மஹா பெரியவா பற்றி பேசாதவர்கள், சொல்லாதவர்கள், நினைக்காதவர்கள், புகழாதவர்கள், கிடையாது. ஏன் அப்படி ஒரு விசேஷம் அவரிடம். ஒரு வார்த்தையில் சொல்லுவதாக இருந்தால் அவர் ஒரு நடமாடும் கடவுளாக இருந்தார். இவ்வளவு சாதரணமாக, எளிமையாக, அமைதியாக, பார்த்தாலே ஒரு சிறந்த பக்தி வரும்படி தோன்றிய மகான் உலகிலேயே இல்லை. எத்தனையோ உன்னத புருஷர்கள்இருந்தார்கள், இருக்கிறார்கள், தாம் ஒரு மத தலைவர், மடாதிபதி, உலகமெல்லாம் புகழும், பேரு பெற்றவர், என்கிற படாடோபம் கடுகளவும் இல்லாது, ஏழையிலும் ஏழையாக, மாட்டுத் தொழுவத்தில், கிணற்றடியில், கட்டாந்தரையில் இருந்த ஒரு மகான் எங்காவது உண்டா. பணத்தை தொடாத ஒரு தெய்வ புருஷர் உண்டா. பார்த்திருக்கிறோமா, இனி பார்ப்போமா? இல்லை இல்லை என்று அழுத்தமாக யோசிக்காமலேயே சொல்ல முடிகிறதல்லவா. அது தான் மஹா பெரியவா. சாஸ்திரம், சங்கீதம், உளவியல், பல மொழி, சகல கலா வல்லுநர், சரித்திர ஆராய்ச்சியாளர், விஞ்ஞானம் மெய்ஞானம் இரண்டுமே அறிந்த வல்லுநர் ஒருவர் உண்டென்றால் அது மஹா பெரியவா. அப்படியில்லை என்றால் மஹா பெரியவா என்ற பெயர் பெறமுடியுமா. நகைச்சுவையிலும் அவர் வல்லவர் என்ற ஒரு நிகழ்வை படித்ததால் அதை சற்று சுருக்கி அளிக்கிறேன்.
அன்று மஹா பெரியவா மௌனம் இல்லை. என்னவோ கொஞ்சம் உற்சாகமாகவே இருந்தார். இரவு நேரம் நெருங்க கொசுக்கள் கூட்டமாக படைஎடுத்து வந்தன.
அருகில் இருந்தோரிடம் ஏதோ சந்தேக நிவர்த்தி பண்ணிக்கொண்டிருந்தவர் அவர்களை நோக்கி " மகா விஷ்ணுவுமகொசுவும் ஒண்ணு தான் என்று உங்களில் யாருக்காவது தெரி யுமோ ? என்றார் பெரியவா.
என்ன பதில் சொல்வது என்று அவர்கள் விழிக்க, ஒரு மோகனச்சிரிப்புடன்,
''விஷ்ணுவின் கையில் சக்கரம் சுற்றிக்கொண்டிருக்கு, கொசுவும் சக்கரமாய் சுற்றிக்கொண்டுதான் இருக்கு.
கெட்டவர்கள் விஷ்ணுவைப் பார்க்க முடியாமல் ஒதுங்கிக் கொள்வார்கள். கண் வலிக்காரர்கள் கொசுவைப் பார்க்க முடியாமல் ஒதுங்கி விடுவார்கள்.
ச்ருதியிடம் விளையாடுபவர் விஷ்ணு.
[ச்ருதி=வேதம்] ச்ருதி முனையில் ஙொய் என்று கத்திக்கொண்டு விளையாடும் கொசு [ச்ருதி=காது]!"
இந்த சிலேடை சொன்னதுக்குக் காரணம் மடத்தோடு அவர்கள் இருந்த முகாமில் கொசுத்தொல்லை தாங்க முடியாது.
"அனந்தசயனம் பண்ணும் பெருமாள்தான் கொசுன்னு நினைச்சுண்டேன்னா, பகவத் ஸ்மரணையோடு தூங்கலாம்!"
என்று எல்லோரையும் கொசுக்கடிக்கு தயார் செய்து சமாதானம் செய்வாராம். இப்படி எந்தக் கஷ்டத்தையும் நகைச்சுவை ததும்ப சரி செய்துவிடும் சாதுர்யம் சமயத்திற்கேற்ப நகைச்சுவை பெரியவாளிடம் அனுபவிக்க முடியும்.
ஒரு சமயம் ஒரு முகாமில் நீண்ட உபன்யாசம் நடந்து கொண்டிருந்தது. பெரியவாளும் வீற்றிருந்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தா.
உபஞாசகருக்கு உற்சாகம். பெரியவாளே தன்னுடைய பிரசங்கத்தை அனுபவிச்சு கேட்கிறாளே என்று. . ஒரு வழியாக உபன்யாசம் முடிந்தது. பிரசங்கி பெரியவாளை நமஸ்காரம் பண்ணி ஆசிர்வாதம் பெற அருகில் வந்தார்.
உடனே பெரியவா "சாக்கு கிடைச்சுதுன்னு நன்னா ரொம்ப நேரம் சொன்னயா?"
நாம் ஏதோ தப்பு பண்ணிட்டோமோ என்று பிரசங்கி கொஞ்சம் தயங்கினார். என்ன பதில் சொல்வது?
அவரது நிலையை புரிந்துகொண்டு பெரியவாளே, "நீ ஒக்காந்துண்டிருந்தது ஒரு சாக்குமேலே... அந்த சாக்கைச் சொன்னேன்!" என்று தமாஷ் பண்ணினாராம். அந்த பிரசங்க மேடையில் ஜமக்காளம் இல்லை, கோணி சாக்கை மடித்துப்போட்டு கித்தான் விரித்து தான் பிரசங்கி உட்கார்ந்திருந்ததை கவனித்து பெரியவாள் சொன்ன சமயோசித சிலேடை இது. — with Subramanian Kr and Mangudi Sitaraman.
மஹாபெரியவா திருவடிகள் சரணம்
“கனகதாரா” சோஸ்திரத்தால் பெய்தது தங்க மழை -அன்று
மஹாபெரியவாளின் கருணையால் பெய்த மழையே தங்கமானது- இன்று”
வசந்தநல்லூர் என்னும் சிறு கிராமத்தில் ஓர் இரவில் நடந்த அதிசயம்
வாருங்கள் நானும் உங்களுடன் சேர்ந்து வசந்தநல்லூருக்கு வருகிறேன் . நாமெல்லாம் கோவிலுக்குச்சென்று அடிப்ப்ரதக்ஷிணம் செய்வோம் நம் வீட்டு நலனுக்கு. ஆனால் மஹாபெரியவா இந்தியாவையே அடிப்ரதக்ஷிணம் செய்தார் நாட்டு நலனுக்கு.
அப்படிப்பட்ட மஹானின் ஓர் அற்புதச்செயல். மஹாபெரியவாளின் நடைப்பயணம் நாம் எல்லாம் அறிந்த ஒன்று.
ஒரு நாள் மஹாபெரியவா தன் கைங்கர்ய சிரோன்மணிகளுடன் திருக்கோவிலூர் என்ற ஊருக்கு நடைப்பயணம் செய்ய ஆரம்பித்தார். .பெரியவாளின் வருகையை எதிர்பார்த்து, ஊர் மக்கள் மற்றும் பக்தர்கள் அனைவரும் திருக்கோவிலூர் ஊர் எல்லையில் காத்துக்கொண்டு இருந்தனர்.
எதிர்பாராத திருப்பம்:
திருக்கோவிலூருக்கு சற்று முன்பாக வலதுகை பக்கம் ஒற்றையடிப்பாதை ஒன்று சென்றது. விசாரித்ததில் அந்தப்பாதை, வசந்தநல்லூர் என்னும் சிறிய கிராமத்திற்குச்செல்கிறது என தெரிய வந்தது.
மஹாபெரியவளின் ஸ்ரீகார்ய புருஷர்கள் சொன்னது:
“பெரியவா, அந்த ஊர் மிகச்சின்ன கிராமம். அந்த ஊர்ல தீர்த்தம் கிடையாது..ஊர் மக்கள் அவ்வளவு சுத்தமா இருக்கமாட்டா. ஏற்கனவே மிகவும் நாழியாய்டுத்து. திருக்கோவிலூரில் பக்தர்கள் தெருவுல காத்திண்டிருப்பா!. நாம நேரா திருக்கோவிலூர் போயிடலாம் பெரியவா “என யோசனை சொன்னார்கள்.
அவர்களுக்கு தெரியாதா என்ன. பெரியவா ஒரு முடிவு எடுத்துவிட்டால் அந்த ஈஸ்வரனே வந்தாலும் மாத்த முடியாது. ஏன்னா அந்த ஈஸ்வரனே பெரியவதானே. சரி என்று எல்லோரும் அந்த ஒத்தையடி பாதையில் பெரியவாளை அழைத்துக்கொண்டு செல்லத்தொடங்கினர்.
அந்த ஒத்தயடிப்பாதை மிகவும் வறண்டு போயிருந்தது. சிறிது நேரத்தில் அந்த ஊருக்குள் நுழைந்தனர் .. அப்பொழுது தான் தெரிந்தது அந்த ஊர் மண் மட்டும் வறண்டிருக்கவில்லை மக்களின் தலையும், மனசும், மனசில் இருந்த நம்பிக்கையும் வறண்டிருந்தன..
அப்பொழுது பெரியவா கண்களில் பட்டது .அந்தக்கண்கொள்ளாக்காட்சி.
ஆமாம் வேப்ப மரம், ஆல மரம், அரச மரம், வில்வ மரம் என எல்லா மரங்களும ஒன்றை ஒன்று பின்னிப் பிணைத்திருந்தன. அந்தக்காட்சி நமக்கு உணர்த்திய உண்மை
"நாங்கள் இயற்கையோடு ஒன்றியும்
தாவரங்களின் நட்போடும் இயைந்து
வாழ்ந்து கொண்டு வருகிறோம்.”
இதை எழுதும்போது என் மனதில் பட்டது
தாவரங்கள் போல் நம் மனித இனமும் ஒற்றுமையுடன் வாழந்தால் நம்மை படைத்த இறைவன் எவ்வளவு மகிழுந்து போவான். பிறப்புக்கும் இறப்புக்கும் இடையில் நடக்கும் போர் ஒரு குருஷேத்திர யுத்தம். சாதனைகள் என்ற பெயரில் அரங்கேறும் வேதனைகள் தான் எத்தனை எத்தனை..இருப்பவன் இல்லல்லாதவனிடம் ஏச்சு பிழைப்பது
அன்னியோன்னியம் அற்றுப்போன ஆத்ம உறவுகள்,
எதிர்பார்ப்புகளின் மறு பெயர் தான் உறவுகளா?
சூரிய உதயத்திற்கும் சூரிய அஸ்தமனசத்திற்கும் இருக்கும் இந்த இடைப்பொழுதில் நடக்கும் வாழ்க்கை என்ற நாடகத்தில் நாமே பாத்திரமாகவும் பார்வையாளர்கவும் நடிக்கிறோம் பார்க்கிறோம். பெரியவா அற்புதத்தின் நடுவில் நம் வாழ்க்கையைப்பற்றியும் நாம் சற்று சிந்திப்போம்..
நாம் அந்த அற்புத அதிசயத்திற்குள் நுழைவோம்.
மஹாபெரியவா வேதபுரி மாமாவை அழைத்து அந்தப்பின்னிப்பிணைந்து வாழ்ந்துகொண்டிருந்த மரங்களுக்கடியில் ஒரு ஓலைக்கொட்டாய் போடச்சொன்னார்கள். கொட்டாயும் போட்டாகிவிட்டது. பெரியவாளும் உட்கார்ந்தாகிவிட்டது. கைங்கர்ய சிரோன்மணிகளை அழைத்து, ஊருக்குள் இருக்கும் பெரியமனிதர்களை அழைத்துவரும்படி கட்டளையிட்டார்.
ஊருக்குள் இருந்த பெரிய மனிதர்களும் பெரியவாளை வந்து வணங்கினார்கள். அந்த ஊர்ப்பெரியவர்களுக்கு பெரிவாளை ஓர் மகான் என்ற அளவில் தான் தெரியும். பெரிவாளும் பெரியமனிதர்களும் பேசிக்கொண்டதை ஒரு சம்பாஷணை வடிவில் தருகிறேன். மிகவும் சுவாரசியமாக இருப்பதற்காக..
பெரியமனிதர்கள்:-: வணக்கங்களும் உபசரிப்புகளும் முடிந்த பின் ஊர்ப்பெரியவர்கள் பெரியவாளை வணங்குகிறார்கள்.
பெரியவா : நான் உங்க ஊர்ல தங்கி பூஜை செய்யலான்னு இருக்கேன். உங்களக்கு எந்த ஆட்சேபணையும் இல்லையே.?
பெரியமனிதர்கள்: எங்களுக்கு எந்த ஆட்சேபணையும் இல்லைங்க சாமி. .இந்த ஊருல மழை பெஞ்சு பல வருஷம் ஆச்சுங்க... சாமி கிட்ட வாய் தவறி தப்பா பேசிடக்கூடாது. கழுவிக்க தண்ணி இல்லீங்க சாமி.
பெரியவா:: இன்னிக்கி ஒரு ராத்திரி தங்கிப்பார்க்கலாம்
என்ன அபார நம்பிக்கை
இருக்காதா பின்னே
இந்த பிரபஞ்சத்தையே தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும்
ஒரு அவதார புருஷர் அல்லவா நம் மஹாபெரியவா
***
பெரியமனிதர்கள் : ஒரு ராத்திரியில் என்ன அற்புதம் நடந்து விடப்போகிறது சாமி. எந்த பாவி இந்த ஊருல இருக்கான்னு தெரியல. அஞ்சு வருஷமா சொட்டு மழை இல்லை சாமி.
பெரியவா: சரி இன்னிக்கி ஒரு ராத்திரி பார்க்கலாம்.நீங்கல்லாம் போய்ட்டு காத்தால வாங்கோ. ஊர் மக்கள் கலைந்து சென்றனர். பெரியவா அந்த ஓலை பந்தலுக்கு அடியில் உட்கார்ந்து கொண்டு எல்லா திசையிலும் ஒரு பார்வை பார்த்தார். அப்போது மாலை மணி சுமார் ஏழு இருக்கும். பகலும் இரவும் சந்திக்கும் நேரம். பெரியவா வேதபுரி மாமாவை கூப்பிட்டு சில கட்டளைகளை பிறப்பித்தார்.
பெரியவா: ஏன்டா வேதா, வானம் எப்படி இருக்கு பாரு.
வேதபுரி மாமா: (வானை பார்த்துவிட்டு)) பெரியவா வானம் அலம்பி விட்ட மாதிரி இருக்கு. துண்டு மேகம் இல்ளல பெரியவா.
ஒரு அரைமணி கழித்து மறுபடியும் வேதபுரி மாமாவை அழைத்து மறுபடியும் வானத்தை பாரு என்றார்.வேதபுரி மாமாவும் வானத்தை பார்த்துவிட்டுச்சொன்னார்
வேதபுரி மாமா: பெரியவா! வானம் அலம்பி விட்ட மாதிரி இருக்கு. பிறை நிலா நன்னா தெரியறது பெரியவா.
ராத்திரி பத்து மணிக்கு மறுபடியும் வேதபுரி மாமாவை கூப்பிட்டு " வேதா, ஜில்லுனு காத்து வருது இல்ல.
வேதபுரி மாமா: ஆமா பெரியவா ஜில்லுனு காத்து வருது.
பெரியவா: மழை வர்ற மாதிரி தெரியலை?.
வேதபுரி மாமா:: ஆமாம் பெரியவா மழை வரும் போல இருக்கு.
ஏழு மணி நேரம் தொடர் மழை
சரியா இரவு 11 மணிக்கு பிடித்த மழை மறு நாள் காலை 6 மணி வரை தொடர்ந்து பெய்தது. ஊர் முழுக்க முழங்கால் அளவு தண்ணி..சூரிய உதயத்திற்கு முன் வரும் அருணோதயமும் வந்துவிட்டது.
ஊர் மக்கள் எல்லாரும் கைகளை தலைக்கு மேல கைகளை கூப்பிக்கொண்டு “சாமி எங்களை வாழ வைக்க வந்த தெய்வம நீங்க. இந்த ஊரிலேயே இருங்க சாமி. நாங்க உங்களுக்கு என்ன வேணாலும் பண்றோம்.
பெரியவா: நீங்க எல்லாம் நன்னா இருங்கோ. நான் இன்னும் நிறைய ஊர் மனுஷாளை பார்க்கணும்.நான் கிளம்பறேன்.
ஊர் மக்கள் சொன்ன வார்த்தை
" பெஞ்ச ஒவ்வொரு மழை துளியும் எங்களுக்கு தங்கமாகும் சாமி.
இப்போது புரிகிறதா! அன்று தங்க மழை பெய்தது
இன்று பெய்த மழையே தங்கமானது
பல வருஷத்துக்கு பெய்யாமல் இருந்த மழை, மஹாபெரியவளின் காலடி பட்டவுடன் ஊடலில் இருந்த மண்ணும விண்ணும் ஊடல் மறைந்து காதலில் திளைத்தது. விளைவு விண்ணும் மண்ணும் சேரந்து ஆனந்தக்கண்ணீர் வடித்ததன. ஊர் முழுவதும் மழை நீர் மற்றும் ஊர் மக்களின் அனந்தக்கண்ணீரும் சேர்ந்து ஊர் முழுவதும் முழங்கால் அளவு தண்ணீர்.
மஹாபெரியவாளின் காலடி பட்டவுடன் ஓர் ஊரே உயிர் பெற்றது.
அந்த பரமேஸ்வரன் அவதாரம் நம் பெரியவா என்பது
எல்லாருக்கும் தெரிந்த ஒன்று.
இதற்கு மேல் என்ன வேண்டும் சான்று.
சொல்லக்கேள்வி : இன்று வரை வசந்தநல்லூரில் பஞ்சம் இல்லை.
ஊர் மக்களின் மனசு விசாலமானது
மண் மகத்துவமானது
விளைந்த நெல் மணியும் பெரிசா விளைஞ்சது .
ஓர் இரவில் நடந்த அதிசயம்
ஹர ஹர சங்கர ஜய ஜய சங்கர
No comments:
Post a Comment