுத்துட்டுப்போங்க!" என்றான் அருண்குமார்.

"அடிச்சாண்டா சிக்ஸர்."

ஜேத்ரீ போலீஸ் ஸ்டேஷன் வாசலில் சற்று தள்ளி ஒரு சந்தில் இன்ஸ்பெக்டர் சந்திக்கச் சொல்லியிருந்தார்.

"பாருங்க பட்டாபி, போலீஸ்கிட்ட எதையும் மறைச்சு பிரயோசனமில்லை. ஐடி கார்டு தொலைஞ்சுபோச்சுன்னு சொன்னதே காட்டிக் கொடுக்குது. உண்மையை ஒப்புத்துக்கிட்டா உங்களுக்கு இந்த ரேக்கெட்டினுடைய ஆழத்தைக் கண்டுபிடிக்க போலீசுக்கு உதவினீங்கன்னு பாராட்டுக்கூட கிடைக்கும். தனி ஆசாமியா, கேங்கா... யோசிச்சுச் சொல்லுங்க?"

"இன்ஸ்பெக்டர் நீங்க எவ்வளவு எதிர்பார்க்கிறீங்க?"

அவர் முகம் இறுகியது. "என்னைத் தப்பா கணக்குப் போட்டுட்டீங்க பட்டாபி. வாங்க ஸ்டேஷன்ல இன்டெராகேஷன் பண்ணலாம். உம் புத்திப் போறது பாரு..."

"ஸாரி... ஸாரி! உண்மையைச் சொல்லிடறேன். அதான் எல்லோருக்கும் நல்லது. பரீட்சை என் மருமான் சுரேஷ் எழுதலைங்க. அருண்குமார்னு ஒரு புத்திசாலிப் பையன் எழுதினான்."

"அப்படி வாங்க வழிக்கு. எத்தனை கொடுத்தீங்க?"

"அஞ்சு லட்சம். அவன் ஏதோ படம் எடுக்கறானாம். கோர்ஸ்ல சேர பணம் சேத்துக்கிட்டிருக்கான். ஒரு மாதிரி கிறுக்கன்."

"அவன் மட்டும் தனியா... இல்லை கூட்டாளிகள் உண்டா?"

"தனி ஆசாமி."

"அவன் விலாசம் கொடுங்க."

"தேவையா?"

அவர் கோபமாகப் பார்த்தார்.

பட்டாபி கொட்டிவிட்டார்.

"மந்தவெளில ஒரு ஃப்ளாட்ல இருக்கான். காலைல போனா பி.எஸ். ஐஸ்கூல்ல செஸ் ஆடிட்டிருப்பான். ப்ளீஸ் அவனை ஒண்ணும் செய்துராதீங்க. எல்லாத்துக்கும் நான்தான் காரணம்."

"பயப்படாதீங்க. அந்தப் பையனை எதும் செய்யமாட்டேன்."

"என்னை அரஸ்ட் பண்ணிக்குங்க."

"அது் தேவையில்லை. கேஸ் க்ளோஸ்டு."

"ஏன்?" என்கிறார் புரியாமல்.

"எனக்கும் ஒரு மகன் மக்குப் பையன் இருக்கான். வர வருஷம் என்ட்ரன்ஸ் எழுதணும்" என்றார்.