ஶங்கரிப்பாட்டி-

“ஏதோ… இன்னிக்கி போது…. நல்ல போதாப் போச்சு! வேதாந்தம்.. ஸுலபமாப் புரிஞ்சிக்கறா மாதிரிதான் இருக்கு..”-பெரியவா

(மஹோ மஹோபாத்யாய, மஹா பண்டிதர்கள் என்று பலருடன் தத்வ விசாரம் பண்ணி, அவர்களுக்கும் பல ஆழ்ந்த ஸந்தேஹங்களை தீர்த்து வைக்கும் நடமாடும் ஞானபர்வதம், இன்று ஶங்கரிப் பாட்டிக்குக் குடுத்த பெரிய certificate இது!)

பாட்டிகள் மஹாத்மியம் தலைப்பில் இன்று- ஶங்கரிப்பாட்டி-13

(சில நாட்கள் தொடரும்)

Mahaperiyava- A Legend

complied & penned by gowri sukumar.

(பல புத்தகங்களின் தொகுப்பு)

அனுமதியோடு-வரகூரான் நாராயணன்

பெரியவாளை தினமும் வந்து தர்ஶனம் பண்ணுவதை உயிர் மூச்சாகவும், வாழ்வாதாரமாகவும் கொண்ட பலருள், ஶங்கரிப்பாட்டியும் ஒருத்தி.

ஶுத்த ஸத்வஜீவனம்! விடிகாலை எழுந்து ஸ்நானம், ஜபம் முடிந்ததும், மடத்துக்கு வந்து, பெரியவா விஸ்தாரமாகச் செய்யும் சந்த்ரமௌலீஶ்வரர் பூஜையைப் பார்த்து விட்டு, அவர் திருக்கரத்தால் தீர்த்தம் வாங்கிக் கொண்டு போவாள்.

ஒண்டிக்கட்டை! இருப்பதை ஏதோ… பொங்கி ஸாப்பிட்டுவிட்டு, மறுபடி ஸாயங்காலம் ஶ்ரீமடத்துக்கு வந்தால், இரவு பெரியவா ஸயனத்துக்குப் போகும் வரை இருந்து விட்டு போவாள்.

மத்யான நேரத்தில், ‘உண்ட மயக்கம் தொண்டருக்கும் உண்டு’ என்று சொல்லிக் கொண்டு, தொண்டரல்லாதவர்களும் கொஞ்சம் கட்டையை சாய்க்கும் பழக்கம், ஸத்யமான பக்தையான ஶங்கரிப் பாட்டிக்கு கிடையவே கிடையாது.!

பாட்டிக்கு ஸம்ஸ்க்ருதம் ஒரு அக்ஷரம் தெரியாது. ஆனால் தமிழில் வேதாந்த நூல்கள் அத்தனையும் அத்துப்படி! வேதாந்தரஸம் சொட்டும் அழகான க்ரந்தங்களான, கைவல்ய நவநீதம், ரமண பகவானின் அக்ஷரமணமாலை, உள்ளது நாற்பது எல்லாம் பாட்டிக்கு கட-மனப்பாடம்!

பெரியவா பாட்டியிடம் அதிகம் பேசமாட்டார். ஆனால் என்றைக்காவது அத்திப் பூத்த மாதிரி ஓரிரண்டு வார்த்தைகள் விஜாரிப்பார்…

.

“இன்னிக்கி க்ருத்திகை ஸோமவாரம்… நீ உபவாஸந்தானே?..”

பாட்டியும், பெரியவா மற்ற பேரிடம் பேசுவது போல் தன்னிடமும் பேச வேண்டும் என்றெல்லாம் எண்ணியதே இல்லை. தன்னில் தானே நிறைவாக இருந்தாள். வேதாந்தம் படிப்பதோடு நிற்காமல், அதை அனுபவத்திலும் பயில்பவளாயிற்றே!

ஒருநாள் மத்யானம் ஶ்ரீமடத்துக்கு வந்தாள் பாட்டி. பெரியவாளைச் சுற்றி ஏழெட்டுப் பேர்தான் இருந்தார்கள். பாட்டி நமஸ்காரம் பண்ணிவிட்டு எழுந்ததும், பேரதிஸயமாக பெரியவா அவளைக் கைகாட்டி அமரச் சொன்னார். பாட்டிக்கோ ஒரே திகைப்பு! அடக்க ஒடுக்கமாக உட்கார்ந்து கொண்டாள். அவளை மேலும் ஆனந்த ஆச்சர்யத்தில் முக்கி எடுத்தார் பெரியவா….

“ஶங்கரீ! தமிழ்ல வேதாந்தம் படிச்சிருக்கியோன்னோ.? நீ படிச்சதை சொல்லு…! இவாள்ளாம் கேக்கட்டும்..”

பாட்டிக்கு பரம ஸந்தோஷம்!

“ஹா! பெரியவா இருக்கறச்சே… நா…. என்னத்தை சொல்றது?” என்றெல்லாம் போலியாக குழையத் தெரியாது.

உடனே, தான்… படித்த, கேட்டுத் தெரிந்து கொண்ட வேதாந்தப் பாடல்களை, அருவி போல் தங்குதடை இல்லாமல், அழகாக விளக்கினாள். அவளுடைய வேதாந்த விசாரம் எல்லாரையும் ப்ரமிக்க வைத்தது.

பெரியவாளும் நடுநடுவே தாயுமானவர் பாடல்கள் சிலவற்றைக் கூறி, பாட்டி கூறிய தத்துவங்களோடு அதை ஒப்பிட்டுக் கூறி விளக்கினார்.

கிட்டத்தட்ட நான்கு மணிநேரம் போனதே தெரியவில்லை!

பெரியவா ஸாயங்கால ஸ்நானத்துக்குப் போக எழுந்து கொண்டார். போகும் போக்கில் பாட்டியின் மனஸு ஆனந்தத்தில் மிதக்கும்படியாக…. ஒரு ஷொட்டு குடுத்தார்…..

“ஏதோ… இன்னிக்கி போது…. நல்ல போதாப் போச்சு! வேதாந்தம்.. ஸுலபமாப் புரிஞ்சிக்கறா மாதிரிதான் இருக்கு..”

மஹோ மஹோபாத்யாய, மஹா பண்டிதர்கள் என்று பலருடன் தத்வ விசாரம் பண்ணி, அவர்களுக்கும் பல ஆழ்ந்த ஸந்தேஹங்களை தீர்த்து வைக்கும் நடமாடும் ஞானபர்வதம், இன்று ஶங்கரிப் பாட்டிக்குக் குடுத்த பெரிய certificate இது!

“எல்லாமே எனக்கு கனவாட்டம் இருக்கு…! பெரியவா இத்தனை நேரம் என்னோட, வேதாந்த விஷயம் பேசினாளா-னு நம்பவே முடியல! பல வர்ஷமா வேதாந்தம் படிச்சு பண்ணின தபஸ், இன்னிக்கி சபலமாயிடுத்து!! இதுவே போறும்.! எனக்கு இதுவே போறும் !..”

பக்கத்திலிருந்தவர்களிடம் ஆரவாரமில்லாமல் சொன்னாள்.

ஆனால், சில நாட்களிலேயே ஶங்கரிப்பாட்டியின் வேதாந்தஞான தபஸ்ஸுக்கான பலனை, ஶங்கரனே அனுக்ரஹித்து விட்டான்!

‘ப்ரஹ்மம் ஸத்யம்; ஜகத் மித்யை’ என்ற அனுபவத்தை ஸத்யமாகவே ஜீவிதத்திலேயே பெற்றுவிட்ட ஶங்கரிப்பாட்டிக்கு, இனி ஶரீரம் எதற்கு என்று பூர்ணமாக அவளுக்கு ஆத்மஸாயுஜ்யத்தை அளித்துவிட்டான்!