ஒத்தமாட்டு வண்டியும் ஒசரமான அய்யாவும்

 ஒத்தமாட்டு வண்டியும் ஒசரமான அய்யாவும்

( சிறுகதை)

அந்த அய்யாவுக்கு வலது கைன்னா அது அந்த ஒத்தமாட்டுவண்டிதான். அவரோட வயித்துப் பொழைப்புக்கான தொழில் மண்பாண்டம் செய்யிறது. அதுக்குத்தேவையான மணல் களிமண் வண்டல் எல்லாம் பக்கத்துல இருக்குற வைகை ஆத்துல இருந்து எடுத்துவரவும் அப்புறம் அதைச் சட்டி பானை குழுதானி தொட்டின்னு செஞ்சு கொண்டு போய் நாயத்துக்கெழமச் சந்தைஅப்புறம் செடிகள் வைக்கத் தொட்டிகேக்குறவுகளுக்கு டிராவல் பங்களா  ஓட்டல் மாதிரி எடங்களுக்குக் கொண்டுபோறதுக்கு அதுதான் ஒதவனும்,

என்னாதான் அந்த வண்டில பூட்டுற மாடு களனித்தண்ணி குடிச்சாலும் சரக்கு ஏத்திட்டுப் போனா பஸ்டாண்டு பக்கத்துல இருக்குற சீனி டீக்கடையில இவர் சாயாக்குடிக்கும்போது அதுக்கும் ரெண்டு வாழப்பழம் வாங்கித்தரணும்

ஆத்துக்கு மண் எடுக்கப்போனா அங்க இருக்குற விருமாண்டி டீக்கடையில் இதே சம்பவம் தொடரும். இல்லைன்னா மாடு அந்த எடத்தைவிட்டு இஞ்ச் நகராது. வாழப்பழத்தை வாங்கிக் கொடுத்து திண்ணுட்டுத்தான் நகரும் பெருசா அதை ஓட்டவேண்டியதில்ல மேற்காலபோனா ஆத்துக்கு மண் எடுக்கன்னு தெரியும் நேரா அங்கபோய் நின்னுடும்

கிழக்கால போனா சந்தைக்கி அங்கபோய் நின்னுடும் என்னா ரயில்வே பாலம் மில்கேட்டுக்குப் பக்கத்துல இருக்கு அதுல கீழ எறங்கி வண்டி மேல ஏறனும் அப்ப அவரும் சேந்து வண்டிய இழுப்பாரு

இதுதவிற அவரோட பிள்ளைகளுக்குக் கலியாணம் பண்ணுனப்ப சாமான் சட்டெல்லாம் ஏத்திட்டுப்போனது இந்த ஒத்த மாட்டு வண்டிதான். வண்டி அவரோட தம்பி வைச்சிருந்தாலும் அவர் ஓட்ட மாட்டார் எல்லாம் இவருதான்.  அவரோட மகளுகல பக்க்த்து ஊருகலான சாமனத்தம் அப்புறம் மேலக்கால்ல தான் கட்டிக் குடுத்துருந்தாரு அதுரெண்டும்தான் இந்த வண்டிக்கான எல்லை

சித்திரத்திருவிழா அப்ப எல்லாம் வண்டில தான் கோரிப்பாளையம் மடத்துக்குப் போறது வண்டில சின்னஞ்சிறு பிள்ளைக அப்புறம் வயசான கிழவிக எல்லாம் வைக்கோலை அதில் போட்டு ஏறி ஒக்காந்துக்கிருங்கள் இவரு நடந்தே வண்டிகூடப்போவாரு. திருவிழாவில நெறையா வாழப்பழம் சூரை போடுவாங்க அதெல்லாம் அந்த மாட்டுக்குத்தான்.

மேற்கால மேலக்கால் கிழக்கால சாமணத்தம்  இதைத்தாண்டி வண்டி போகாது. இப்புடித்தான் அவரோட கடைசி மகனுக்குக்கு தன்னோட மகவழிப்பேத்தியக் கல்யாணம் செய்ய பேசி முடிச்சிருந்தாரு. இது எல்லாருக்கும் தெரியும் ஆனா சின்னப்புள்ளைகளுக்குத் தெரியாதில்ல பேரப்புள்ளைக கிழவிக எல்லாத்தையும் ஒருநா க் காலையில 4 மணிக்கு வண்டி கட்டி ஏத்துனாரு அப்பவே சொல்லிட்டாரு திரும்பி வர ராத்திரி ஆனாலும் ஆயிறும்னு

அதுனால பிள்ளைக எல்லாம் ஒரே குசி ரொம்பதூரம் வண்டில போகப்போறம்னு ஏறுச்சுக. ஆனா வண்டி கீழவாசல் தாண்டி சாமநத்தம் ரோட்டில திரும்புனவன்ன சந்தேகம் வந்திச்சி  அப்ப ஒருத்தர் சொன்னாரு ”வண்டி ஒருவேளை ராமேஸ்வரம் போகுதோ”னு அப்ப அய்யா சொன்னாரு “ இது ஊர் எல்லையத்தாண்டவே விடிஞ்சிரும் இதுல ராமேஸ்வரமாவது போறதாவது எல்லாம் நம்ம கடைசிப்பய கலியாணம்தான் அதுவும் சாமநத்தம் தான் நு சொன்ன வன்ன எல்லாருக்கும் சப்புன்னு ஆயிப்போச்சு

அன்னிக்கி அங்கபோய் கலியாணம் முடிச்சி சீர் செனத்தியோட வண்டி திரும்ப வந்துச்சு.

அந்தக்காலத்துல வண்டிமாடு வைச்சிருகுறது இப்ப கார் வைச்சிருக்குற மாதிரி ஒரு கெளரவம்.

அந்த மாட்டுக்கு லாடம் அடிக்கிறப்ப மாத்திரம் அதைப்பாக்க சகிக்காது. அப்ப அய்யா பக்கத்துல இருந்து மொகத்தைத் தடவிக்கொடுப்பாரு “ கொஞ்சம்தான் இதோ முடிஞ்சிரும்  அவ்வளவுதான்”ன்னு ஆறுதல் சொல்லுவாரு

அதேமாதிரி வண்டிக்கு மசகு செய்ய வைக்கோலைப்போட்டு கருக்கி அதுல வெளக்கெண்ணையக் கலந்து மசகு செஞ்சி சக்கரத்துல அச்சுல தடவுவாறு மாட்டுக்குக் கஸ்டம் குடுக்கக்கூடாதுன்றதுக்காக

ராத்திரிகள்ல பயணம் போனா வண்டில லாந்தர் லைட்டு கட்டிட்டுப்போகனும் இல்லைன்னா போலீஸ்காரன் வழிமறிப்பாங்க அதுக்குன்னே சந்தையில மண்ணெண்ணை விளைக்கு வாங்கி கட்டிவைச்சிருந்தாரு

மாட்டுப்பொங்கலுக்கு மாட்டுக்கு கொம்புக்கும் வண்டிக்கும் கலர் எல்லாம் அடிச்சி அழகு பாப்பாரு. அன்னிக்கி மாட்டுக்கே கொண்டாட்டமாத்தான் இருக்கும்  கழுத்தில சலங்கையெல்லாம் கட்டி மாலை போட்டு ஜல் ஜல் நு ஓடும் அப்பெயெல்லாம் வண்டிக்கு பேட்ஜ் வாங்கி அடிக்கனும்  இன்னாரு வண்டின்றதுக்கு அதுதான் அடையாளம். வண்டிக்கு நம்பர் ரெஜிஸ்ட்ரேசன்லாம் கெடையாதுல்ல

ஒருதடவ வண்டில லாரி ஒன்னு மோதிடுச்சு வண்டிச் சக்கரம் முறிஞ்சிபோச்சு கொண்டுபோன மண்பாண்டங்கள் எல்லாம் ஒடைஞ்சி போச்சு. அந்த லாரிக்காரன் நிக்காமப்போயிட்டான். என்னா பண்ணுறதுன்னு தெரியல ஆனா மாட்டுக்கு ஒன்னும் ஆகல. அப்ப அவர் போய் போலீஸ் ஸ்டேசன்ல கம்ப்ளெயிண்ட் குடுக்கச் சொன்னாங்க ஆனா எழுதப்படிக்கதெரியாத அவருக்குப் போலீஸ் ஸ்டேசன்னா ஒரே பயம் அதுனால போகல. அவரோட மகன் அவரைக் கூப்புட்டுப்போய் புகார் குடுத்தாரு. அப்ப போலீஸ்ல கேட்டாங்க ”லாரி இடிச்சிருச்சுன்னு சொல்றீங்களே அந்த லாரிக்கு அடையாளம் எதுனாச்சும் சொல்லமுடியுமான்னு ” கேட்டாங்க

இவரு யோசிச்சிப்பாத்ததுல ஒன்னும் தெரியல  லாரிக்கு மஞ்சள் கலர் அடிச்சிருந்தது ஞாவகம் வந்துச்சு. ரொம்ப யோசிச்சிப்பாத்ததுல லாரி பின்னாடி ஒரு கட்சிக்கொடியும் அதன் தலைவர் படமும் இருந்தது நெனப்புக்கு வர அதை அவங்க கிட்டச்சொன்னாரு. சரி பாக்கலாம்னு சொல்லிட்டாங்க

ஆனா கொஞ்சநாள் கழிச்சி அதே லாரி வண்டிக்கு எதுத்தாப்புல வர மாடு மிரண்டு படுத்துருச்சு. லாரி வெலகிப்போகமுடியல இவர் லாரிக்குப்பின்னாடி போய் பாத்தா அதே அடையாளம் இருந்துச்சு. ஒடனே சத்தம் போட்டு கூட்டத்தைக்கூட்டிட்டாரு.  அப்புறமா போலீஸ்காரங்க வந்து பேச்சுவாரத்தை நடத்தி அவருக்குப் பணம் வாங்கிக்கொடுத்தாங்க அந்த அளவுக்கு மாடும் வண்டியும் அவரோட ஒட்டுதலோட இருந்துச்சு

கொஞ்ச வருசங்கள்ல வாங்கிவைச்சி ஓட்டுன மாட்டுக்கு வயசாயிருச்சு அதால வண்டி இழுக்க முடியல ஒருநாள் காலையில மாட்டுத்தொட்டில  செத்து விழுந்து கெடந்துச்சு. அதுக்கு மாலை யெல்லாம் போட்டு அதக்கொண்டு போய் ஆத்தோரத்துல அடக்கம் பண்ணி பாலெல்லாம் ஊத்துனாரு அய்யா. அன்னிக்கிப் பூராம் சாப்பிடல அவரு

அதுக்கப்புறம் ஒரு மாட்ட வாங்கி வண்டில பூட்டினாரு. ஆனா அது அடங்காத மாடு சண்டித்தனம் பண்ணும் ஒழுங்கா வண்டிய இழுக்காது திடீருண்ணு படுத்துரும் அப்ப வண்டில இருந்த மண்பாண்டங்கள் எல்லாம் ஒடைஞ்சி போயிருச்சு.  அந்த மாட்ட வித்துட்டு வேற மாடு வாங்கினாலும் சரிவரல மொதல்ல இருந்த அந்த மாடு மாதிரி திரும்ப அவருக்கு அமையவே இல்ல.  அவருக்கும் முடியாமப் போச்சு.

அந்த அய்யாவுக்கு அப்புறம் வண்டிமாடும் இல்லை. சைக்கிள் அப்புறமா சின்ன சின்ன லாரி எல்லாம் வந்தாச்சு. ரோடும் வண்டிமாட்டுக்கு ஒத்துவரல

இப்ப சமீபத்துல பைக்குல அவரோட பேரன் போனப்பத்தான் பாத்தான் எண்ணி அரைமணி இல்ல முக்காமணி நேரத்துல சாமணத்தம் போயாச்சு. அந்த தூரத்தத் தான் அப்ப மூணுமணிநேரத்துல போயிருக்கோம்னு நெனைக்கும்போது சிரிப்பு வந்துச்சு

ஆனா பைக்குல போகும்போது பேசமுடியல வண்டில கதைபேசிக்கிட்டு கேலியும் கிண்டலுமா போன பயணங்கள் தந்த சந்தோசத்தை இப்ப பைக்கும் காரும் தர முடியல.

அதை நெனைக்கும்போது வருத்தமாத்தேன் இருக்கு. என்னா பண்ண காலம் வேகமா எல்லாத்தையும் மாத்துது மனுசங்களையும் தான்

அ.முத்துவிஜயன்

மூன்று தலைமுறை 10O -101

 மூன்று தலைமுறை- 100

By N Krishnamurthy 

மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை அனைவரும் லேட்டாக எழுந்திருந்தார்கள்.

பல் துலக்கி காபி சாப்பிட்டார்கள்.சித்தி இன்று என்ன சமைக்கலாம் என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தபோது சதாசிவம் "சச்சு இன்னிக்கு ஏன் நம்ப   மகாதேவ ஐயர் மெஸ்ஸுக்கு இவாளை  அழச்சிண்டு போப்டாது" என்று கேட்டார்.சித்தி

"ரொம்ப நல்ல ஐடியான்னா. அப்படியே பண்ணிடலாம்" என்று கூறினாள். அவளுக்கு அன்று காலை சமையல்  கிடையாது என்பதால்  மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது.காலையில் லைட்டாக பிரட் சாப்பிட்டார்கள்.கிட்டத்தட்ட 10 1/2 மணி அளவில் சதாசிவம் அவர்களை அவருடைய ஃபியட் காரில் ஏழாவது  கிராஸில் இருந்த மகாதேவ ஐயர் மெஸ்ஸுக்கு அழைத்துச் சென்றார். கல்லாவில் உட்கார்ந்திருந்த  மஹாதேவ அய்யர் சதாசிவத்தை பார்த்து "என்ன ஓய். சதாசிவம்.ரொம்ப நாளாச்சு பாத்து. இப்பதான் வழி தெரிஞ்சிதா உமக்கு" என்று உரிமையுடன்  கேட்டார்.

 "என்ன கெஸ்ட்டெல்லாம்  கூப்டுண்டு  வந்து இருக்கீங்க போலிருக்கு ." என்றார். சதாசிவம் அவரிடம் "இது என் மச்சினி பொண்ணு.பக்கத்தில் இருக்கிறது அவ ஆத்துகார்.இப்பதான் புதுசா கல்யாணம் ஆச்சு.மெட்ராஸில் இருக்கா. பெங்களூருக்கு வந்து இருக்கா.நம்ப மெஸ் சாப்பாடு நண்ணா  இருக்கும்னு சொல்லி அவாள கூட்டிண்டு  வந்திருக்கேன்.என்ன நான் சொல்றது சரிதானே"என்று கூறினார்.மகாதேவ ஐயர் பதிலுக்கு "அப்படித்தான் எல்லோரும் பேசிக்றா"என்றவர் மகனைப் பார்த்து'முரளி. எல்லோருக்கும் இலை போடு' என்றார். 10 1/2  மணியே ஆயிருந்ததால் அதிக கூட்டம் இல்லை .அனைவருக்கும் இலை போடப்பட்டது.முரளியும்,மஹாதேவ அய்யரும் சேர்ந்தே கேட்டு கேட்டு பரிமாறினார்கள்.சாப்பாடு வீட்டு சாப்பாட்டை விட மிகவும் ருசியாக இருந்தது. வெண்டைக்காய் சாம்பார், வாழைக்காய் எரிசேரி, பச்சை பட்டாணி போட்ட முட்டைகோஸ் கறி,உளுந்து அப்பளாம், தக்காளி ரசம், பால் பாயசம்,கெட்டி பசுந்தயிர் என்று மெனு அமர்க்களமாக இருந்தது. சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் விசு மஹாதேவ அய்யரை பார்த்து" டேஸ்ட் மிகவும் பிரமாதமாக இருந்தது மாமா" என்று கூறினான். அதைக்கேட்ட மகாதேவ ஐயர் "நீங்களெல்லாம்  விரும்பி சாப்பிட்டால் அதுவே நேக்கு போறும்" என்றார். சித்தப்பா ஐந்து சாப்பாட்டுக்கு கொடுக்க வேண்டிய பணத்தை எடுத்து மகாதேவ அய்யரிடம்  கொடுத்துவிட்டு "நாங்கள் விடை பெத்துக்றோம்" என்று கூறினார்."ஆஹா.பேஷா போயிட்டு வாங்கோ.அடிக்கடி வந்திண்டிருங்கோ.

எங்களை மறந்துட வேண்டாம் "என்றார் மகாதேவ அய்யர். வீட்டுக்கு போனதும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்து கொண்டார்கள். சாயங்காலம் 5 மணிக்கு கிளம்பி அருகிலிருந்த பிள்ளையார் கோவிலுக்கும், சங்கர மடத்துக்கும் சென்று வந்தார்கள். கிளம்புவதற்கு முன்னால் விசுவும், ராகினியும் சித்தி,சித்தப்பாவை நமஸ்காரம் செய்தார்கள்.சித்தி சித்தப்பா இருவரும்  அவர்களுக்கு தாம்பூலம் கொடுத்தார்கள். மறக்காமல் 500 ரூபாய் பணமும்  தாம்பூலத்தில் வைத்திருந்தார்கள். ராகினி ராமகிருஷ்ணனிடம் "ராம்கி. ஒழுங்கா படிக்கணம்"என்று கூறி அவனிடம் இருநூறு ரூபாய் கொடுத்தாள்."எதுக்கு குழந்தைகிட்ட பணத்தை கொடுக்கறே"என்றாள் சித்தி. "இருக்கட்டும்.அவனுக்கு ட்ரஸ் வாங்கிக் கொடுக்கணும்னு நினைச்சேன். டைம் இல்லை" என்றாள் ராகினி

இரவு ஒன்பதரை மணிக்கு மெட்ராஸ் மெயிலில் விசு ரிசர்வ்  செய்திருந்தான். ஸ்டேஷனுக்கு சச்சு, சதாசிவம் மற்றும்  ராமகிருஷ்ணன் ஆகிய மூவரும் வந்திருந்தார்கள். விசு கம்பார்ட்மெண்டை   கண்டுபிடிக்க,அதில் விசு,ராகினி  ஏறி அமர்ந்தார்கள்.ட்ரெயின் கிளம்ப  அரை மணி இருந்தது. அவர்கள் அருகில்  அமர்ந்து கொண்ட சதாசிவம் தம்பதிகள் விசுவையும், ராகினியையும் பார்த்து "நீங்க  ரெண்டு பேரும் வந்து இருந்தது ரொம்ப சந்தோஷம். அமெரிக்கா போறதுக்கு முன்னாடி சான்ஸ் கிடைச்சா மறுபடியும் நாலஞ்சு நாள் இருக்க மாதிரி வரணும்" என்று கூறினார்கள். ரயிலுக்கு க்ரீன் சிக்னல் போட்டதும் மூவரும் இறங்கிக்கொண்டார்கள்.ரயில் கிளம்பி வேகம் எடுக்க ஆரம்பித்தது.ராகினி சீக்கிரமே தூங்க ஆரம்பித்தாள்.கவலை நெஞ்சை அழுத்தியதால் விசு நெடு நேரம் தூங்கவில்லை.

வண்டி ஜோலார் பேட்டையை விட்டவுடன் உறக்கம் கண்களில் படர விசு படுத்தான். திங்கட்கிழமை காலை சரியாக ஐந்தரை மணிக்கு சென்ட்ரல் ஸ்டேஷனை அடைந்தது  மெட்ராஸ் மெயில். அங்கிருந்து பார்க் ஸ்டேஷன் போய்,சப் அர்பன் ட்ரெயின்  பிடித்து  மாம்பலம் செல்வதற்குள் மணி  ஏழே கால் ஆகி விட்டது .விசு உடனே குளித்துவிட்டு, சந்தியா வந்தனம் செய்தான். பிரக்பாஸ்ட் முடித்து ஐ.ஐ.டி க்கு செல்வதற்கு ஆயத்தம் ஆனான் .

மூன்று தலைமுறை -101

விசு  ஐ.ஐ.டி யில் அவனுடைய ரூமில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தபோது, மாலை இரண்டு மணிக்கு ஒரு டெலிபோன் கால் வந்தது. ஆத்மநாதன் தான் போன் பண்ணியிருந்தார்.

"என்ன மாப்பிள்ளை.எப்படி இருந்தது பெங்களூர் எல்லாம். செமினார் நல்லபடியா  போச்சா" என்றெல்லாம் கேட்டார் ."ஆமாம். மாமா .செமினார் சிறப்பா இருந்தது.  சித்தி,சித்தப்பா ரொம்ப நண்ணா கவனிச்சிண்டா" என்று சொன்னான் விசு. ஆத்மநாதன்"ராகினி எல்லா விஷயத்தையும் சொன்னாள் மாப்பிள்ளை.கேட்க கேட்க எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு.உங்களை  மாப்பிள்ளையா அடஞ்சது ரொம்ப பெருமையா இருக்கு. யாருக்கும் கிடைக்காத ஒரு சந்தர்ப்பம் இது.இதை மிஸ் பண்ணாம நீங்க இருக்கணும்னு கேட்டுக்றேன்"என்றார். விசுவுக்கு ஷாக்கடிச்ச மாதிரி இருந்தது.அதற்குள் எப்படி இவருக்கு நியூஸ் போய்விட்டது என்று யோசித்தான்.அனேகமாக ராகினி தான் வீட்டு டெலிபோன் மூலமாக  சொல்லியிருக்க வேண்டும்.அப்படி சொல்லி இருந்தால் வீட்டில் எல்லோருக்கும் விஷயம் தெரிந்து இருக்கும்.இது என்னடா புது தொல்லை.அப்பா, அம்மாவிடம் மெதுவாக யோசித்து கூற வேண்டுமென்று இருந்தோமே. இப்படி போட்டு உடைத்து விட்டாளே ராகினி என்று அவனுக்கு மிகவும் கஷ்டமாக இருந்தது."சரி மாமா.நான் யோசிக்கிறேன். யோசித்து தான் இது முடிவு செய்யணும்" என்று கூறினான். ஆத்மநாதன் "இதல யோசிக்க ஒண்ணுமே இல்லை மாப்பிள்ளை. உங்கள் நிலையில் வேறு யாராக இருந்தாலும் உடனே இதற்கு ஒத்துக் கொண்டிருப்பார்கள்" என்று கூறினார்." சரி மாமா. நான் பாக்கிறேன்" என்று கூறி போனை வைத்து விட்டான். சாயங்காலம் வீட்டுக்கு வந்ததும் காபி கொண்டு வந்த ராகினியிடம் விசு தனிமையில் "உன் அப்பாவிடம் விஷயத்தை  சொல்லீட்டே போலிருக்கு" என்றான்."ஆமாம்"என்றாள் ராகினி."அப்போது நம் ஆத்தில் எல்லோருக்கும் தெரியுமா" என்றான் விசு. "நான் என்ன அவ்வளவு பெரிய முட்டாளா.ஆத்துலேந்து போன் பண்ணல. பக்கத்தில் உள்ள நாடார் கடைக்கு  சென்று அங்கிருந்து தான் அப்பாவுக்கு போன் செய்து விஷயத்தை கூறினேன்" .இதைக்கேட்ட விசு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டான். பரவாயில்லை.இந்த மட்டிலும் புத்திசாலித்தனமாகத்தான் நடந்து கொண்டிருக்கிறாள் என்று சந்தோஷப்பட்டான்.

அடுத்த சில நாட்களில் வீட்டில் சொல்ல துணிவு இல்லாமல் மனதுக்குள்ளே விஷயத்தை  அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்தான். 

விசு.காஞ்சிவரம்  போயிருந்தபோது மகா பெரியவா அவனிடம் சூசகமாக "இங்கேயே  இருக்கப் போகிறாயா. அல்லது அமெரிக்கா சென்று விடுவாயா" என்று கேட்டதற்கு அவன் சொன்ன பதிலைக்கேட்டு மகா பெரியவா"எல்லாம் ஆண்டவன் சித்தம்" என்று தெரிவித்ததை யோசித்துப் பார்த்தான்.என்ன தீர்க்கதரிசி அவர் என நினைத்தான். அந்த வாரம் முழுவதும் அப்படியே கழிந்தது.

பஞ்சு மட்டும் விசு பெங்களூர் திரும்பியதிலிருந்து அவன் முகம் வாட்டமாக இருப்பதை  பார்த்தார்.அவனே விஷயத்தை கூறும் வரை  அவனிடம் கேட்பதில்லை என தீர்மானித்தார்.விசு இது விஷயமாக வில்லியம்ஸிடம் ஆலோசிக்கலாமென்றால் அவரும் தற்சமயம் இந்தியாவில் இல்லை. "சரி, கணேசனிடம் இது குறித்து நாளை பேசலாம்" என்று விசு மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டான்.

மூன்று தலைமுறை 98-99

 *மூன்று தலை முறை -98* 

By N Krishnamurthy 

விசு புரபசரிடம் தயங்கிக்கொண்டே "சார். நான் இந்தியா திரும்பி வந்தது என்னுடைய தந்தை, தாய் மற்றும் உறவினர்களுடன் இருந்து கொண்டு வயதான காலத்தில் அவர்களை வைத்து காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதற்காகத்தான். திடீரென்று அவர்களை விட்டுவிட்டு நான் வந்தால் நன்றாக இருக்காது.நான் அங்கு வந்து இரண்டு மூன்று வருடங்கள் இருந்து எல்லாவற்றையும் சரி  செய்துவிட்டு பிறகு மீண்டும் இந்தியா வந்து விடலாமா?" என்று கேட்டான்.அதற்கு ப்ரொபசர் டெர்மன் கூறியதைக் கேட்டதும் அவனுக்கு தலை சுற்ற ஆரம்பித்தது.

புரொபசர் டெர்மன் தொடர்ந்தார்.

"கார்த்திகேயன் இது ஒரு பிரஸ்டிஜியஸ் பிராஜக்ட்.இந்த பிராஜக்ட்டை யுனிவர்சிடி மிகவும் சீரியஸாக எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது. நீ இந்த வேலையில் சேர்ந்த முதல் ஆறு மாதத்திற்குள் உனக்கும் உன் மனைவிக்கும் அமெரிக்க குடியுரிமை பெற்று தர ஏற்பாடுகளை யூனிவர்சிட்டியே செய்துவிடும்.நான்கு அல்லது ஐந்து வருடங்களில்  இந்த ப்ராஜக்ட் முழுவதும் வெற்றி அடைவது கடினம். இந்த புராஜெக்டை நிர்வாகிக்க போகிறவர்கள் குறைந்தபட்சம் 10 வருடங்களாக தொடர்ந்து வேலையில் இருக்க வேண்டும்.இது யுனிவர்சிட்டியின் ஒரு முக்கியமான நிபந்தனை. இண்டஸ்ரிக்கு  நாம் ஆலோசனை கூறும் பொழுது அவர்கள் யுனிவர்சிட்டிக்கு பணம் கட்ட வேண்டும். அவர்கள் கட்டும் பணத்தில் நான்கில் ஒரு பங்கு   தலைமை பதவியில் இருப்பவருக்கு அதாவது உனக்கு  தனியாக கொடுக்கப்பட்டு விடும்.10 வருட முடிவில் நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து கொள்ளலாம்.

இந்தியா  வேண்டுமானாலும் திரும்பலாம் , அங்கேயே நீ ஒரு தொழிலை ஆரம்பித்த கொள்ளலாம் .

அல்லது  யுனிவர்சிட்டியில் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கலாம். ஏன் ஏதாவது ஒரு பெரிய கம்பனியின்  முக்கிய நிர்வாகியாக பொறுப்பு ஏற்கும் வாய்ப்பு இருக்கிறது.இது ஒரு முக்கியமான போஸ்ட்.உனக்கு இது கிடைக்க வேண்டும் என்று நான் யுனிவர்சிடியிடம் போராடி வெற்றி  பெற்றிருக்கிறேன். எனவே நீ நன்றாக யோசித்து ஒரு நல்ல முடிவு எடுக்க வேண்டும்" என்றார். விசு "சார். எனக்கு கொஞ்சம் டைம் கொடுப்பீர்களா"என்று கேட்டான்."கார்த்திகேயன் உன்னிடம் சொல்வதற்கு என்ன.அதிகபட்சம் 25 நாட்களுக்குள் உன்  ஒப்புதல் எனக்கு கிடைத்தாக வேண்டும். நீ ஒப்புக் கொள்ளவில்லை என்றால் நான் அடுத்த நபரை தேட வேண்டி இருக்கும். அதோடில்லாமல் அது எனக்கு பெரிய ஏமாற்றமாக இருக்கும் என்று ஞாபகம் வைத்துக் கொள். நீ மட்டும்  தலைமைப் பொறுப்பை எடுத்துக் கொண்டால் இந்த பிராஜெக்ட் மிகப்பெரிய அளவில் வெற்றி பெறும் என்பதில் எனக்கு எள்ளளவும் சந்தேகமே இல்லை.கார்த்திகேயன். இது ஒரு லைப் டைம் ஆபர்ச்யூனிடி.ஹோப் யூ வோண்ட் பி ஃபூலீஷ் எனப் டு மிஸ் இட்." என்றார்.பின்பு ராகினியை பார்த்து  "லேடி. நீதான் அவனை இதற்கு  ஒப்புக்கொள்ள  வைக்க வேண்டும்"என்றார்." "சார். அய் வில் ட்ரை மை லெவல் பெஸ்ட்"  என்றாள்  ராகினி.பின்னர்   சம்பிரதாயத்திற்காக வேறு சில விஷயங்களைப் பேசிக் கொண்டிருந்துவிட்டு லஞ்ச்  சாப்பிடுவதற்காக ரெஸ்டாரண்ட்டை அடைந்தார்கள்.அருமையான இந்திய  லஞ்ச் கிடைத்தது. அதை விரும்பி சாப்பிட்டார் டெர்மன்.

விசுவுக்கு சாப்பாடே இறங்கவில்லை. டெர்மனிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு இருவரும் ஹோட்டலை விட்டு வெளியே வந்தார்கள்.

மூன்று தலைமுறை- 99

ஹோட்டலை விட்டு வெளியே வந்த விசு சுரத்தில்லாமல் இருந்தான்.ஆனால் ராகினி மாறாக படு உற்சாகமாக இருந்தாள்.அவள் விசுவை பார்த்து "கப்பன் பார்க் போக ஆட்டோ பிடிக்கிறேன்" என்று கூறிவிட்டு அருகில் இருந்த ஆட்டோவை  கை தட்டி கூப்பிட்டாள். இருவரும் ஆட்டோவில்  ஏறி கப்பன் பார்க்குக்கு சென்றார்கள்.அங்கு ஒரு மரத்தடியில் இருவரும் உட்கார்ந்து கொண்டார்கள். ராகினி விசுவை பார்த்து "ஏன் திடீரென்று இப்படி உம்மணாம் மூஞ்சி ஆகிவிட்டீர்கள்.அதிர்ஷ்டம் கதவைத் தட்டுகிறது என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லையா "என்று கூறினாள்."ராகினி நீ நிலைமை தெரியாமல் பேசுகிறாய்.நான் இந்தியா திரும்பி வந்ததே அப்பா அம்மாவை என் கூடவே கடைசி வரையும் வைத்து  காப்பாற்ற வேண்டும் என்பதற்காகத்தான். அம்மாவும் அப்பாவும் எனக்கு செய்ததற்கு எல்லாத்துக்கும்  நான் கைமாறு செய்ய முடியாது. இன்று புரபசர் என்னை ஒரு பெரிய பதவியில் வைத்து பார்க்க ஆசைப்படுவதற்கு முக்கிய காரணம் என் அப்பா எனக்காக எடுத்துக்கொண்ட முயற்சிகள் தான். அவர் வியர்வை சிந்தினார்  என்று சொல்வதைவிட,ரத்தம் சிந்தினார்  என்றுதான்  சொல்ல வேண்டும்"என்றான் விசு. அதற்கு ராகினி "எல்லா அப்பா,அம்மாவும்  குழந்தைகளுக்கு இப்படித்தான் செய்றா"என்று கூறினாள். ராகினி இப்படிப் பேசியது விசுவுக்கு கொஞ்சமும் பிடிக்கவில்லை.

அவள் மேல் கோபம் வந்தது.ஆனால் அதை அவளிடம் காட்டிக்கொள்ள அவனுக்கு  இஷ்டமில்லை. கொஞ்ச நேரத்துக்கு விசு பதில் சொல்லாமல் இருந்தான்.ராகினிக்கு தான் சொன்னது  விசுவுக்கு பிடிக்கவில்லை என்று தெரிந்தது.பேச்சை மாற்றுவற்காக அவனிடம் "சரி. இப்பொழுதும் ஒன்றும் நம் தீர்மானம்  செய்யப்போவதில்ல. அப்றமா  மெட்ராஸ் போனதும்  பாத்துகலாம். இதுக்கு  நீங்கள் கவலப்பட்டுண்டிருக்க வேணாம். வந்த இடத்தில் ஜாலியாக பொழுதை போக்கலாம்" என்று கூறினாள். பின்பு இருவரும் விதான் சௌதாவை சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து லால்பாக் சென்றார்கள். லால்பாக் அருகிலிருந்த எம்.டி.ஆரில் மசால் தோசைக்கு ஆர்டர் கொடுத்து,காத்திருந்து, தங்கள் முறை வந்ததும் மசால் தோசை சாப்பிட்டார்கள். லால்பாக்கை  சுற்றிப்பார்த்து விட்டு  இரவு ஏழரை மணிக்கு வீடு திரும்பினார்கள்.

இவர்களை பார்த்த சித்தி, சித்தப்பா இருவரும் "வாங்கோ. வாங்கோ. போன விஷயம் நல்லபடியாக முடிந்ததா" என்று கேட்டனர்.ராகினி உடனே அவர்களைப் பார்த்து "நல்லபடியாகவா?மிகப் பிரமாதமாக முடிந்தது" என்று நடந்தவற்றை எல்லாம் அவர்களிடம் கூறினாள். சதாசிவம் ஹிந்துஸ்தான் மெஷின் டூல்ஸ் வாட்ச்  டிவிஷனில் சீனியர் டீ.ஜி.எம் ஆக  வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அவருக்கு இன்ஜினியரிங் துறை பற்றி அதிகம் தெரிந்திருந்தது.

விசுவிடம் அவர் "மாப்பிள்ளை.கங்கிராட்ஸ். நீங்கள் மிகவும் அதிர்ஷ்டம் செய்தவர்.உங்க ப்ரபொசர்  உங்க மேல இவ்வளவு நம்பிக்கை வைக்க வேண்டும்  என்றால் எந்த அளவுக்கு நீங்கள் அவரை கவர்ந்து இருக்கிறீர்கள் என்று தெரிகிறது.நல்ல ஆப்பர்சூனிட்டியை  மிஸ் பண்ணாதேங்கோ" என்றார். "அமெரிக்கா போனதும் எங்கள் எல்லாம் மறந்து துடாதேங்கோ" என்றாள் சித்தி சிரித்துக் கொண்டே.பின்பு சதாசிவம்"நாம் இதை செலிபரேட் பண்ண வேண்டாமா? சச்சு. இன்னைக்கு வீட்டில் சமைக்க வேண்டாம். நாமெல்லாம் வெளியில் போய் சாப்பிடலாம் "என்று கூறினார் .எல்லோரும் நடந்து  சென்று செவன்த் கிராஸில் உள்ள சக்தி வெஜிடேரியன் ரெஸ்டாரண்டை  அடைந்தார்கள்.அந்த காலங்களில் நார்த் இந்தியன் டிஷ்களுக்கு மிகவும் பெயர் போனது சக்தி வெஜிடேரியன் ரெஸ்டாரன்ட். இடம் கிடைக்க கொஞ்ச நேரம் ஆகும்.அங்கு விரும்பியதை   சாப்பிட்டார்கள். இரவு வீட்டிற்கு வரும் போது கிட்டத்தட்ட பத்து மணி ஆகிவிட்டது

மூன்று தலை முறை 96 - 97

 மூன்று தலைமுறை-96

By N Krishnamurthy 

காலையில் எழுந்ததும் பல் துலக்கி முடித்ததும்,சூடான காபியை கொண்டு வந்து கொடுத்தாள் சித்தி. டைனிங் டேபிள் சேரில் அமர்ந்து காபி சாப்பிட ஆரம்பித்த விசு. எதிர்புறம் சித்தப்பா சதாசிவம் தி ஹிண்டு ந்யூஸ் பேப்பரில் மூழ்கியிருப்பதை பார்த்தான்.

(அந்தக் காலங்களில் பிராமணக் குடும்பங்களில் ஹிண்டு நியூஸ்  படிப்பது ஒரு தினசரி சம்பிரதாயமாகவே இருந்தது. கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொருவரும் அரை மணியிலிருந்து ஒரு மணி வரை ஹிண்டு நியூஸ் பேப்பர் படிப்பதை வழக்கமாக வைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சிலர் எந்ததெந்த பக்கங்களை  கிரமப்படி படிக்க வேண்டும் என்ற வரைமுறையே வைத்திருந்தார்கள். வயதானவர்கள் நடுப்பக்கத்திலுள்ள Letters to the editor யையும்,பின்னர் Editorial யையும் படித்தபின்னரே மற்ற வேலைகளை செய்ய ஆரம்பிப்பார்கள். அந்த  அளவுக்கு தி ஹிண்டூ நியூஸ் பேப்பர் தரமாகவும், நியாயமாகவும்,நடுநிலையாகவும்  இருந்தது.இப்பொழுது ஹிந்து நியூஸ் பேப்பர் தரம் தாழ்ந்து கேவலமாக இருப்பதால் நிறைய பேர்கள் ஹிந்து நியூஸ் பேப்பர் படிப்பதை விட்டுவிட்டார்கள்.என் அவிப்பிராயத்தின் படி உண்மையான தேசப்பற்றுள்ளவன் இப்போதுள்ள ஹிண்டு ந்யூஸ் பேபரை பார்க்கக்கூட விரும்ப மாட்டான் என்றே சொல்வேன்)

பின்பு அவர் பேப்பரிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொண்டு  விசுவை பார்த்து "குட்மார்னிங் மாப்ளை. இன்னிக்கு என்ன ப்ரோக்ராம்" என்று கேட்டார்.விசு அவரிடம் "எங்க புரபசர் ஏதோ ஒரு ஓட்டலில் தங்கி இருக்கிறார். அவரை பதினோரு மணிக்கு சென்று பார்க்கவேண்டும். ராகினியையும் வரச் சொல்லி இருக்கிறார்.அவர் ஏதோ  முக்கியமா என்னிடம் பேச வேண்டுமாம். அதற்குப்பின்  அவருடனே  நாங்கள்  லன்ச்சும் எடுத்துக்கொள்கிறோம்" என்று கூறினான்.

"எந்த ஓட்டல்"என்று கேட்டார் சித்தப்பா. அவன் கூறிய ஓட்டல் பெயரை கேட்டவுடன் அவர் "ஹோட்டல் அஷோகாவா. பரவாயில்லை அதிக தூரமில்லை. நீங்கள் பத்து மணிக்கு ஒரு ஆட்டோ  பிடித்தால் பத்தரை மணிக்கு  போயிடலாம்" என்றார் சதாசிவம். "புரபசரை பார்த்து பேசி,லன்ச்  முடிச்சதக்கப்புறம் என்ன பண்ண போறேங்க" என்று கேட்டார். ராகினி விசுவை பார்த்து "அப்படியே கொஞ்சம் எங்காவது அவுட்டிங் போயிட்டு வந்து விடலாமா" என்று கேட்டாள். அதற்கு விசு "எனக்கு அதிகம் பெங்களூரை பற்றி தெரியாது.எந்த இடத்துக்கு நான் உன்னை  அழைத்துக் கொண்டு போவது" என்று கூறினான். இதை கேட்டுக்கொண்டே வந்த சித்தி சச்சு "இது ஒண்ணும் பெரிய விஷயம் இல்லை மாப்ளை.நீங்கள் அஷோகா ஹோட்டலிலிருந்து ஆட்டோ பிடித்து கப்பன் பார்க் போய்விடுங்கள்.

கொஞ்ச நேரம் கப்பன் பார்க்கில் இருந்து விட்டு,விதான் சவுதாவை பாருங்கள். விதான் சவுதா பார்த்துவிட்டு ஒரு ஆட்டோ பிடித்து  லால்பாக்  போங்கோ. அங்கு கொஞ்ச நேரம் பொழுதை கழித்து, திரும்பி வந்துவிடுங்கள். இரவு சாப்பாட்டிற்கு சரியாக இருக்கும்" என்று கூறினாள். "சொல்ல மறந்துட்டேனே. நீங்கள் லால்பாக் போனா அவசியம் M.T.R க்கு போய் மசால் தோசை சாப்டூட்டு  வாங்கோ. ரொம்ப அருமையாக இருக்கும்" என்றாள் சித்தி.பின்பு சித்தி அவனிடம் "காலையில் பூரி, மசால் பண்ணீட்றேன்.என்ன சொல்றேங்க" என்று கேட்டாள். அதற்கு விசு "பூரி மசாலா கொஞ்சம் ஹெவியா இருக்கும்ன்னு பாக்கிறேன்.ஏதாவது லைட்டா இருந்தா பரவாயில்லை"என்று சொன்னான். அப்போ "தோசை குத்தி கொடுக்கட்டுமா" என்று கேட்டாள் சித்தி (சிலர் தோசை குத்துவது என்றால் சிரிப்பார்கள்.நிறைய வீடுகளில் தோசை 'வார்ப்பார்கள்'. தோசை 'குத்தினாலும்' 'வார்த்தாலும்' சாப்பிட்ட பின் வயிற்றுக்குள்ளே தான் போய்விடுகிறது) 

"அப்டியே பண்ணீடுங்கோ" என்றான்   விசு.குளித்துவிட்டு ஒன்பது மணிக்கு தோசை,தொட்டுக்க வேர்கடலை சட்னி சாப்பிட்டார்கள்.

( வேர்கடலை சட்னி மகாத்மியத்தைப்பற்றி தனியாகவே எழுதலாம்.வேறு ஒரு நாள் பார்ப்போம்)

கிட்டத்தட்ட பத்தே கால் மணிக்கு ஆட்டோ கிடைக்க, ஹோட்டல் அஷோகாவை பத்தே முக்காலுக்கு அடைந்தார்கள்.  ரிசப்ஷனில் இருந்த பெண்ணிடம் புரபசரின் ரூம் நம்பரை குறிப்பிட்டு,அவரிடம்  தான் கார்த்திகேயன் வந்திருப்பதாக கூறவேண்டும் என்று கூறினான்.அடுத்து இரண்டுநிமிடத்தில்  ரிசப்ஷன்  பெண்மணி

"சார்.புரபசர் உங்களை அவர் ரூமூக்கு வரச்சொல்கிறார்" என்றாள் . ராகினியும் அழைத்துக்கொண்டு விசு ப்ரபசர் ரூமுக்கு சென்று கதவை தட்டினான்.

"மே.ஐ கம் இன்" என்று கேட்டான். கதவைத்திறந்த ப்ரொபசர் "கார்த்திகேயன் கம் இன் ப்ளீஸ்"என்றார் . ராகினியை காட்டி  விசு" ஷீ  இஸ் மை பெட்டர் ஹாப்" என்று அறிமுகம் செய்தான்."யூ லுக் ப்யூடிஃபுல்" என்றார் அவர் ராகினியைப்பார்த்து.

ராகினி "நமஸ்தே" என்று கைககூப்ப அவரும் திரும்பி  "நமஸ்தே" என்று கை கூப்பினார்.

" ப்ளீஸ் டேக் யுவர் சீட்ஸ்" என்று எதிர்பக்கம் இருந்த சோபாவை காட்டினார்

டெர்மன். இருவரும் அமர்ந்தார்கள்." வாட் வுட் யூ லைக் டு ஹேவ்" என்றார் ப்ரபசர். " எனி ஃப்ரூட் ஜூஸ்" என்றாள்  ராகினி.விசு

"சேம் பார் மீ" என்றான்.பின்பு டெர்மன்  ரூம் சர்வீஸை கூப்பிட்டு 3 ஆப்பிள் ஜூஸ் கொண்டு வரச்சொன்னார். ஜூஸ் வந்தது.எல்லோரும் சாப்பிட்டார்கள். பின்பு டெர்மன் ராகினியிடம் "சோ. லேடி.ஹவ் இஸ் யுவர் மேரீட் லைப்"என்று கேட்டார்.ராகினி வெட்கப்பட்டுக்கொண்டே" பைன்" என்று கூறினாள்.அவர் ராகினியிடம் "கார்த்திகேயனை கணவனாக அடைந்த நீ அதிர்ஷ்டசாலி" என்றார். பின்னர் விசுவை பார்த்து "கார்த்திகேயன் நான் இப்போது உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பற்றி பேச போகிறேன். இதை நன்றாக கேட்டுக் கொள்.நான் கூறி முடித்தவுடன் உனக்கு ஏதேனும் சந்தேகம் இருந்தால் அதை பற்றி என்னிடம் நீ கேட்கலாம்.பின்பு இதைப் பற்றி நாம் விவாதிக்கலாம்" என்று கூறினார். அவர் என்ன கூறப்போகிறார் என்பதை கேட்க விசுவை விட ராகினிக்கே ஆர்வம் அதிகமானது.

மூன்று தலை முறை-97

பொரபசர் தொடர்ந்தார்.

"வெகு சமீபத்தில் நம்முடைய யுனிவர்சிடியில் ஒரு பெரிய R&D பிளாக் கட்டி இருக்கிறோம். R&D யை பெரிய அளவில் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்று நிர்வாகம் தீர்மானித்திருக்கிறது.அதற்கும் என்னையே தலைமை தாங்கச் சொன்னார்கள். என்னால் அதையும் கவனித்துக் கொள்வது இயலாத காரியம்.அப்படி செய்தால் எனது முழு பங்களிப்பையும் புது பதவிக்கு நான் தர முடியாத நிலை ஏற்படும்.எனவே அதற்கு தலைமை தாங்க  நான் உன் பெயரை முன் மொழிந்தேன் .அதை யுனிவர்சிடியும் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறது. என்னுடைய முக்கிய நோக்கம் மாணவர்களை ஆராய்ச்சியில்  ஈடுபடுத்துவது  மட்டுமல்லாமல் நமக்கு அருகில் இருக்கக்கூடிய  தொழிற்சாலைகளுக்கு நம்முடைய R&D  மூலம் புதிய டெக்னாலஜிகளை கொடுத்து    உதவப்போகிறோம்.

In short  இது ஒரு  அகடமிக் அண்ட் இன்டஸ்ட்ரீஸ்  co-operation Venture என  வைத்துக்கொள்ளலாம்"என்று கூறினார்.

"உன்னுடைய சம்பளத்தை பற்றி நீ எதுவும் கவலைப்பட வேண்டாம். நீ எதிர்பார்ப்பதை விட அதிகமாக கிடைக்கும். உங்களுக்கு தங்க வேண்டிய இடத்தையும் யுனிவர்சிடியே  ஏற்பாடு செய்து விடும். என்ன சொல்கிறாய் நீ "என்று கேட்டார்.

பின்னர் டெர்மன் விசுவைப்பார்த்து புன்முறுவலுடன்"உன் சம்பளத்தை நீ தெரிந்து கொள்ள வேண்டாமா" எனக்கேட்டார்.அவர் அவன் பதிலுக்கு காத்திராமல்" உன்னுடைய அகாமடேஷன், ட்ரான்ஸ்போர்ட் முதலியன போக மாதம் 5000 யூ.எஸ். டாலர் சம்பளம் வழங்கப்படும். உன்னுடைய பெர்பார்மென்ஸை பொறுத்து வருடாந்திர இன்கிரிமெண்ட் கிடைக்கும்" என்றார்.

இதைக்கேட்ட ராகினிக்கு மயக்கம் வருவது போல இருந்தது.விசுவின் இப்போதய மாத சம்பளம் ஆயிரம் ரூபாயைக்கூட எட்டவில்லை.பலமடங்கு அதிக சம்பளம் கிடைக்கப்போகிறது.

அதுவும் வீட்டு வாடகை மற்றும் ட்ரான்ஸ்போர்ட்டேஷன் போக.ஜாக்பாட் அடித்த மாதிரி இருந்தது.அதிர்ஷ்டம் இப்படியா கூரையை பிய்த்துக்கொண்டு கொட்டும் என்று நினைத்தாள் ராகினி. இவ்வளவு சம்பளம்,வசதிகளை தர வேண்டுமென்றால் அதற்கு தன் கணவன் எந்த அளவுக்கு சிறந்தவனாக,தகுதி உள்ளவனாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்த ராகினிக்கு  விசுவின் மேல் கூடுதல் மரியாதை ஏற்பட்டதில் வியப்பில்லை. ஆனால் விசுவின் மனது இதையெல்லாம் ரசிக்கும் நிலைமையில் இல்லை.பெங்களூர் வராமலேயே இருந்திருக்கலாமோ என நினைத்தான் விசு.

இன்ஸ்டன்ட் புளியோதரை பொடி

 *இன்ஸ்டன்ட் புளியோதரை பொடி* 👇👇👇

இன்ஸ்டன்ட் புளியோதரை பொடியா அதான் கடையில இருக்கே.....

அதுல கெமிக்கல் சேர்த்து இருப்பா உடம்புக்கு ஆகாது எனவே நாமளே பண்ணிடலாம்.

சரி சரி அது எவ்வாறு செய்வது  ?. 

 *தேவையான பொருட்கள்* 👇

புளி.,. ஒரு சாத்துக்குடி அளவு

கடலைப்பருப்பு அரை கப்

உளுத்தம் பருப்பு அஞ்சு டீஸ்பூன்

வெந்தயம் ஒரு டீஸ்பூன்

மிளகு ஒரு டீஸ்பூன்

கொத்தமல்லி இரண்டு டீஸ்பூன்

பெருங்காயம் ஒரு டீஸ்பூன்

சீரகம் ஒரு டீஸ்பூன்

கருவேப்பிலை மூணு கொத்து

எள் ஒரு டீஸ்பூன்

இந்த பொருட்களை வாணலியில்  தனித்தனியாக பொன் வறுவலாக வறுத்து ஒரு தட்டில் ஆற வைக்க வேண்டும்

அடுத்து ஒரு ஸ்பூன் எண்ணெய் விட்டு 10 மிளகாய் வறுக்க வேண்டும். அதை தட்டில் எடுத்து வைத்து விட்டு அந்த எண்ணெயில் புளியை சிறு சிறு துண்டுகளாக செய்து அடுப்பை மெதுவாக வைத்து வறுக்க வேண்டும். 

ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டாமல் வரும் போது அதை அடுப்பில் இருந்து எடுத்து ஆற வைக்க வேண்டும் 

ஆறியதும் முதலில் மிளகாய் புளி இரண்டையும் மிக்ஸியில் பொடி செய்ய வேண்டும் 

பிறகு மற்ற வறுத்து வைத்துள்ள பொருட்களை இரண்டு ஸ்பூன் மஞ்சள் தூள் சேர்த்து தேவையான உப்புடன் மைய அரைக்க வேண்டும்   

அத்துடன் வறுத்து தோல் உரித்த வேர்க்கடலையை ஒரு கைப்பிடி அளவு சேர்க்க வேண்டும்.. 

இப்பொழுது இன்ஸ்டன்ட் புளியோதரை பொடி ரெடி. 

இதை வைத்து எப்படி புளியஞ் சாதம்  செய்வது என்று பார்ப்போம்

ஒரு தட்டில் வடித்த (ஒரு ஆழாக்கு அரிசி) சாதத்தை போட்டு ஒரு ஸ்பூன் நல்லெண்ணெய் விட்டு ஆற வைக்க வேண்டும் 

பின்பு ஒரு வானலியில் ஒரு டேபிள் ஸ்பூன் நல்லெண்ணெய் விட்டு அதில் ஒரு ஸ்பூன் கடலைப் பருப்பு ஒரு ஸ்பூன் உளுத்தம் பருப்பு ஒரு ஸ்பூன் கடுகு நான்கு வர மிளகாய் (சாதத்திற்கு தகுந்தால் போல் காரம்) கரு வேப்பிலை போட்டு தாளித்து அதை ஆற வைத்துள்ள சாதத்தில் கொட்டவும் 

பின்பு இரண்டு டேபிள் அரைத்து வைத்துள்ள இன்ஸ்டன்ட் புளியோதரை பொடியை  போட்டு நன்றாக கிளற வேண்டும். 

தேவையானால் உப்பு சேர்க்கலாம் 

இப்பொழுது கமகம என்ற கண்ணுக்கு ரம்யமான புளியோதரை ரெடி 

இதற்கு சைட் டிஷ் தயிர்பச்சடி,மோர் குழம்பு ,அவியல் மிக நன்றாக இருக்கும்.

இந்த இன்ஸ்டன்ட் பொடியை பிரிட்ஜ்ஜில் மாத கணக்கில் வைத்து உபயோகிக்கலாம்

மூன்று தலைமுறை 94 -95

 மூன்று தலை முறை -94

By N Krishnamurthy 

பத்து நாள் கழித்து விசுவின் ஆபீஸ் அட்ரசுக்கு  ஒரு ஏர் மெயில் வந்தது.அதில் செமினார் இன்விடேஷன் இணக்கப்பட்டிருந்தது."யூ ஆர் இன்வைடட்" என்று ப்ரபசர் டெர்மன் தன் கைப்பட எழுதி கையெழுத்திண்டிருந்தார். அதை எடுத்துக்கொண்டு H.O.D யிடம்   சென்று காட்டினான் விசு. "வெரி குட்.நீ ஏன் ஆபீஸ் சார்பாக போய் இதில் கலந்து கொள்ள கூடாது?" என்று கேட்டார் அவர். "நிச்சயம் சார்.  செய்யலாம்"என்று கூறினான் விசு.உடனே H.O.D, டைரக்டருடன் பேசி, விசு ஐ.ஐ.டி  சார்பில் பெங்களூர் செமினாரில் கலந்து  கொள்வதற்கு  பர்மிஷன் வாங்கித் தந்தார்.வீட்டுக்கு வந்ததும்  இந்த விஷயத்தை எல்லோரிடம் பகிர்ந்து கொண்டான்  விசு.விசாலி "ஏண்டா விசு. வெள்ளிக்கிழமை பங்ஷன்ற. சனி, ஞாயிறு லீவா போய்ட்டது.ஏன் காலுல வென்னீரை கொட்டிண்ட மாதிரி சனிக்கிழமையே திரும்பி வரணங்ற. போறதுதான் போற.நீ அங்க போய் எப்படியும்  ரெண்டு நாள் இருக்க கூடாதோ. ராகினியையும் ஏன் கூப்டுண்டு போப்படாது" என்று கேட்டாள். "சரிம்மா. அப்படியே செய்றேன்" என்றான் விசு.விசு பச்சை கொடி காட்டியதும்  ராகினி தன் வீட்டுக்கு போன் செய்து அம்மாவிடம் விவரத்தை  கூறினாள்.சுந்தரி "ஏண்டி ராகி. சச்சு சித்தி

அங்க இருக்கா தெரியுமோ.மறந்தூட்டயா. மல்லேஸ்வரம் பக்கத்ல வையாலிக்காவல்ல கடலாட்டும் வீடு.மனுஷா வரதில்லேன்னு கொறபட்டுக்றா.  நீயும்,மாப்ளையும்  பேசாம அங்க போய் தங்கிடுங்கோ. சித்திக்கும், சித்தப்பாவுக்கும் பரம சந்தோஷமா இருக்கும். நான் அவளுக்கு போன் பண்ணி  சொல்லீட்றேன்" என்றாள் சுந்தரி.

விஷயத்தை  கேட்ட விசு "அனாவச்யமா ஒருத்தருக்கு  தொந்தரவு கொடுக்க வேண்டாம்னு பாக்றேன்"என்று கூறினான். 

உடனே ராகினி "சித்தியும், சித்தப்பாவும் இதை தொந்தரவுன்னு எடுத்துக்க மாட்டா.மாறா நாம் அவ்வளவு தூரம் போய்ட்டு அவாத்ல தங்கலேன்னா   ரொம்ப வருத்தப்படுவா" என்று கூறினாள். அதற்கு விசு "சரி உன் இஷ்டம்"என்று கூறினான். மறு நாள் சுந்தரி ராகினிக்கு போன் செய்து "சித்தி,சித்தப்பாவுக்கு  நீங்கள் வருவதை சொல்லிவிட்டேன். எந்த தேதியில் அங்கிருப்பீங்கோன்னு  சொன்னா போறும்.ஸ்டேஷனுக்கே சித்தப்பா வந்து உங்களை ஆத்துக்கு அழைச்சிண்டு போய்டுவார்.அவருடைய அட்ரஸையும்,  டெலிபோன் நம்பரையும்  உங்களுக்கு நான் கொடுத்தூட்றேன்.

ஞாபகமாக உனக்கும், அவருக்கும் ஸ்வெட்டரை  எடுத்து வெச்சுக்கோ. பெங்களூர் இப்போ ரொம்ப குளிராக இருக்கும்.மறக்காம திரட்டிப்பால் வாய்ண்டு போ.அவா ரெண்டு பேருக்கும் திரட்டிப்பால்னா உசுரு"என்றாள் சுந்தரி.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு பெங்களூரில் உள்ள ஹெட் ஆபீஸில் ஆத்மானாதன் ட்ரெய்னிங் எடுத்தபோது ஆறு மாதம் பெங்களூரில் தங்கியிருக்க வேண்டியிருந்தது.

அந்த சமயத்தில் சுந்தரியும் அங்கு சென்று இருந்தாள். அப்போது அவள் பெங்களூர் குளிரில் நடுங்கியது  அவளுக்குத் தான் தெரியும்.

வியாழக்கிழமை இரவு பெங்களூர் மெயிலில் ராகினியும், விசுவும் பெங்களூருக்கு புறப்பட்டு சென்றார்கள். வெள்ளிக்கிழமை காலை ஐந்தரை மணிக்கு பெங்களூர் சிட்டி ஸ்டேஷன் சென்றுவிட்டது ட்ரெயின். கீழே இறங்கியதும்  பிளாட்பாரத்தில் நின்று கொண்டிருந்த ராகினியின் சித்தப்பா சதாசிவம்  கையை உயர்த்தி காட்டினார். பின்பு அவர்களை நோக்கி அவர் வந்தார்.

"மாப்பிள்ளை.வாங்க.வாங்க.வாம்மா ராகினி.மாப்பிள்ளை  என்னை உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா.கல்யாணத்துல பார்த்தது" என்றார்.விசுவுக்கு சுத்தமாக ஞாபகம் இல்லை. இருந்தாலும் "நன்றாக ஞாபகம் இருக்கே" என்றான்.சில சமயம் நன்மைக்காக சிறு சிறு பொய்களை கூற வேண்டி உள்ளது. பின்பு வெளியே வந்ததும் ஆட்டோ ரிக்ஷாவில் ஏறி வீட்டுக்கு சென்றார்கள். வீட்டுக்கு போனவுடன் ராகினியின் சித்தி சச்சு 

" இப்போது தான் பெங்ளூருக்கு வர வழி தெரிஞ்சுதா ராகி. மாப்பிள்ளை வாங்க "என்று கூறி "ரெண்டு பேரும் பிரஷ் பண்ணிக்கோங்க. காபி ரெடியா இருக்கு"என்றாள் சச்சு சித்தி.இருவரும் பிரஷ் செய்து முடித்தவுடன்,சூடான காபியை அருந்தினார்கள்

.பின்பு"தோ பாருங்கோ. ராத்திரி ட்ரெயினில் என்னதான் பெர்த்தில்  படுத்திருந்தாலும் நண்ணா தூக்கம் வந்திருக்காது.மாடில பெட்ரூம் இருக்கு. வேணா போய் படுத்துக்கோங்க.பத்து மணிக்கு மேல வந்து குளிச்சூட்டு  சுட சுட  சாப்டூட்டு  மேக்கொண்டு வேலையை பார்க்கலாம்" என்றாள் சித்தி. அந்த காலத்தில் பெர்த் வெறும் மரப்பலகைதான்.குஷன் கிடையாது.

சித்தப்பா விசுவிடம் "நீங்கள் எத்தனை மணிக்கு டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் போக வேண்டும்" என்று கேட்டார்.அதற்கு விசு "காலை 11 மணிக்கு செமினார் ஆரம்பமாகிறது. பத்தே முக்காலுக்கு அங்கே இருந்தா தேவல"என்றான் விசு. " சரி  அப்படீன்னா ஒண்ணு பண்ணுங்கோ.நீங்க கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துகோங்கோ. 9 மணிக்கு குளித்துவிட்டு,அதுக்கப்புறம் பிரக்பாஸ்ட் சாப்டூட்டு  கிளம்பலாம். இங்கிருந்து 10 மணிக்கு ஆட்டோ எடுத்தால்  நீங்க அரை மணில போயிடலாம். பக்கத்திலதான் இருக்கு டாடா இன்ஸ்டிட்யூட்" என்றார்  சதாசிவம்.

அதன்படியே விசு  10:40 க்கு  டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் சென்று,விஜாரித்து அங்கிருந்த  செமினார் ஹாலை நோக்கி நடந்தான்.

எதிர்திசையில் ஒரு பெரிய கார் வந்து நின்றது. அதிலிருந்து இறங்கி ஹாலுக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தார் ப்ரபசர் டெர்மன்.அவனைப்பார்த்ததும் "ஹாய் கார்த்திகேயன். வெல்கம்" என்று கூறி கை குலுக்கினார்.

பின்பு பக்கத்திலிருந்த டாடா இன்ஸ்டிட்யூட் டைரக்டரிடம் "இவன் என் மாணவன்,டாக்டர் கார்த்திகேயன். இப்பொழுது ஐ.ஐ.டி சென்னையில்  Faculty member ஆக இருக்கிறான்" என்று கூறி அறிமுகப்படுத்தினார்.

பின்பு ஹாலில் உள்ளே எல்லோரும் சென்றார்கள்.விசு தனக்காக இருந்த இருக்கையில்  அமர்ந்தான்.சரியாக 11 மணிக்கு செமினார் ஆரம்பித்தது.

மூன்று தலைமுறை-95

டாட்டா இன்ஸ்டியூட்  டைரக்டர் முதலில் ப்ரொபசர் டெர்மனை கூட்டத்திற்கு அறிமுகப்படுத்திய பிறகு, அவரை  பேசுமாறு அழைத்தார். ப்ரொபசர் டெர்மன் தான் இந்தியா வந்தது பெருமகிழ்ச்சி என்றும், எல்லோரையும் வரவேற்பதாக கூறி எலக்ட்ரானிக் துறையில் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் புரட்சிகளை பற்றி விரிவாக எடுத்துரைத்தார்.முக்கியமாக செமிகண்டக்டர் மற்றும் கம்ப்யூட்டர் துறைகளில் அசுர வளர்ச்சி அடைந்து கொண்டிருப்பதை விவரித்தார். பின்னர்  அவர் உரையை முடிக்கும் முன்பு "நான் இப்பொழுது உங்களிடம் ஒரு ரகசியத்தை கூறிக்கொள்ள விரும்புகிறேன்.இன்னும் 40 அல்லது 45 வருடங்களுக்குள் இந்தியா எலக்ட்ரானிக் துறையில் மிகப்பெரிய அளவில்  முன்னேறும் என்று நான் நம்புகிறேன். இந்தியர்கள் புத்திசாலிகள், திறமைசாலிகள்,

மேலும்  கடின உழைப்பை கொண்டவர்கள். இந்த என் கருத்து ஏதோ புத்தகத்தைப் படித்து அதனால் எனக்கு ஏற்பட்டது என்று நீங்கள் நினைக்க வேண்டாம்.இதில் எனக்கு ஒரு சொந்த அனுபவம் உண்டு.இந்த கூட்டத்தில் இருக்கும் எனது ஸ்டூடண்ட் டாக்டர் கார்த்திகேயன் தயவுசெய்து மேடைக்கு வர வேண்டும்" என்று கூறினார். கார்த்திகேயன் மேடைக்கு வந்ததும் அவனை சுட்டிக்காட்டி கூட்டத்தினரிடம் டெர்மன்"டாக்டர் கார்த்திகேயன் என்னுடைய யுனிவர்சிடியில்  எலக்ட்ரானிக் துறையில் பிஜீ படிப்பு முடித்து விட்டு, நான்கே வருடத்தில் டாக்டர் பட்டத்தையும் வாங்கி இருக்கிறார். இவரைப் பார்த்தவுடன் தான் எனக்கு இந்தியர்கள் மேல் இருந்த மதிப்பு அதிகம் கூடியது.அமெரிக்கா இந்திய என்ஜினீயர்களையும்,விஞ்ஞானிகளையும் பெரிதும் மதிக்கிறது.இருகரம் கொண்டு வரவேற்கிறது.நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.இன்னும் சில வருடங்களில் அனேகமாக அமெரிக்காவிலுள்ள பல கம்பனிகளில் உயர் பதிவிகளை இந்தியர்கள் அலங்கரிக்கக்கூடும்.

ஒரு காலத்தில் அமெரிக்க ஜனாதிபதியாக இந்தியாவிலிருந்து புலம் பெயர்ந்தவர் வரக்கூடும் "என்று கூறினார் .கூட்டத்திலிருந்த பலர்  டெர்மன் உளறுகிறார் என்றே நினைத்தார்கள். இன்றுள்ள நிலையை பார்க்கும் போது டெர்மன் எவ்வளவு பெரிய தீர்க்கதரிசி என புலப்படும்.டெர்மன் தொடர்ந்து"டாக்டர் கார்த்திகேயன்  தற்சமயம் ஐ.ஐ.டி மெட்ராஸில் எலக்ட்ரானிக் துறையில் ஃபேக்கல்டி மெம்பர் ஆக இருக்கிறார்" என்று கூறியவுடன் எல்லோரும் பலமாக  கைதட்டினார்கள். அத்துடன் உரையை முடித்துக்கொண்டார் டெர்மன். டாட்டா இன்ஸ்டிட்யூட் டைரக்டர் நன்றி கூறினார்.அதற்கு பின்பு எல்லோரும் டீ சாப்பிடுவதற்காக பக்கத்திலிருந்த ஹாலுக்கு சென்றார்கள். அங்கு சென்றதும் டெர்மன் விசுப் பார்த்து "என்ன கார்த்திகேயன். எவ்வளவு நாள் பெங்களூரில் இருக்கப் போகிறாய்" என்று கேட்டார். "சார்.நான் என் மனைவியுடன் வந்து இருக்கிறேன்.இரண்டு நாட்கள் தங்கலாம் என்று இருக்கிறேன்" என்று  கூறியவுடன்  ப்ரொபசர்"உன் மனைவியுடன் வந்து இருக்கிறாயா. அப்போது உன் மனைவியை எனக்கு அறிமுகப் படுத்துவாயா?"என்று கேட்டார்.பின்பு டெர்மன் தான் தங்கியிருக்கும் ஹோட்டலின்  அட்ரசைக் கொடுத்து அங்கு ரூம் நம்பர் 118 ல் இருப்பதாக கூறி மறுநாள்  காலை 11 மணிக்கு அங்கு வந்து தன்னை சந்திக்க முடியுமா என்று கேட்டார். "கார்த்திகேயன். உன்னுடைய மனைவியையும் அழைத்துக் கொண்டு வா. நாம் மூவரும் அந்த ஓட்டலிலேயே லஞ்ச்சும்  வைத்துக்கொள்ளலாம்" என்று கூறினார் டெர்மன்.

"நான் உன்னிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை கூற வேண்டும். எனவே நீ தவறாமல் வந்துவிடு" என்று கூறினார். பின்பு அவரிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தான் விசு.வந்தவுடன்  சித்தி அவனுக்கு சூடாக காபி போட்டு கொடுத்தாள். பின்பு சித்தியின்  மகனான எட்டாம் வகுப்பு படிக்கும் ராமகிருஷ்ணனுடன் விசு பேசிக்கொண்டிருந்தான். " ராத்திரி டிபன் சாப்பிடும் பழக்கமா. இல்லை சாதம் சமைத்து விடலாமா' என்று சித்தி கேட்டபோது "உங்க ஆத்தில்  என்ன செய்கிறீர்களோ அது மாதிரி செய்து விடுங்கள்.

எனக்காக ஒன்றும் ஸ்பெஷலாக  செய்ய வேண்டாம்" என்றான் விசு.ராகினி சித்திக்கு உதவியாக சமையலறையில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள். சப்பாத்தி,டால் ப்ரை செய்திருந்தார்கள். சாப்பிட்டவுடன் கொஞ்ச நேரம் சித்தி சித்தப்பாவுடன் விசுவும்,ராகினியும்  பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு படுக்க சென்றார்கள்.சச்சு சித்தி ராகினியிடம்"மறக்காமா கம்பளி போத்துகோங்கோ.

இந்த வருஷம் எங்களாலே குளிரை தாங்க முடியலை"என்றாள்.

மூன்று தலை முறை-93

 *மூன்று தலை முறை-93* 

By N Krishnamurthy 

திடுக்கிட்டு எழுந்து வந்த விசு போனை எடுத்தவுடன் அந்த பக்கத்திலிருந்து "ஹலோ.கார்த்திகேயன் ஹவ் ஆர் யூ"என்றார் ப்ரொபசர் டெர்மன்."It must be night for you.sorry to disturb you"என்றார்.

"யூ ஆர் வெல்கம் சார்.ஐ ஏம் குட் சார்.

ஹவ் ஆர் யூ" என்றான் விசு.

"ஐ ஏம் ஆல்சோ குட்.சோ.ஹவ் ஆர் யுவர்  ஆக்டிவிடீஸ் அட் ஐ.ஐ.டி மெட்ராஸ்" என்றார் டெர்மன்."கோயிங் ஆன் வெரி வெல் சார்"என்றான் விசு.டெர்மன் விசுவிடம் மாதக்கடைசியில் பெங்களுரில் உள்ள டாடா இன்ஸ்டிட்யூட்டில் "லேடஸ்ட் டெவலப்மெண்ட்ஸ் இன் எலக்ட்ரானிக் டெக்னாலஜி' என்ற தலைப்பில் செமினார் நடக்கப்போவதாகவும்,தான் அதில் கலந்து கொண்டு சீப் கஸ்ட்டாக உரை ஆற்றப்போவதாகவும் கூறினார்."நீ பெங்களுர் வர முடியுமா.வந்தால் நான் மகிழ்ச்சிஅடைவேன்.

மெட்ராஸிலிருந்து பெங்களூர் அதிக தூரமில்லை என்று நினைக்கிறேன்" என்றார் ப்ரொபசர். 

"நிச்சயம் வருகிறேன் சார்.அதைவிட எனக்கு வேறென்ன வேலை. எனக்கு நீங்கள் ஆபீஸ் அட்ரஸுக்கு செமினார் இன்விடேஷன் அனுப்பமுடியுமா "என்றான் விசு."ஓ.கே.நான் இன்றே அதை செய்கிறேன்.உன்னை சந்திக்கும்போது நேரிலேயே  ஒரு விஷயத்தை சொல்லப்போகிறேன்.

அதை கேட்டால் நீ மகவும் மகிழ்ச்சி அடைவாய் .சீ யூ அட் பெங்களுர்.உன் மனைவி,பெற்றோர்,தாத்தா,பாட்டிகளை விஜாரித்ததாக கூறி விடு.பை" என்று கூறி டெர்மன்  போனை வைத்துவிட்டார்.அவர் அப்படி என்ன சந்தோஷமான சமாஜாரத்தை சொல்லப்போகிறார் என விசுவுக்கு புலப்படவில்லை.பஞ்சு விசுவிடம் "யாரப்பா போனில்" என்று கேட்டார்.

"என்னுடைய ப்ரொபசர் டெர்மன்தான்  போன் செய்தார்.அவர் இந்த மாத கடைசியில் பெங்களூருக்கு ஒரு செமினாருக்கு வருகிறாராம். என்னை வர முடியுமா என்று கேட்டார்.நானும் வருகிறேன் என்று ஒத்துக் கொண்டு இருக்கிறேன்" என்றான்."ஐ.ஐ.டி யில் லீவு கொடுப்பாளா" என்ற பஞ்சுவின் கேள்விக்கு விசு," அனைகமாக ஐ.ஐ.டி சார்பில் போகமுடியும்னு நெனக்றேன்" என்றான். பெட் ரூமுக்குள் சென்று கதவை தாளிட்டவுடன் சத்தம் கேட்டு முழித்துக்கொண்ட ராகினி" எங்கேர்ந்து போன்"என்றாள்.அவளிடமும் விஷயத்தைக் கூற ராகினி" நானும் பெங்களூருக்கு  வரட்டுமா .போய் ரொம்ப வருஷமாறது" என்றாள்.விசு அவளுக்கு பிடி கொடுக்காமல்" பாக்கலாம். இப்போதைக்கு தூங்கு.எழுந்ததும் யோசிப்போம்" என்றான்.விசுவிற்கு தூக்கத்தில் கனவு வந்தது.அவன் கிளாஸ் எடுக்க வகுப்பறைக்குள் நுழைகிறான். வகுப்பில் மருந்துக்குக்கூட இந்திய முகங்களே இல்லை.எல்லாம் அமெரிக்க முகங்களே.அலாரம் அடிக்க விசு படுக்கையில்  எழுந்து உட்கார்ந்து இரு உள்ளங்கைகளையும் வழக்கம் போல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது கனவு ஞாபகத்திற்கு வந்தது.விடியற்காலை கண்ட கனவாதலால் பலிக்குமோ என கலங்கினான் விசு.

மூன்று தலைமுறை 91 - 92

 மூன்று தலைமுறை 91

By N Krishnamurthy 

வீட்டிற்கு திரும்பி வந்த வில்லியம்ஸ் உடனே விசுக்கு போன் செய்து சந்தோஷமான சமாச்சாரத்தை பகிர்ந்துகொண்டார்.(ஏற்கனவே புது வீட்டிற்கு குடி போன விசு மீண்டும் ராமனாத சாஸ்திரிகள் உதவியால் டெலிபோனையும் புது வீட்டுக்கு மாற்றிக்கொண்டிருந்தான்)

விசு அவருக்கு  வாழ்த்துக்களை கூறி  பின் மேகியிடம் பேச வேண்டும் என்று கூறினான். பிறகு மேகி லைனில்  வந்தபோது விசு

" கன்கிராட்ஸ் மேகி.நீ நினைத்தபடியே நடந்து விட்டது"என்று கூறினான்.மேகி அவனிடம்  "நான் உண்மையிலேயே மிகவும் அதிர்ஷ்டசாலி" என்று கூறினாள்.மேகி ராகினியிடம்  பேசவேண்டும் என்று கூற ராகினியிடம் விசு போனை கொடுத்தான். "கன்கிராட்ஸ் மேகி.ட்ரீட் எப்போ தரப்போற" என்றாள் ராகினி." "Sure.எப்போ வேணும்னாலும் பார்ட்டி வைத்துக் கொள்ளலாம்",என்றாள்.அவள் ராகினியிடம் " நீயே அரேன்ஜ் பண்ணிடு " என்றாள்." சரி.நான் இவரிடம் கேட்டூட்டு உனக்கு  போன் செய்யறேன் " என்றாள் ராகினி.விசு வீட்டில் உள்ள எல்லோரும் இந்த விஷயத்தை  கேட்டு மிகவும் சந்தோஷப்பட்டார்கள். மறுநாள் காலை ராமனாத சாஸ்திரிகள்  காப்பி சாப்பிட வந்த போது இந்த விஷயத்தை விசாலி அவரிடம் கூற அவர் ரொம்ப "பேஷா போச்சு.அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு. பூர்வ ஜென்மத்தில் அவ இந்தியாவில் பொறந்துருக்கணும்.  இல்லேன்னா நம்முடைய கலாச்சாரத்தை மேல இவ்ளோ ஈடுபாடு வருமா.ஆனா சுதாகருடைய அம்மா ரொம்ப மடி,ஆசாரம் பாக்றவள்ன்னு கேள்விப்பட்டேன்.

அந்த மாமி ஒத்துண்டததுதான் அதிசயமா இருக்கு"என்று கூறினார்.

விசு அவருக்கு நடந்ததையெல்லாம் கூறினான்.அதைக் கேட்ட  சாஸ்திரிகள் "என்னப்பா இது. ஏதோ டிராமா, சினிமாவல நடக்கிற மாதிரின்னா இருக்கு" என்று சொல்லி சிரித்தார்.

அந்த வார இறுதியில் ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று மேகி திருமணம் நிச்சயமானதை கொண்டாடும் வகையில் பார்ட்டி  கொடுப்பதாக ஒத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

விசு,ராகினி,கல்யாணி,கணேசன்,மேகி மற்றும் சுதாகர் அனைவரும் பகல் உணவுக்காக நியூ உட்லண்ட்ஸ் சென்றிருந்தார்கள்.

லஞ்ச் முடித்து விட்டு அங்கிருந்த வரவேற்பு ஹாலில் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நாலு மணிக்கு  எல்லோரும் கிளம்பி மெரினா பீச்சில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டு அரட்டை அடிக்க ஆரம்பித்தார்கள். கணேசனுக்கும் விசுவுக்கு இருந்த பிரண்ட்ஷிப் அளவுக்கு விசுவுக்கும், சுதாகருக்கும் பிரண்ட்ஷிப் இருக்காததால்  ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் சரளமாக பழகுவதில் சுதாகருக்கு  சிரமமாக இருந்தது.மேலும் சுதாகர்  அவர்களை விட கொஞ்சம் வயதில் மூத்தவன்.ஆனாலும் கொஞ்ச  நேரம் பழகியதும் சுதாகர், விசு விடமும்,கணேசனிடமும்  மிகவும் நெருங்கி பழக ஆரம்பித்து விட்டான். ராகினியும்,விசுவும் சேர்ந்துகொண்டு கணேசனையும்  கல்யாணியும்,மேகி, சுதாகரையும்  கேலி செய்து கொண்டு இருந்தார்கள்.(இப்போதுள்ள வழக்கப்படி சொல்ல வேண்டுமென்றால் 'கலாய்த்து' கொண்டிருந்தார்கள்) பதிலுக்கு அவர்கள்

" உங்க ரெண்டு பேருக்கும்  கல்யாணம் ஆகி விட்டதென்ற தைர்யம். ஆகவே உங்களுக்கு எந்த கவலையும் இல்லை.என்ன வேண்டுமானாலும்

பேசலாம். எங்களுக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆக வேண்டி  இருக்கே" என்று கூறினார்கள்.

இருட்டியதும் அந்த மூன்று ஜோடியும் மெரினாவை விட்டு தத்தம் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்.

பின்பு வரும் நாட்களில்  நல்ல விஷயங்கள் நடக்க ஆரம்பித்தன.ஒரு சுபமுகூர்த்தத்தில் கணேசன் கல்யாணியில் கழுத்தில் தாலி கட்டினான். பவழக்கார த்தெருவில் உள்ள புதிய கல்யாண மண்டபமான பழனி தண்டாயுதபாணி சத்திரத்தில் அவர்களுடைய  கல்யாணம் நடந்தது.விசுவின்  கல்யாணம் போல இதுவும்  இரண்டரை நாள் கல்யாணமாக இருந்தது.ராகினி தான்  மணப்பெண்ணின் தோழியாக இருந்தாள். வழக்கம்போல மேகி கல்யாணத்தின் முக்கியமான நிகழ்ச்சிகளை போட்டோ எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். போட்டோ எடுத்துக் கொண்டிருந்த சமயம் போக மீதி சமயங்களில் அவள் சுதாகரன் அம்மாவின் அருகிலேயே உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள்.

இப்போதெல்லாம் மேகி ஓரளவுக்கு தமிழை நன்றாக புரிந்து கொள்ள ஆரம்பித்துவிட்டாள். சில தமிழ் வார்த்தைகளும் பேச தெரிந்து கொண்டாள்.சுதாகரின் அம்மாவும் மேகியிம்  ஒருவருக்கு ஒருவர் நன்றாக புரிந்து கொண்டு  இருந்தார்கள்.

கணேசன்,கல்யாணி திருமணம் முடிந்த சில நாட்களில் வில்லியம்ஸ்  குடும்பத்தினர் அமெரிக்கா சென்று,இந்தியாவிலேயே செட்டில் ஆக இந்திய குடி உரிமை  பெற முயற்சிஎடுக்கவும்,

அமெரிக்காவிலுள்ள சொத்துக்களை விற்பதற்கும் ஏற்பாடு செய்ய வேண்டி அமெரிக்கா செல்ல முனைந்தார்கள்.திரும்பி வந்த உடன் மேகி,சுதாகர் கல்யாணம் நடத்த உத்தேசித்திருந்தார்கள். அவர்கள் அமெரிக்கா செல்லும்போது ஏர்போர்ட்டுக்கு விசு,ராகினி மற்றும் சுதாகர்,அவன் அம்மா ஆகியோர் வழியனுப்ப சென்றிருந்தார்கள்.

சுதாகரின் அம்மாவுக்கு தன் வருங்கால மாட்டுப்பண்ணை கொஞ்ச நாள் பிரிந்து இருக்க வேண்டுமே என்று மனதில் ஒரு கலக்கம் இருந்தது.

மூன்று தலைமுறை-92

நாட்கள்தான் எவ்வளவு வேகமாக நகரத் தொடங்கிவிட்டன. கல்யாணியும், கணேசனும்  ஒரு வாரம் தேன்நிலவிற்காக மூணாறு சென்று வந்தார்கள்.பஞ்சு வேலையில் தொடர்ந்து  கொண்டிருந்தார்.ராஜகோபலய்யரும்,மங்களமும் விடாமல் தினந்தோறும் காசி விச்வநாதர் கோவிலுக்கு சென்று வந்தார்கள்.புது வீடு கோவிலுக்கு அருகி அமைந்தது ரொம்ப சௌகர்யமாக போய்விட்டது.ராமானாத சாஸ்திரிகள் தினசரி காபி சாப்பிட வர மறப்பதே இல்லை. காபி சாப்பிட்டுக்கொண்டே உலக நடப்புகளை தெரிந்து கொள்வதில் அவருக்கு அவ்வளவு ஆர்வம். சுந்தரேச ஐய்யர் கும்பகோணம் சென்று விசாலிக்கு  போன் செய்து பின்பு விசுவிடமும், ராகினியிடமும் பேசினார். "கல்யாணம் ஆன கையோடதான் நீங்க ரெண்டு பேரும் இங்க வரல.இப்போதாவது இந்த பக்கம் வந்துட்டு போப்டாதா.  பாட்டியும் உங்களை பார்க்க ரொம்ப ஆசைப் படுறா.எங்ளை யெல்லாம் மறந்துட்டயோ" என்று கூறினார்.அவர் சொன்னதை கேட்டு விசு மன வருத்தம் அடைந்தான்.அவனுக்கு அவர் கூறியது மிக ஞாயமாகப்பட்டது.

"இந்த சனி,ஞாயிறு ராகினியையும் அழைச்சிண்டு நல்லூர் போயிட்டு வரட்டுமாம்மா" என்று விசாலியிடம் கேட்டான் விசு. அதற்கு விசாலி "மகராஜனா போயிட்டு வாடா.ரெண்டு நாள் தாத்தா பாட்டியோட இருந்தா அவாளுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்டா செல்லம்"

என்றாள் விசாலி. விசாலிக்கு விசு எப்போதும் செல்லம்தான். 

அந்த  வெள்ளிக்கிழமை இரவு ட்ரெயினில் ராகினியும்,விசுவும்  கும்பகோணம் சென்று, காலையில் அங்கிருந்து பஸ்ஸில் நல்லூர் சென்றார்கள்.

இவர்களைப் பார்த்த சுந்தரேசஐயருக்கும், ஜானகிக்கும் மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. இருவரையும் வாசலிலேயே நிற்க வைத்து ஆரத்தி எடுத்து,இருவர் நெற்றியிலும் ஜானகி பொட்டு வைத்து  பின்பு ராகினியிடம் "வலது காலை எடுத்து வைத்து உள்ளே வாம்மா "என்று  கூட்டிக்கொண்டு போனாள்.   சுந்தரேசஐயர் பேரனை மார்பாடுஆரத்தழுவிக்கொண்டார் ( இப்போதெல்லாம் நமது பேரக்குழந்தைகளை நாம் இவ்வாறு ஆரத்தழுவி ஆலிங்கனம் செய்கிறோமா என்று தெரியவில்லை.இந்த கால பேரக்குழத்தைகள் அதை ரசிப்பார்களா என்றும் தெரியவில்லை) ஜானகி பாட்டி, விசுவையும், ராகினியையும் அப்படி வைத்து தாங்கினாள்.

ராகினிக்கு பாட்டியின் மேல் அலாதி பிரியம் வந்துவிட்டது.அவர்களுக்கு பிடித்ததை கேட்டு தெரிந்து கொண்டு சமையல் செய்து போட்டாள்.சனிக்கிழமை மாலை ஆத்து தோட்டத்திலிருந்து பறித்த வாழைக்காயில் பஜ்ஜி செய்தாள்.வாழைக்காய் மட்டுமல்ல. அவரை இலை,கற்பூரவல்லி இலை பஜ்ஜியும் செய்தாள்.ஞாயிறு அன்று பகல் சாப்பாட்டில் நெய் விட்டு,முந்திரி சேர்த்த சூடான ரவா கேசரி செய்து பறிமாறினாள் பாட்டி.

 "பாட்டி. நீ பண்றதெல்லாம் நான் சாப்ட்டா சீக்கிரமே குண்டாகி விடுவேன்" என்று சொல்லி சிரித்தான் விசு. "ஓஹோ.

அதனால்தான் ரெண்டு நாள் இருந்து சாப்பிட்டா போறூம்ன்னு  அவசர அவசரமா வந்திருக்கயோ"என்றாள் பாட்டி. பாட்டியும் பேரனும் இப்படி அந்நியோன்யமாக பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்க தாத்தா சுந்தரேச ஐயருக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. இதையெல்லாம் ராகினியும் கேட்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இரண்டு நாள் இரண்டே நிமிடமாக போனது.தம்பதி சமேதராக கிரி சுந்தரியையும், கல்யாண சுந்தரேஸ்வரரையும், அஷ்ட புஜ காளியையும்  தர்சனம் செய்தார்கள்.

அவர்கள் திரும்ப ஊருக்கு கிளம்பும் போது இருவரும் தாத்தா பாட்டியை நமஸ்கரிக்க, இருவருக்கும் தாம்பாளத்தில் வெற்றிலை, பாக்கு, குங்குமம்,மல்லிப்பூ, மட்டை தேங்காயுடன் ரூபாய் ஐந்நூறு வைத்துக் கொடுத்தார்கள் தாத்தாவும்,பாட்டியும். ரூபாயெல்லாம் வேண்டாம் என்று மறுத்த விசுவிடம் பாட்டி

" கல்யாணமாய் தம்பதியா வந்திருக்கேங்கோ.

ஞாயமா பாத்த புடவை வாங்கி தரணம்.இவ என்ன மாறி புடவை,வேஷ்டி கட்டிப்பான்னு நேக்கு தெரியல.ஆகவே ரூபாயா குடுத்தா நீங்க வேணுன்னத வாங்கிக்கலாமேன்னுதான் ரூபாயா வைச்சு கொடுத்திருக்கேன்"

என்றாள்.பின்பு இருவரும்"சீக்ரமேவ சந்தான பிராப்தி ரஸ்து "என்று கூறி"அடுத்த தடவ வரும்போது குழந்தையோட வரணம்" என்றார்கள்.

கடைசியில் ஜானகி பாட்டி  ராகினியிடம்"விசாலி எப்படி இருக்காளோ. அவள் மூஞ்சி கண்முன்னே  நிக்கறது. அவளுக்கு நீ அனுசரணையா இருக்கணும், குழந்தை" என்று சொன்னாள். இதை  சொல்லும் பொழுது ஜானகிக்கு  கண்களில் நீர் முட்டியது.

இரண்டு நாள் நல்லூரில் கழித்த பிறகு ஞாயிற்றுக்கிழமை மறுபடியும் திரும்பி மெட்ராஸ்  போக,கும்பகோணத்தில்  ட்ரையின் பிடித்தார்கள்.    திங்கட்கிழமை காலை விசு  வழக்கம் போல் ஐ.ஐ.டி சென்று திரும்பி வந்தான். அன்று இரவு 11 மணி இருக்கும். விசுவின் வீட்டில் டெலிபோன் ஒலித்தது.விசு ஏற்கனவே தூங்க சென்றுவிட்டான் .

பஞ்சு டெலிபோன் எடுத்து "ஹலோ" என்றார்.அந்த பக்கமே ஏதோ அமெரிக்க  ஆக்செண்டில்  குரல் கேட்க பஞ்சு உடனே "ப்ளீஸ்.பீ ஆன் தி லைன்" என்று கூறி ரிசீவரை கீழே வைத்தார்.விசுவின்  ரூம் கதவை  தட்டி "அமெரிக்காவிலிருந்து ஏதோ போன் வந்து இருக்குடா"  என்று கூறினார்.

தேவன் வருகை - சுஜாதா

தேவன் வருகை - சுஜாதா (1982)

அந்தச் செய்தி எங்கிருந்து எப்படித் தோன்றியது! அதன் எதிரொலி உலகெங்கும் கிரகங்கள் எங்கும், மனிதன் மனிதனுடன் பேசும்போதெல்லாம் அவன் சிந்தனையின் பெரும்பான்மையை அடைத்துக்கொண்டு அந்த ஆகஸ்ட் மாதத்தை உயிர்களின் சரித்திரத்தில் ஒரு தழும்பாக, வடுவாக மாற்றியது.

ஒரு சர்வதேச சர்வ அம்ச ஆவேசமாக ஜுரமாக விரவிப் பரவிய அந்தச் செய்தி ஒரு தினத்தில் ஏறக்குறைய ஒரே சமயத்தில் செய்தித்தாள்களில், ரேடியோ, டெலிவிஷன் போன்ற மனிதத் தொடர்பு சாதனங்களில், ஏன், மழை காலப் பச்சை போலத் திடீர் என்று தோன்றிய சுவரொட்டிகளில் எங்கும் தோன்றியது. செய்தி இதுதான்:

தருணம் வந்துவிட்டது இன்னும் பதினைந்து தினங்கள் கழித்த வெள்ளிக்கிழமையில் சூரிய உதயத்தின் போது நான் உங்கள் முன் தோன்றுகிறேன். நாடு நகரங்களில் இருப்பவர்கள் ஒரு பொது இடத்தில் கூடி இருங்கள் என்னை எதிர்நோக்கி. - கடவுள்

செய்தித்தாள்களில் முன்பக்கத்தில் கட்டமிட்டுப் பெரிய எழுத்துகளில்; நட்ட நடுவே டெலிவிஷன் ஸ்டீரியோவிஷன் சாதனங்களில் நடந்துகொண்டிருந்த நிகழ்ச்சி நிறுத்தப்பட்டுத் திரைகளை ஆக்கிரமித்தது. ரேடியோ சங்கீதங்கள் வெட்டுண்டு அமைதியான குரல் ஒன்று இந்தச் செய்தியைப் பேசியது.

சுவரொட்டிகள் தோன்றின... யாரோ கொடுத்தார்கள் என்று கத்தைக் கத்தையாகச் சிறிய பையன்கள் நோட்டீஸ் துண்டுகளை வீதிகளில் வாரி இறைத்தார்கள்... எல்லாவற்றிலும் ஒரே வாசகம் ஒரே கடவுள்... உலக அரசின் உள்துறை அமைப்பின் தலைமைச் செயலகத்தில் அவசரக் கூட்டத்தில் ஒரு பிரம்மாண்டமான அறையில் அவர்கள் கூடியிருந்தார்கள்.

ஆத்மாவின் தலை கலைந்திருந்தது. தூக்கமின்மை அவர் கண் தெரிந்தது. அவர் இரத்த அழுத்தம் எகிறிப்போயிருந்தது

"என்னய்யா, கண்டுபிடித்தீர்களா, எங்கிருந்து இந்தச் செய்தி கிளம்பியிருக்கிறது என்று ...?"

எதிரே முட்டை வடிவ மேஜையைச் சுற்றிலும் உட்கார்ந்திருந்த அத்தனை முகங்களிலும் ஈயாடவில்லை.

*செய்தி வந்து இரண்டு நாட்களாகிறது. இன்னும் கண்டுபிடிக்க வில்லையா யார் இந்த விஷமம் செய்தது என்று? என்ன டாக்டர் பரஞ்சோதி, அத்தனை விஞ்ஞான சாதனங்களையும் பரிபாலனம் செய்து வருபவரிடம் இது எப்படிப் புகுந்தது? உங்கள் முட்டாள் கம்ப்யூட்டர்கள் என்ன சொல்கின்றன... உங்களுக்கெல்லாம் தண்டத்துக்குச் சம்பளம் கொடுக்கிறதா...?

"நீங்கள் உணர்ச்சிவசப்படாமல் இருந்தால் நான் பேசுகிறேன்" என்றார் டாக்டர் பரஞ்சோதி...

"ஆல்ரைட்! உணர்ச்சியே இல்லை எனக்கு! நீங்கள சொல்லப்போவதைக் கூர்ந்து கவனமாக, நிதானமாகக் கேட்கிறேன். மௌனமாகக் குறுக்கிடாமல் கேட்கிறேன். சொல்லு" என்று மேஜையைக் குததினார்.

எல்லோரும் எச்சிலை விழுங்கிக்கொண்டார்கள்

"ஆத்மா! இந்தச் செய்தி எப்படிப் புறப்பட்டது என்று இன்னும்  கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஒரே சமயத்தில் அத்தனை சாதனங்களிலும் ஒரே வார்த்தை அமைப்பில் தோன்றுவது மனித சாத்தியமில்லை"

"அப்படியென்றால் நீயும் இது கடவுள் அனுப்பிய செய்தி என்கிறாயா? உனக்கும் ஜூரம் வந்துவிட்டதா?"

*வேறு ஒரு காரணமும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை"

"சரிதான்! என்னய்யா செய்தி ஸ்தாபனம் நடத்துகிறீர்கள். இந்தப்..*

"ஒரே ஒரு கேள்வி" என்று மேஜையின் ஓரத்திலிருந்து வந்தது. இளம் டாக்டர் க்ராஸ்மன்... மனோதத்துவப் பிரிவு

"என்ன?"

"ஆத்மா, நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள் இதைப் பற்றி?"

"சத்தியமாக இது ஒரு விஷமம்! யாரோ கிளப்பிவிட்ட புரவி திட்டமிட்டுச் செய்யப்பட்ட கேலி"

"எதற்காக அப்படி ஒருவர் செய்ய வேண்டும்?"

"எதற்காக? நீயே பார்க்கிறாயே, உலகத்தின் இன்றைய மன நிலையை. எல்லோரும் இதைப் பற்றியே பேசுகிறார்கள். எங்கே போனாலும் கடவுள் வருகையைப் பற்றித்தான் பேச்சு. இத நிஜமா? பொய்யா? நீ நம்புகிறாயா? நம்பிக்கை இல்லையா"

பந்தயங்கள். பேச்சுகள்... பொதுக்கூட்டாளிகள்... ஒருத்தன் கிருஷ்ணன் என்கிறான். ஒருத்தன் ராமன் என்கிறான். ஒருத்தன் யேசு என்கிறான். ஜெஹோவா, அல்லா என்கிறான். தாவ் என்கிறான். சென்ற நூற்றாண்டுடன் அந்தக் கேலிக்கூத்தெல்லாம் முடிந்து விட்டது என்று நினைத்தோம் கடவுளுக்கே அர்த்தமில்லாமல் செய்திருந்தோம். அவசியமில்லாமல் செய்திருந்தோம். மறுபடியும் அடியைப் பிடிடா என்று ஆரம்பமாகி விட்டது. இந்தச் செய்தியின் மூலத்தை நாம் கண்டுபிடித்தே ஆக வேண்டும். ஒரு சதி இது. உலகத்தில் கலகம் ஏற்படுத்த அமைதியைக் குலைக்க....."

*ஆத்மா! கோபிக்காமல் இருந்தால் ஒன்று சொல்ல விரும்புகிறேன்.”

"நான் கோபித்து என்ன பிரயோசனம்? வேலை நடக்கவில்லையே! காரணம் இன்னும் தெரியவில்லையே! சொல்லு, கோபிக்கமாட்டேன்"

டாக்டர் பரஞ்சோதி தன் வியர்வையைத் துடைத்துக்கொண்டு சட்டையைத் தளர்த்திக்கொண்டு ஒரு விழுங்கு தண்ணீர் எடுத்துக் கொண்டு .

"ஒரே ஒரு வகையில் இந்தச் செய்தி வெளிவருவது சாத்தியம். ஒரே ஒரு ஆசாமியால்தான் அது முடியும்"

"யார் அது சொல்லு? உடனே அவனைக் கைது செய்து கொண்டுவா! விளக்கடியில் போட்டு வாட்டி எடுத்துவிடலாம்... யார் அது,, யார்?"

"நீங்கள்தான் ஆத்மா"

"நானா?" நிதானமாகச் சிரித்தார். "என்னய்யா, நீ! உம்மாதிரி ஒரு முட்டாளையா உலகப் போலீஸ் தலைவளாக வைத்திருக்கிறார்கள்?"

"ஆத்மா! டாக்டர் பரஞ்சோதி சொல்வதை முழுவதும் கேட்கலாம். எனத் தோன்றுகிறது" என்றார் க்ராஸ்மென்.

'சொல்லு, சொல்லு!" என்று கைக்குட்டையால் சிரிப்புக் கண்ணீரைத் துடைத்தபடியே சாய்ந்துகொண்டார் ஆத்மா.

"ஆத்மா, ஞாபகம் இருக்கிறதா? Flash !!  மற்றவர்கள் எவருக்கும் தெரியாது. உங்களுக்கும் தலைவருக்கும் எங்கள் டிபார்ட்மெண்டுக்கும்தான் தெரியும்."

ஆத்மாவின் சிரிப்பு நின்றது.

மற்றவர்கள் மெளனமானார்கள். ஏர்கண்டிஷனரின் உறுமல் மட்டும் கேட்டது.

"மூன்று வருஷங்களுக்கு முன் இந்த ஃப்ளாஷ் சாதனத்தை அமைத்தோம்... அதைப் பற்றி இப்போது மற்றவர்களும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய சந்தர்ப்பம் வந்துவிட்டது என நினைக்கிறேன்... சொல்லலாமா ஆத்மா? சொல்ல அனுமதி இருக்கிறதா ?"

"சொல்லு!" என்றார் சிந்தனையின் ஊடே

"உலக அரசின் புதிய திட்டம் ஃப்ளாஷ். உலகின் பத்திரத்தை பாதிக்கக்கூடிய மகத்தான. மிகத் தீவிரமான அபாயம் நேர்ந்தால் உலகின் அத்தனை செய்திச் சாதனங்களையும் ஒரே சமயத்தில் கவர்ந்து ஒரே செய்தியை அனுப்ப ஏற்படுத்திய ஒரே ஒரு சாதனம். எலெக்ட்ரானிக்ஸ் நிபுணர்களின் மூன்று வருஷ உழைப்பிற்குப் பின் ஏற்படுத்திய ஒரு சூப்பர் சாதனம்! அது ஆத்மாவின் அலுவலகத் தில் ஒரு தனி அறையில் இரட்டைப் பூட்டுப்போட்டிருக்கிறது."

"அதன் சாவி எங்கே இருக்கிறது?"

"அதற்குச் சாவி இல்லை. இரண்டு பூட்டுகள், அதுவும் நம்பர் அமைக்கும் காம்பினேஷன் பூட்டுகள். ஒரு காம்பினேஷன் ஆத்மாவுக்குத் தெரியும்... மற்றது........ ?" என்று ஆத்மாவைப் பார்த்தார்.

"மற்றது உலகத் தலைவருக்கு தெரியும்!"

மறுபடியும் மெளனம். எல்லோரும் ஆத்மா பேசக் காத்திருந்தார்கள்.

ஆத்மா புன்முறுவலுடன், "பரஞ்சோதி. ம்ஹும்!" என்றார்.

"பரஞ்சோதி சொல்வது உண்மைதான். அப்படி ஒரு சாதனம் இருக்கிறது. இதைத் தலைவரோ நாமோ தனியாகத் திறக்க முடியாது. அவர் நம்பர் எனக்குத் தெரியாது. என் நம்பர் அவருக்குத் தெரியாது. இருவரும் சேர்ந்து சதி செய்திருக்கிறோம் என்று பரஞ்சோதி சொல்ல முற்படுகிறார் என்றால் அதையும் விசாரித்துப் பார்த்துவிடலாம்... தலைவர் இப்போது இங்கே இல்லை. நோவாவில் இருக்கிறார்... இன்றுதான் இந்தக் கலாட்டாவைக் கவனிக்கப் புறப்படுகிறார்... அவரைப் பார்த்துப் பதினைந்து நாட்களாகிவிட்டன. செய்தி வந்தது. நேற்று முன்தினம். அதற்கு மேலும் சந்தேகம் இருந்தால்.................."

"சந்தேகத்துக்குச் சொல்லவில்லை. ஆத்மா! நீங்கள் என்னைத் தவறாகப் புரிந்துகொண்டுவிட்டீர்கள்... இந்தச் செய்தி தோன்றுவதற்கு இருக்கும் ஒரே ஒரு மார்க்கத்தைச் சொல்வது இந்தத் தருணத்தில் என் கடமையாகிறது .."

"இருந்தும் எங்கள்மேல் சந்தேகத்தை விதைத்துவிட்டாய்! அந்த முட்டாள் பெட்டியை ஆரம்பப் பரிசோதனைகளுக்கு அப்புறம் நான் பார்த்ததுகூட இல்லை எதற்கும் பார்த்துவிடலாம்.-- "

"பார்க்க வேண்டிய அவசியமில்லை. நீங்கள் அதை உபயோகிக்கவில்லை என்று சொன்னால் அந்த வார்த்தை போதும்".

"போதாது....! பார்த்துவிடலாம் வாய்யா!"

அவர்கள் ஃப்ளாஷ் சாதனம் அமைத்திருந்த அந்த அறை வாசலில் நின்றார்கள். நிபுணர்கள் அதன் பூட்டுக்களைப் பரிசோதித்தார்கள். பௌடர் அடித்து விரல் ரேகைகளைத் தேடினார்கள்.  இன்ஃப்ரா ரெட் போட்டுப் பார்த்தார்கள். எக்ஸ்ரே எடுத்துப் பார்த்தார்கள்.

“ம்ஹும், நிச்சயமாகச் சொல்லலாம். இது திறக்கப்படவில்லை.என்று,”

""க்ராஸ்மன், என்ன செய்ய வேண்டும். சொல்லு! மனோதத்துவ நிபுணனாயிற்றே நீ!"

“உடனே அரசாங்கச் சார்பில் ஓர் அறிக்கைவிட வேண்டும். முக்கள் மிகவும் குழப்பமான நிலையில் இருக்கிறார்கள். எல்லாரும் இதையே பேசுகிறார்கள்... உற்பத்தி குறைந்துவிட்டது. உலகின் மனநிலையே பாதிக்கப்பட்டுவிட்டது. செய்தி எப்படிக் கிளம்பியது என நம்மால் கண்டுபிடிக்க முடியாவிட்டாலும்.. செய்தி தவறானது... வெறும் புரளி ” என்று அறிக்கைவிட வேண்டும்..

"ஒரே ஒரு சந்தேகம்!" என்றொரு குரல் கேட்டது.

"என்னய்யா?"

"செய்தி புரளி, ஆதாரமற்றது என்று நாம் முழுமையாகத் தீர்மானித்துவிட்டோமா?" 

"ஏன், அதில் என்ன சந்தேகம்! நீ என்ன சொல்லப்போகிறாய்? கடவுள் வரப்போகிறார் என்றா"

"இன்னும் பன்னிரண்டு தினங்கள்தானே, பார்த்துவிடலாமே!" 

“சரிதான். நீ கூட மாறிவிட்டாயா? பார்த்தாயா? செய்தி எவ்வளவு தூரம் பாதித்திருக்கிறது! பெரியவரே, கடவுள் இருக்கிறார் என்று நீர் நம்புகிறீரா "

"இருக்கலாம்."

*கடவுன் இருந்தால் இப்படி முட்டாள்தனமாகப் பேப்பரில் போட்டுக்கொண்டு, டெலிவிஷனில் அறிவித்துவிட்டு, ஒரு சினிமா நடிகனைப் போல் இன்ன தேதி, இன்ன நேரம் என்று அறிவித்துவிட்டு வருவாரா? இதென்ன அவதாரமா? அதுவும் திடீரென்று தம் மேல் அவருக்கு அவ்வளவு கருணை... அவதாரம் எடுக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம்! நாம் என்ன, பாவம் செய்துவிட்டோமா? நாம் கொலைகள் செய்துவிட்டோமா? எவ்வளவு சந்தோஷமாக நிம்மதியாக இருக்கிறோம்! கடவுளுக்கு என்ன அவசியம்?"

விஞ்ஞானப் பிரிவைச் சேர்ந்த எலய்டோ என்பவர் பேசினார்,

"எனக்கு ஒரு விஷயம் முக்கியமானதாகப்படுகிறது

"என்ன?”

"அத்தத் தினம் வெள்ளிக்கிழமை!"

"அதனால் என்ன?"

”அன்று உலக பயாலஜி கேந்திரத்தில் ஒரு முக்கியப் பரிசோதனை நடக்க இருக்கிறது.

"என்ன?"

"முதன்முதலாக முழுவதும் ரசாயன அடிப்படையிலேயே மனிதக் கருவை உண்டாக்கப்போகிறார்கள்"

"உண்டாக்கட்டும். இதற்கும் கடவுளுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?"

"முதல் தடவை கடவுள் அமைத்த சிருஷ்டி நியதியை மீறப் போகிறோம்" என்றார் பெரியவர்.

*கடவுளாவது அமைத்ததாவது... என்னய்யா, அபத்தம் இது'' சென்ற நூற்றாண்டின் இறுதியிலேயே இந்த விவாதங்களுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்துவிட்டுக் காரண காரியங்களுக்கு எல்லாம் ஆதாரங்களை அலசித் தீர்வு கண்டுவிட்டோம்.  கடவுள் என்கிற சித்தாந்தத்துக்கு அர்த்தமும் இல்லை, அவசியமும் இல்லை என்று ஆணித்தரமாக நிரூபித்துவிட்டோம், எல்லாவற்றையும் ஒழித்துக்கட்டி விட்டோம்! பள்ளிப் பாடங்களிலிருந்து கடவுளை நீக்கிவிட்டோம்!  பிறகு எங்கிருந்து கிளம்பியது இந்தக் கறையான் !"

"இருந்தும்...”

"சரிதான்! நண்பர்களே! வோட் எடுத்துப் பார்த்துவிடலாம். நாம் இந்தச் செய்தியை நம்புகிறோமா? 'நம்பவில்லை' என்பவர்கள் கை தூக்குங்கள்,”

அந்தப் பெரியவரையும் தேர்ந்த விஞ்ஞானியான எலப்டோவையும் தவிர கை தூக்கினார்கள். "மெஜாரிட்டி தீர்ப்பு! பரஞ்சோதி! உடனே மறுப்புச் செய்தி தயார் செய்.*

===================================

'நாசம், நாசம்" என்றார் ஆத்மா.

"என்ன செய்வது ஆத்மா! இந்த ஹிஸ்டீரியாவை எதிர்பார்க்கவில்லை...."

"என்னதான் மறுப்புவிட்டாலும் அந்த முட்டாள் ஜனங்களுக்கு மண்டையில் ஏறவில்லையே?"

"இன்னும் இரண்டு நாட்கள்தான்..... பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு எக்கேடு கெட்டுப் போங்கள் என்று இருக்க வேண்டியதுதான்"

"கூட்டம் அதிகம் இருக்கும்."

"என்ன செய்வது! அதற்கான போலீஸ் பந்தோபஸ்துகள் செய்தாக வேண்டும்."

"தலைவர் என்ன சொல்கிறார்?"

"அவரும் இந்த விளையாட்டு எதில் முடிகிறது என்று பார்த்து  விடலாம் என்கிறார். ஜனங்கள் முண்டியடித்துக்கொண்டு சாகாமல் இருந்தால் சரி... பரஞ்சோதி, ஒரு முக்கியமான விஷயம்.  கூட்டம் முடிந்தபின்தான் கவனமாக இருக்க வேண்டும்... கல்லடி எதுவும் ஏற்படக்கூடாது..."

"பார்த்துக்கொள்கிறேன். நீங்கள் வருகிறீர்களா?" "நானா?" என்று சிரித்தார்.

============================

அந்த வெள்ளிக்கிழமை.

மைதானம். சூரியன் இன்னும் உதயமாகவில்லை மெல்லிய வெளிச்சம் வர ஆரம்பித்திருந்தது. அந்த இடத்தில் இருந்த அந்த அத்தனை மனிதர்களின் எண்ணிக்கைக்கு ஆரவாரம் குறைவாக இருக்கிறது.

ஓர் எதிர்பார்ப்பு காற்றில் தொங்கியது.

''கிருஷ்ணா! கிருஷ்ணா! மறுபடியும் வா"

"யேசுவின் இரண்டாம் வருகை!"

"தாவ்தான் கடவுள்!"

"அல்லாதான் எல்லாம்!"

"ஜராதுஷ்டிரரை வரவேற்கிறோம்!"

"அவன் சிவன்!"

- என்று அங்கங்கே அட்டைகளில் ஒட்டிய எழுத்துகள் நடமாடின. பலவித ராகங்களில் பாடும் பாட்டுகள், சிறிய சிறிய ஹோமங்கள்.... பூக்கள். காமிராக்கள்... ஸ்டீரியோவிஷனின் டிராலிகள், ஆர்க் விளக்குகள்... விளம்பரங்கள்..-

சூரிய உதயம் ஐந்து ஐம்பத்தெட்டுக்கு.....

மணி ஐந்து ஐம்பத்து ஏழு. ஆரவாரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து அடங்கி... மௌனம். மிக மிக மௌனம். தூததில் மெதுவாகச் சோலையை அலைக்கும் காற்று கேட்டது உறங்கி எழுந்த பட்சிகளின் உற்சாகக் குரல்கள் கேட்டன. எவ்வோரும் எதிரே தனியாக அமைக்கப்பட்டிருந்த அந்தக் காவி இடத்தை எதிர்நோக்கி இருந்தார்கள்.

ஐந்து ஐம்பத்து எட்டு........

ஆறு மணிக்கு அவர்கள் வீடு திரும்பினார்கள்.

==========================

கதையைப் படித்துவிட்டால் நீங்கள் செய்ய வேண்டிய விஷயம்:

முடிவில் சுஜாதா என்ன சொல்ல நினைத்து, சொல்லாமல் விட்டிருக்கிறார்?

சுருக்கமாக சில வரிகளில் சொல்லுங்கள்.

இதற்கு விளக்கத்தையும் சுஜாதாவே பின்னர் ஒரு கட்டுரையில் சொல்லியுள்ளார்.

சரியான விளக்கம் சொல்லும் முதல் மூவருக்கு - சுஜாதா எழுதிய "யவனிகா" மின் புத்தகம் (.pdf வடிவில்) அனுப்பி வைக்கப்படும்.

மிக்க நன்றி.

= = ராம் ஸ்ரீதர்

மூன்று தலைமுறை 89 - 90

 மூன்று தலைமுறை 89

 By N Krishnamurthy 

மறுநாள் காலை மேகி வந்தபோது மாமி படுக்கையில் எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள். மேகியைப் பார்த்ததும் சிறிது புன்முறுவல் செய்யலாமா என்று நினைத்த பிறகு  மனதை மாற்றிக் கொண்டாள். மாமிக்கு மேகியின் மேல் நல்ல அபிப்ராயம் தொடங்கி இருந்தும் அதை வெளிக்காட்டிக்கொள்ள அவள் சுயமரியாதை தடுத்தது. முதல் நாள் சமையல் செய்த பாத்திரங்களையும், கஷாய ஏனத்தையும் மேகி நன்றாக தேய்த்து அலம்பி வைத்தாள். சுதாகர் சாதம் வடித்து வைத்தான். சாதம் வடித்த பின் மேகிக்கு தக்காளி போட்டு  ரசம் வைக்கவும்,கத்தரிக்காய் கரமது செய்யவும் கற்றுத்தந்தான். சுதாகரிடம் மாமி  குளிக்கட்டுமா என்று கேட்டாள். "என்னம்மா.விளையாட்றயா. நேத்து பூரா ஜுரம் அடிச்சிருக்கு.இன்னிக்கு குளிக்கணும் சொல்றே. குளிக்க வேண்டாம். ஈரத்துணியால் உடம்பு தொடச்சுக்கோ. போறும்" என்றான். இதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த  மேகிக்கு ஓரளவுக்கு சுதாகர் சொல்வது புரிந்தது.உடனே ஒரு டவலை வெந்நீரில் நனைத்து பிழிந்து கொண்டு வந்து மாமியிடம் கொடுத்தாள். மாமி அதை வாங்கிக்கொண்டு உடம்பை துடைத்துக்கொண்டாள்.10  மணி இருக்கும்.மேகி ரசம் சாதம் கொண்டு வர,மாமி சாதம் இப்பொழுது வேண்டாம் என்று ஜாடை காட்டிவிட்டு,காப்பி கொஞ்சம் போட்டு கொடு என்று கூறினாள்.மேகி டிகாஷனில் காபி பொடியை போட்டு, வென்னீர் விட்டு,டிகாஷன்  இறங்கியவுடன் பாலை சூடு பண்ணி, சர்க்கரை திட்டமாக போட்டு, மாமிக்கு ஒரு டம்ளர் காபி போட்டு கொடுத்தாள். மாமிக்கு காப்பியின் ருசி மிகவும் பிடித்துப் போயிற்று. பரவாயில்லை இந்த பெண் எல்லாவற்றையும் மள மள என்று  கற்றுக் கொள்கிறாளே என்று நினைத்துக்கொண்டாள். 12 மணிக்கு ரசம் சாதம் கரைத்து கொடுத்தாள் மேகி. அதன்பின் நிலவேம்பு கஷாயம் கொடுத்தாள்.  பின்பு ஒரு சிறு தூக்கம் போட்ட மாமி மாலை 4 மணிக்கு ஜுரம் நன்றாக விட்டிருந்ததை பார்த்து எழுந்து பாத்ரூம் போக எத்தனித்த போது உடம்பில் பலமில்லாததால் விழப்பார்த்தாள். இதனைப்பார்த்த மேகி ஓடி வந்து மாமியை தாங்கிப்பிடித்தாள்.

பின்பு கைத்தாங்கலாக மாமியை பிடித்து மேகி பாத் ரூம் அழைத்து சென்றாள்.மாமி கை கால் அலம்பிவிட்டு வர,மேகிக்கு மாமி அடுத்து என்ன செய்வாள் என்று தெரிய,  குத்துவிளக்குக்கு எண்ணை விட்டு திரி போட்டாள்.விளக்கின் மேல் நாற்புரமும் குங்குமம் இட்டாள்.மாமிக்கு இதையெல்லாம் பார்க்க ஆச்சர்யம் தாளவில்லை.இந்தப்பெண் இத்தனை சூடிகையாக,கற்பூர புத்தியுடன்  இருக்கிறாளே என்று நினைத்துக் கொண்டாள். மாமி விளக்கை ஏற்றிய பின் ஸ்வாமிக்கு நமஸ்காரம் செய்தாள். பின்னர்,மணப்பலகையின் மேல் அமர்ந்து  விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் சொல்ல ஆரம்பித்தாள்.மேகி மாமி அருகில்  அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.மாமி ஏதோ ஸ்லோகம் சொல்கிறாள் என்று புரிந்தது. ஆனால் என்ன ஸ்லோகம் என்று அவளுக்கு புரியவில்லை.

ஆறுமணிக்கு சுதாகர் ஆபீஸிலிருந்து வந்தவுடன் அவனிடம் அது பற்றி கேட்டாள். சுதாகர் அது விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம் என்றும் அதைப்பற்றி விளக்கமும் கொடுத்தான். இரவு மாமி ஆகாரம் எடுத்துக்கொண்டவுடன் கொஞ்ச நேரம் படுக்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள்.

பின்பு படுத்தாள்.மேகி மாமிக்கு சால்வையை போர்த்தி அவள் காலை பிடித்து விட்டாள்.சால்வையின் கத கதப்பிலும்,மேகி காலைப்பிடித்ததில் ஏற்பட்ட சுகத்திலும் மாமி உறங்க ஆரம்பித்தாள்.தன் வீட்டிற்கு திரும்பிய மேகி  தந்தை வில்லியம்ஸிடம் விஷ்ணு சகஸ்ரநாமம் பற்றி  கூறி அது பற்றி  ஏதாவது ஆங்கிலத்தில் புத்தகம் கிடைக்குமா என்று பார்த்து வாங்கிக்கொண்டு வரச் சொன்னாள். அடுத்த  நாள் காலை மாமி மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தாள். ஜுரம் முழுதும் விட்டு போய் இருந்தது.காலையில் எழுந்து தானே காபி போட்டுக் குடித்தாள். பின்பு மேகி வீட்டுக்குள் வந்ததும் மாமிக்கு அவளை வா என்று கூப்பிட வேண்டும் போலிருந்தது. "வாம்மா குழந்தை வா" என்றாள்.இதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்த சுதாகருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.மேகிக்கும் ஆச்சர்யம் தாங்க முடியவில்லை. அதன்பிறகு ஒரு வாரத்தில் கிட்டத்தட்ட எல்லா வேலைகளையும் மேகி  கற்றுக் கொண்டுவிட்டாள். அவள் வேலைகளை கற்றுக்கொள்ளும் வேகத்தைப் பார்த்தால் மிக ஆச்சரியமாக இருந்தது மாமிக்கு. அன்று சனிக்கிழமை. மாமி சுதாகரைப் பார்த்து " சுதா ஆபிஸ் போய்விட்டு திரும்பி வரும்போது ஆத்மநாதன் சாரை  நாளை நம்மாத்துக்கு வரச் சொல்லு.உன் கல்யாண விஷயமா  நான் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை பற்றி பேச வேண்டி இருக்கு" என்று கூறினாள். "சரிம்மா. அப்படியே சொல்கிறேன்" என்றான் சுதாகர்.பின்புமாமி சுதாகரிடம் " என் முடிவு எப்படி இருந்தாலும் நீ ஏற்றுக்கொள்வாயா" என்றாள்."அம்மா. நான் ஏற்கனவே கூறியதுதான்.அதில்  மாற்றமில்லை.உன் முடிவு எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு உடன்பாடே" என்றான்.மேகி வீட்டிற்கு கிளம்பும் போது மாமி தன்னிடம் கூறியதை  ஆங்கிலத்தில் அவளிடம்  கூறினான் சுதாகர். மேகிக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை.சட்டென்று வீட்டுக்கு கிளம்பிச் சென்று விட்டாள்.

வீட்டுக்கு போனதும்,பரீட்சை எழுதிய மாணவன்,ரிசல்ட் எப்படி வரப்போகிறதோ என்று பயந்த நிலையில் இருப்பதை போல  மேகி இருந்தாள்.இரவு முழுதும் தூக்கமே வரவில்லை.

இதே நிலைதான் சுதாகருக்கும்.

மூன்று தலைமுறை- 90

ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை வழக்கம்போல மேகி ஏழு மணி சுமாருக்கு சுதாகர் வீட்டுக்கு வந்தாள்.இரவு முழுவதும் தூங்காததால் அவள் கண்கள் வீங்கியிருந்தன. அதை மாமி கவனிக்கத்தவறவில்லை.சுத்து முத்து வேலைகள் எல்லாவற்றையும் செய்துவிட்டு மேகி 12 மணிக்கு  தன் வீட்டுக்கு திரும்பினாள். மதியம் மூணு மணிக்கு ஆத்மநாதனும், சுந்தரியும் வருவதாக இருந்தது.அவர்கள் வந்து பேசும்போது தான் இருப்பது இடைஞ்சலாக இருக்கும் என்று கருதிய மேகி மதியம் திரும்பி சுதாகர் வீட்டுக்கு வருவதாக இல்லை. மாமி ஒருவேளை அவளை வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டால் அதை  சுதாகர் வீட்டிலிருந்து தாங்கிக்கொள்ளும் பக்குவமும் அவளுக்கு இல்லை.இரண்டரை மணிக்கு மாமி

" சுதா.எத்தனை மணிக்கு ஆத்மநாதன் வருகிறார்" என்று கேட்டாள். "அரைமணிக்குள் வந்து விடுவாரம்மா" என்றான் சுதாகர்.

"அந்த பொண்ணு வீட்டுக்கு போய் அவளை கொஞ்சம் கூப்ட்டுண்டு வா" என்றாள் மாமி.வில்லியம்ஸ்  வீட்டுக்கு சென்று, மேகியை அழைத்துக்கொண்டு வந்தான் சுதாகர். மாமி சுதாகரை பார்த்து "அந்த பொண்ணை நாலஞ்சு பேருக்கு ஆற மாதிரி காபி டிகாக்ஷன் போடச்சொல்லு" என்றாள். மாமி கூறியபடி காபி டிகாஷன் தயாரித்தாள்  மேகி.மூன்று அஞ்சுக்கு ஆத்மநாதன் சுந்தரி சகிதம் வீட்டுக்குள் வந்தார்."வாங்கோ. வாங்கோ" என்று அவர்களை வாய் நிறைய வரவேற்றாள் மாமி. இருவரையும் ஒரு பாய் போட்டு அமர சொன்னாள். பிகு  சுதாகரிடம் "அந்த பொண்ணு கிட்ட சொல்லி எல்லோருக்கும்  காபி கொண்டுவர சொல்லு" என்றாள்.மேகி காபி எடுத்துக்கொண்டு வந்து அவர்களிடம் கொடுத்தாள். "எப்படி இருக்கிறாய்" என்று

ஆத்மனாதன் மேகியைக்கேட்க" நான் நன்றாக  இருக்கிறேன். நீங்களும் மாமியும் சௌக்கியமா இருக்கிறீர்களா. சின்னப் பொண்ணும், பையனும் நன்றாக இருக்கிறார்களா" என்று கேட்டாள் மேகி."எல்லோரும் சௌக்கியமா இருக்கோம்மா" என்றாள் சுந்தரி. அனைவரும் காபி குடித்த பின்னர் மாமி மெதுவாக பேச ஆரம்பித்தாள்.அவள் என்ன சொல்லப்போகிறாளோ என்ற சஸ்பென்ஸை யாராலும் தாங்க முடியவில்லை.

"சார். நீங்க முதலில் இந்த சமாசாரத்தை பத்தி கூறியவுடன் எனக்கு உங்க மேல அசாத்தியமான கோபம் வந்தது. எங்காத்துக்கு ஒரு வெள்ளைக்காரப் பெண் மாட்டு பொண்ணா வருவதா என்று நேக்குத் தாங்க முடியவில்லை.அதற்கு நீங்க உடந்தையா என்று வேதனைப்பட்டேன்.

நானும் என்னால் முடிந்த அளவுக்கு என் எதிர்ப்பை காட்ட நினைத்தேன்.இந்த சமயத்தில்தான் சுதாகர் வந்து இந்த பொண் என் கூடவே இருந்து எல்லாவற்றையும் கத்துக்கணம்னு ஆசைப்படறா என்றும் தனக்கு அவளை பிடிக்காவிட்டால் தான் அவளை மறந்து விடுவதாகவும் சத்தியம் செய்து கொடுத்தான்.சுதாவின்  நேர்மையில் நேக்கு என்னிக்குமே நம்பிக்கை உண்டு.இந்தப்பெண், கிட்டத்தட்ட 15 நாட்களாக இங்கிருந்து என்னிடமிருந்து எல்லா விஷயத்தையும் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறாள். பார்க்க லக்ஷணமாக  இருக்கா.தெரவிசா வேலை செய்றா.எனக்கு ஜுரம் வந்தபோது இவள் செய்த சிஷுருஷைகளை  நினைச்சுப் பாத்தா நேக்கு ஒரு பெண் இருந்தா கூட இப்படி செய்து இருப்பாளோ என்று நேக்கு சந்தேகமாக இருக்கு.

ஒருவகையில் நேக்கு ஜுரம் வந்தது அந்த பெருமாளே  கொடுத்த வரப்பிரசாதமாக நினைக்கிறேன் இல்லாட்டா நேக்கு இந்த பெண்ணோட அருமை பற்றி  தெரியாமலேயே போயிருக்கும்.

இவளை எந்த காரணம் கொண்டு வேண்டாம் என்று சொல்வது என்று புரியாமல் இருக்கிறேன்.ஆனால் ஒண்ணு. மனப்பூர்வமாசொல்லணம்னா எம்பிள்ளைக்கு இவளை விட வேற நல்ல பொண்ணு கிடைக்காதுன்னு நினைக்றேன். இவளை பெத்தாவிளிடம் , இவ கிட்டயும்  நீங்க  பேசி இவர்களுக்கு இந்த திருமணத்தில் முழுசா இஷ்டம் இருக்கான்னு  இன்னுமொரு தரம்  தெரிஞ்சிக்கணம்.அப்படி அவர்களுக்கு இஷ்டம்  இருக்கும் பக்ஷத்தில் எனக்கு இதில் ஏதும் ஆட்சேபணை இல்லை. முழு மனசோட, ரொம்ப  சந்தோஷமாக இந்த கல்யாணத்துக்கு நான் ஒத்துக்கறேன்" என்று மாமி தன்  நீண்ட பேச்சை முடித்தாள். மழை பெய்து ஓய்ந்த மாதிரி இருந்தது. மேகிக்கு ஓரளவுக்கு மாமி என்ன சொல்கிறாள் என்று புரிந்தது. அவளுக்கு ஆகாயத்தில் மிதப்பது போன்று இருந்தது. மாமி அவளை கூப்பிட்டு, அவளை கட்டி அணைத்துக்கொண்டு,உச்சிமுகர்ந்து, "இவள் தான் என் நாட்டு பெண்" என்று கூறினாள். மேகிக்கு உடல் சிலிர்த்தது. அப்படியே விழுந்து மாமிக்கு நமஸ்காரம் செய்தாள்.அவள் தோளைப் பிடித்து தூக்கி விட்ட மாமி"எழுந்திறம்மா, குழந்தை" என்றாள்.இதையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஆத்மநாதனுக்கும், சுந்தரிக்கும் கண்களில் ஆனந்த கண்ணீர் பொங்கியது.சுதாகருக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை

"அம்மா.இப்படி எல்லாம் பேசுவாளா" என்று நினைத்தபோது அவனக்கு மிகவும் ஆச்சரியமாக இருந்தது. மேகி சுதாகரிடம்" நான்  என் வீட்டுக்குச் சென்று என் பெற்றோரிடம் இதுபற்றி கூறி விட்டு வந்து விடுகிறேன்" என்று கூறி ஓடினாள்.அவள் ஓடி வருவதை பார்த்த வில்லியம்ஸ் "என்னம்மா. என்ன ஆயிற்று "என்று கேட்டார்.வில்லியம்ஸிடம் மேகி விஷயத்தைக்கூற அவர்கள்  மூவரும் சுதாகர் வீட்டை அடைந்தார்கள். வில்லியம்ஸும்,லிண்டாவும் மாமிக்கு சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்காரம் செய்தார்கள். மாமி அவருடைய பார்த்து"க்ஷேமமா  இருங்கோ" என்று வாழ்த்தினாள். பின்பு ஆத்மநாதன்  மாமியைப் பார்த்து "சரி மாமி.ஒரு நல்ல முகூர்த்த நாளா பார்த்து கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணிடலாமா "என்று கேட்டார்." தாராளமா செய்யுங்கோ. நீங்க ரெண்டு பேருந்தான்  அப்பா,அம்மா  ஸ்தானத்தில் இருந்து அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணம்" என்று கூறினாள் மாமி."அப்படியே செஞ்சுடலாம் மாமி. அது எங்க பாக்கியம்" என்றார் ஆத்மநாதன்

மூன்று தலை முறை -88

 மூன்று தலை முறை -88

7 மணி அளவில் வீட்டுக்குள் வந்த மேகி சமயலறையில் மாமியை காணாததால், சுதாகரிடம் "அம்மா எங்கே" என்று கேட்டாள். "அம்மாவுக்கு உடம்பு முடியவில்லை. ஜுரம்.ரூமில்  படுத்துக் கொண்டிருக்கிறாள்" என்றான் சுதாகர்.   அறைக்குள் சென்ற மேகி "என்னாயிற்று"என்று மாமியிடம் ஜாடையில் கேட்க  மாமி ஜாடையில் தனக்கு ஜுரம் வந்திருப்பதாக கூறினாள்.மேகி சுதாகரிடம்  "டாக்டரிடம் அழைத்து கொண்டு போகலாமா" என்று கேட்டாள். சுதாகர்

"அம்மா டாக்டரிடம் வரமாட்டாள்.நீ  ஜுரத்துக்கு  ஏதாவது மாத்திரையை பக்கத்து மருந்து கடையிலிருந்து வாங்கி கொடு" என்று கூறினான். மெடிக்கல் ஷாப்புக்கு சென்று ஜுர மாத்திரையுடன் திரும்பிய மேகி அதை மாமிக்கு கொடுப்பதற்கு முன்னால் அரிசி கஞ்சி

யை கொஞ்சம் போட்டு எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள். மேகி கொடுத்த கஞ்சியை  சாப்பிட மாமிக்கு  பிடிக்கவில்லை.வேறு வழியும் தெரியவில்லை.சுதாகர் வேறு ஆபிஸ் போய்விட்டான்.வேறு  வழியில்லாமல் கஞ்சியை ஒரு மடக்கு  குடித்தாள் மாமி.மாத்திரை வேண்டாம் என மாமி ஜாடை காட்டினாள்.

ராகினிக்கு உடனே போன் செய்த மேகி  மாமிக்கு ஜுரம் வந்திருப்பதை கூறி "மாத்திரை  வேண்டாம் என்று சொல்கிறாள்.வேறு என்ன செய்யலாம்.உன் மாமியாரை கேட்டு சொல்" என்று கேட்டாள். ஐந்து நிமிடத்தில் திரும்பி போன் செய்த மேகிக்கு ராகினி "நாட்டு மருந்து கடையில்  நிலவேம்பு பொடி கிடைக்கும்.அதை வாங்கி வென்னீரில் கொதிக்க வைத்து, வடிகட்டி, கொஞ்சம் வெல்லம் சேர்த்து அதை இரண்டு வேளை கொடுக்க  ஜுரம் சரியாக போய்விடும்" என்று கூறினாள்.பிறகு மாமியை  வீட்டில் உள்ளே வைத்து பூட்டி விட்டு, பக்கத்திலிருந்த  நாட்டு மருந்து கடைக்கு சென்ற மேகி "நில வேம்பு" என்று ஆங்கிலத்தில் எழுதி அதை கடைக்காரரிடம்  காண்பிக்க கடைக்காரர் நிலவேம்பு பொடியை பேப்பரில் கட்டி கொடுத்தார்.அரிகிலிருந்த துணிக்கடைக்கு சென்று காஷ்மீர் ஷால்(சால்வை) ஒன்றையும் வாங்கினாள். பலசரக்கு கடையில் கால் கிலோ வெல்லத்தை வாங்கிக்கொண்டாள் மேகி.நிலவேம்பு பொடியை தண்ணீரில் போட்டு,சூடு பண்ணி, கொதித்தவுடன் இறக்கி, பில்டர் செய்து,வெல்லம் சேர்த்து,கஷாயத்தை மாமியிடம் மதியம் கொடுத்தாள்.மாமி அதை குடுத்த அரை மணிக்கெல்லாம் வேர்த்ததுக்கொட்ட ஆரம்பித்தது. மாமியின் மேல் சால்வையை போர்த்தி விட்டாள்.

மாலை 6 மணிக்கு இன்னுமொரு வேளை கஷாயத்தை கொடுத்தாள் மேகி.

மாலை சுதாகர் வந்தவுடன் அவனுடன் சேர்ந்து  சாதம்  வடித்து,மிளகு ரசம் வைத்தாள் மேகி.சுட்ட அப்பளத்தை  சுதாகர் தயார் செய்தான். மாமி கொஞ்சம் ரசம் சாதம் கரைத்து கொடுக்க, குடித்தாள். வீட்டுக்கு கிளம்புவதற்கு முன் மேகி மாமியின் கால்களை பிடித்து விட்டு சென்றாள். மாமிக்கு  மேகியின் மேல் கொஞ்சம்  கரிசனம் வந்தது.  "யார் பெத்த பொண்ணோ.இப்படி நன்றாக கவனித்துக் கொள்றாளே" என்று மனதிற்குள் நினைக்க  மேகி மேல் மாமிக்குகொஞ்சம் நல்ல அவிப்பிராயம் வர ஆரம்பித்தது.கல்லும் கனிய ஆரம்பித்திருக்கிறதா? போகப்போக தெரியும்(இந்த பூவின் வாசம் புரியும்!)

.அன்றிரவே மாமிக்கு ஜுரம் நன்றாக இறங்கிய மாதிரி இருந்தது.

மாதர் தம்மை... ----சுஜாதா

 மாதர் தம்மை... ----சுஜாதா சிறுகதை

"என்ன பாண்டியன்? விலைமாதர்களை அடையாளம் கண்டுபிடிக்க முடியலைன்னா என்ன போலீஸ் அதிகாரி நீங்க? அவங்களை இந்த வாரம் பிடிச்ச ஆகணும். தமிழ்நாட்டினுடைய கற்பு என்ன ஆவுறது?" என்றார் மாணிக்லால்.

"எப்படி சார் கண்டுபிடிக்கறது?" என்றார் பாண்டியன்.

"அமெரிக்க கான்ஸல் கட்டடத்திலிருந்து நேராக வந்து கதீட்ரல் சாலையில் நகைக்கடை, செருப்புக்கடை, தரைவிரிப்புக் கடைகளை எல்லாம் தாண்டி ஸ்டெல்லா மாரிஸ் கல்லூரி முனைக்கு எதிரே சந்து திரும்பும் அங்கே ராத்திரி எட்டரை மணிக்கும் மேல் நின்றுகொண்டிருப்பார்கள்!" என்றார் மாணிக் லால்.

"பிடிச்சு?"

"உள்ள தள்ளணும். சீதா சட்டத்தின் பேர்ல !"

"அடுத்த ஒர்க்கிங் டேல வெளிய வந்துருவாங்க"

"வரட்டும். அரஸ்ட் பண்ணோம்ங்கற செய்திதான் முக்கியம். அதுக்கப்புறம் யாரும் அவங்களைக் கண்டுக்கப் போறதில்லை.எல்லா வாரப் பத்திரிக்கைகளிலும் படம் போட்டு எழுதிட்டாங்க. போலீஸ் இதற்கு உடந்தை அவர்களிடம் சில்லறை வாங்கறதாகவும்..."

"நான் போய் பஸ்க்கு காத்திருக்கிற யாராவது குடும்பப் பெண்ணைக் கைது பண்ணிட்டேன்னா, அதும் ஆழ்வார்பேட்டை ஏரியா கொஞ்சம் கௌரவமான ஏரியா. விஐபிங்க எல்லோரும் இருக்கிற ஏரியா. பெரிய வம்பாப் போயிரும்" என்றார் பாண்டியன்.

"என்ன பாண்டியன் ? அந்த ஏரியாவுக்கு அந்த டைம்ல குடும்பப் பொண்ணுங்க வரமாட்டாங்க. செண்டுலருந்தே கண்டுபிடிக்கலாம். என்ன அதிகாரி நீங்க? கல்யாணம் ஆயிருச்சா?"

"ஏன் ?"

"மனைவியை கூட்டிட்டு போங்க. ஒரு பார்வைல எது பத்தினி, எது கேஸுன்னு சொல்லுவாங்க"

"ஸார், எனக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை. எங்கப்பா பெண்களை கண்களா காப்பாத்தி தேவி மாதிரி நெற்றிக்கு இடையில் வெச்சு உபாசனை பண்ணனும்னு சொல்வார். வீடு பூரா அம்மன் படமா வளர்ந்தவன் ஸார் "

"உங்கப்பா தி.ஜானகிராமன் படிப்பாரோ?" என்ற  மாணிக் லால் சிரித்தார். சிறந்த ஜைனர் என்றாலும்கூட வடசென்னையிலேயே வளர்ந்த தமிழர்தான். கண்களில் மையிட்டிருப்பார். படு சைவம். முட்டை கூட தொடமாட்டார்.

"பாருங்க. ஃபோட்டோ போட்டு விலாவாரியா எழுதிட்டான்" என்று மேசைமேல் இருந்து அதை அவர்பால் வீசினார்.

அட்டைப்படத்து மஞ்சள் எழுத்துக்கள். பலான பெண்கள் உலா! போலீஸ் மெத்தனம் ! என்று கதறின.

ஃப்ளாஷ் பளிச்சிடுவதை கைப்பையால் மறைத்த ஒரு பெண்ணின் புகைப்படமும் இருந்தது.

"கஸ்டமர் மாதிரி போங்க. ...............போவாதீங்க. ராத்திரி எட்டரை மணிக்கு மேலதான் உலா வராங்களாம். எல்லாம் புட்டுப்புட்டு வச்சிருக்கானுங்க"

பாண்டியன் அந்த கட்டுரையை மேய்ந்தபோது......

'பவுடர் சுந்தரிகள் அங்கும் இங்கும் லுக் விட்டபடி கையில் ஸ்கார்ஃப் சுற்றி நிற்பார்கள். அதுதான் அடையாளம். கஸ்டமர் வருவார். நிற்பார். பொதுவாக விறல் பாஷையில் மிக சுருக்கமாக வியாபாரம் பேசப்படுகிறது. ரேட்டு, நைட்டு. இரண்டு வார்த்தைகள் மட்டும்தான் பிரயோகமாகும். அதன்பின் அவர்களை உரிய உசித வாகனத்தில் அழைத்துச் செல்லலாம் (தேசிய வாகனம் ஆட்டோ) ஏறிக்கொள்வார்கள். இடம், பொருள், ஏவல் எல்லாம் அவர்கள் ஏற்பாடே. கையில் ஒரு குவாட்டர் எடுத்துச் செல்வது சிறப்பு. எய்ட்ஸ் பற்றிய விழிப்புணர்ச்சி (தற்செயலான வார்த்தைப் பிரயோகத்துக்கு மன்னிக்கவும்) இவர்கள்பால் இருப்பதால் காண்டம் கொடுவாருவார்கள், கவலுறேல்.

"இது என்ன பாஷைங்க ?"

"தமிழ்தான். இன்வெஸ்டிகேட்டிவ் ஜர்னலிசம். ஏழுமலைன்னு ஒரு கான்ஸ்டபிளை அழைச்சுட்டு போங்க. ஏரியா முழுக்க தெரிஞ்சவர்"

எட்டரை மணி சுமாருக்கு பாண்டியன் காதி பவனில் வாங்கிய சிமெண்ட் கலர் ஜிப்பா அணிந்துகொண்டு அமெரிக்க நண்பன் கொடுத்திருந்த பின்சவரக் கலங்கலை (aftershave lotion) அணிந்து, வழியில் ஒரு கல்கத்தா பான் வாங்கி மணக்க, மணக்க அதை சுவைத்துக்கொண்டு கண்டாலாவுக்குக் கூப்பிடும் ஆமிர்கான் போல கழுத்தில் கைக்குட்டை கட்டி நின்றார். ராஜா கேப்ஸிலிருந்து ஒரு டீசல் அம்பாசஸிடர் டிஎன் 09-1818 எடுத்து வந்திருந்தார். கான்ஸ்டபிளை உள்ளே உட்கார வைத்தார். ஏழுமலை தொப்பையை அடக்கும் எண்ணத்தை கைவிட்ட பொத்தான்கள் கொண்ட புஷ்கோட்டு அணிந்திருந்தார். ராதாகிருஷ்ணன் சாலைவரை சென்று பச்சை கிடைத்து யு டர்ன் அடித்து திரும்பி அண்ணா மேம்பாலம் வரை சுற்றி வந்து மீண்டும் சர்ச்சைக்குரிய பிரதேசத்தைக் கடந்தார். யாரும் இல்லை. ஒரு கந்தல் உடை இந்தியன் படுக்கத் தயாராக ப் ப்ளாட்பாரத்தில் அண்மையில் கடந்த பேரணியில் 'வெள்ளமெனத் திரண்டு வாரீர்' போஸ்டரை விரித்துக் கொண்டிருந்தார்.

"இன்னிக்கு என்ன விடுமுறையா ஏழுமலை? யாரையும் காணோம்?"

"இதுக்கெல்லாம் விடுமுறை கிடையாதுங்க"

"நீங்க பாத்திருக்கிங்களா ஏழுமலை?"

"பாப்பேங்க"

"கேஸுன்னு தெரியும்?"

"தெரியும்"

"தெரிஞ்சும் அரஸ்ட் பண்ணமாட்டிங்க"

"மாட்டங்க"

"ஏன்?"

"இதெல்லாம் நம்மளால ஒழிக்க முடியாதுங்க. சங்ககாலத்தில் இருந்து இருக்குதுங்க" என்றார் தத்துவ ரீதியில்.

"போலீஸ் இப்படி மெத்தனமா இருந்தா எப்படிங்க?"

"இவங்களால ஏதும் பிரச்னை இல்லைங்க. எய்ட்ஸ் பத்தி தெரியும். உரை வெச்சிருப்பாங்க. அப்பப்ப மெடிக்கல் செக் அப் கூட உண்டுங்க. எதோ ஒரு விதத்துல சமூகத்தின் தேவையை பூர்த்தி செய்யறாங்கன்னு தலைவர் சொல்வாரு."

"யாரு உங்க தலைவர்?"

"தேனாம்பேட்டை சத்யநாதன்ங்க . உங்களை ஒருமுறை சந்திச்சிருக்கார். சாலை மறியல்போது கண்டன ஊர்வலத்துக்கு பர்மிசன் வாங்க வந்தார். எத்தனையோ கண்டார....... வெளியே நடமாறங்க. இவங்க ஏதோ பத்து அம்பது சம்பாரிச்சு தங்கச்சிகளுக்கு படிப்பு செலவு பாமாயில்னு உழைப்பாளி வர்க்கம்ங்க. இவங்களை கைது பண்றதில் அர்த்தமே இல்லை. எதையும் நிறுத்த முடியாதுங்க."

"ஏழுமலை, ஃபிலாசஃபி இதோட நிறுத்திக்கங்க. இன்னைக்கு இவங்களை பாத்தா உள்ள தள்றோம். அவ்வளவுதான். மேல பேச்சில்லை."

"சரிங்க" என்று உள்ளங்கையில் எதையோ உதிர்த்து வாயில் போட்டுக்கொண்டார்.

"எத்தனை பொண்ணு வேணுங்க"

"ரெண்டு மூணாவது"

"ஒருத்தியை புடிச்சுட்டா அவளே சொல்லிருவா. எந்த சந்தில யாரு நிக்கறாளுவனு."

"அப்டிங்களா? இதில் ரொம்ப ஊறிப்போனவர் போல ஏழுமலை"

"எல்லாத்தையும் பாத்துட்டாங்க"

என்ன அர்த்தத்தில் ஏழுமலை அப்படிச் சொன்னார் என்று வியப்பதற்கு முன், "பாருங்க, அதாங்க கேஸு, டிரைவர் கொஞ்சம் ஸ்லோ பண்ணுங்க"

"இதாங்க தலைமயிரை வெட்டிக்கிட்டு பையை சுழட்டிகிட்டு வெடவெடன்னு நிக்குது பாருங்க"

அந்தப் பெண் அரையிருட்டில் நின்று கொண்டிருந்தாள். ஏழுமலை சொன்னதுபோல நல்ல உயரமாக இருந்தாள். உடலுக்கு சற்றே இறுக்கமாக.....

"என்ன டைட்டா டிரஸ் பாத்திங்களா ஏழுமலை?"

"இதுக்கு பேரு லாச்சான்னு சொல்வாங்க" ஏழுமலைக்கு தன் மகள் மூலம் இந்த டிரஸ் போக்குவரத்துகளெல்லாம் தெரியும்.

அந்தப் பெண் பொதுவாக உலகத்துடன் தனக்கு எந்த வழக்கும் இல்லாததுபோல் நின்றுகொண்டிருந்தாள்.

அப்படி நின்று கொண்டிருந்தவள் உண்மையிலேயே விலைமாதல்ல. ஆயிரம் விளக்கு அனைத்து மகளிர் காவல் நிலயத்தைச் சேர்ந்த ஜோதி என்கிற போலீஸ் அதிகாரி.

ஸ்டெல்லா மாரீஸ் கல்லூரி விட்டதும் அங்கு பஸ் பிடிக்க வரும் மாணவிகளிடம் ஈவ் டீஸிங் செய்யும் ரௌடிகளால் பெண்கள் மிகவும் பாதிக்கப்படுவதாக ப்ரின்சிபாலிடமிருந்து புகார் வர இந்த ஆண்களை கையும் களவுமாகப் பிடிக்க சற்றே வயது குறைவாக, ஏறக்குறைய பள்ளி மாணவி போலத் தோற்றமளித்த ஜோதியை சூப்ரண்ட் தேர்ந்தெடுத்தார்.

"கொஞ்சம் தள்ளியே கான்ஸ்டபிள்களை வரச் சொல்லவா ஜோதி?"

"வேணாம் ஸார்"

"தனியா போறது கொஞ்சம் ரிஸ்க்மா"

"வேணாம் ஸார்.ஏதாவதுன்னா இருக்கவே இருக்குது ஜாலாக் கராத்தே"

"க்ளாஸ் போயிருக்கியா?"

"ஆமாம் ஸார், பொம்பளைன்னு எந்தக் சலுகையும் எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாதுன்னு எங்கப்பா சொல்லியிருக்கார். கிரேட் மேன் சந்திரன்."

எனவே அந்தக் கல்லூரியின் எதிரே திருப்பத்தில் பேருந்து நிறுத்தத்தில் ஜோதி சற்று இறுக்கமான லாச்சா என்னும் தன் தங்கை ட்ரஸ்ஸை அணிந்துகொண்டு கைப்பையை சுழற்றிக் கொண்டு காத்திருக்க.....

"நீங்க போறிங்களா? நான் போனா கதை வேற மாதிரி ஆயிரும்" என்றார் ஏழுமலை.

"என்ன கேக்கணும்?"

"ரெண்டு பேர் இருக்கோம் வரியான்னு"

"சாட்சிக்கு சொலிஸிட்டிங் தேவைப்படும் இல்லையா?"

"அதுவந்து ஓராளா ரெண்டா அடுத்து எங்க போவணும்னு அதுவே சொல்லும். அதிகம் பேசாதீங்க.டிடிகே ரோட்டுல ஒரு ஒயின் ஸ்டோரு பாதி மூடியிருக்கும், அங்கே வெந்த கடலையும், குவாட்டரும் வாங்கிக்கணும். அப்புறம் நேரா அடையார் கேட்டுவரை போயிட் போட் க்ளப் ரோடு பக்கம் போகலாம் இல்லை பீச் பக்கம்மானு தீர்மானிக்கலாம்"

"நிறுத்துப்பா"

அந்தப் பெண்ணின் அருகே சினேகமாக நின்றது கார்.

"கேளுங்க"

பாண்டியன் சன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி "பார்ட்டி வருதா?" என்றார்.

அந்தப் பெண் திரும்பி பாண்டியனைப் பார்த்தாள்.

இவன்தான். இப்படியே பிடித்துவிடலாமா? இல்லை. இல்லை சற்று தாமதிக்கலாம்.

"ரெண்டு பேர் இருக்கம் வரியா?"

"நாங்களும் ரெண்டு பேரு இருக்கம் வரியா?" என்றாள்

"சொன்னேன் பாத்திங்களா? ரெண்டையும் பிடிச்சு போட்டுடலாம்" என்று கிசுகிசுத்தார் ஏழுமலை.

"இங்கேயே வச்சுக்கலாமாடி" என்றார்.

"இல்லை. நான் கூட்டிட்டு போறன்"

"ஏறிக்க"

ஜோதி தைரியமான பெண், தயக்கமில்லாமல் ஏறிக்கொண்டாள். என்ன ஆகிவிடும்.

ஏழுமலை உள்விளக்கைப் போட்டு,"உன்னை எங்கேயோ பாத்திருக்கேன்"

"உன்னையும் நான் பாத்திருக்கேன்"

"பேர் என்ன?"

"மனிஷா கொய்ராலா"

"நல்ல ஜோக்கு. எங்கயாவது ரெஸ்டாரண்டுக்கு போகலாமா?"

"இல்லை. நான் கூட்டிட்டு போறேன்"

"எங்க போகணும்?"

"நேராப் போய் ராயப்பேட்டா ஹை ரோடு சிக்னல்ல திரும்புங்க. நிறைய பேர் காத்திருக்காங்க"

"சரியா உட்காரு. வெக்கப்படாத. யாரு தெரியுமில்ல? பெரிய பிலிம் ப்ரொடியூசர் மகன்."

"பாத்தாலே தெரியுது. நீ யாரு லைட்பாயா?"

"டமாசா பேசுறியே. உனக்குத்தான் லைட் தேவையில்லையே? ஆமா என்ன ரேட்டு?"

"உங்க இஷ்டம்" ஜோதிக்கு இது மிகவும் பிடித்திருந்தது. தன்னிச்சையாக வசனம் புறப்படும் வீதி நாடகம் போல."என்ன வாடிக்கையோ அதைக் குடுங்க. விலைவாசி என்ன ஆறது?

"இங்கதான் திரும்பி நேரா போங்க"

"போனாப் போச்சு"என்றார் ஏழுமலை.

டாக்சி சிறிது தூரம் சென்றது. ஜோதி சற்றே பதட்டப்பட்டாள். இவனைப் பார்த்தால் ரௌடி போலத் தெரியவில்லை. கண்ணாடி வழியாக ஜீப் வருகிறதா என்று பார்த்தாள். கடைவீதியில் சுறுசுறுப்பு அடங்கியிருந்தது.

ஓட்டல்களில் நாற்காலிகளை கவிழ்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சிறுவர்கள் அலம்பிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

"இங்கதான்:"

"கில்லாடிம்மா. போலீஸ் ஸ்டேஷன் பக்கத்திலேயே பிசினஸ் நடத்தற ?"

"இங்கதான் ரொம்ப பத்திரம். வாங்க பயப்படாம வாங்க.:

பாண்டியனும், ஏழுமலையும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொள்ள, "ஏழுமலை, போதும் புடிச்சுறலாம்" என்றார் பாண்டியன்.

"இறங்கு" என்றார்.

அதே சமயம் அவள் "எறங்குடா" என்றாள்.

"எறங்குடாவா?"

"ஆமாம்டா, பொறுக்கி பசங்களா. பொம்பளை ஒருத்தி நின்னா உடனே அவளை படுக்கைக்கு கூப்புடுவியா? உள்ளே போ, உள்ளே போ"

பாண்டியன் இந்த நான்சென்ஸுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கவேண்டும் என்ற நிமித்தத்தில் அவள் கையை இழுத்து "யாருய்யா டூட்டில?: என்று அந்த காவல் நிலையத்தின் உள்ளே சென்று அவளை இழுத்தபோது...

"இது நம்ம ஸ்டேஷன் தான் ஏழுமலை" ஏழுமலை அந்தப் பெண்ணின் கையை இழுத்தபோது, அவள் அவர் கையை பின்பக்கமாக மடக்கி, முழங்காலால் ஏழுமலையின் மர்மஸ்தானத்தில் உதைக்க, ஒரு ஆமானுஷ்ய சப்தம் வெளிப்பட்டது.

ஏழுமலை தன் தாயை விளித்து சரிந்து உட்கார.....

கராத்தே தெரிந்த பாண்டியன் அவளைப் பற்றி தன்பால் இழுத்து....

முகத்தில் உள்ளங்கையை வைத்து அழுத்தித் தேய்க்க, அவள் மூக்கில் ரத்தம் வர, கைக்குட்டையை எடுத்து,"கான்ஸ்டபிள் பிடிங்க அவளை" என்று சொல்ல அந்த கான்ஸ்டபிள் பாண்டியனுக்கு சல்யூட் அடிக்க பொதுவாக அந்த இடத்து அமைதி குலைந்தது.

இதற்குள், இரண்டு மாருதி ஜிப்ஸிகள் வந்து யார் யாரை அரெஸ்ட் பண்ணுகிறார்கள் என்ற குழப்பம் நீக்கம் ஆக, ஏறத்தாழ ஒரு மணிநேரம் ஆயிற்று.

பாண்டியனும் ஜோதியும் அருகே இருந்த பிலால் ஓட்டலில் நடுராத்திரியில் காட்டமான டீ ஆர்டர் செய்தார்கள்.

ஜோதியின் உள்மூக்கு உடைந்து இன்னமும் ரத்தம் கசிந்து கொண்டிருக்க. "ஸாரிங்க, கொஞ்சம் ஐஸ் கொடுப்பா. ஸாரிங்க, கொஞ்சம் அடி பலமாயிருச்சு போல" என்றார் பாண்டியன்.

அவராலும் கை தூக்க முடியவில்லை. ஜோதி வளைத்துப் பிடித்ததில் அது சுளுக்கா, எலும்பு முறிவா என்று தெரியவில்லை.

"நல்ல வேளை ! பத்திரிக்கைகாரங்களை கூப்பிடறதா இருந்தேன்" என்றாள் ஜோதி.

"ஏங்க , இந்தமாதிரி ரெய்டு போறம்னு ஒரு தகவல் சொல்லமாட்டிங்களா ?" என்று இருவரும் ஒரே சமயத்தில் கேட்டு சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

அதிகம் சிரித்ததில் மறுபடி ஜோதியின் மூக்கில் ரத்தம் தெரிய, அதைத் தன் கைக்குட்டையால் பாண்டியன் துடைத்துவிட்டார்.

பாண்டியன் தன் எதிர்கால மனைவி ஜோதியை சந்தித்த கதை இது.

சரவெடி

 இந்த கதையை படித்து டிஸ்கஸ். பண்ணுங்க

51. சரவெடி (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam 

தூங்கி எழுந்ததும் எல்லாராத்துலேயும் செய்யறதை நானும் செஞ்சேன். பல் விளக்கினேன்னு நினைச்சேளா? நான் சொன்னது ப்ராட்பேண்டை ஆன் செஞ்சது. பல்லை எப்பவும் தேய்க்கலாம். அப்போதான் அந்த மெசேஜ் வந்தது. 

“ஹாப்பீ ஜன்மாஷ்டமீ.” ஓ. அப்படியா விசேஷம்? இன்னைக்கு கிருஷ்ண ஜெயந்திடோய்! உமக்கு மின்னமே தெரியாதா என்ன? கேப்பேள். தெரிஞ்சாலும் எது ஞாபத்தில் இருக்கு? அப்பப்போ பாம்பு பஞ்சாங்கத்தை வாச ஊஞ்சலில் வச்சிண்டு படிப்பேன். பண்டிகைகள் விசேஷங்கள், திதி பாத்துப்பது. சிலது மனசில் நிக்கும், பலது நிக்காது. நிறைய பிரஹஸ்பதிகள் இருக்கா. ஞாபகப்படுத்த. வாட்ஸப்பில். 

காப்பி குடிச்சிண்டே சுசீலாவை கேட்டேன். “இந்த வருஷம் சீடை முறுக்கெல்லாம் இல்லையா?” “பண்ணனும். விட்டுப் போப்பிடாது. சாயங்காலமா கல்பனாவாத்துக்கும் கொண்டு போய் தந்துட்டு வரணும். நீங்கதான் போப்போரேள்.” 

கல்பனா எங்களோட பொண். பெருங்களத்தூரில். அவளும் வேலைக்குப் போரா. அவளால் இந்த எண்ணைச் சட்டிகூட மல்லுக்கட்ட முடியாது. 

அதுக்கப்புரம் எல்லாராத்துலேயும் நடப்பதுதான் எங்காத்துலேயும். ஆத்தில் நாங்க ரெண்டு பேர்தான். சாவகாசமா ஒவ்வொண்ணா செஞ்சுக்கலாம்னா முடியாது. அந்தந்த பண்டிகைக்கு தேவையான பதட்டத்தை நாமளே உண்டாக்கிண்டு அதகளம் செய்ய சுசீலாவுக்கு ஆசை. ஏத்தாப்போல் அவள் அம்மா போனில். சிவகெங்கையில் இருக்கா. அவாளுக்கும் இன்னைக்கு கோகுலாஷ்டமி. பேசாம கொண்டாடிட்டுப் போவதுதானே? போன்லே பெசலைன்னா என்ன? போனில் என்ன செய்வான்னு தெரிஞ்சுக்கணுமா? லைவ் ரிலே கேளுங்கோ. 

“சுசீலா, அரிசி ஊறப்போட்டியா? வெய்யலில் வச்சாயா?” இவளும் பதில் சொல்லிண்டு. “மெஷீனுக்குப் போனா மின்னாடி எத்தைப் போட்டு அரைச்சான்னு கேளு. ஒரு கிலோ அரிசி எடுத்துண்டு போய் அரைச்சு அப்புரமா சீடைக்கு எடுத்திண்டு போனதை அரைக்கச் சொல்லு”. இப்படி ஆரம்பிச்சு பல்லிடுக்கில் கடிக்கரவரைக்கும் பேசிண்டா. 

எல்லாத்தையும் கேட்டிண்டிருந்ததை பார்த்துட்டு சொல்ரா: “போனவாட்டி எங்கம்மா சொன்னபடி செஞ்சது நன்னா வரலை. என் இஷ்டப்படி செய்யப் போரேன்”. 

“இதை சொல்லியிருக்கலாமே! பேச்சு 34நி நீண்டிருக்காதே”. “முகத்தில் அடிச்சாப்போல் எப்படி சொல்றது? “என்கிட்டே போனைத் தந்திருந்தியானா நானே சொல்லியிருப்பேனே”. “அசடு வழியாதீங்கோ”. “இதில் அசடு வழிய என்ன? போன வாட்டி உங்கம்மா சொன்னபடி பண்ணின சீடையை சாப்டதில் ஒரே ஒருத்தனுக்குத் தான் லாபம். டாக்டர் ரவீக்கு”. யார் எந்த ரவீம்பேள். ஃபேமிலி டென்டிஸ்ட். 

"இன்னைக்கு என்ன சமையல்?” என் கவலை எனக்கு, மத்தியானத்துக்கு மேல் கிச்சன் பக்கமே போமுடியாது. களேபரமா இருக்கும் போனால் நம்பளையும் பிடிச்சு ஒத்தாசை செய்யப் பிடாதாம்பள். செய்யலாம்தான். அப்புரம் சரியா வரலைன்னா உருட்டினதில் குத்தம் வரும். இப்போதைக்கு 11 மணிக்கு தட்டில் என்ன விழும்னு தெரிஞ்சுக்கணும். “வெத்தக்குழம்பு வச்சு அப்ளம் சுடப் போரேன், நிறைய வேலை இருக்கு”. பொம்மனாட்டிகளுக்கு பண்டிகைன்னு வந்தா எத்தனை வேலை! சிரமப்பட்டு திறமை வெளிப்படுத்தி அதுக்கு பாராட்டு கிடைக்காதான்னு ஏங்கற ஜாதி. 

வெத்தல் குழம்பு திவ்யமாப் போச்சு. இந்த நவநீத கிருஷ்ணன் இப்படி ஈஸியா செய்யர சமாச்சாரங்களை ஏன் விரும்பி சாப்பிடுவதில்லை? விதவிதமா உப்புச் சீடை, வெல்லச் சீடை, முறுக்கு, தேன்குழல், அதிர்சம், தட்டை, வடை பழங்கள்னு. இன்னிக்கு பிறந்த குழந்தைக்கு ஒத்துக்குமா? நாம வக்கனையா திங்கன்னு நாமளா ஏற்படுத்திண்டது. ஒரு பெரியவரிடம் கேட்டேன். குழந்தை கடவுளுக்கு படைக்கரா மாதிரியா நாம பன்ரம்னு, 

அதுக்கு அவர் கம்சன் கிருஷ்ணர் தன்னை வதம் செய்யன்னு பொறந்துட்டு தப்பிச்சிண்டு போயிட்டர், அவரைத் தேடி கண்டுபிடிச்சு கொன்னாத்தான் தான் உயிர் வாழ முடியும்னு பல்லை நறநறன்னு கடிச்சிண்டு அலைஞ்சான். அதை சொல்லிக் காட்ட பக்ஷணங்களாம். கடிச்சுக்கலாம் தப்பில்லை. பல் உடையரா மாதிரியா?  

ஆனா ஒண்ணு. சீடை மட்டும் சரியா வந்துட்டா அந்த பெண் சமையல் வித்தகீன்னு சொல்லிடலாம். எங்காத்தில் வருஷா வருஷம் புதுசு புதுசா பிர்ச்சனைகள் வரும். சீடை மேட்டரில். இந்த வருஷம் நவநீத கிருஷ்ணன் மனசில் என்னவோன்னு திகிலா இருந்தது. அம்மா பேச்சைக் கேக்காம தானே எதையோ செய்யப் போரேன்னு சேலஞ்ச் வேற. அதுக்குத்தான் நெய்வேத்தியம் செஞ்சுட்டு சாப்பிடுவது. ‘எதுன்னாலும் நீ காப்பாத்திடு’ன்னு சொல்லி வேண்டிக்க. கெட்டியா இருந்தாலும், வேகாம வந்துட்டாலும் உட்மபுக்கு ஒண்ணும் கெடுதல் செய்யாது. சேஃப் டிஸைன். 

ஒரு வருஷம் இவள் பண்ணின முறுக்கை சாப்டூட்டு நன்னா இருக்கேன்னு இன்னும் ரெண்டு சாப்டேன். அப்புரம் அடீ வயித்தில் வலிக்கராப் போலே இருக்கவே தயங்கித் தயங்கி விஷயத்தை சொன்னேன். திட்டக் கிளம்பிட்டா! “உங்கம்மா செஞ்சா மட்டும் மண்டுவேள். பாத்திருக்கேனே! அப்போ வலிக்கலையோ? நல்ல பண்டங்களை போட்டு ஆத்திலேயே பண்ணித் தந்தா நொட்டு நொசுக்கு சொல்லாம தின்னுட்டு போக முடியலையா?” கையை தூக்கி சரண்டர் சைன் காமிச்சேன். இல்லைன்னா இன்னும் சொல்லி அசிங்கப்படுத்துவள். அப்படி நடக்காத மாதிரி அவன்தான் பாத்துக்கணும். 

மாவு அரைச்சிண்டு வந்தா. அதை ந்யூஸ் பேப்பரில் ஆறவச்சுட்டு “ஃபேனைப் போட்டு ஹாலெல்லாம் பறக்க விடாம பாத்துக்கோங்கோ!” சொல்லிட்டு ஸ்லோகம் படிச்சா. நான் சிதம்பரம் கேஸ் டிவீலே ஓடுவதை பாத்துண்டு. “சித்தே சத்தத்தை குறைச்சு வச்சுக்கப் பிடாதா?” கேட்டவள் சுலோகத்தை பாதீலே விட்டுட்டு தானும் வந்து முடிவு என்னாச்சுன்னு பாக்க வந்தா. “சரி வாங்கோ ரெண்டு பெரும் சேர்ந்து உருட்டலாம்.” கூப்பிட, ‘நான் வரலை’ன்னுட்டேன்.  

அப்புரம் நடந்த அந்த நிகழ்வு சித்தே நாழி கழிச்சு என்னை எழுந்து கிச்சனுக்குள் ஓட வச்சதே!  

எங்காத்தில் வழக்கமா சமைக்கரச்சே கொள்ரச்சே டம் டமால்னு பாத்திரங்கள் வைப்பதும் எடுப்பதுமா சமயத்துக்கு விழுவதுமா சத்தம் கேக்கும். கல்யாணம் ஆன புதுசில் என்ன ஆச்சோ அடிகிடி பட்டுண்டுட்டாளான்னு போய் பாப்பேன். கைவாகு அப்படீன்னு தெரிஞ்சிண்டு விட்டுட்டேன். அப்புரம் அப்படி எழும்பும் ஒவ்வொரு சப்தத்துக்கும் ஒரு அர்த்தம்னு புரிஞ்சது. டெக்னாலஜி வளர்வதுக்கு மின்னாடியே மிக அட்வான்ஸ்ட் SMS தொழில்நுட்பம்னா அது! ‘

நங்கு’ன்னு டபராவை வச்சா டிவீ பாத்தது போதும் எழுந்து கையைக் காலை ஆட்டி ஏதாவது செய்யப் பிடாதானு அர்த்தம். ‘டமால்’னு பாத்திரம் விழுந்து உறுண்டு போய் செவுத்தில் முட்டற சத்தம் கேட்டால் உனக்கு இன்னைக்கு இருக்குன்னு அர்த்தம். ரெண்டுக்கும் நடுவில் ஆயிரம். 

இன்னைக்கு, எண்ணை கொதிக்கர வாசம் வந்தது. ஈரமா உருட்டின மாவை போட்டதும் சலசலப்பும். சரிதான் பிளான்படி பொயிண்டிருக்குன்னு சோபாவில் சாஞ்சு உக்காந்தா “டப் டப்”னு ஆரம்பிச்ச சத்தம் யாரோ சரவெடியை கொளுத்தி கிச்சனில் வச்சுட்டு வேட்டிக்கை பாக்கரா மாதிரி கேட்டது. பாத்திரச் சத்தம் சரி. இது பாஷையே வேற மாதிரின்னா இருக்கு! அடிக்கப் போராளோ? 

யொசிண்டிருக்கச்சே “அய்யோ, அம்மா”ன்னும் சுசீலா குரல். கண்டுக்காம இருக்கப் பிடாதுன்னு ஓடினேன். 

சுசீலா கிச்சன் சிங்க் மேல் ஏறி உக்காந்திண்டிருக்கா. கேஸ் அடுப்பில் எண்ணை அதில் 10 சீடை லேசா கருகிண்டு. மத்ததெல்லாம் வெடிச்சப்போ தரையில் விழுந்திருக்கணும். கிச்சன் சுவத்தில் எண்ணை. ரூமே வித்யாசமா. இவள் கிட்டக்கே போணம்னா கீழே உருட்டி வச்ச மாவை மிதிக்கணும். 

அடுப்பை அணைச்சிட்டு “என்ன ஆச்சு?” கேக்கரேன். “எல்லாம் வெடிக்கறது”. “வெடிக்குமா”? “இன்னைக்கு வெடிச்சது”. “கையில் சூடா பட்டுடுத்து”. பெசிண்டிருகச்சே சும்மா இல்லாம ஒரு சீடை வெடிச்சு என் கன்னத்தில் பட நிலவரத்தை புரிஞ்சிண்டேன். பட்டாத்தான் தெரியறது பாப்பானுக்கு! 

“நீ மொள்ள இறங்கி வா, அடுப்பை அணைச்சாச்சு பயப்பட வேண்டாம்.” என் கையைப் பிடிச்சுக்கச் சொல்லி அணைச்சா மாதிரி ஹாலுக்கு கூட்டிண்டு வரேன். 

இப்படி பேராபத்து வந்தாதான் என் கையை கெட்டியா பிடிச்சுக்கணும்னும் தோளில் சாஞ்சுக்கணும்னும் தோணுமோ? நான் இடது கையால் அவள் இடுப்பை சுத்தி வளைச்சு பிடிச்சிண்டதை தள்ளிவிடத் தோணலை. பயத்தில் வியர்வை, இடுப்புப் பகுதி சித்தே நனைஞ்சு, கைக்கு சில்லுன்னு ஒரு காதல் கதை ரிவைவ் ஆகி அரங்கேறித்துன்னு வச்சுக்கலாம். 

வந்து சோபாவில் உக்காந்துண்டோம். டிவீயை ம்யூட்டில் வச்சுட்டு அவள் மோவாயை என் பக்கம் திருப்பி “என்ன தப்பு செஞ்சாய் சீடை வெடிக்கரா மாதிரி?” “தெரியலையே?” “உங்கம்மா சொன்னபடி செய்யலையா?” “இல்லை.” “வேறெப்படி?” “அந்த மெஷீன்காரன்தான் ஏதோ செஞ்சுட்டான்.” “உருட்டரச்சே சாஃப்டா இல்லாம அழுத்தி பண்ணிட்டாயோ?” “அச்சச்சோ! அப்படியெல்லாம் ஆலை”.  “தண்ணீ ஜாஸ்தியோ? உளுந்து ஜாஸ்தியா போச்சா?” “உஹூம்”. சிவக்க வறுத்துத்தானே பொடி செஞ்சாய்?” “ஆமாம்”. “வெண்ணை தாராளமாவா?” “எப்பவும்போல்தான்.”. “எள்ளுக்கு பதிலா ஜீரகம் போட்டாயா?” “எள்ளுதான்” திரும்பவும் பக்கத்தில் நெறுக்கமா சாஞ்சு உக்காந்துண்டா. “சின்ன உருண்டையா பெரீய உறுண்டையா?” “என்ன நீங்க? நான் தப்பு செஞ்சுட்டு சிபிஐ விசாரணை மாதிரி கேக்கரேள்?” “சரீ விடு.” 

அப்படியே உக்காந்திருந்தோம். நேரம் போனதே தெரியலை. டயமாச்சு. பண்ணினதை மட்டும் நெய்வேத்தியம் செஞ்சுக்கலாம். பழங்கள் இருக்கு. தேன்குழல் நன்னா வந்துடுத்து. கோலம் போடணும்.” கிளம்பிட்டா. “நீர்க்கோலக் கிண்னத்தை நான் பிடிச்சுக்கரேன்.” கூடவே போனேன்.  

அழகா காலடி வச்சு அந்த கிருஷ்ணன் எங்காத்துக்குள் வரா மாதிரி, இவள் குனிஞ்சு நிமிந்து காலும் விரலுமா போட்டுண்டே வந்தது கண்கொள்ளாக் காட்சியாப் போச்சு. எனெக்கென்னமோ முதலில் சின்ன அடிகளா எடுத்து வச்சு வந்த குழந்தை வராண்டா தாண்டினதும் 3 வயசு ஆயிட்டாப் போலவும், கட்டை விரல் மட்டும் விளையாடரச்செ இடிச்சிண்டு வீங்கினாப்போலே பட்டது. சொல்லியிருந்தேன்னா மொத்த ரொமான்டிக் மூடும் சிதெஞ்சு சின்னா பின்னமாப் போயிருக்கும். நமக்கேன் வம்பு? கால் சரியில்லைன்னா கிருஷ்ணனே இவகிட்டே சொல்லட்டும். 

இப்படிப் பொச்சு எங்காத்தில் கிருஷ்ண ஜெயந்தி. பூஜைக்கு கிச்சனை சுத்தம் பண்ண உதவினேன்னு சொல்லணும். 

அப்புரமா “கோவிலுக்கு போயிட்டு வரேன்.” கிளம்பினா. கேட் வரைக்கும் போனவள் திரும்ப வந்து, “எங்கம்மா போன் செய்வா. போன் அடிச்சா எடுத்து பேசுங்கோ!” “செய்ய மாட்டேனா என்ன?” 

அப்புரம் சித்தே என்னை தன் பெரீய விழிகளால் முறைச்சுப் பாத்து, “சீடை எப்படி வந்தது மாப்பிள்ளைன்னு கேப்பா, நடந்ததை சொல்லப் பிடாது ஆமாம். சொன்னேள்னா கெட்ட கோவம் வரும்”. “கல்பனாவுக்கு?” “கடைலே வாங்கித் தந்துடலாம். அவகிட்டேயும் மூச்சு விடப்பிடாது,” கண்களை இன்னும் பயங்கரமா உருட்டீ காட்டிட்டு கோவிலுக்கு போரா. 

நினைச்சுண்டேன். அதே கண்கள். அன்னைக்கு பொண் பாக்கரச்சே, அப்புரம் பல தடவை அதில் நழுவி தொபுக்கடீர்னு விழுந்து என்னையே தொலைச்சிருக்கேன். அதே கண்கள் இன்னைக்கு மிரட்டின அழகை கண்கூடா பாத்துட்டேன்.