மேற்கிலே ஒரு மிட்டாய்க்கடை -3
(ஒரு கிணற்றுத் தவளையின் பயண அனுபவம் )
அந்த விமானச் சிப்பந்தி அப்படிச் சொன்னதும் ஒரு கணம் திகைத்துத்தான் போனேன். ஆயினும் , அவர் சொன்னபடி செய்தாக வேண்டுமே..
எங்களிடம் மொத்தம் மூன்று சூட்கேஸ்கள் இருந்தன. இரண்டு பெரியவை, ஒன்று கொஞ்சம் சிறியது. இவை செக் இன் லக்கேஜ். அதுவன்றி இரண்டு லேப்டாப் பேக்குகளும், ஒரு கைப்பையும் கேபின் லக்கேஜ்.
அந்த மூன்றில், ஹார்ட் டிஸ்க் எதில் இருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. தேட வேண்டும்.
அவ்வளவு கூட்டத்துக்கு முன்னால் சூட்கேஸ்களைத் திறந்தேன். அங்கு இருந்த எல்லோரும் எங்களை வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்து விட்டனர். நல்லவேளை, நான் திறந்த முதல் சூட்கேஸிலேயே அது இருந்தது. எடுத்துக் காட்டினேன்.
அந்தப் பெண் சிரித்துக் கொண்டே, "இதை உங்கள் கேபின் லக்கேஜில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். உங்கள் செக் இன் லக்கேஜை அமெரிக்காவில் ஸ்கேன் பண்ணும்போது, ஹார்ட் டிஸ்க் உடனே தெரிந்து விடும்.. அப்போது, உங்கள் எல்லா சூட்கேஸ் பூட்டுக்களையும் உடைத்து, எல்லாவற்றையும் சோதனை செய்வார்கள். இப்போது பிரச்சினை தீர்ந்தது. நீங்கள் அங்கே போய்த் தேவையில்லாமல் அவதிப்படக் கூடாது என்றுதான் உங்களிடம் கடுமையாக நடந்து கொண்டேன்" என்றார்.
அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு, மீண்டும் அவரிடம் செக் இன் லக்கேஜ்களை ஒப்படைத்தேன்.
கொச்சி சர்வதேச விமான நிலையத்தில், எதிஹாட் நிறுவன செக் இன் கௌண்டருக்கு எதிரில் உள்ள, அலங்கரிக்கப்பட்ட, உயிருள்ள, பதினைந்து பட்டத்து யானைகளை வரிசையாக நிறுத்தி, அவற்றின் மேல் பாரம்பரியமான வெள்ளை வேட்டி மற்றும் வெற்றுடம்பின் மேல் கழுத்தில் போட்ட வெள்ளைத் துண்டுடன் பாகன்கள் அமர்ந்திருக்க, மற்றும் இருவர் நின்றபடி, ஒருவர் குடையும் மற்றவர் வெள்ளைச் சாமரமும் உயர்த்திப் பிடித்தபடி இருக்கும் யானைச் சிலைகள் வரிசை மிகவும் பிரபலம். உயிருள்ளவற்றைப் போல அப்படியே தத்ரூபமாக இருக்கும். ஒவ்வொரு முறை செல்லும் போதும் அவற்றை ரசிப்பேன். அவற்றைப் பார்த்தபடியே இமிகிரேசன் கௌண்டரை நோக்கி நடந்தோம்.
செக் இன் லக்கேஜில் நம் உடைமைகளைப் பேக்கிங் செய்வது சம்பந்தமாக, மகன் கூறிய ஒரு விசயம் ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. எங்கள் இருவரின் உடைகளையும் தனித்தனியே ஒவ்வொரு சூட்கேஸில் வைக்காமல், இரண்டையும் சமமாகக் கலந்து இரண்டு சூட்கேஸ்களில் வைக்கச் சொன்னான். மேலும் இருவருக்கும் இரண்டு நாட்களுக்குத் தேவையான மாற்று உடைகளை, கேபின் லக்கேஜ்களில் வைத்துக் கொள்ளச் சொன்னான். காரணம், விமானங்களில் செக் இன் லக்கேஜ்கள் வரத் தாமதமாவதோ, தவறுதலாக வேறு விமானங்களில் ஏற்றி அனுப்பப்படுவதோ உண்டு. மேலும் நம் லக்கேஜ்களில் ஏதேனும் ஒன்றிரண்டு இதைப் போல மாறிப் போகவும் சந்தர்ப்பம் அதிகம். கனெக்டிங் ஃபிளைட்கள் விசயத்தில் இது சர்வ சாதாரணமாக நடக்குமாம். இருப்பினும், அவற்றை ஓரிரு நாட்களில், நம் இருப்பிடத்துக்கே, விமான நிறுவனத்தினர் கொண்டு வந்து தந்து விடுவார்களாம். அதுவரை மாற்றுடை இல்லாமல், வெளிநாட்டில் நாம் சிரமப்படக் கூடாது என்று முன்னெச்சரிக்கையாக இரண்டு செட் மாற்றுடைகளைக் கையில் வைத்துக் கொள்ளுமாறு மகன் சொன்னது. இப்படி எல்லோருக்கும் நடக்காது.. ஒரு சில துரதிருஷ்டசாலிகளுக்கு இந்தக் கஷ்டம் நேரலாம். அதற்காகத்தான் இந்த முன்னெச்சரிக்கை.
இந்த அனுபவம் அவனுக்கும் நேர்ந்திருக்கிறது.
படிக்கும் போது, மூன்று மாத இன்டர்ன்சிப் செய்வதற்கு, சாண்டியாகோவில் இருந்து, அமெரிக்காவின் வடமேற்கில், கனடா எல்லையில் உள்ள, வாசிங்டன் மாநிலத்தில் உள்ள சியாட்டில் நகருக்குச் சென்ற போது, ( மைக்ரோசாப்ட் மற்றும் அமேசான் நிறுவனங்களின் தலைமையகம் இங்குதான் உள்ளன) அவன் கொண்டு சென்ற இரண்டு சூட்கேஸ்களில் ஒன்று மட்டும் உடனே கிடைத்து விட்டது. மற்றது வேறு விமானத்தில் வேறெங்கோ சென்று விட்டது.இரண்டு நாட்கள் கழித்து, அதை அவன் தங்கி இருந்த இடத்துக் கொண்டு வந்து தந்தார்களாம். எனவே எச்சரிக்கையாக இருப்பது நல்லது. முக்கியமான பொருட்கள், டாக்குமென்ட்கள் போன்றவற்றை செக் இன் லக்கேஜில. போடாமல், கேபின் லக்கேஜில் போட்டு நம்முடனேயே வைத்துக் கொள்வது மிகவும் அவசியம்
இமிகிரேசன் ( குடியேற்றம் அல்லது குடி நுழைவு நடவடிக்கைகள்) கௌண்டரில் சிரமம் எதுவும் இல்லை. பாஸ்போர்ட், விசா, போர்டிங் பாஸ் இவற்றைச் சரி பார்த்து விட்டு, எங்கள் இருவரையும் தனித்தனியே வெப் காமிராவில் படம் பிடித்துக் கொண்டு, பாஸ்போர்ட்டில் முத்திரை குத்தித் தந்தார் அங்கிருந்த பெண் அதிகாரி.
பின்னர் பாதுகாப்பு சோதனை. உடைகளைத் தவிர மற்ற அனைத்தையும், லேப் டாப் பேக், பெல்ட், பர்ஸ், மொபைல், வாட்ச், மோதிரம், பேனா உட்படச் சகலமானவற்றையும் எடுத்து ஒரு சதுரமான ஒரு பிளாஸ்டிக் தட்டில் வைத்து, கன்வேயர் பெல்டில் அனுப்பி, ஸ்கேன் செய்யப்பட்டது.. மெடல் டிடக்டர் வழியே, நம்மை நடக்க வைத்து, உடல் முழுவதையும் தடவிச் சோசனை நடந்தது. ஆண்கள், பெண்களுக்குத் தனித்தனி வழிகள். தனித்தனியே ஆண், பெண் காவலர்கள். இந்தச் சோதனையும் சிரமமின்றி நடந்து முடிந்தது. உடமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, விமானத்தில் ஏறவேண்டி, எங்களுக்குக் குறிப்பிடப்பட்ட எண் கொண்ட 'கேட் 'என்னும் நுழை வாயிலுக்கு அருகில் இருந்த ஏராளமான இருக்கைகளில் ஒன்றில் அமர்ந்து கொண்டோம். போர்டிங் சமயத்துக்கு இன்னும் ஒரு மணி நேரம் இருந்தது. அங்கு வை பை வசதி இருந்ததால், கொஞ்ச நேரம் பிரவ்சிங் செய்ய முடிந்தது.
விமானத்தில் பயணம் செய்வதற்கென்றே, காற்றை ஊதிக் கழுத்தைச் சுற்றி வைத்துக் கொள்ளும் 'நெக் பில்லோ' என்னும் 'கழுத்துத் தலையணை' இரண்டு ஊரிலேயே வாங்கி வைத்திருந்தேன்..விமானத்தில் இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டே தூங்கினாலும், கழுத்து அசையாமல் பிடித்துக் கொள்ளும்.. மேலும் கழுத்து வலி வராது.
வீட்டில் இருந்து கிளம்பும் அவசரத்தில், மற்ற பொருட்களை எல்லாம் பார்த்துப் பார்த்து எடுத்து வைத்த நான், கண் முன்னால் சோபா மேல் வைத்திருந்த இவற்றை மறந்து அங்கேயே வைத்து விட்டு வந்தேன்.
தயங்கியபடியே விசயத்தை மனைவியிடம் சொன்னேன்.. எல்லா வீட்டிலும், வழக்கமாக ஆண்களைப் பார்த்துச் சொல்லப்படும் அதே வசனம் எனக்கும் சொல்லப்பட்டது. அது என்னவென்று நீங்களே யூகித்துக் கொள்ளுங்கள்.. கஷ்டமா என்ன ? ?
உடனே என்னுள் இருந்த தன்மானச் சிங்கம் வீறு கொண்டு எழுந்து விட்டது. ஏர்போர்ட்டின் உள்ளே வரிசையாக இருந்த கடைகளில் அது கிடைக்குமா என்று பார்த்தேன். விதவிதமாக, கலர் கலராக அவை வைக்கப்பட்டிருந்தன.
விலை கேட்டேன்..
விலைக்கு பதில் என் சொத்தையே கேட்டார்கள்..
அவ்வளவு சொத்து இல்லாத காரணத்தாலும், அதை விடக் கழுத்து வலி குறைவுதான் என்று திரும்பி விட்டேன்..அது வரை ஆட்டம் போட்ட தன் மானச் சிங்கம் குதித்து ஓடி மறைந்து விட, தலை தொங்கிய அனா சிங்கமாக வந்து அமைதியாக அமர்ந்து கொண்டேன்.
பின்னர் போர்டிங் அழைப்பு வந்தவுடன், விமானத்தில் சென்று, எங்களின் இருக்கையில் அமர்ந்தோம். அது ஏர்பஸ் வகையைச் சேர்ந்த A 321 ஜெட் விமானம். 3 x 3 இருக்கை வசதி. துணைவியாருக்கு ஜன்னலோர இருக்கை. அருகில் நான். விமானம் இரவு 9.25 க்குக் கிளம்பியது..கிளம்புவதற்கு முன்னரே மழை பெய்யத் துவங்கி விட்டது.. டேக் ஆப் சமயத்தில் பலத்த மழை.
ஒவ்வொரு முறை விமானப் பயணம் செய்யும் போதும், டேக் ஆப் சமயத்தில் மட்டும் எனக்கு சற்று மனதில் பயமாகவே இருக்கும். வசந்த மாளிகை படத்தின் ஆரம்பக் காட்சியில் வரும் விமானப்பயணத்தின் போது 'ஓ மானிட ஜாதியே..' என்று பாடியபடி அறிமுகமாகும் நடிகர்திலகமும், பாடல் முடிந்த பின்னர், விமானம் இரண்டு பக்கமும் மிகப் பலமாக சாய்ந்து சாய்த்து நிமிர்வதும் ஞாபகத்தில் வருவதை என்னால் தவிர்க்க முடிவதில்லை. விமானம் உயரத்தில் சென்று நிலை பெற்ற பின்பும், பின்னர் லேண்டிங் சமயத்திலும் எனக்கு எந்த பயமும் இருக்காது. டேக் ஆப் சமயத்தில் மட்டுமே அந்தப் பதற்றம். ஜன்னல் வழியே பார்த்தால் இன்னும் பயம் அதிகமாக இருக்கும். இதற்காகவே ஜன்னல் ஓர இருக்கையைத் தவிர்த்து விடுவேன். ஆனால், என் மனைவிக்கோ விமானப் பயணம் ஜாலியானது. ஜன்னலோரத்தில் அமர்ந்து வேடிக்கை பார்த்தபடி வர மிகவும் பிடிக்கும். டேக் ஆப் சமயத்தில் என் முகம் போகும் அஷ்டகோணலைப் பார்த்து அவர் செய்யும் ஏளனச் சிரிப்பு இருக்கே.. எதோ புலியை இவர்தான் முறத்தால் அடித்துத்துறத்திய வீரப் பெண்மணி போல இருக்கும் அந்தப் பார்வையின் அர்த்தம்.
கொச்சியில் இருந்து UAE தலை நகரமான அபுதாபி செல்ல நான்கு மணி நேர விமானப் பயணம்.
விமானம் கிளம்பிய சற்று நேரத்தில் சாக்லெட், பிஸ்கட் , குடிநீர், குளிர் பானங்கள் ஆகியவை சீறுடை அணிந்து சிரித்தபடியே வளைய வந்த விமானப் பணிப் பெண்களால் வழங்கப்பட்டன. சர்வதேச விமானம் என்பதால், விரும்பியவர்களுக்கு மதுபானங்களும் பரிமாறப்பட்டன. அது எனக்குச் சம்பந்தம் இல்லாத இலாகா என்பதால் அதை நான் விவரமாக அறிந்து கொள்ள முயலவில்லை.
முன்புற இருக்கையின் பின்புறம் இருந்த கம்ப்யூட்டர் திரையில், விரும்பிய சினிமாப்படங்கள், டிவி சீரியல்கள் போன்றவற்றைப் பார்க்கும் வசதி இருந்தது. படம் பார்க்கும் ஓசை மற்றவர்களுக் குத் தொந்தரவு தராத வகையில் காதில் மாட்டிக் கொண்டு கேட்க அருமையான ஹெட் செட் ஒவ்வொருவருக்கும் வழங்கப்பட்டது.( பின்னர் திருப்பி வாங்கிக் கொண்டனர்).
அதே போல விமானத்தின் முன்புறம், அடிப்புறம் மற்றும் பின்புற வாலின் உச்சியில். பொருத்தப்பட்டிருந்த வீடியோ காமிராக்களின் நேர்முக ஒளிபரப்பையும் நாம் தேர்வு செய்து நம் முன்னர் இருக்கும் திரையில் பார்க்கலாம். எதோ காரின் முன்புற இருக்கையில் அமர்ந்து, கார் செல்லும் போது சாலையைப் பார்ப்பது போல, விமானம் ரன் வெயில் ஓடுவதையும், டேக் ஆப் ஆவதையும் தெளிவாகப் பார்த்து ரசிக்க முடிந்தது. அதே போல விமானம் மேலே செல்லும் போது கீழே உள்ளவற்றையும், பின்னர் உயரத்தில் செல்லும் போது பஞ்சுப் பொதி மாதிரித் தெரிந்த மேகக் கூட்டங்களையும் தெளிவாகப் பார்க்க முடிந்தது. பின் வால் காமிரா மூலம் முழு விமானத்தின் மேல் பகுதியையும் நன்றாகப் பார்க்க முடிந்தது.
விமானம் செல்லும் பாதை, புறப்பட்ட இடத்தின் தற்போதைய நேரம், செல்லுமிடத்தின் தற்போதைய நேரம், பயணம் செய்த தூரம், கடந்த நேரம், இன்னும் பயணம் செய்ய வேண்டிய தூரம், நேரம், தரையில் இருந்து விமானம் எவ்வளவு உயரத்தில் பறந்து கொண்டுள்ளது போன்ற அனைத்து விவரங்களையும் அதில் பார்த்துக் கொள்ள முடிந்தது. விமானம் பறந்த உயரம், தரையில் இருந்து 39 ஆயிரம் அடி.
பலமுறை உள்நாட்டு விமானங்களில் சென்றிருந்தாலும், இப்படிப் பார்த்து ரசிக்கச் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது இதுவே முதல் முறை.
ஒரு மணி நேரம் கழித்து, அனைவருக்கும் உணவு அவரவர் இருக்கைக்குக் கொண்டு வந்து வழங்கப்பட்டது. டிக்கெட் எடுக்கும்போதே நமக்குத் தேவையான உணவு என்ன என்று குறிப்பிட்டு விட்டதால், சரியாக அவற்றை வழங்கினார்கள். வேறு எதாவது தேவை என்றாலும் கேட்டபோது தந்தனர்.
அபுதாபியில் விமானம் இறங்கியபோது உள்ளூர் நேரப்படி மணி 11.55. இந்திய நேரத்தை விட அபுதாபி நேரம் ஒன்றரை மணி பின் தங்கி இருக்கும்.
இந்த விமானம் இறங்கியது டெர்மினல் எண் ஒன்று. நாங்கள் நியூயார்க் செல்லும் விமானம் கிளம்பும் நேரம், அபுதாபி நேரப்படி அதிகாலை 2.50. டெர்மினல் மூன்றில் இருந்து அந்த விமானம் புறப்படும்.
இரண்டு டெர்மினலுக்கும் இடையில் மூன்று கி.மீ தூரம் இடைவெளி என்று அறிந்தேன். டெர்மினலை விட்டு வெளியே வந்து, எதாவது வாகனம் மூலம் அழைத்துச் செல்வார்கள் என்று யோசித்தபடியே வந்தபோது, விமான நிலையத்தின் உள்ளேயே டெர்மினல் மூன்றுக்குச் செல்லும் வழி என்று அங்கங்கே அம்புக் குறி இட்டுக் காட்டப்பட்டிருந்தது. அதன்பட எஙகளுக்கு முன்னர் நிறையப் பேர் நடந்து கொண்டிருக்க நாங்களும் அவர்களைப் பின்பற்றி நடந்தோம்.
அபுதாபி விமான நிலையம் சற்றே பெரியதுதான். உள்ளே ஏகப்பட்ட கடைகள்.. வேடிக்கை பார்த்தபடியே நடந்தோம். அங்கங்கே தொழுகைக்கும் தனியாக அறைகள் இருந்தன..
எந்த நாட்டுக்குச் சென்றாலும், வெளிநாட்டிலிருந்து வரும் அனைத்துப் பயணிகளுக்கும் இமிகிரேன் செக்கிங் என்ற நடைமுறை இருக்கும். பெரும்பாலும், எங்களைப் போன்ற டிரான்சிட் பயணிகளுக்கு அது இருக்காது..சென்று சேரும் நாட்டில் அது கண்டிப்பாக இருக்கும்
அபுதாபியில் மட்டும் ஒரு வித்தியாசமான நடைமுறை இருக்கிறது.
அமெரிக்கா செல்லும் டிரான்சிட் பயணிகளுக்கு மட்டும், மீண்டும் ஒருமுறை இமிகிரேசன் செக்கிங் நடத்தப்படும். அதற்கெனவே அமெரிக்க அரசாங்கத்துக்கு அங்கே ஒரு பெரிய, தனிக் கட்டிடமே உள்ளது. இந்தியாவில் அமெரிக்க விசா வாங்கினால் மட்டும் போதாது. இங்குள்ள இமிகிரேசன் அதிகாரிக்கு ஒரு பயணி மேல் உடன்பாடு இல்லை என்றால், அவ்வளவுதான். அங்கிருந்தே அந்தப் பயணியின் நாட்டுக்குத் திருப்பி அனுப்பி விட முடியும். அது சற்றே ஆபத்தான விசயம்தான்..அதே சமயம் அதில் ஒரு நன்மையும் இருக்கிறது. அமெரிக்கா சென்று இறங்கும்போது, வேறு எந்தச் சோதனையும் இருக்காது.. நம் உடமைகளை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே சென்று விடலாம். இந்த ஏற்பாடு அபுதாபியில் மட்டுமே இருப்பதாக அறிந்தேன்.
அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் அந்தக் கட்டிடத்திற்குள் வரிசையில் நின்று சென்றோம்.. சென்னையில் உள்ள அமெரிக்கத் தூதரகத்தில் நடந்த விசா இன்டர்வியூ போன்ற அதே நிலைதான் இங்கும்..
நாங்கள் இருவரும் இருந்த கௌண்டரில், முழுக்க மொட்டைத்தலையுடன், உடல் பருத்த, பழைய ஹாலிவுட் நடிகர் யூல் பிரின்னர் போன்ற தோற்றத்துடன் , ஒரு அமெரிக்கர் அமர்ந்திருந்தார். .எனக்கு லேசாகக் கலக்கமாக இருந்தது. ஆனால் வெளிக்காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று, பெரியதாக ஒரு 'ஹாய் சார்..குட் ஈவினிங' என்று ஒரு துண்டு போட்டு வைத்தேன்.
அவரும் ஹாய் சொல்லி விட்டு, எங்கள்பாஸ்போர்ட்களை வாங்கிப் பார்த்து விட்டு, 'இருவரும் ஒன்றாகப் போகிறீர்களா, அங்கு யார் இருக்கிறார்கள், எவ்வளவு நாள் தங்குவீர்கள்' என்ற வகையான கேள்விகளைக் கேட்டு விட்டு, இருவரையும் தனித்தனியே போட்டோ எடுத்துக் கொண்டு, 'அட்மிட்டெட்' என்ற முத்திரையைக் குத்தித் திருப்பித் தந்தார்.. 'ரொம்ப நன்றி சார் ..' என்று சொல்லி ஒரு பெரிய வணக்கத்தையும் அவருக்குப் போட்டு விட்டு மேலே நகர்ந்தோம். ஒரு வழியாக டெர்மினல் மூன்றை அடைந்தோம்..
நியூயார்க் விமானம் ஏறுவதற்கு முன்னர் இன்னும் ஒரு முறை செக்யூரிட்டி சோதனைக்கு உட்பட வேண்டுமாம்.. ... "என்னடா இது மதுரைக்கு வந்த சோதனை..ஒரு விமானம் விட்டு இறங்கி அடுத்த விமானத்துக்கு வருவதற்குள் வெடிகுண்டு அல்லது துப்பாக்கியை உற்பத்தி செய்து கொண்டு வந்து விடுவோமா ? " என்று மனதுக்குள் சபித்துக் கொண்டே, சோதனைக்கு நின்றோம். அங்கு பணியில் இருந்தவர்கள் முழுக்க அமெரிக்கர்கள்தான்..அதில் பாதிப்பேருக்கு மேல், கருப்பினத்தவர். முழு யூனிபார்முடன், இடுப்பில் தொங்கிய ஹோல்டரில் கைத்துப்பாக்கிகளுடன். ஒரு சிலரிடம் ஸ்டென் கன் கூட இருந்தது.
கொச்சியிலாவது கொஞ்சம் பரவாயில்லை..இங்கு அதை விடக் கடுமையான சோதனை.. இங்கு பெண்கள் சடை பின்னி இருந்தால் பின்னல் முழுவதையும் பிரித்துத் தலை முடியை விரித்துப் போட வேண்டும்.. சடை பின்னாமல், தலை முடிக்கு ஹேர் கிளிப் அல்லது ஹேர் பின் குத்தி இருந்தால், அவற்றை எடுத்து விட வேண்டும்.. கையில் உள்ள வலையல்கள், மோதிரம் போன்ற சகலமானவற்றையும் எடுத்து ஸ்கேனிங்குக்கு அனுப்பி விட்டு, மெட்டல் டிடக்டர் வழியே நுழைந்து வர வேண்டும்.
நாங்கள் இருவரும் இங்கு ஒன்றாகத்தான் சென்றோம். அனைத்து உடமைகளையும் ஒரு டிரேயில் போட்டு, ஸ்கேனிங் அனுப்பி விட்டு, மெட்டல் டிடெக்டரில் நுழைந்து நான் அடுத்த பகுதிக்குச் சென்று விட்டேன்..
அடுத்து என் துணைவியார் மெட்டல் டிடெக்டருக்குள் நுழைந்த உடன் 'உய்......உய்.... உய்.. ' என்று ஆம்புலன்ஸ் மாதிரி சைரன் சப்தம் பலமாக ஒலிக்க ஆரம்பித்து விட்டது...
அடுத்த விநாடி, ஏழெட்டுப் பாதுகாப்பு அதிகாரிகள் என் மனைவியைச் சூழ்ந்து நின்று கொண்டனர், கையில் உள்ள துப்பாக்கிகளை இவரை நோக்கி நீட்டியபடி...
நான் ஒன்றும் புரியாமல் வெலவெலத்துப் போய் நின்றேன்.
தொடரும்.........
No comments:
Post a Comment