"வைத்தீஸ்வரன் கோவிலுக்குப் போனாயா?""

"வைத்தீஸ்வரன் கோவிலுக்குப் போனாயா?""

மகாபெரியவர், திருத்தலங்கள் பலவற்றுக்கு யாத்திரை சென்று விட்டு ஸ்ரீமடத்திற்குத் திரும்பியிருந்த காலகட்டம் என்பதால், பக்தர் கூட்டம் ஏராளமாகத் திரண்டு வந்திருந்தது. 

அவர்களுள் கும்பகோணத்தைச் சேர்ந்த பக்தர் ஒருவரும் இருந்தார். தாளமுடியாத எதோ ஒரு பிரச்னையோடுதான் மகானை தரிசிக்க வந்திருக்கிறார் என்பது அவரது முகத்தைப் பார்த்தபோதே தெரிந்தது.  போதாக்குறைக்கு சில நிமிடத்துக்கு ஒருமுறை அடிவயிற்றைப் பிடித்துக்கொண்டு தவித்ததும் பார்க்க முடிந்தது. 

பக்தர் வரிசை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நகர்ந்தது. திடீரென்று ஒரு  சீடர், வயிற்றுவலி நபரிடம் வந்தார். மகாபெரியவர் கூப்பிடுவதாகச் சொன்னார். அதைக் கேட்டதும் அந்த நபர் சந்தோஷப்பட்டாலும், இருந்த உடல் நிலையில் வேகவேகமாக நடக்கக்கூட முடியாததால், கொஞ்சம் மெதுவாகவே சென்று மகாபெரியவா முன் நின்றார். 

"என்ன பிரச்னை உனக்கு?" அறிந்தும் அறியாதவர்போல கேட்டார், ஆசார்யா. 

"சுவாமி, எனக்கு கும்பகோணம் சொந்த ஊர். சிருங்கேரி ஆசார்யாதான் எங்களுக்கு குரு! கிட்டத்தட்ட ஆறேழு மாசமா, எனக்குத் தாங்கமுடியாத வயிற்றுவலி அடிக்கடி வருது. ஒரே நாள்ல பலமுறை அடிவயிறை சுண்டி இழுக்குது. இந்த வலியோட வாழறதைவிட சாகறதே மேல்னுகூட தோணுது. என்ன செய்யறதுன்னே புரியாம சிருங்கேரி ஆசார்யரைப் போய்ப் பார்த்தேன். அவர் என்கிட்டே, 'நீ காஞ்சிபுரம் போய் மகாபெரியவரை தரிசனம் பண்ணு. அவர்தான் உனக்கு வழி சொல்வார்!' னு சொல்லிவிட்டார். அதனாலதான் இங்கே வந்தேன்..!".

தவிப்போடு சொல்லி முடித்தார்.  "ஓ! உன் வயிற்று வலியை நான் தீர்ப்பேன் என்று நம்பி வந்திருக்கிறாயா?" கேட்ட மகாபெரியவர், அந்த நபரையே கொஞ்ச நேரம் உற்றுப் பார்த்தார். சில நிமிடங்களிலேயே தனது வயிற்றுவலி நீங்கிய நிம்மதி அந்த நபரின் முகத்தில் தெரிந்தது. சந்தோஷமாக மகாபெரியவரை வணங்கினார். 

"என்னோட வயிற்றுவலி போய் விட்டது. எல்லாம் உங்க அனுகிரஹம்!" என்று சொல்லி பணிந்தார். 

"நான் எதுவும் பண்ணலை. என்னைப் பார்த்தால் பிரச்னை தீரும் என்று உன் குரு சொன்னதை நம்பித்தானே நீ இங்கே வந்தாய்? அந்த நம்பிக்கைதான் உன் வயிற்றுவலியை குணமாக்கியிருக்கிறது!" சொல்லி ஆசிர்வதித்து அனுப்பினார் மகாபெரியவர்.

இது சாதாரணமாக பலருக்கும் பரமாசார்யா செய்யக் கூடியதுதானே என்று தோன்றலாம். அதன்பிறகு நடந்ததுதான் முக்கியமான விஷயம். 

அந்த வயிற்றுவலி நபர் வந்து போனதற்கு மறுநாள் முதல் மகாபெரியவர் மிகவும் சோர்வுடன் காணப்பட்டார். முகத்தில் எந்தவித சலனத்தையும் காட்டவில்லை என்றாலும் அவரோடு எப்போதும் இருக்கும் பாக்யம் பெற்ற அணுக்கத் தொண்டர்களுக்கு அவரது உடலில் ஏதோ வாட்டம் ஏற்பட்டிருப்பதை லேசாக உணர முடிந்தது. 

ஒரு சில நாட்களில் மகானுக்கு வயிற்றில்தான் உபாதை என்றும், சில நாட்களுக்கு முன் கும்பகோணத்தில் இருந்து வயிற்றுவலியோடு வந்த பக்தரின் குரு நம்பிக்கை பொய்யாகக் கூடாது என்பதற்காக அவருடைய வயிற்றுவலியை, மகாபெரியவர் தாமே ஏற்றுத் தாங்கிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதையும் தெரிந்துகொண்டார், அவருடைய அணுக்கத் தொண்டரான ஸ்ரீமடம் பாலு. 

மற்றவர்களுக்குப் பிரச்னை என்றால் மகாபெரியவரிடம் வருவார்கள். அவருக்கே பிரச்னை என்றால் என்ன செய்வது? யோசித்து யோசித்து பார்த்த ஸ்ரீமடம் பாலுவுக்கு, மகாபெரியவருக்காக வைத்தீஸ்வரன் கோவிலுக்குச் சென்று வேண்டிக் கொள்ளலாம் என்று தோன்றியது. குலதெய்வக் கோயிலுக்குப் பிரார்த்தனை இருப்பதாகச் சொல்லி, மகாபெரியவரிடம் உத்தரவு வாங்கிக்கொண்டு, வைத்தீஸ்வரன் கோவிலுக்குப் புறப்பட்டார், பாலு. 

அங்கே மகாபெரியவரின் வயிற்றுவலி தீரவேண்டும் என்று வேண்டிக் கொள்ள நினைத்தவர், அந்தக் கோயில் வழக்கப்படி உருவாரம் என்று சொல்லப்படும் உறுப்பு காணிக்கை செலுத்த விரும்பினார். அதற்காக கடைகடையாக ஏறி இறங்கினார். கை, கால், தலை என்று குறிப்பிட்ட உறுப்புகளுக்கு மட்டுமே உருவாரம் கிடைத்தது கடைகளில்.  ஸ்ரீமடம் பாலுவுக்கோ மகானுக்காக, வயிற்றுக்கான உருவாரம் செலுத்த விரும்பினார். அது கிடைக்காமல் போகவே கொஞ்சம் சோர்வோடு கோயிலுக்குச் சென்றபோது வழியில் வயதான பெண்மணி அவரைப் பார்த்தார். 

"என்ன, வயிறு தேடி அலைகிறாயா? கோயில் அலுவலகத்தில்  சென்று கேள். அவர்களே தருவார்கள்!" ஏதோ குறி சொல்பவள் போல அந்த முதிய பெண்மணி தானாகவே வந்து சொல்லிவிட்டு எந்த பதிலும் எதிர்பார்க்காமல் போனாள்.   

சந்தோஷம் தொற்றிக்கொள்ள, கோயிலுக்குள் சென்று அலுவலகத்தில் விசாரித்து, உருவாரம் வாங்கி வைத்தீஸ்வரனிடம் வைத்துப் பிரார்த்தித்து விட்டு உண்டியலில் செலுத்தினார், பாலு.  அந்த மகிழ்வோடு ஸ்ரீமடத்துக்குத் திரும்பினார். 

அவர் எதிர்பார்த்தது போலவே மகாபெரியவர் உடல்நலம் சீராகிவிட்டது என்பது அவரது திருமுகத்திலேயே தெரிந்தது. மகான் முன் சென்று, ஊரில் இருந்து திரும்பிவிட்டதாகச் சொல்லிப் பணிந்தார்.

"என்ன, ஒரு கிழவி புண்ணியத்தில் என்னோட வயிற்றுவலியைக் கொண்டுபோய் வைத்தீஸ்வரன்கிட்டே கொடுத்துவிட்டு வந்தாச்சா?" மென்னகை வதனத்தில் தவழ மகான் கேட்க, அப்படியே திகைத்து  நின்றார், பாலு. 

தொண்டர் எதுவுமே சொல்லாமல் போனபோதும், அவர் சென்ற இடம் வைத்தீஸ்வரன் கோவில் என்பதை ஆசார்யர் உணர்ந்தது அதிசயம் என்றால், அங்கே சென்று அவருக்காக வேண்டியதையும் அதற்கு ஒரு முதிய பெண்மணி உதவியதையும் தெரிந்துகொண்டது பேரதிசயம் அல்லவா!  

ஜய ஜய சங்கர! 

ஹர ஹர சங்கர! 

காஞ்சி சங்கர! 

மகாபெரியவா சரணம்!! குருவே சரணம்!!