கொத்ஸூ

 66. கொத்ஸூ (சிசீ6) #ganeshamarkalam

“என்ன லூஸு பாதிரி பெசரேள்?” கேட்டது யார்னு சொல்லியா தெரியணும்? கஸ்தூரிதான். மனசில் பட்டதை பட்டுன்னு கேட்டுடுவா. பக்கத்தில் யாரும் இல்லாம பாத்துக்கணும். மானம் போகும்.

நான் லூஸா? என்னத்தை அப்படி கெட்டுட்டேன்? அவளுக்கு லூஸுத்தனமா பட்டிருக்கு. கார்த்தாலே காபி குடுச்சுட்டு பேப்பர் படிக்க இவள் ஃப்ரிட்ஜை தொறந்து வச்சிண்டு ஆராய்ச்சி பண்ணியாரது. எவ்வளவு நாழி? அதுக்குள்ளேந்து இத்தனை தள்ளி எம்மேல் சில்லுன்னு காத்தடிக்கரது. பளிச்சுன்னு லைட் வேற. கரென்ட் வீணாப் போரது. வேணும்கிரதை எடுத்துண்டு சீக்கிரம் ஃப்ரிட்ஜை மூடுன்னு சொல்லலாம். சொல்லலை. ஒருக்கா சொல்லி வாங்கிக் கட்டிண்டேன். விவரம் கேப்பேள்.

“வேணப்பட்ட காய் இருக்கு. ஆனா என்னத்தை எங்கே வச்சேள்னு தெரியலை. பாத்துத்தான் எடுக்கணும். இதுக்குத்தான் ஒரேடியா அடைக்கப் பிடாதுன்னு. செஞ்சது நீங்க. தொறந்து போட்டுண்டு உங்காத்து கரென்டை வீணடிக்கரேனா?” மாம்பலம் ஸ்டேஷன்லேந்து ஒரு வாரத்துக்கு காண பை நிறைய வாங்கிண்டு வந்தேன். போனவனை இங்கேந்து போனில் கூப்பிட்டு இது வேணும், அதையும் எடுத்துக்கோங்கோன்னு. தூக்க முடியாம எடுத்துண்டு வந்தேன். அது குத்தமாப் போச்சு. ஆராய்ச்சி செய்யட்டும். இன்னைக்கு நிறைய காய் இருக்கா? இல்லை. அடீத் தட்டில் ஓரமா 4 கத்திரிக்காய். ஒரு பெரீய கத்திரிக்காய். பிஞ்சுபோன பாதி புடலங்காய், 4 மீந்துட்ட பீன்ஸ். இதுக்கா ஆராய்ச்சி?

“இன்னைக்கு கொத்ஸு பண்ணப் போரேன்” பக்குன்னுது. போன வாட்டி இதே பேர் வச்சு ஒண்ணை பண்ணினா. 4 நாளைக்கு வயிறு சரியில்லாமப் போச்சு. ஏதோ தப்பு நடந்திருக்கு. “டேஸ்டா இருக்கேன்னு வச்சுண்டு மண்டினா அப்படித்தான்”. இன்னைக்குமா! மனசைத் திடப்படுத்திண்டு “கொத்ஸூக்கு தொட்டுக்க என்ன செய்யப் போறாய்?” அப்படி கேட்டதுக்கு லூஸாம். நீங்களும் தொட்டுக்க பண்ணினதுக்கே தொட்டுக்க பண்ணுவாளான்னு கேப்பேள். என் கஸ்தூரி மாதிரி உங்களுக்கும் கொத்ஸூ பத்தின சரியான அண்டர்ஸ்டேண்டிங்க் இல்லைன்னு வச்சுப்பேன்.

அதைத்தான் கஸ்தூரிக்கும் சொன்னேன். “டீ, பிராம்ணாளாத்தில் கொத்ஸூ நன்னா வந்துடுத்துன்னா அதுவே மெயின் டிஷ்ஷா ஆகிடும்டீ. எதை தொட்டுக்க அதை செஞ்சமோ அது ருசியில் நலிஞ்சு போயிடும். அதை கொஞ்சமாவும் இதை நிறையவும் சாப்டூட்டுப் போவா. அதான் கேட்டேன். லூஸுன்னு திட்டிட்டாய். என்னண்டை பெசேண்டாம் கேட்டியா?” கோச்சுண்டு வாச உஞ்சலுக்கு வந்தாச்சு.

அவளும் பேசலை. இப்படி ஆகிடுத்தே! பெசவே மாட்டாளா? இன்னைக்கு பூவா கிடைக்குமா? கவலை சூழ்ந்திண்டது. சமையல் ஆரம்பிச்சுட்டானு பாத்தா போனில் எதையோ நோண்டரா. யாரயோ போனில் கூப்பிட்டு பெசப் போரா. யாரோ இல்லை. அவள் அம்மாவுக்கு. கோயமுத்தூர். இன்னிப் போது இனிமேல் சுவாரஸ்யமா போகும்.

“அம்மா. இங்கே உன் மாப்பிள்ளைக்கு மசக்கை. கொத்ஸூ வேணுமாம். ரெசிபீ சொல்லு”. காதைத் தீட்டிக்கரேன். இனிமேல்தான் ஜாக்கிரதையா இருக்கணும். என்னத்தையோ சொல்லித்தந்து ஜோடியா என் வயித்தை பதம் பாப்பாளுவ.

“என்ன விசேஷம்? இன்னைக்குன்னு கொத்ஸூ கேக்கரதாம்?” ரெஸிபீ சொல்ல வேண்டியதுதானே. மாப்பிள்ளை ஏன் கேட்டான்னு தெரிஞ்சிக்கலைன்னா அவாத்தில் பருப்பு வேகாது. வெந்துட்டாலும் சாப்டா ஜீரணமாகாது. “கொத்ஸூ மட்டுமில்லையாம் தொட்டுக்கவும் ஏதாவது வேணுமாம்.” “எந்தூர் கொத்ஸூ செய்யப் போராய்?” “சென்னையில்தான். இதுக்காக வெளியூர் போவாளா?” “அதில்லைடீ கோயம்முத்தூர் கொத்ஸா, கும்மோணம் கொத்ஸா, சிதம்பரம் கொத்ஸா? சிதம்பரம்னா ரகசியமா இருக்கணும்”. அட, நன்னாத்தான் பொடி வச்சுப் பேசரா. பாப்பம், எதுவானாலும் பண்ணினா ரெண்டும் கெட்டானா மாயவரம் கொத்ஸூவா பரிமளிக்கும். நாம தான் அதை 40 கிமீ எடுத்துண்டு போய் சரிசெஞ்சுண்டு வரணும்.

“சரி எழுதிக்கோ, சிதம்பரம் கொத்ஸுவே சொல்லித் தரேன்”. ரெடியா பேப்பரும் பேனாவுமா. பக்கத்தில் நான் இல்லையேன்னும் பாத்துக்கரா. மாமி சொல்வதை நான் கேட்டுட்டு அப்படிப் பண்ணியிருந்தா நன்னா வந்திருக்குமேன்னு கிண்டலடிப்பேன். சட்டுன்னு ஸ்பீக்கரில் இருந்ததை மாத்திட்டு அவ மட்டும் கேட்டுக்கரா. பேப்பரில் கிறுக்கியாறது. அதை வச்சு பிடிச்சுடலாம். போனை வச்சுட்டு தீர்மானமா அடுக்களைக்கு போயாச்சு.

வாரத்தில் 2நா இப்படி சாப்பாட்டு, சமையம் குறிப்புகள் பத்தி சைனா-இந்தியாபோல் பல கட்டங்களா பேச்சு வார்த்தை நடக்கும். கோயம்முத்தூரில் செஞ்சு பாத்து சரியா வாராததை இவளுக்கு மாத்திச் சொல்லி இங்கே ட்ரை செய்யட்டும், சரியா வந்தா திரும்ப செய்யலாம் வீணார கேஸ், பண்டங்கள் மாப்பிள்ளை தலைலே விடிடயட்டும்னு நல்ல எண்ணம். சமையல் ஆட்டம், சித்தே விட்டுப் பிடிப்பம்னு மொள்ளப் போனா கிட்டத்தட்ட தயார். வாசனை நன்னாத்தான் இருந்தது. நல்லெண்ணெய் மணம் அது நன்னாத்தான் இருக்கும், சாப்பிடாம அவசரப்பட்டு ஒபினியன் கொடுக்கேண்டாம்.

குளிச்சுட்டு நெத்திக்கிட்டுண்டு வாசலுக்கு வந்தாச்சு. பூக்காரி, கோலமாவு விக்ரவள், வண்டீலே காய் தள்ளீண்டு கூவரவள், எதுத்தாத்து மாட்டுப்பொண் ஸ்கூட்டரை உதெச்சு ஆபீஸுக்கு போவள்னு ரோடே கோலாகலமா ஆகச்சே ஆத்துக்குள் முடங்கிக் கிடப்பாளா என்ன? ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் ரெடீன்னு தகவல் வரட்டும் எழுந்து போய்க்கலாம்னு. என்னவா இருக்கும்னு சந்தேகமோ ஆர்வமோ வரலை. நேத்து அண்டா நிறைய இட்லீக்கு அரைச்சு வச்சு, நடுராத்ரீலே பொங்கிடுத்தான்னு பாக்க 3 தடவை எழுந்து போய் என் தூக்கத்தையும் கலைச்சு கடைசீலே ஃப்ரிட்ஜில் வச்சுட்டு வந்தவள் நான் தூங்கிண்டிருக்கேனான்னு செக் பண்ணிட்டு ரூமே அதிர்ராமாதிரி  பெரீசா ஒரு கொட்டாவி விட்டது தெரியும். இன்னும் ஒரு குவாரன்டைன் டயத்துக்கு, அதாவது 14 நாளைக்கு இட்லி தோசைதான்.

இட்லி கெட்டியா வந்துடுத்துன்னா உளுந்து வித்தவன், புழுங்கலரிசி கொடுத்தவன், க்ரைண்டர் ஓட கரென்ட் கொடுத்த அரசாங்கம், கேன் வாட்டர் சப்ளையர் எல்லாரும் இவள் வாயில் விழுந்து புறப்படுவா. இவாளையெல்லாம் காப்பாத்த “இட்லீ சாஃப்டா இருக்கே”னு சொல்லிண்டே முழுங்கிடுவேன். தேவர்களை காப்பாத்த ஈஸ்வரன் விஷம் முழுங்கலை?

பேசப் பிடாதுன்னதுக்காக டைனிங்க் டேபிளில் தட்டை நங்குன்னு வச்சா. ஆசையா சாப்பிட வாங்கோன்னு சொன்னா மாதிரித்தான் என் காதில் கேட்டது.

கொத்ஸூ கலர் சித்தே சிவப்புகூட. ஸ்பைசியா இருக்கும். 2 இட்லி சூடா வச்சுட்டு தட்டில் ஓரமா ஒரு கரண்டி கொத்ஸூ வைக்கரா. ஒரு கரண்டிதானா? பேசிடலாம், தப்பில்லை. “பாக்க பிரமாதமா இருக்கே! ஸ்பெஷல் கொத்ஸா? “ஆமாம் சிதம்பரம் கொத்ஸூ”. “யார் சொல்லித் தந்தா?” “ஏன் நானே யோசிச்சு செய்யப்பிடாதா? இந்த வயசுலேயும் பிரத்தியார்கிட்டே கேட்டுத் தெரிஞ்சிண்டுதான் செஞ்சாகணுமோ? “அப்படியில்லை சும்மா கேட்டேன்”. போன் பெசினதை ஒட்டுக்கேட்டேனு சொல்லி வாங்கி கட்டிக்கணுமா? கையில் இன்னும் கரண்டிய பிடிச்சிண்டுதான் நின்னா. போட்டது தீத்துட்டா இன்னும் போடுவான்னு அவள் மேல் நம்பிக்கை வந்தது.

சாப்பிட ஆரம்பிச்சேன், ஆனா பாருங்கோ இன்னைக்கு கொத்ஸூ அத்தனை நன்னா அமைஞ்சு போச்சு. ஒண்ணு அவ அம்மா கரெக்டா சொல்லித் தந்ததை இவள் அக்ஷரசுத்தமா மாத்தாம செஞ்சிருக்கணும். இல்லை சொன்னது வேற நடந்தது வேறன்னு எதேய்ச்சயா, காக்காய் உக்கார என்னமோ விழுந்துதாமே அப்படி! ரெண்டு இட்லிதான். மொத பாதி இட்லீக்கே தட்டில் வச்ச கொத்ஸு காலி. நன்னாத்தான் செஞ்சிருக்கா. எங்கம்மா சிதம்பரம். அவள் செய்யராப் போலவே வந்திருக்கு. இப்படித்தான் சில சமயம் கட்டிண்டு கூட வந்தவள் பெத்தவளை ஞாபகப்படுத்திடரா. சொல்லி பெருமைப்பட ஆசைதான். பெத்தவள் பெருமை கட்டிண்டவளுக்கு ஆகாது. உள்ளே காபி போட்டிண்டிருந்தவள் “இன்னும் வேணும்னா இட்லீயும் கொத்ஸூம் போட்டுக்கோங்கோ. கலத்துக்கு மட்டும் டேபிளில் வச்சேன். உள்ளே நிறைய இருக்கு, ராத்ரிக்கும் சேர்த்து பண்ணியிருக்கு. சங்கோஜம் வேண்டாம்.”

இதுக்கெல்லாம் ஆத்துக்காரிய பாராட்டணும். இதே நன்னா வராமப் போயிருந்தா? இன்னும் போட்டுக்கோங்கோன்னு பக்கத்துலேயே நின்னு கரண்டிய ஆட்டிண்டே வற்புருத்தி திங்க வச்சிருப்பள். “எப்படி பண்ணினாய்? ஜோரா இருக்கு. தெரிஞ்சுக்க ஆசை”. “ஏன் நீங்க செய்யப் போரேளா? நான் இருக்கேனே எப்ப வேணுமோ கேளுங்கோ, பண்ணித் தந்துட்டுப் போரேன். ரெசிபீ சொல்ல முடியாது. சிதம்பர ரகஸியம்”. பீத்திக்கரா. காகிதத்தை எடுத்து பாக்கணும்.

மத்தியானம் குட்டித் தூக்கம் போடலாம்னு யோசிக்கரச்சே அந்த காகிதம் ஞாபகம் வரவே ஷெல்ஃபில் ஜாடிக்கு கீழே துருத்திண்டு. எடுத்து பாத்தா, பண்டங்களின் அளவும் செய்முறையும் தமிழ் ஷார்ட்ஹேண்டில் கிறுக்கி ஒண்ணும் விளங்கலை. எங்கேந்தோ வந்தவள் சட்டுன்னு அதைப் பிடிங்கி கிழிச்சுப் போட்டுட்டா. “ஏண்டி? அடுத்த வாட்டி ரெஃபெரன்ஸுக்கு வேண்டாமா? “தேவையில்லை! எல்லாம் இங்கே இருக்கு”. மண்டைய தட்டிக் காமிச்சா.

இட்லி, தோசை, சப்பாத்தி, அடை, பொங்கல், சாதத்துக்கு, ஏன் கேடுகெட்ட உப்புமாவுக்கு கொத்ஸூ தொட்டுக்கலாம். சிதம்பரம் கத்திரிக்காய் கொத்ஸூ அத்தனை பிரபலம். நடராஜருக்கு அன்னத்தோட கொத்ஸூவும் நெய்வேத்தியம் உண்டூன்னு ஒரு பிரஹஸ்பதி சொல்லிக் கேட்டிருக்கேன். கொள்ளிடக்கரையில் கிடைக்கும் கத்திரிக்காயில் பண்ணினா இன்னும் சுவை. எங்கம்மா பிஞ்சு கத்திரிக்காய இல்லை பெரீய பெங்களூர் கத்திக்காய சுட்டு தோல் நீக்கி கதுப்பா பிரிச்சு எடுத்து கொத்ஸூ செய்வா. அதில் முக்கியமா மசாலா சாமான்கள் பொடிச்சு பொடுவதே டேஸ்ட். நல்லெண்ணை முக்கியம். அளவா புளி எண்ணை செர்த்துண்டா ஃப்ரிட்ஜ் இல்லாமலே கெட்டுப் போகாம வச்சு திங்கலாம். சிதம்பரம் கத்திரிக்காய் புளி கொத்ஸூன்னா பாயும் புலியும் சாதுவா சாப்பீட உக்காரும்.

தானும் சாப்டூட்டு எழுந்து வந்த கஸ்தூரி “இட்லிய சின்னதா விண்டு,  விண்டது முங்கிப் போராப்போல் கொத்ஸூவ அள்ளி வாயில் போட்டுண்டேன். இட்லி சைட் டிஷாப் போயித்து. சரியாத்தான் சொன்னேள். நான்தான் புரிஞ்சுக்காம உங்கள லூசுன்னு. கோவிச்சுண்டுட்டேளா?” இன்னைக்கு அவளுக்கே ஆச்சர்யம் தராப்போல் கொத்ஸூ அமைஞ்சுடுத்தாம். அதுக்குத்தான் குழையரான்னு பட்டது. “அதெல்லாம் கோவிச்சுக்கலை. இத்தனை ருசியா சமைச்சா சமைக்கரவா மேல் ஆசைதான் வரும்” என்ன நினைச்சாளோ உண்மைய கக்கிட்டா.

“எங்கம்மா சொல்லித் தந்தா தெரியுமா?” “அப்படியா? எப்போ பெசினாய்? சொல்லவேயில்லை?” “உங்களுக்கு தெரியாம போன் பண்ணி கேட்டுண்டேன்”. “பலே! கோயமுத்துர்காரிக்கு சிதம்பரம் கொத்ஸு எப்படி?” பாட்டிக்கு வைதீஸ்வரன்கோவில் கிட்டே கதிராமங்கலம். அவள் சொல்லித் தந்திருப்பா. ஆனா அம்மா சொன்னபடி நான் செய்யலையாக்கும்!” பக்குன்னுது. “அப்படியா? மாத்திட்டயா? என்ன பண்ணினாய்” தெரிஞ்சிண்டா பெட்டர். வயித்தை இப்பவே என்னமோ பண்ணித்து. கதைய நன்னா முடிக்கலாம்னா இப்பப்போய் இப்படி ஒரு குண்டை போடராளே!

“வத்தல் மிளகாயோட கேஷ்மீர் மிளகாயும் போட்டேன். அம்மா சொல்லலை. அதான் கலர் தூக்கலா. சின்ன வெங்காயம், சின்ன கத்திரிக்கா வதக்கி மசிண்டதுமில்லாம ஒரு பெங்களூர் கத்திரிக்காய் சுட்டு அதோட கதுப்ப சிதைஞ்சுடாம கலந்துண்டாச்சு. புளியக் குறைச்சிண்டு ரெண்டு தக்காளிய வதக்கி ரேண்டமா நசுக்கி சுட்ட கத்திரிக்காயோட செர்த்து பிசைஞ்சுண்டேன். அம்மாவுக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. பெருங்காயத்தை வறுத்து பொடிச்சுக்கோன்னா. நான் நீரில் கரைச்சு சின்ன கப் ஊத்தினேன்”. அப்பாடா, வேறொண்ணும் செய்யலை “இதெல்லாம் அம்மா சொல்லாததா?” “தக்காளி பிடாது, அது வேண்டாம், கத்திரிக்காய் சுடப்பிடாது, இப்படி இல்லைன்னு சொல்லிண்டே போரா. அவளுக்கென்ன தெரியும்?” “ஆமாம். நன்னா வந்துடுத்தே. இனிமேல் இதை பிடிச்சுக்க வேண்டியதுதான்”. அப்பாடான்னு பட்டது. ஜெலூஸில் தேவையில்லை

சாயங்காலம் மாடீலே உணத்தின துணிய எடுக்கப் போயிருக்கா போன். மாமியார்தான். “மாப்பிள்ளை! கொத்ஸூ மசக்கை தீந்ததா?” “ஜோரா வந்துடுத்து. ராத்ரீக்கும் அதுதான். நீங்கதான் சொல்லித் தந்தேளாமே!” “அட, கோயமுத்தூரில் இதெல்லாம் எங்கே? இதெல்லாம் உங்கம்மா மின்னே வந்தப்போ சொல்லித் தந்துட்டு போனர். இதைச் சொன்னா கஸ்தூரி ஒத்துக்க மாட்டள். என்னெல்லாம் அவசியம் செய்யணுமோ அதெல்லாத்தையும் செய்யாதேன்னு சொன்னேன். வேணும்னே அதை செஞ்சிருப்பா. சிதம்பரம் கொத்ஸூ அசத்தலா வந்திருக்கும்”. எதைச் சொல்ரமோ அதை செய்ய மாட்டாளாமே! அம்மாக்காரியே சொல்லிட்டா. பெத்தவளுக்குத் தெரியாதா என்ன? நாமதான் ஏன் இப்படி பண்ரான்னு இத்தனை வருஷமா குழம்பிண்டு.

அமோகமான டின்னர் ஆகி படுத்துண்டப்பரம் “எனக்கு தூக்கம் வரது. அசதி. நல்ல சாப்பாடு வேற. கிட்டக்கே வராதே.” “ஏன் வந்தா என்னவாம்?” வந்தாளே பாக்கணும் மிந்தாநாதான் கல்யாணம் ஆனாப்போல். நர்த்தனமேன்னா ஆடிட்டா! 

சிதம்பரம் கொத்ஸூ செமத்தியா வொர்கவுட் ஆச்சு.

========================================================================

சிதம்பரம் கோவில் கிட்ட சுவாமி நாதய்யர் என் ஹோட்டல் உணவு எல்லாம் பிரமாதமாக இருக்கும், அங்கு இட்லிக்கு ஸ்பெஷல் கொத்ஸு கொடுப்பார்கள், டேஸ்டு மிஞ்ச ஏதும் கிடையாது, அதுதான் சிதம்பரம் கொத்ஸா தெரியலை, அந்த ஹோட்டல்  ( வீட்டு ருசி )  வெண்டைக்காய் சாம்பார், அடை, ருசி அற்புதம்