திமிருக்கு அரசன் - 2

 திமிருக்கு அரசன் - 2

By வேதா விஷால் 

 காலையிலிருந்தே வீட்டில் ஏதோ வித்தியாசமாகப் பட்டது ருத்ராவுக்கு. எட்டரை மணிக்கு வெளியே செல்லத் தயாராகி ஜீன்சும் குர்த்தியுமாகக் கிளம்பி வந்தாள். அவளது உடையைக் கண்ட ரமா திருதிருவென விழித்தாள். 'அய்யோ அவங்கள்லாம் பத்து மணிக்கு வர்றதா மாமா சொன்னாங்களே, இவளோட யாரு இப்ப மல்லு கட்டுறது?' என யோசித்தவள், ஒரு 'யு 

டர்ன்' அடித்து சமையலறைக்கே போய் விட்டாள்.  ஏற்கனவே சுத்தமாக இருக்கும் வீடு இன்று பாலீஷ் போட்டதுபோல் மின்னியது. வேலையாட்கள் வழக்கத்தைவிட சுறுசுறுப்பாக இருந்தாற்போலிருந்தது. ஏதோ இனிப்பு செய்யும் முந்திரி, நெய், ஏலம் எல்லாம் கலந்த மணம் காற்றில் இருந்தது. 'என்னவாக இருக்கும்? இன்னிக்கு ஒண்ணும் பண்டிகை, பிறந்தநாள்னு எதுவுமில்லையே' என்று யோசித்துக்கொண்டே தந்தையிடம் போய் நின்றாள். ," அப்பா, நான் காந்திபுரம் போயிட்டு ப்ரூக்ஃபீல்டுல ஃப்ரெண்ட்ஸோட சினிமா பாக்கப் போறேன்" என்றாள் அறிவிப்பாக. ஏற்கனவே மணி ஒன்பதை நெருங்கியும் வெளியே வராதவள் மேல் டென்ஷனில் இருந்தவர் , அவளது ஜீன்ஸையும், பேச்சையும் கண்டு வந்தக் கோபத்தை அடக்கிக் கொண்டு தொண்டையைக் கனைத்துக் கொண்டார். எடுத்தவுடனே ஏதாவது சொல்லி, அவள் வெளியே போய் விட்டால், காரியம் கெட்டுவிடும் அல்லவா?. ஆனால் எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தயங்கினார். நல்லவேளையாக ரமா, கதிரை அழைத்துக்கொண்டு உதவிக்கு வந்தாள். கதிர் சமீபத்திய சில உரசல்களினால் 'பாப்பா'  என்ற அழைப்பை நிறுத்தி இருந்தான். அவன் நினைப்பதை வெளிப்படுத்தவும் தயங்குவதில்லை. சிலநேரம் அவனுக்கு உறுத்தினாலும், அவளது நன்மைக்குதான் என்று தனக்கே கூறிக்கொள்வான். கதிர், "என்ன ருத்ரா இந்த டிரெஸ்ல நிக்கிற?" முறைத்தவள், " இதுக்கென்ன ?" "அப்பா, நீங்க இன்னும் இவள்ட்ட சொல்லலையா?" "என்ன? என்ன சொல்லப் போறீங்க?" அவளது குரலிலிருந்தே வரப்போவதை நினைத்துப் பயந்த பரமேஸ்வரன், "அது வந்தும்மா… நீ.. உனக்கு...உன்னை.." எனத் தடுமாறினார். ரமா கஷ்டப்பட்டுச் சிரிப்பை அடக்க, கதிர், அப்பா, தங்கை இருவர் மீதும் கடுப்பானான். 'எங்கிட்ட மட்டும் ஓங்கி ஓங்கிப் பேசுவாரு.இப்ப பாரு பம்முறதை' என மைண்ட்வாய்ஸ் கொடுத்தான். ஆனால் ருத்ராவிடம், "இன்னிக்கு உன்னைப் பொண்ணுபார்த்து நிச்சயம் பண்ண மாப்பிள்ளை வீட்ல இருந்து வராங்க. பத்து மணிக்கு வந்துடுவாங்க. போய் நல்ல புடவையா கட்டிக்கிட்டு ரெடியாகு. ரமா அவளுக்கு ஹெல்ப் செய்" என்று நாட்டாமை போல் தீர்ப்பளித்தான். பரமேஸ்வரனும், ரமாவும் பங்கருக்குள் (பதுங்கு குழி) பதுங்கிக்கொள்ளாத குறை.  ஒரிரண்டு நிமிடம் கதிர் சொன்னதை உள்வாங்கிய ருத்ரா, "அப்போ வர்றவன்தான் மாப்பிள்ளைன்னு முடிவே செஞ்சுட்டீங்களா?". 'சபாஷ் சரியான கேள்வி' என்று, பிரசினையின் நாடியைப் பிடித்த நாத்தனாரை மனதுக்குள் பாராட்டினாள் ரமா. "எனக்கு அவனைப் பிடிக்கலைன்னா? திடீர்ன்னு எங்கேயிருந்து புடிச்சீங்க இந்த மாப்பிள்ளையை? என்னைக் கேட்காம நீங்களா முடிவு பண்ணதுக்கு நான் ஏன் கட்டுப்படணும்? நான் வெளில போகதான் போறேன்" என்று கடுக்கா கொடுத்தாள். மூவரும் அமைதியாய் இருக்கவே , ருத்ரா அறையை விட்டு வெளியே செல்ல , இரண்டு மூன்று கார்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக வரிசையாய் வந்தது. ருத்ராவின் மாமா (ரமாவின் தந்தை), மாமி, பெரியம்மா, பெரியப்பா ஒரு காரிலிருந்து இறங்கினர். இன்னொன்றிலிருந்து 'மீசை தாத்தா' எனப்படும் பரமேஸ்வரனின் சித்தப்பா சிதம்பரமும், அவர் மனைவியும் வந்தனர். மூன்றாவதிலிருந்து பரமேஸ்வரனின் அத்தை, மாமா, அவர்களின் அலட்டல் மகளும், மகனும் இறங்கினர். ஒரு நிமிடம் ருத்ரா, ' இந்தக் கிறுக்குப் பிடிச்ச  காட்டானா மாப்பிள்ளை? ஆளும் அவன் மூஞ்சியும். இரண்டு வருஷத்துக்கு முன்னால வாங்கினது மறந்து போச்சு போல ' என்று எண்ணிக்கொண்டாள். ருத்ராவின் அத்தையின் கணவர் ஒரு பெரிய மிராசுதார். எழுநூறு ஏக்கருக்கு மேல் விவசாய நிலம் வைத்திருக்கிறார். ஆனால் அந்த ஊரில் நிலத்தையும், ஆற்றையும் தவிர ஒன்றுமில்லாத பட்டிக்காடு. ருத்ராவைப் பற்றி அதிகம் தெரியாத அன்பரசன்,  அவளது அத்தை மகன், அவளது அப்பத்தாவின் வருஷ காரியத்துக்கு வந்தபோது இவளின் அழகில்  இன்ஸ்டன்ட்டாக மயங்கினான். ஒருநாள் வருஷத்தின் கடைசி பரிட்சையாதலால் கல்லூரிக்குக் கிளம்பிய ருத்ராவிடம், நான்கைந்து முழமிருக்கும் மல்லிகைப் பூவைக் கொடுத்தான். "என்ன?" "பூ" "என்கிட்ட ஏன் தர்றீங்க?" " நீ வச்சுக்கதான்" " ஒரு பொண்ணுக்குப் பூ குடுக்கலாமா கூடாதான்னுகூட உனக்குத் தெரியலை, இடியட்". " ஏன், நீ நான் கட்டிக்கற முறையுள்ள பொண்ணுதானே?"

" வாட் நான்சென்ஸ், யூ ராஸ்கல்" இதைச் சொல்லி முடிக்கையில் அவனை ஓங்கி அறைந்திருந்தாள். பேச்சுவார்த்தை இல்லாமல்  இருந்த அக்கா குடும்பத்துடன் அறுவது இன்ச் டிவியும், அன்பரசனுக்கு ஒரு புல்லட்டும் கொடுத்து உறவைப் புதுப்பித்துக்கொண்டார் பரமேஸ்வரன். அன்பரசன் வந்திருப்பது இந்த அல்லிராணியைப் பார்க்கவரும் அர்ஜுனனை வேடிக்கை பார்க்கத்தான்  என்று ருத்ராவுக்குத் தெரியாதே?. " இவனா?" என்று அடிக்குரலில் சீறியவளை ரமா "இல்லை ருத்ரா. மாமா இரண்டுபக்கமும் கூடப்பிறந்தவங்களைக் கூப்பிட்டு இருக்காரு. நேரமாச்சு பாரு. நீ முதல்ல ரெடியாகு, வா. முதல்ல அவங்க வரட்டும். மிச்சத்தை பின்னால பாத்துக்கலாம்" என கதிருக்கு ஜாடை காட்டினாள். கதிரும் தன்மையாக (வேலை ஆகவேண்டுமே!) , " மொத  மொதல்ல பெண்கேட்டு வராங்க. மறுக்கறது நல்லதில்லை ருத்ரா. நீ தயாராயிட்டு வா". எனவும் அரைமனதுடனும், ஆங்காரத்துடனும் உள்ளே சென்றாள். சொந்தக்காரர்களின் வரவு அவளது வெளிநடப்பைத் தடை செய்தது. வந்தவர்களை வரவேற்று உபசரித்த ரமா பத்துநிமிடம் சென்று ருத்ராவின் அறைக்குள் நுழைந்தவள் கண்டதெல்லாம் , ஒன்றும் செய்யாமல் மொபைலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளைத்தான். நேரம் ஒன்பதரை. 'நல்லவேளை கிச்சனில் எல்லாம் ரெடி' என நிம்மதியானாள். அடுத்த இருபது நிமிடங்கள் ரமாவிற்கு செவ்வெண்ணெய் கழண்டுவிட்டது. எதற்கும் மசியாதவளை, "ருத்ரா, நான் போயிட்டு உன் அத்தையையோ, பெரியம்மாவையோ அனுப்பவா?" என்று கேட்டது, முறைத்தாலும் வேலைக்கானது. ஒரு வழியாக ஒரு ப்ரிண்டட் சில்க் புடவையைக் கட்டிக் கொண்டாள். அவளைக் கையோடு கீழே அழைத்துக்கொண்டு வந்துவிட்டாள் ரமா.( எதுக்கு ரிஸ்க்?). உறவினர்கள் எல்லோரும் 'இவகிட்ட மாட்டப்போற அப்பாவி'யைப் பார்க்க ஆவலாக இருந்தனர். ருத்ரா அடக்கப்பட்ட கோபத்துடன், விட்டால் மாப்பிள்ளை வீட்டாரை ரெண்டு அப்பு அப்பும் வேகத்துடன் நடைபயின்றாள். இந்தச் சம்பந்தம் கதிருக்குப் பிடிக்கவில்லை என்றாலும் ருத்ராவின் ரியாக்ஷ்னைப் பார்த்தவன் 'தந்தை நினைப்பதும் சரிதான்' என எண்ணினான். அவனது நண்பர்கள் மூலம் சக்தியைப் பற்றி விசாரித்ததில் கதிருக்கும் திருப்தியே. பரமேஸ்வரன் அவரையே பெண்பார்க்க வருவது போன்ற டென்ஷனில் இருந்தார். ருத்ராவைத் தவிர மற்ற மூவரும் சக்தியின் மீது நம்பிக்கையும்,  அவனை நினைத்தே கவலையுமாகக் காத்திருந்தனர். என்னதான் பரமேஸ்வரன் அழைத்தே பெண்கேட்டு வந்திருந்தாலும் ராமலிங்கம் குடும்பத்தினர் தயக்கமாகவே கிளம்பினர். அப்பத்தாதான், "இதுதான் பொண்ணுன்னு முடிவானதுக்கப்புறம் என்ன யோசனை? " என்றவர், பரிசம் போட ஒரு பட்டுப்புடவையும், நான்கு பவுனில் டாலர் கோத்த செயினும் வாங்கிவரச் செய்தார். நெக்லஸ் என்றுதான் சொன்னார். சக்திதான் 'அவளுக்குப் பிடிக்குமோ பிடிக்காதோ? செயின்னா கழுத்தோட போட்டுக்கலாம்' என நினைத்து செயினை வாங்கினான்.(உன் தன்னம்பிக்கை வேறலெவல்டா சக்தி!). சரியாகப் பத்துபணிக்கு ஒரு டாக்ஸியிலிருந்து ராமலிங்கம், சொர்ணா, அப்பத்தா , சக்தியின் தாய்மாமா நால்வரும் இறங்கினர். பின்னாலேயே வந்த பைக்கில் சக்தியும், செந்திலும் இறங்கினர். அங்கே நிறுத்தப்பட்டிருந்த கார்களைக் கண்ட சொர்ணா மிரட்சியுடன் பார்த்தார். அவரது அண்ணனோ 'இன்னிக்கு அடி கன்ஃபர்ம்' என நினைத்தார். ஏனெனில் அவர் இந்த சம்பந்தத்தின் உண்மைத் தன்மையை நம்பவில்லை. சக்தி வேல் அமைதியாக இருக்க, செந்தில்தான் அவர்களைத் தேற்றி உள்ளே அழைத்துச்சென்றான். வாசல் வரை வந்து வரவேற்றனர் கதிரும், பரமேஸ்வரனும்.

ரமாவின் தந்தைக்கு விஷயம் தெரியுமாதலால், அவரைத்தவிர மற்ற சொந்தங்கள் டாக்ஸியிலும், பைக்கிலும் வந்தவர்களை ஏளனமாகவும், ' என்ன தைரியத்துல பொண்ணுகேட்டு இங்க வந்திருக்காங்க? ஒருவேளைக் காதல் ஊதல்னு ஏதாச்சும் இருக்குமோ?' என்றும் யோசித்தனர். (காதலா? நம்ம ருத்ராவா? அடப் போங்கப்பா!). பரமேஸ்வரன் முறைப்படி வரவேற்று அமரவைத்து உபசரித்தார். ராமலிங்கம் பரமேஸ்வரனிடம் வேலைபார்க்கிறாரே தவிர அவரே அதிகம் வீட்டிற்கு வந்ததில்லை. மற்றவர்களுக்கும் வீட்டினர் யாரையும் தெரியாது. செந்தில் மட்டும் கதிரைப் பார்த்திருக்கிறான். அவ்வளவே. அவர்களை அறிமுகப்படுத்தியவர் சொன்ன செந்திலின் காலேஜ் புரொஃபசர் வேலையும், சக்தியின் படிப்பும் தொழிலும் அன்பரசனையும் அவன் தங்கையையும் வாயடைக்கச் செய்தன. ருத்ராவைப் பற்றித் தெரிந்ததால் பரமேஸ்வரன் வீட்டோட மாப்பிள்ளையாக அந்தஸ்து குறைந்த இடத்தில் சம்பந்தம் பேசுவதாக எண்ணிக்கொண்டனர். அறிமுகங்கள். பார்வைகள். மதிப்பீடுகள். உறவுப் பெரியவர்கள் அந்தஸ்து பேதத்தையே யோசிக்க, அன்பரசன், சக்தியையும், செந்திலையும் பார்த்து 'எப்புடி இவங்களால இவ்ளோ படிக்கமுடிஞ்சுது?' என்ற ஆராய்ச்சியில் இறங்கி இருந்தான். அவன் தங்கையோ திறந்தவாய் மூடாமல் விட்ட ஜொள்ளில் அவர்களின் எழுநூறு ஏக்கருக்கும் நீர் பாய்ச்சலாம் போலிருந்தது. அவஸ்தையைக் காட்டிக் கொள்ளாமல் அமர்ந்திருந்தனர். ஆளாளுக்குப் பேசிக் கொண்டிருக்க, அப்பத்தாதான், "நல்லநேரத்துலயே புள்ளையப் பாத்துரலாமே" எனவும் ரமாக்கு உதறலெடுத்தது. அவள்தானே போகவேண்டும். கண்களாலேயேக் கதிருக்கு அழைப்பு விடுத்தாள். இதைக் கவனித்துவிட்டக் கதிரின் அத்தை கழுத்தை நொடிக்க, சக்தி தனக்குள் சிரித்துக்கொண்டான். ஆனால் ஆச்சர்யமாக அழைத்தவுடன் வந்துவிட்ட ருத்ராவுடன்  'இதுல என்ன உள்குத்தோ' என்ற சிந்தனையுடன் வந்தாள், ரமா. பெண்ணைப் பார்த்த சக்திவேல் குடும்பத்தார் ஆச்சரியம், மகிழ்ச்சி இரண்டும் கொண்டனர் என்றால், சக்திவேல் அசந்து போய்விட்டான். பின்னே? அவளது தந்தையே 'ரவுடி ராக்கம்மா' ரேஞ்சுக்கு விவரித்த பெண் நல்ல பளபளப்பான உருளைக்கிழங்கு நிறத்தில், முதுகில்பரவிய  அடர்த்தியான கூந்தல் சீராக வெட்டப்பட்டு, (க்ளிப்பில் அடக்கியிருந்தாள்), இலைப்பச்சையில் புடவையணிந்து ஆளை அசத்தினாள்.  யாரையும் பார்க்காமல், நேர்ப்பார்வையாகப் பார்த்தாள். சக்திவேலின் ஆண்மை நிறைந்த தோற்றத்துக்கும் , படிப்புக்கும் தன்னம்பிக்கைக்கும் குறைவில்லைதான். சொல்லப்போனால், ஒரு மத்தியதரக் குடும்பத்திற்கு அவனைப்போன்ற வரன் அமைவது அதிர்ஷ்டமாகவே கருதப்படும். ஆனால் இவ்வளவு வசதியும், படிப்பும், அழகும் உள்ள பெண்ணுக்குத், தங்களை விடப் பல படிகள் கீழே உள்ள தன்னை எப்படித் தேர்ந்தெடுத்தார் பரமேஸ்வரன் என்று ஆச்சரியத்துடன் யோசித்தான். அதேநேரம் ருத்ராவின் குணத்தைப் பற்றி அவர் சொன்னதையும் நினைவுபடுத்திக் கொண்டான். அவரிடம் நான் பேசவேண்டியதைப் பேசி, அவர் ஒத்துக்கொண்டால் மட்டுமே திருமணம் என்பதில் உறுதியாக இருந்தான். ருத்ராவின் அழகோ, பரமேஸ்வரனின் பணச்செழுமையோ அவனது எண்ணத்தை மாற்றவில்லை. பொதுவாக ராமலிங்கத்தின் குடும்பத்தில் எல்லோருமே கோதுமை நிறத்தில் நல்ல உயரமும் களையுமாகத்தான் இருப்பார்கள். சொர்ணாவோ இவர்களை விடக் களையாகவும், கலராகவும் இருப்பார்.  செந்திலின் மனைவி வளர்மதியும் நல்ல அழகென்றாலும் கொஞ்சம் சிறுகூடாக இருப்பாள். அவர்களையே ருத்ராவின் அழகும், செழுமையும் அசரடித்தது. அப்பத்தாவுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம். " பெரியவங்களை நமஸ்காரம் பண்ணிக்கோம்மா" என்ற பெரியம்மாவின் வார்த்தைகளுக்குப் பல்லைக் கடித்தவள், கையைக் கூப்பினாள். அவளுக்கிருந்த கோபத்திற்கு இதுவே அதிகமென்பதால் பரமேஸ்வரன் இதற்கே மகிழ்ந்து போனார். "எங்களுக்குப் பொண்ணைப் பிடிச்சிருக்கு. உங்க பக்கத்து சம்மதத்தையும் சௌகரியத்தையும் சொன்னீங்கன்னா, சீக்கிரமே   கல்யாணத்தை வச்சுக்கலாம்" என்ற அப்பத்தாவின் குரலில்  விருட்டென நிமிர்ந்தவள் கண்ணில் முதலில் தென்பட்டது, ராமலிங்கம்தான். அவர் தனி சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்ததால் முதலில் 'இவருக்கு இங்கென்ன வேலை?' என்று நினைத்தவள், அடுத்துப் பேசிய தந்தையின் குரலில் மின்சாரம் தாக்கியதுபோல் அதிர்ந்தாள். " நான்தான் ராமலிங்கத்துக்கிட்ட எங்க சம்மதத்தை முன்னாலேயே சொல்லிட்டேனே?" என்றார். ருத்ரா அதிர்ச்சியிலும், ஆத்திரத்திலும் முகம் சிவந்துபோனாள். தங்களிடம் வேலைபார்த்து மாதச்சம்பளம் வாங்கும் ஒருவரது குடும்பத்தை அப்பா தனக்காகத் தேர்ந்தெடுப்பார் என்று அவள் சிறிதும் எண்ணவில்லை. அவர்களாகப்  பெண் கேட்டு வரவில்லை, கேட்க  வைத்திருக்கிறார் என்றும் புரிந்துகொண்டாள். சக்திவேலும், செந்தில்வேலும் பார்த்துக்கொண்டனர். "என்னப்பா சக்தி ஏதாவது கேக்கணுமா?" என்றார் பரமேஸ்வரன் "எனக்கு சக்திகிட்ட பேசணும்" என்றாள் ருத்ரா.