திமிருக்கு அரசன் 4
சக்திவேலுடன், ருத்ரா பைக்கில் ஈச்சனாரியைத் தாண்டிப் போய்க் கொண்டிருந்தாள். கடும் சினத்தின் காரணமாக முகம் சிவந்து 'ஜிவுஜிவு' என்று மாலை வெயிலில் பளபளத்தது. சக்தி ரியர்வியூ கண்ணாடி வழியாகப் பார்த்தவன் சிரித்துக் கொண்டான். நல்லவேளையாக அவன் ஹெல்மெட் அணிந்திருந்ததால் அவனின் சிரிப்பு அவளுக்குத் தெரியவில்லை. வண்டியில் ஏறியதிலிருந்து ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசவில்லை, இருவரும். 'இன்னும் ஒரு வாரத்துல கல்யாணம். இப்புடி ஒரு அமைதிப் பேரணி(!?) தேவையாடா சக்தி உனக்கு?' என்று அவனே, அவனைக் கலாய்த்துக் கொண்டான். ஹோட்டலை விட்டு வெளியே வந்தவள், முதலில் பார்த்தது தன் அண்ணன் கதிரைத்தான். 'இவன் எங்கே இங்கே ? என்ன சொல்வானோ?' என்று பயந்தாலும், ஒருபக்கம் நிம்மதியாய் இருந்தது. என்னவோ தன்னைக் காக்க வந்த ரட்சகன் போல் நினைத்துக்கொண்டு அவனுடன் வரச்சொல்லி விடாமல் பேசிக் கொண்டிருந்த அந்த வினோத், அவளது தோழி கல்பனாவின் அண்ணனிடமிருந்து பிரசினையில்லாமல் தப்பிக்கும் வழியைத் தேடியவளுக்குக் கதிரைக் கண்டதும் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. ஆனால் சக்தி? ' இவனெப்படி இங்கே?' என்று யோசித்தாள். வெளியே வந்த ருத்ராவுடன் வந்த வினோத்தைப் பார்த்த கதிர் 'இவனா?' என்று அதிர்ச்சியானான். ருத்ராவை அவன் ஃபாலோ செய்தபோது அவனை எச்சரித்து அனுப்பியதும் கல்பனா, அண்ணனுக்காக மன்னிப்புக் கேட்டதும் நினைவுக்கு வந்தது. ருத்ரா வலியப் போய் மாட்டி இருப்பதைப் புரிந்து கொண்டவனுக்கு சக்தியின் மேல் நம்பிக்கை அதிகரித்தது. "அண்ணா" என்று அவள் அழைத்ததுமே சக்திக்கு அவளது அவஸ்தையான நிலை புரிந்து விட்டது. ஆனால் கதிருக்கோ அவள் யாரிடமும் சொல்லாமல் இங்கு வந்தது கோபத்தைதான் ஏற்படுத்தியது. "இங்க எப்படி வந்த ?" " வேலண்ணனோட(டிரைவர்)". "இவங்களோட என்ன செய்யுற?" " இல்லண்ணா. சும்மா ஃப்ரெண்டைப் பார்க்கலாம்னு….", கொஞ்சம் தயக்கத்துடனே பதிலளித்தாள். " இந்தப் பொறுக்கிதான் நீ பார்க்க வந்த ஃப்ரெண்டா?" "நான் …." என்று ருத்ரா சொல்ல ஆரம்பிக்க, "யாருடா பொறுக்கி? உன் தங்கைதான் அவளுக்குத் தெரியாம கல்யாணம் பேசிட்டாங்கன்னு அழுதா. போனா போவுது காப்பாத்தலாம்னு வந்தா, என்று கதிரின் சட்டையைப் பிடித்திருந்தான் வினோத். சக்தி அருகில் வந்து, இருவரையும் விலக்கியவன், "ருத்ரா, அவங்களோட போகப் போறயா? இல்லை வீட்டுக்கு வர்றியா?" என்று கேட்ட கேள்வியில் கதிர் டென்ஷனாகி விட்டான். 'இவன் பாட்டுத் தூண்டிவிட்டு ருத்ரா முரட்டுத்தனமாக ஏதேனும் செய்தால், அப்பாவிற்கு யார் பதில் சொல்வது?' இதற்குள் வினோத், "நீ யார்றா? கூப்பிடாமலே நாட்டாமை பண்ண வர?", என்றான். "ருத்ரா, நான் யாருன்னு நீயே சொல்றியா, இல்ல நான் சொல்லவா?" ருத்ராவிற்குப் பிடிக்கவில்லை என்றாலும், கதிரின் எச்சரிக்கைப் பார்வையும், வினோத்தின் விபரீதத் திட்டமும் , இவை இரண்டையும் விட சக்தியின் இறுகிய குரலில் இருந்த ஏதோ ஒன்றும் "இவர்…..இவர்தான் ...என் ஃபியான்சே". "நல்லா உறைக்கறா மாதிரித் தமிழ்ல சொல்லு" - சக்தி. அவனை முறைத்தாலும், "இவர்தான் எனக்கு நிச்சயம் பண்ணி இருக்கற மாப்பிள்ளை" என்றாள். கல்பனா, 'அட லூசே, இவரைக் கட்டிக்கவாடி உனக்குக் கசக்குது?' என்ற பார்வை பார்த்தாள். கதிர் முறைத்துக் கொண்டிருக்க , சக்தி வினோத்திடம் கேலியாக, "கிளம்பறது", எனவும் அவன் முறைக்க, " என்ன லுக்கு? உன் தங்கச்சிக்காகப் பாக்கறேன். உங்கப்பா சாமிதுரை என்னோட கஸ்டமர்தான். அவர்கிட்ட பேசட்டுமா? இல்ல ஏசி கரிகாலன் என் க்ளாஸ்மேட்தான் அவருக்குப் பேசவா?" எனவும் கல்பனா வினோத்தை இழுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து அகன்றாள். மூவரும் அமைதியாகிவிட, சக்தி, "சரி கதிர், நான் வறேன்" என்று கிளம்பவும், கதிர், "சக்தி, எனக்கு மார்க்கெட்ல வேலை முடியலை. கண்ணனை எண்ணெய் பேரலோட நிக்கவச்சிட்டு வந்திருக்கேன். நீங்க வீட்டுக்குதான் போறீங்கன்னா ருத்ராவை வீட்ல விட்டுற முடியுமா?" என்றான் தயக்கத்துடன். சக்தி ஒருகணம் திகைத்தவன், "நான் பைக்ல வந்திருக்கேன்" என்று ருத்ராவைப் பார்த்தான். அதிர்ச்சியுடன் கதிரைப் பார்த்தவள், "அண்ணா, நான் ஆட்டோல போய்க்கறேன்" . "ஒண்ணும் தேவை இல்ல. என் கோபத்தைக் கிளறாம ஒழுங்கா சக்தியோட போ. வீட்ல போய் அப்பாவை டென்ஷன் பண்ணாத. நாம மூணு பேரும் டிபன் சாப்பிட்டு நான்தான் சக்தியோட உன்னை அனுப்பிச்சேன்னு நானே சொல்றேன். இந்த ஒரு தடவையாவது நான் சொல்லுறதை மட்டும் செய்." அதன் விளைவே இப்போது இந்த பைக் பயணம். முதலில் அவனுடைய ஃபேக்டரியும், பிறகு அவனுடைய வீடு ஊருக்குள்ளும் அதைத்தாண்டி பண்ணைக்குள் பரமேஸ்வரனின் வீடும் இருந்தது. அவனது ஃபேக்டரி வாசலில் பைக்கை நிறுத்தியவன் , "ஒரு அஞ்சு நிமிஷம், சின்ன வேலை. உள்ள வா" என்றான். " நான் இங்கயே இருக்கேன்".
மாலை நேரம் ஆறுமணியை நெருங்கியதால் வீட்டுக்குக் கிளம்பிய தொழிலாளர்கள் , இவர்களை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே செல்ல, அவளைக் குறிப்பாகப் பார்த்தவன், உள் நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்க, எரிச்சலுடன் பின் தொடர்ந்தாள். (' பெரிய்ய இவுரு') அவனது அறையில் கம்ப்யூட்டரில் எதையோ பார்த்துவிட்டு, பென் டிரைவை எடுத்துக் கொண்டு, லாக் செய்து விட்டு ஃபேக்டரியை லாக் செய்யவைத்து சாவியை வாங்கிக் கொண்டு, இரவு வாட்ச்மேனிடம் ஏதோ சொல்லிவிட்டுச் சரியாக ஐந்து நிமிடத்தில் வந்தான். ருத்ராவிற்கு அவனது வேகமும் ஆளுமையும் வியப்பை அளித்தது. " லேப்டாப்னு ஒண்ணு இருக்கு தெரியுமா? " என்றாள் கேலியாக. " அது பேக்ல இருக்கு. சிசிடிவி ரெகார்டிங்கைதான் பென்டிரைவ்ல எடுத்தேன். ஏன்னா பதினோரு மணிக்கே நான் சிட்டிக்கு போய்ட்டேன்". பிறெகென்ன?' வாயை மூடிப் பேசவும்' தான். பிறகு மீண்டும் பைக் பயணம். மௌனம். அவளது வீட்டுக்கு முன்னால் வந்து நிறுத்தியவன், , ருத்ரா, உனக்கு இந்தக் கல்யாணம் பிடிக்கலைன்னா நேரே உங்கப்பா கிட்ட போய் சொல்லி நிறுத்து. வாலண்டியராப்போய் வம்பை விலைக்கு வாங்காத", என்று விட்டு பைக்கில் பறந்து விட்டான். ********************** புதன் கிழமை காலை சரியாகப் பதினோரு மணிக்குப் பரமேஸ்வரன் குடும்பத்தினர், ராமலிங்கம் குறிப்பிட்ட நகைக்கடைக்குச் சென்றனர். ராமலிங்கம், சொர்ணா, அப்பத்தா, குழந்தையுடன் வளர்மதி வந்திருந்தனர். சக்தி, செந்தில் இருவரையும் காணவில்லை. நல்ல நேரத்தில், தாலிக்குப் பொன் கொடுத்தனர். பிறகு மாங்கல்யத்தைக் கோர்க்க ருத்ராவை கொடி டிசைன் பார்க்கச் சொன்னார், சொர்ணா. தாங்களே செய்வதாகக் கூறிய பரமேஸ்வரனிடம், "சம்பிரதாயப்படி நாங்கதான் கூறையும், தாலியும் வாங்கணும். மத்தது உங்க வசதிப்படி செய்யுங்க" என்றார் அப்பத்தா. ருத்ரா வேண்டா வெறுப்புடன் காட்டிய டிசைன்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு வழியாகப் பெண்கள் அனைவரும் ஏதோ ஒரு டிசைனைத் தேர்ந்தெடுக்க, பத்து பவுனில் வாங்கினார்கள். அப்போது சக்தி கடைக்குள் நுழைந்தான். வந்தவனிடம், வாங்கியதைக் காட்டினர். நன்றாயிருப்பதாகத் தலையசைத்தவன், ருத்ராவைப் பார்த்தான், அவளுக்குப் பிடித்திருக்கிறதா என்றறிய. அவளோ 'யாருக்கு வந்த விருந்தோ?' என்றிருக்க விட்டுவிட்டான். வளர்மதியும், ரமாவும் நட்புடன் பேச ஆரம்பித்துவிட்டனர். சொர்ணா, வளர்மதி, ரமா, பரமேஸ்வரன் எல்லாரும் ருத்ராவுக்கு சின்ன சின்ன நகைகள், மெட்டி, கொலுசு, வெள்ளியில் சில பூஜை சாமான்கள் என வாங்கிக் கொண்டிருக்க, கதிரும், ராமலிங்கமும் அவரவர் வாங்கியதற்கு பில் போடச் சென்றிருக்க, சக்தி அம்முவை மடியில் வைத்துக் கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தான். இவன் வயிற்றில் கிச்சுகிச்சு மூட்ட நான்கைந்து அரிசிப் பற்களுடன் கிளுக்கிச் சிரித்தது குழந்தை. ருத்ரா அவன் குழந்தையுடன் விளையாடுவதை ஆச்சரியமாகப் பார்த்தாள். ஏனென்றால், ருத்ராவிற்குக் குழந்தைகளுடன் பழக்கமுமில்லை, ஆர்வம், ஆசையும் இல்லை. சக்தி எந்தவித இறுக்கமுமின்றிக் குழந்தையுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். நகைக் கடையிலேயே மணி இரண்டை நெருங்கியது. எனவே அனைவரும் ஒரு நல்ல ஹோட்டலுக்குச் சென்றனர். இவர்கள் சாப்பிட ஆரம்பித்த சிறிது நேரத்தில் செந்தில் அவன் தங்கை நந்தினியை அழைத்துக் கொண்டு வந்தான். " இதான் என் பேத்தி, நந்தினி' என்றார் அப்பத்தா. ரமா, கதிர்,பரமேஸ்வரன் ஏன் ருத்ராகூட நந்தினியைப் பார்த்துத் திகைத்தனர். பத்தொன்பது வயது இளமையுடன், ஆளை அசரடிக்கும் அழகுடன் இருந்தாள் நந்தினி. எல்லாருக்கும் வணக்கம் சொன்னவள், " ஹாய் அண்ணி" என்றாள் ருத்ராவிடம். 'அண்ணி' என்ற அழைப்பில் ஒருநிமிடம் ஜெர்க் ஆனவள், ' ஹாய்' என்றாள் மெதுவாக. அடுத்து நந்தினி நேராக ராமலிங்கத்துக்கும் சக்திக்கும் நடுவில் போய் உட்கார்ந்தாள். "குட்லி அடிக்க எதுக்குடி காலேஜுக்குப் போன?" என்றான் சக்தி. "அம்மாதான் லீவ் போட விடலை". சக்தி வெயிட்டரை அழைத்தவன், செந்திலுக்கு மீல்சும், நந்தினிக்கு ஒரு சிக்கன் நூடுல்சும் ஆர்டர் செய்தான். ஏற்கனவே அவளைக் கேட்காமல் பரமேஸ்வரன் மீல்ஸ் ஆர்டர் செய்ததில் கடுப்பில் இருந்த ருத்ரா நந்தினிக்கு சக்தி ஸ்பெஷலாகச் சொன்னதில் எரிச்சலானாள். பிறகு ஒரு பட்டுக்கடலுக்குச் சென்றனர். ருத்ரா, விலை கூடுதலாக எடுத்து அவர்களைத் திணறடிக்க முடிவு செய்து, எதுவும் பிடிக்காமல் நேரம் கடத்தினாள். செந்தில் வளர்மதியும், கதிர், ரமாவும் அவர்களுக்கான புடவை, உடைகளை எடுத்தனர். சொர்ணாவும், அப்பத்தாவும் அவர்களுக்கு, சம்பந்தி மரியாதைக்கு, தாய்மாமனுக்கு, உறவினர்களுக்கெல்லாம் கூட எடுத்துவிட்டனர். சக்தி ரொம்ப நேரம் தேடி எலுமிச்சைப் பச்சையில் ஆகாயநீல பார்டர் போட்ட புடவையை எடுத்துக்கொண்டு வந்தான். புடவை மிக அழகாக இருந்தது. சக்தி, "ஃப்ரூட்டி, இது நல்லா இருக்கில்ல?" என்றான் நந்தினியிடம். "சூப்பரா இருக்கண்ணா". " உனக்குதான்" " எனக்குப் பட்டுப்பாவாடைதான் வேணும்" "வயசாச்சுல்ல. இனிமே பாவாடைல காசு போடக்கூடாது. புடவைதான்" என்றார் சொர்ணா. சக்தி "நான் அப்புறமா வாங்கித்தரேன் ஃப்ரூட்டி . இப்ப இதை வாங்கிக்கோ" என்றான். வீடே நந்தினியைத் தாங்குவதைக் கண்டு கடுப்பானாள் ருத்ரா. "கல்யாணம் எனக்கா? இல்லை நந்தினிக்கா? அவளுக்கு ஒரு புடவை வாங்க இத்தனை ரகளையா?" என்றாள் ஆத்திரத்துடன். பதறிய பரமேஸ்வரன், "மன்னிச்சுருங்கம்மா, என்று அப்பத்தாவிலிருந்து அம்முவரை அப்பாலஜி கேட்டார். கதிர் ருத்ராவை முறைக்க, சக்தி அவளருகில் வந்தவன், "மூணு மணி நேரமா ரெண்டுபேர் வீட்லயும் தேவையான எல்லா ஜவுளியும் எல்லாருக்கும் வாங்கியாச்சு. உன்னைத்தவிர". "உன் கோபத்தை, யார் மேல வேணாக் காட்டுவியா? இப்ப மரியாதையா எங்க வீட்ல ஸாரி சொல்லு. இல்ல நாங்க வெளில போய்ட்டே இருப்போம். அதனால உங்கப்பாக்கு ஏதாவது ஆனா நான் பொறுப்பில்லை" உனக்கு அஞ்சு நிமிஷம் டைம் ", என்றான் மெதுவான குரலில். கடையில் இருந்தவர்கள் வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தனர். முள்ளின் மேல் நிற்பதுபோல் உணர்ந்தவள், வேறு வழியின்றி, அப்பத்தாவிடமும் சொர்ணாவிடமும் வந்து "ஸாரி" என்றாள். இரண்டு குடும்பங்களும் திறந்த வாயை மூடாமல் பார்க்க, சக்தி ருத்ரா பார்த்த ரேஞ்சில் இல்லாமல் சுத்தமான ஜரிகையில் அளவான பார்டருடன் ஐந்து புடவைகளை எடுத்தான். அரக்குக் கலரில் தங்க ஜரிகை மற்றும் புட்டாக்களுடனிருந்த ஒரு கெட்டிக்கரைப் புடவையை முகூர்த்தத்திற்கு எடுத்தான். சொர்ணாவிடம் "அம்மா இது நாம வாங்கறது. வேறெதுவும் வேணுமா?" " நல்லாருக்கடா. இது ஒண்ணுதான் நம்ம சைட்லேர்ந்து." ரமாவிடம்," உங்க வீட்ல எடுக்கறதா இருந்தா இதுல இருந்து பார்க்கச் சொல்லுங்க." ருத்ரா மனதிற்குள் சக்தியைப் படுக்க வைத்து அவன்மீது தாண்டவமாடிக் கொண்டிருந்தாள். மீண்டும் ஒரு மன்னிப்பைக் கேட்க விரும்பாததால், ரமாவிடம் "எத்தனை புடவை?" என அவள் "நான்கு" என்றாள். அவன் எடுத்து வைத்ததிலிருந்து நான்கை தேர்ந்தெடுத்தாள். சக்தி, ஒரு எம் எஸ் நீலத்தில் அரக்கு பார்டர் போட்ட புடவையை எடுத்தவன் அதைத் தங்கள் பில்லில் போடச்சொன்னான். பிளவுசை எடுத்துவிட்டு முந்தானையில் குஞ்சம் போட்டு வந்தபிறகு, அந்தப் புடவையை நேராக ருத்ராவிடம் கொடுத்தான். " இது என்னோட சாய்ஸ்", எனவும் ருத்ராவுக்கு எப்படி ரியாக்ட் செய்வதென்றே புரியாமல் முழிக்க, "அண்ணி, செம எக்ஸ்பிரஷன்" என்றாள் நந்தினி. ருத்ரா முதன்முறையாகக் கூச்சத்தில் முகம் சிவந்தாள். 'இவனென்ன எல்லாரும் இருக்கும்போதே இப்புடிப் பண்றான்?' என்று எண்ணினாள். (தனியா குடுத்திருந்தா அவனை வெச்சு செஞ்சுட மாட்டே?). ருத்ராவின் ஆங்காரத்தில் டென்ஷனான அவள் குடும்பத்தினர், நிம்மதியுடன் கிளம்பினர். கதிர், "சக்தி உங்களுக்கு இன்னும் டிரெஸ் எடுக்கலையே?" செந்தில், "அதை நானும்,சக்தியும் பாத்துக்கறோம். டயம் சொல்றேன். முடிஞ்சா நீங்களும் வாங்களேன்" என்றான். மறுநாள் இதைமுன்னிட்டு மூவரும் மீண்டும் சந்தித்தனர். கதிரிடமிருந்து ருத்ராவின் ஃபோன் நம்பரை வாங்கியவன், உடனேயே, அவளுக்கு ஒரு மெஸேஜ் கொடுத்தான். இரண்டு குத்துக்களும், இரண்டு கோப இமோஜிக்களும் பதிலாய் வந்தது. திருமண நாள் வரை இருவரும் இமோஜிக்களாலேயே சண்டை போட்டுக் கொண்டனர். ருத்ரா, கோபத்துடன் இருந்தாலும் அவனது எல்லா மெஸேஜூக்கும் பதிலளித்தாள். இருவரது வீட்டிலும் ஏற்பாடுகள், அழைப்புக்கள், திருமணத்திற்கு முன்பான சடங்குகள். திருமணநாளும் வந்தது. *********************** செந்தில் சொன்னதைப்போல் எல்லா ஏற்பாடுகளும் ஒரு குறைவுமின்றி செய்திருந்தனர். வீட்டின் முன்னாலும், பக்கவாட்டிலும் பந்தல் போடப்பட்டுப் பாரம்பரிய அலங்காரத்துடன் இருந்தது. வீடு பெரிதாகவே இருந்தது. திங்கட்கிழமை என்பதால் காலை ஆறுமணிக்கெல்லாம் சக்தியின் மாமா, மாமி, ஒன்றுவிட்ட அத்தை, அப்பத்தாவின் தங்கை, அவரது கணவர், செந்தில், வளர்மதி அனைவரும் சென்று பெண்ணை அழைத்து வந்தனர். ஒன்பது மணிக்குமேல் சடங்குகள் தொடங்கி சரியாகப் பத்து இருபதுக்குத் திருப்பூட்டி ருத்ராவைத் தன் வாழ்க்கைத் துணையாக்கிக் கொண்டான் சக்திவேல். திருமணச் சடங்குகள் முடிந்து அவர்கள் வீடே என்பதால் சாப்பிடும் முன்னரே இருவருக்கும் ஆரத்தி எடுத்து, ருத்ராவை விளக்கேற்றச் செய்தனர். பாலும், பழமும் கொடுத்தார்கள். சாப்பாடு ஆனபின் ருத்ராவை நந்தினியும், வளர்மதியும் ஒரு அறையில் ஓய்வெடுக்கச் சொன்னார்கள். அது தங்களுக்கான அறையில்லை என்று தெரிந்து கொண்டாள், ருத்ரா. காலையில் உறவினர்களும், நண்பர்களும் அழைக்கப்பட்டிருந்தனர். பரமேஸ்வரனிடம் வேலை செய்பவர்களும், சக்தியின் ஃபேக்டரியில் வேலை செய்பவர்களும் மாலை நான்கு மணிக்கு வரவேற்பில் கலந்து கொண்டனர். வரவேற்பில் காபி, ஸ்வீட், காரம், ஐஸ்கிரீமும் கையில் ஒரு கிலோ பிரியாணி பார்சலும், ஒரு லட்டுவும் வழங்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார், ராமலிங்கம். இந்த யோசனையைப் பாராட்டாதவர்களே இல்லை எனலாம். ஏழு மணிக்கு வரவேற்பு முற்றிலுமாக முடிந்திருக்க, இரண்டு பக்கமும் நெருங்கிய உறவினரே மீதமிருந்தனர். இரவுக்கும், கேசரி, இட்லி, உப்புமா, சட்னி, சாம்பார் என ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். எட்டுமணிக்கு சக்தியும், ருத்ராவும் பரமேஸ்வரனின் வீட்டிற்டுச் சென்றனர். அங்கும் ஆரத்தி எடுத்து பாலும்பழமும் கொடுத்தனர். மாடியில் ருத்ராவின் அறை அவர்களது பிரத்யேக இரவுக்காக அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. உறவுப் பெண்கள் ருத்ராவிடம், ஏதோ அவளுக்கு வராத அதிருஷ்டம் வந்ததுபோல் சக்தியைப் புகழ்ந்தும், இருவரையும் இணைத்தும் கேலி பேசினார்கள். களைத்துப் போயிருந்த ருத்ராவுக்கு எரிச்சல் மிகுந்தது. சக்திக்கு, நந்தினியைத்தவிர அனைவரும் கோபப்படாமல் பொறுத்துப் போகும்படி அட்வைஸ் செய்தனர். "அப்பத்தா! இது உனக்கே ஓவரா இல்ல?" என்று சிரித்தான். " இல்லப்பா. ரெண்டு பேரும் முட்டிக்கிட்டே இருந்தா எப்படிக் குடும்பம் நடத்தறது?. அவளுக்கு இன்னும் புரிஞ்சுக்கற பக்குவம் வரலை. புருஷன் பொண்டாட்டிக்குள்ள யார் விட்டுக் குடுத்தாலும் தப்பில்லை. ஆனா ஒருத்தரை ஒருத்தர் வெளியாளுங்கக் கிட்ட விட்டுக் கொடுக்கக்கூடாது. இந்த விஷயத்துல நானே மூணாம் மனுஷியாதான் இருக்கணும், உங்களுக்கு" என்றார் சொர்ணா. " அம்மா" என்றவனை," நல்லா, சந்தோஷமா இருங்க ரெண்டு பேரும். ஆரம்பத்துல ஒரு மாதிரி இருக்கும். போகப் போக…" என்பதற்குள் " பழகிடும்" என்றுகூறி செந்தில் வளர்மதியின் முறைப்பைப் பெற்றுக் கொண்டான். ருத்ராவை நெருங்கி அறிவுரை சொல்லும் தைரியம் ரமாவுக்கில்லை. அவளது அம்மா மட்டும், "பாத்து, சாமர்த்தியமா, கொஞ்சம் பொறுமையா இரு ருத்ரா. சீக்கிரம் புள்ளை பொறக்கட்டும்" என்றார்.
ருத்ரா, பலவித சிந்தனை மற்றும் மனநிலையுடன் உள்ளே நுழைந்தவள், இத்தனை வருடங்களாகத் தனக்கு மட்டுமே சொந்தமாக இருந்த அறையில், அலங்கரிக்கப்பட்ட கட்டிலில் மிகச் சுவாதீனமாக அமர்ந்திருந்த சக்தியைப் பார்த்தாள். சக்தியும் அவளையேதான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
No comments:
Post a Comment