அலகிலா விளையாட்டுடையான்

அலகிலா விளையாட்டுடையான்

நன்றி: Ganesa Sarma மாமா

பெரியவாளிடம் அளவிலா பக்தி கொண்டு அன்புடன் குருஸேவை புரிந்த உத்தமர் ஸ்ரீஹரிஹர அய்யர் சென்னை மாம்பலத்தில் இருந்த அவருடைய இல்லம் தேடிவந்து அருள் செய்தார் மாமுனிவர். அவர் மட்டுமின்றி அவரது குமாரர்கள், குமாரிகள், பேரன் பேத்தி என்று அனைவருமே அளவற்ற பக்தியுடன் 'தெய்வத்தின் குரல்' சொன்ன அறவழியில் வாழ்பவர்கள்.

2010 பிப்ரவரி-மார்ச் மாதங்களில் மோக்ஷபுரிகளில் ஒன்றான ஹரித்துவாரில் நடைபெற்ற கும்பமேளாவில் கலந்து கொண்டு புனித கங்கையில் நீராடவும், ஜபம், ஔபாஸனம் முதலான அனுஷ்டானங்களை செய்யவும் ஆவல் கொண்டு, ஸ்ரீ ஹரிஹர அய்யரின் குமாரர் சுவாமிநாதன் தன்னுடைய மனைவியுடன் பிப்ரவரி 14ந் தேதி புறப்பட்டு இரவு ஹரித்துவார் அடைந்து கங்கைக் கரையிலே உள்ள மதராஸிபவன் என்ற ஸ்ரீகாஞ்சி மடத்தில் தங்கினார்கள்.

15ஆம் தேதி திங்கள் காலை 5 மணிக்கு கங்கையில் நீராட இருவரும் சென்றனர். மாசி மாத குளிரில் தண்ணீர் ஐஸ்வாட்டர் போல் 'சில்'லென்று இருக்க, குளிரை பொருட்படுத்தாமல் இருவரும் நீரில் இறங்கி மூழ்கினர். அடுத்த நிமிடம் சுவாமிநாதனின்  மனைவி அலறியபடி எழுந்தார். தாங்க முடியாது தலை வலிப்பதாக கூறிய அவரை தூக்கிவந்து அறையில் கிடத்தினார் சுவாமிநாதன். காலையில் குளித்ததால் தான் தலைவலி வந்தது என்று எண்ணிய அவர், மறுநாள் மதியம் 'ஹர்கிபுடி' எனும் இடத்திற்கு மனைவியை நீராட அழைத்துச் சென்றார். அங்கு சென்று கங்கையில் காலை வைத்ததும் நிலைமை முன்பைவிட இன்னும் மோசமாகியது. மீண்டும் கடுமையான தலைவலி வந்ததோடு, ஒரு அங்குலம் கூட காலை நகர்த்த முடியாத நிலைமை, மிகுந்த சிரமப்பட்டு அங்கு இருந்த அவசர உதவி மையத்திலிருந்த மருத்துவரிடம் வைத்தியம் செய்யச் சொல்ல, அவர் ஒரு ஊசி போட்டுவிட்டு திடீர் தலைவலிக்கு என்ன காரணம் என்று ஆராய்ந்தார். ரத்த அழுத்தம் 210ஐ தொட்டது. மிகுந்த சிரமத்துடன் இருவரும் இருப்பிடம் வந்து சேர்ந்தனர். எனினும் இதை பொருட்படுத்தாது கங்காஸ்நானம், அனுஷ்டானம் இவற்றில் கவனமாயிருந்தார்கள் தம்பதிகள். அவ்வளவு பக்தி, சிரத்தை! மேலும் இரண்டு நாள் இந்த உபாதைகளுடனேயே அங்கு காலம் கழித்தனர். 18ஆம் தேதி வியாழக்கிழமை நிலைமை மோசமடைந்தது. தாங்கமுடியாத தலைவலியால் புழுவாய் துடித்தார் மனைவி. அருகில் எந்த மருத்துவ உதவியும் சரியாக கிடைக்கவில்லை. செய்வதறியாமல் மஹாபெரியவாளை தியானித்து அவர் திருநாமத்தை வாய் ஓயாமல் ஜபித்த வண்ணம் இருந்தனர். பக்தி சிரத்தையுடன் தினம் செய்யும் ஔபாஸன ரக்ஷையை மனைவிக்கு இட்டார் சுவாமிநாதன்.

19ஆம் தேதி காலை ஒருவாறு முதலுதவி செய்து கொண்டு டெல்லிக்கு பிரயாணமானார்கள். தாங்கமுடியாத உபாதையுடன் சுமார் ஆறுமணி நேரத்திற்கு மேல் பிரயாணம் செய்து நொய்டாவில் உள்ள ஒரு மருத்துவமனையை அடைந்தனர். (காரில் டெல்லி வரும் வழியில் சுவாமிநாதனும் அவர் மனைவியும் ஒருவர் அறியாமல் மற்றவர், வந்த வியாதி குணமானால் காஞ்சி வந்து மஹாபெரியவாள் அதிஷ்டானத்தை 108 முறை பிரதக்ஷணம் செய்வதாக வேண்டிக் கொண்டார்)

மருத்துவமனையில் பரிசோதித்துவிட்டு ரத்த அழுத்தம் குறைய ஊசி போட்டுவிட்டு CT Scan  செய்ய சொன்னார்கள். ஸ்கேன் செய்து பார்த்த பிறகு, மூளையில் ஹெமரேஜ் ஆகியிருப்பதாகவும் உடனே 'ஆஞ்ஜியோ' செய்யவேண்டும் என்றும், தீவிர சிகிச்சை பிரிவில் சேர்க்க வேண்டும் என்றும் டாக்டர்கள் கூற நிலைகுலைந்தனர் தம்பதிகள்.

ஆனால் 'மூளை ஆஞ்ஜியோ' செய்யும் வசதி அந்த மருத்துவமனையில் இல்லாததால் அருகிலிருந்த மற்றொரு மருத்துவமனைக்குச் செல்லும்படி அவர்கள் சொன்னார்கள். மாலை நேரம் ஆகிவிட்டதால் சுவாமிநாதன் டெல்லியிலிருந்த சகோதரர் வீட்டிற்குச் சென்று ஔபாஸனம் செய்துவிட்டு மறுநாள் காலை 11 மணிக்கு வந்து ஆஞ்ஜியோ செய்து கொள்ளத் தீர்மானித்தார்.

நிம்மதி இழந்த நிலையில் சுவாமிநாதன் சென்னையில் இருந்த தனது மகளுக்கு போன் செய்து 'காஞ்சிபுரத்தில் ஸ்ரீபுதுப்பெரியவருக்கும், ஸ்ரீபால பெரியவருக்கும் தெரிவிக்கும்படியும், அதிஷ்டானத்தில் ஸ்ரீமஹாபெரியவாளிடம் பிரார்த்திக்கும்படி' கூறினார். மகளும் அவ்வாறே செய்தது மட்டுமின்றி அதிஷ்டானத்தை 108 பிரதக்ஷிணமும் செய்தார்.

ஸ்ரீபுது பெரியவர் ஆந்திராவில் ஒரு விழாவில் இருந்தாலும், விஷயம் அறிந்து 'பயப்பட வேண்டாம்; ஹரிஹர அய்யர் செய்துள்ள குருஸேவை நிச்சயம் காக்கும்' என்று நல்வாக்கு அருளினார். ஸ்ரீபால பெரியவாளும், அருணாசலம் அய்யர் மூலம் நல்வாக்கு அருளினார்கள். இது சுவாமிநாதனுக்கு சற்று ஆறுதல் தந்தது.

மறுநாள் காலை 20ஆம் தேதி 9 மணி வாக்கில் மருத்துவமனை சென்றனர். CT Scan Report  பார்த்த மூத்த மருத்துவர்கள் 'ஹெமரேஜ்' ஆகி இருப்பதை உறுதி செய்து உடனே 'ஆஞ்ஜியோ' செய்வது தான் நலம் என்றும் மேலும் ஆஞ்ஜியோ செய்தாலும் நிலைமை மிகவும் மோசமாக இருப்பதால் உத்தரவாதம் தரமுடியாது என்றும் சொல்லிவிட்டனர்.

ஆபரேஷன் செய்தாலும் உத்திரவாதம் இல்லாத நிலையில் செய்வதறியாது குழம்பிய சுவாமிநாதன் 'மனைவியை சென்னைக்கு அழைத்துச் சென்று வைத்தியம் செய்து கொள்ளலாம்' என்று எண்ணினார். ஆனால் அதுவும் மிகவும் ரிஸ்க் ஆகிவிடும் என்று பயப்பட, சகோதரர் வீட்டருகே இருந்த நண்பர் சிவராமன் என்பவர் 'பெரியவாளின் பரமபக்தரும், நரம்பியல் மாமேதையுமான டாக்டர் கல்யாணராமனிடம் விஷயத்தை தெரிவித்து என்ன செய்யலாம் என்று இரண்டாம் கருத்து கேட்கலாம்' என்று அறிவுறுத்தினர். டாக்டர் கல்யாணராமனையோ, சுவாமிநாதனுக்கு முன்பின் அறிமுகமில்லை. மேலும் அவர் மிகவும் பிஸியான மருத்துவர் என்பதால் சுவாமிநாதன் தயங்கினார்.

ஒருவழியாக ஸ்ரீமடத்தின் மூலம் கல்யாணராமனுக்கு விஷயம் தெரிவிக்கப்பட்டது. பின்னர் சுவாமிநாதனும் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு விவரம் தெரிவிக்க டெல்லியில் மருத்துவர்கள் ஆஞ்ஜியோ செய்ய அறிவுறுத்தினால் நிலைமை மோசமாகத்தான் இருக்கவேண்டும்; மேலும் CT Scan Reportஐ பார்த்த பிறகே தன்னால் எதுவும் சொல்ல இயலும்' என்று டாக்டர் கல்யாணராமன் சொன்னார். சுவாமிநாதனும் ஸ்கேன் ரிப்போர்ட்டில் எழுதியிருந்ததை தொலைபேசியிலேயே படிக்க, அதை கவனமாக கேட்டுக் கொண்ட டாக்டர் கல்யாணராமன் 'ஆஞ்ஜியோவிற்கு செல்லும் முன், ஒரு MRI Scan செய்வது தான் சிறந்தது என்றும் MRI Scan Report நல்லவிதமாக இருந்தால் ஆஞ்ஜியோ இன்றி மருந்துகள் மூலமாகவே குணப்படுத்தலாம் என்று கூறியது வியப்பாகவும் சற்று தைரியமாகவும் இருந்தது.

ஆனால் நிலைமையோ நெருக்கடி! ஆஞ்ஜியோவிற்கு குறித்திருந்த நேரமான 11 மணிக்கு சில நிமிடங்களே இருந்தன. எம்.ஆர்.ஐ. ஸ்கேன் வசதியும் இப்பொழுதிருந்த மருத்துவமனையில் இல்லாததால் முன்பு சென்ற பழைய மருத்துவமனைக்கே செல்லவேண்டிய நிலைமை. அதற்கு முன்பு ஆஞ்சியோவுக்காக தீவிரசிகிச்சை பிரிவில் சேர்க்கச் சொன்ன மருத்துவரிடம் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு டாக்டர் கல்யாணராமன் சொன்ன விவரம் சொல்லி எம்.ஆர்.ஐ.ஸ்கேன் எடுக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டார். அந்த மருத்துவருக்கு மிகுந்த கோபம் வந்துவிட்டது. அவர் பொரிந்து தள்ளி MRI Scan Report ஐ நம்புவது சரியில்லை' 100% சரியாக இருக்கும் என்று சொல்லமுடியாது என்றும் அதை எடுக்க குறைந்தது இரண்டு நாள் காத்திருக்க வேண்டும் என்றும் கூற சுவாமிநாதன் இதை பொருட்படுத்தாமல் முயற்சி செய்து பார்க்கலாம் என்று தீர்மானித்து, மருத்துவமனை சென்று MRI ஸ்கேனுக்கு பதிவு செய்துவிட்டு சகோதரர் வீட்டிற்கு உணவருந்த வந்தார்.

இவர்கள் வீட்டுக்கு வருவதற்குள்ளாகவே மருத்துவமனையிலிருந்து தொலைபேசியில் உடனே ஸ்கேன் செய்து கொள்ள வரும்படி அழைப்பு வந்தது. அதிசயித்த இவர்கள் மருத்துவமனைக்கு வந்து சேர்வதற்குள்ளாகவே பல நினைவூட்டு அழைப்புகள் வந்து அவசரப்படுத்தின. இது குருநாதரின் அருளைத்தான் உணர்த்தியது.

சுமார் ஒரு மணிநேரம் ஸ்கேன் செய்யப்பட்டது. அந்தப் பிரிவில் பணிபுரிந்தவர் ரிப்போர்ட் மறுநாள் தான் கிடைக்கும் என்றார். ஆனால் பெரியவாளின் அருள்வேகம் இயக்கியது போல், எந்த மருத்துவர் MRI ஸ்கேன் செய்ய தடை சொல்லி கோபப்பட்டாரோ அந்த மருத்துவரே, ஸ்கேன் செய்து முடித்து ரிப்போர்ட் வந்தவுடன் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டவராய் விரைந்து தானாகவே வலியவந்து 'உங்கள் மனைவிக்கு ஒன்றுமில்லை, ஆஞ்ஜியோ தேவையில்லை' என்று சொன்னதைக் கேட்ட சுவாமிநாதன் தம்பதிகளால் தங்கள் காதையே நம்ப முடியவில்லை.

முதல்நாள் மிகவும் ஆபத்தான நிலை என்று கூறிய அதே மருத்துவர் இன்று சொல்வது முற்றிலும் மாறுபட்டிருக்கிறதே? எப்படி நிகழ முடியும், இது போன்ற மாற்றம்"? இது போல் பல வினாக்கள் எழுப்பி பிரயோஜனமில்லை. வைத்தீஸ்வரனாகிய மஹான் நினைத்துவிட்டால் இப்படித்தான் நடக்கும். இதன் காரணமெல்லாம் விவரிக்க முடியாத அருள் ரகசியம் எனலாம்.

பிறகு என்ன? சுவாமிநாதன் தம்பதிகள் முன்பு திட்டமிட்டிருந்தபடியே நலமுடன் 23ஆம் தேதி சென்னை திரும்பிவிட்டார்கள். இந்த எட்டு நாட்களில் ஒரு ஜீவன் தேறுமா, தேறாதா என்று எமன் கையில் பிடிபட்டு கால கலரான ஸ்ரீமஹாபெரியவா கருணையால் தப்பித்து மீண்டு வந்துவிட்டார். இவை எல்லாவற்றையும் விட அதிசயம் என்னவெனில் இந்த ஒன்பது நாளும் மலையாக சோதனை வந்த பொழுதும் சுவாமிநாதனின் மனைவி ஒருநாள் கூட மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்படாமல் காலை, மாலை வேளை ஔபாஸனம் முதலிய அனுஷ்டானங்கள் தவறாமல் நடந்தது தான். 

'தெய்வத்தின் குரல்' படித்து குரு வார்த்தைப்படி வாழ வேண்டும். அதுவே குருவிற்கு செலுத்தும் காணிக்கை, மரியாதை என்று திடமாக நம்பி தம்பதிகள் செயலில் இறங்கியது தான்.

பெரியவா சரணம். பெரியவா கருணை.