வேங்க மவ

 சிறுகதை : வேங்க மவ

'என்ன சார், இந்த வேங்க நேரத்துல இப்படி சொல்றீங்களே. நாங்க மூணு பேர் வரோம்னு ஈ மெயில் கொடுத்தோமே சார். இப்ப போய் கெஸ்ட் ஹவுஸ் வேகன்ட் இல்லைனு சொன்னா என்ன அர்த்தம். இப்ப நாங்க எங்க தங்கறது சொல்லுங்க.'

கம்பெனி தஞ்சாவூரில் நடத்தும் ஒருநாள் செமினாருக்கு சென்னைலேந்து வந்த பிரேமா, கெஸ்ட் ஹவுஸ் இன் ச்சார்ஜை ஒரு பிடி பிடித்தாள்.

'சாரி மேடம். எப்படியோ தப்பு நடந்திடுச்சு. பெரிசு பண்ணாதீங்க. சடன்னா MD க்கு தெரி்ஞ்சவங்க வந்துட்டாங்க. கொடுக்கும் படியா போச்சு.'

என்ன சத்தம் போட்டும் உதட்டை பிதுக்கி விட்டான்.

பிரேமா தன் கூட வேலை பார்க்கும் ஜனனி மற்றும் பவானியோடு செமினார் நடக்கும் இடத்துக்கு பக்கத்துல இருக்கிற அமுதம் லாட்ஜுக்கு வரும்போது இரவு எட்டை கடந்திருந்தது.

'ரெண்டு ரூமுல நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒரு ரூம்ல ஸ்டே பண்ணுங்க. நான் ஒண்ணுல தங்கிக்கிறேன், என்ன?'

'தனியா இருப்பியா டீ?'

'இத பார்றா. வேங்க மவ ஒத்தைல நிப்பா எங்கேயும். தெரிஞ்சுக்க புள்ள.'

சிரித்தார்கள் அவள் பேச்சைக் கேட்டு. மூன்றாவது மாடியில் உள்ள அறையில் பிரேமா. முதல் தளத்தில் அவர்கள். பக்கத்து ஹோட்டலில் சாப்பிட்டு விட்டு அவரவர் அறைகளுக்கு சென்றார்கள்.

ரூமுக்கு வந்தவுடன் ஷ்ஷ்ஷ்... சத்தத்துடன் ஒரு சயனம், கையில் 'THE CULT" நாவல். மேக்ஸ் ஸைமன் எரிலிச் எழுதி எழுபதுகளில் வந்த நாவல். பக்கம் எண்பத்தெட்டிலிருந்து தொடர்ந்தாள். ஒரு முப்பது பக்கம் ஓடியிருக்கும். மணியும் பதினொன்றைத் தாண்டிவிட்டது.

கொஞ்சம் சல்ட்ரியாக இருந்தது அவளுக்கு.

'ஒரு குளியல்? நாட் எ பேட் ஐடியா.'

பிரேமாவின் மைண்ட் வாய்ஸ் முடிந்தவுடன் பாட்டு ஆரம்பித்தது மெல்லிய குரலில்.

'என்னதான் ரகசியமோ இதயத்திலே... நினைத்தால் எனக்கே சிரிப்பு வரும் சமையத்திலே..'

பாடிக் கொண்டே டோவ் சோப்பை எடுத்துக் கொண்டு குளியலறைக்கு சென்றாள்.

'நானே வருவேன். இங்கும் அங்கும்....'

குளித்துக் கொண்டே அடுத்த பாட்டையும் ஆரம்பித்து விட்டாள்.

'டொக் .. டொக்... டொக்.'

கதவை யாரோ தட்டுவதைப் போல இருந்தது. பிரமையா?

'யாரா இருக்கும். வேற யாரு வருவா அந்த ரெண்டு சனியன்கள தவிர.'

மனதுக்குள் உரையாடல்.

மீண்டும் டொக் டொக்.

ஷவரை நிறுத்தினாள். அவசரம் அவசரமாக தயாரானாள்.

'வரேஏஏஏன்.'

எதிர்ப்புறம் குரல் இல்லை. டொக் டொக் டொக் மாத்திரம் தொடர்ந்தது.

நிசப்தத்தில் அந்த டொக் டொக் சப்தம் கொஞ்சம் கிலியை இப்போது கொடுத்தது பிரேமாவுக்கு.

மீண்டும் மீண்டும் டொக் டொக் நிற்பதாக தெரியவில்லை.

இப்போது பயம் கொஞ்சம் கூடுதலாக பற்றிக் கொண்டது.

'அதுங்களா இருந்தா பேச்சுக் குரல் கேட்டிருக்குமே? இப்ப கதவை தொறக்கலாமா வேண்டாமா?'

புரிபடவில்லை பிரேமாவுக்கு. சோப்பு போட்டுக் குளித்த முகம் கொஞ்சம் இப்போது வியர்க்க ஆரம்பித்தது.

'ரிஸப்ஷனுக்கு ஃபோன் பண்ணலாமா?'

பண்ணினாள். மணி அடித்ததே தவிர யாரும் ரிஸீவரை எடுப்பதாக தெரியவில்லை.

'என்ன செய்யலாம் இப்ப?'

பயம் கூடிக் கொண்டிருக்கிறது. வியர்வை டவலைத் தேடியது.

ஒரு வழியாக தைரியத்தை கொண்டு வர முயற்சித்தாள்.

மேல் தாழ்ப்பாளை நீக்கிவிட்டு லேசாக அரையரைக்கா அளவில் கதவை திறந்தாள் பயத்துடன்.

ஒரு பெருமூச்சு இப்போது.

கதவுக்கு வெளியே ஒரு வயதான பாட்டி. பக்கத்தில் ஒரு சின்ன பையன்.

'ஏண்டா ஈச்சு. நம்ம ரூம்பு இல்ல போல இருக்கேடா. மன்னிச்சுக்கோம்மா, ஏதோ தப்பான ரூம்புக்கு வந்துட்டோம் போல இருக்கு. இது ரெண்டாவது மாடிதானே?'

'இல்லங்க. இது மூணாவது மாடிங்க.'

'சாரிம்மா. தொந்தரவு பண்ணிட்டேன். ஏண்டா ஈச்சு, சரியா விசாரிச்சு பாட்டிய அழச்சிண்டு வரப்படாதா? .. ...'

என்னன்னெவோ புலம்பியபடியே அந்த வயதானவர் லிஃப்ட் பக்கம் சென்று கொண்டிருந்தார்.

கதவைச் தாழ்ப்பாள் போட்டு விட்டு உள்ளுக்கு வந்தவளுக்கு பயம் போனாலும் படபடப்பு கொஞ்ச நேரத்துக்கு அடங்கல.

வேங்க மவளாச்சே!!

முற்றும்.