அந்த காலத்து தீபாவளி

அந்த காலத்து தீபாவளி 

என்னமோ த்ரேதா யுகம், கலியுகம் மாதிரி உடனே சரித்திரம் சொல்லபோறேன்ன்னு நினைக்க வேண்டாம். தோ, ஒரு நாப்பது  வருஷதுக்கு முந்தின கொண்டாட்டம் பத்தி தான். 

அளவான குடும்பம்ன்னு சொல்றதே நாலு குழந்தைகள் இருக்கும். தாத்தா, பாட்டி, சித்தப்பா, அத்தை, பெரிய பாட்டின்னு பெரிய குடும்பம் உங்களோடது. அப்பா மட்டுமே சர்க்கார் வேலை பார்ப்பவர். அம்மா சென்னயில் வளர்ந்திருந்தாலும், கல்யாணம் ஆன பிறகு கிராமம், நகரம் இல்லாத ரெண்டுங்கெட்டான் டவுன் (ராணிப்பேட்டை) வாழ்க்கைக்கு தானும் பழகிக்கொண்டு, எங்களையும் அதற்கு ஏத்த மாதிரி வளர்த்தா. 

செம்பு பாய்லர் தான் வெந்நீர் அடுப்பு. அதற்கு பொடி கரியில், சாணி போட்டு உருட்டிய உருண்டைகள் (நான் தான் ப்ரோடக்ஷன் மேனேஜர்), வெள்ளிக்கிழமை வாராந்திர சந்தையில் கேட்டு பொறுக்கி கொண்டு வரும் தேங்காய் மட்டை நார், விறட்டி இவற்றால் மட்டுமே வெந்நீர் காயணும். புகை வரும்போது குத்த ஒரு மூங்கில் கம்பு. ஒவ்வொரு வியாழன் மாலை இந்த செம்பு பாய்லர் புளி பொட்டு தேய்த்து பள பள பண்ண வேண்டிய வேலையும் என் இலாக்கா. தீபாவளி என்றால் கேட்கவே வேண்டாம். கூடுதல் பள பளப்புடன் அது குங்குமம், சந்தனம் இட்டுண்டு ஜொலிக்கணும்.

எங்க பக்கம் தீபாவளி முதல் நாள், நீர் ரொப்பும் பண்டிகைன்னு, வெங்காய பஜ்ஜி, சேமியா பாயசம், சின்ன வெங்காய சாம்பார்ன்னு அமர்க்களப்படும். சமையல் செய்ய அம்மாவுக்கு உதவி தனி பதிவே போடணும். ஆனால் எட்டு வயதில் சுத்து காரியம் பண்ணி கண்ணால் பார்த்து, கை செய்யும் வித்தையும் அத்துப்படி ஆயிற்று. சதுர குமுட்டி அடுப்புகள், சாதா கரி, லீகோ கரின்னு உடைச்சி கொடுத்து, வெங்கல குண்டான், கச்சிட்டி, இரும்பு வாணலி, ஈயச்சொம்பு இதெல்லாம் சமையல் உபகரணங்கள், அரைக்க, இடிக்க, அம்மி, உரல், உலக்கை, இயந்திரம் இவை தான். அரவை மாஸ்டர் எப்போதும் நான் தான் (எத்தனை இலாக்கா எனக்கு, மூத்த பொண்ணு நான்).

மொத்தம் 12பேர் குளிச்சி, இட்லி, சட்னி டிபன் சாப்பிட இட்லி மாவு, சட்னி, வெந்நீர் இதெல்லாம் எனக்கு ஒதுக்கபட்ட டிபார்ட்மென்ட். முழங்கால் தொடும் தலைமுடி எனக்கும், தங்கைக்கும். நிறைய வாசனை சாமான்கள் சேர்த்து அரைத்த சீக்காய் பொடி (மெஷினில் கொடுத்து அரைக்கும் வேலையும் என்னோடது) கரைத்து, எண்ணெய் தலையில் தேய்த்து குளித்து வருவதற்குள், ரெண்டு தம்பிகளும் முதலில் குளித்து, பட்டாசும் வெடித்து விடுவார்கள் (ஆண் பிள்ளைகளுக்கு நிறைய சலுகைகள்).தலை காய்ந்து, பை பின்னல் பொட்டு, புது சீட்டி பாவாடை (அப்போ பட்டு பாவாடைக்கு சமம்), சட்டை போட்டுண்டு, பூ வெச்சிண்டு, கண்ணுக்கு மை, நெத்திக்கு சாந்து பொட்டு இட்டுண்டு  நான் பட்டாசு வெடிக்க போறதுக்குள்ள பொழுது விடிஞ்சுடும். அப்பறம் அக்கம் பக்கம் பக்ஷ்ணம் விநியோகம். அப்பா பூஜை பண்ணப்பறம், நமஸ்காரம் பண்ணா,  ஆளுக்கு ஒரு ரூபாய் கொடுப்பா, இப்போ  அதன் மதிப்பு வேற. அம்மாவும் சின்னாளப்பட்டி புடவை, அப்பா வேஷ்டி, ஷர்ட் இப்படித்தான். தம்பிகளுக்கு ஸ்ட்ராப் போட்ட நிக்கர், ஷர்ட். தங்கைக்கு கவுன். 

அடுத்தது, தடபுடல் சமையல். சாம்பார், ரெண்டு கறி, பாதாம்கீர், வடை, மோர்க்கொழம்பு, அப்பளம் ன்னு.. நான் பழைய பாவாடை மாத்திண்டு, அரைச்சு, இடிச்சு கொடுக்கணும். மத்தியானம் சாப்பாடு கடை ஓயும். பிறகு காபி, முறுக்கு, மிக்க்சர். சாயங்காலம் மீதி பட்டாசு விடறது,  கோவில் போறது இதெல்லாம் இருக்கும். 

நல்ல படங்கள்ன்னு அப்பா, அம்மா சென்சார் பண்ணி அனுப்பற சினிமா சித்தப்பா, அத்தை இவர்களோடு. பெஞ்ச் டிக்கெட் 0.56பைசா. கையிலே தீபாவளி பக்ஷ்ணம், கண்ணாடி பாட்டிலில் தண்ணீர். போக வர நடந்து தான், அதுவும் சுமாரான சினிமா டாக்கீஸ். கண்டிப்பாக அங்கு விற்கும் எதுவும் வாங்கி சாப்பிட கூடாது. காசும் கொடுக்க மாட்டார்கள். 

ஒரு நடுத்தர குடும்பத்தின் தீபாவளியில் எந்த ஆடம்பரம், அமர்க்களம் இல்லை. ஆனால், ஆனந்தமும், திருப்தியும், அன்பும் நிறைந்து இருந்தது. எந்த வேலையும் கடினம் இல்லை. பக்கத்து வீட்டில் என்ற ஒப்பீடு இல்லை. கூடி, குலாவி மகிழ்ந்த அந்தக் காலம் இனி வருமா😔😔😔😔😔😔😔🙏