பெரியவா சரணம்!!

பெரியவா சரணம்!!

எட்டு வயது சிறுவன் ஒருவன் கழுத்தில் கையை வைத்துக் கொண்டு அழுது கொண்டே இருந்தான். கழுத்தில் வலி கடுமையாக இருப்பதாகக் கூறி மிகவும் வேதனைப் பட்டான்.

பையனின் தாயார் ஆஸ்பத்திரிக்கு அழைத்துச் சென்றார். டாக்டர் சோதித்து விட்டு, கழுத்து நரம்பில் பிரச்னை இருப்பதாகவும், உடனடியாக கழுத்தில் சிகிச்சை செய்ய வேண்டும் என்றும் தெரிவித்தார்.

அவர்களுக்கு பணக் கஷ்டம். கழுத்தில் கத்தி வைத்தால் என்னாகுமோ என்ற பயமும் ஏற்பட்டது. அவர் தன் அண்ணியை அழைத்தார். "அண்ணி.. காஞ்சிப் பெரியவருன்னு சொல்வாங்களே... அவர் கிட்ட ரொம்ப சக்தி இருக்கிறதா சொல்வாங்களே.. நாமும் அங்கே போய் அவரை தரிசித்து பிள்ளையைப் பற்றி கேட்டு வரலாம்". என்றார்.

காஞ்சி மடம் சென்றனர். அவர்கள் சென்ற அன்று பெரியவா 'காஷ்ட மௌனம்' அனுஷ்டித்தார்.  அதாவது ஜாடையாக கூட பேச மாட்டார். இவர்கள் பெரியவாளை ஒரு வழியாக தரிசித்து பிரச்னையைச் சொன்னார்கள். 

அவர்கள் சொன்னதைக் கேட்டாரே தவிர, பதிலேதும் சொல்லவில்லை. தன் கழுத்தைத் தடவிக் கொண்டே உள்ளே போய் விட்டார்.

அந்தப் தாயாருக்கு மிகவும் ஏமாற்றம். ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல், ஜாடை கூட காட்டாமல் சென்று விட்டதை எண்ணி வருத்தப்பட்டார்

. மறுநாள் டாக்டரிடம் அறுவை சிகிச்சைக்கு தேதியும் குறித்து விட்டனர்.

திடீரென அந்த சிறுவன், "அம்மா... தொண்டையில் என்னவோ போலிருக்கு" என்றான். 

சிறுவனின் தாயார் கலங்கி விட்டார். "கண்ணா... என்னடா ஆச்சு?" என கண் கலங்க வினவினார்.

அப்போது குழந்தை வாந்தி எடுத்தான். தொண்டையில் இருந்து தேங்காய் ஓடு சில்லாக வெளியே வந்து விழுந்தது. 

சற்று நேரத்தில் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டவனாக, "அம்மா.. சரியாயிடுத்து" என்றான். 

என்றாலும், மறுநாள் மருத்துவ மனைக்குப் போனார்கள்.

டாக்டர் கழுத்தில் கை வைத்து அழுத்தி, 'வலிக்கிறதா?' என்று கேட்டார். 

'கொஞ்சம் கூட இல்லை' என்று பதிலளித்தான் சிறுவன். 

அறுவை சிகிச்சை வேண்டியதில்லை என டாக்டர் கூறி விட்டார். 

அதன் பிறகு அந்த குடும்பத்தினர் பெரியவாவின் நிரந்தர பக்தர்களாகி விட்டனர்.

நடமாடும் தெய்வம்!!

ஜய ஜய சங்கர!! ஹர ஹர சங்கர!!