கண்ணன் காலடி மண்ணில் த்வாரகா பயணம் பகுதி 3
துவாரகை - இந்தத் தலத்தை நினைத்தாலே உள்ளமெல்லாம் இனிக்கிறது. மஹாவிஷ்ணுவின் கடைசி அவதாரம் அங்கே வாழ்ந்திருக்கிறது என்ற பேருண்மை சிலிர்க்க வைக்கிறது. அந்தத் தலத்தில் கால்பதிக்கும்போது உடலே நடுங்குகிறது. என்ன மகோன்னதம் அது! ஒன்பது அவதாரங்களிலேயே மனித மனதிற்கு, பல உணர்வுகளாலும் மிகவும் நெருங்கி வந்த அவதாரம் இதுதானே!
வரப்போகும் கலியுகம் எப்படி இருக்கும் என்று கோடி காட்டிய அவதாரமல்லவா இது! தர்மம்-அதர்மம், நல்வினை-தீவினை, உண்மை-பொய், நட்பு-துரோகம், பாசம்-மோசம் என்ற விகிதாசாரத்தில், அழிவுநோக்கின் பங்கு உயர்நிலையில் இருக்கும் என்று அறிவுறுத்திய அவதாரம் அது. ஆனால், இந்த விகிதாசாரக் கணக்கில் நாம் சிக்கித் தவிக்கக்கூடாதென்று சமநிலை மனதைப் பழகிக்கொள்ளவும் புத்தி சொன்ன தெய்வ அவதாரமாகவும் அது திகழ்ந்ததே! அந்த அவதாரம் தன் இறுதி நாட்களைச் செலவிட்ட திவ்ய தேசம்தான் துவாரகை.
அரபிக் கடலோடு, கோமதி நதி சங்கமிக்கும் இடத்தில் 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன் உருவான கோயில் (நகரம்) இது. கிருஷ்ணரின் கொள்ளுப் பேரனான வஜ்ரநாப் உருவாக்கிய இந்தக் கோயில், அடுத்தடுத்து பலராலும் புனருத்தாரணம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.
ஆதிசங்கரர் இந்தத் தலத்துக்கு விஜயம் செய்திருக்கிறார். கி.மு. 509ம் ஆண்டு இந்நகருக்கு வந்த அவர், அந்தக் கோயிலில் முறையாக பூஜைகளை மேற்கொள்ள அந்தண வித்வான்களை நியமித்திருக்கிறார். அவர்கள் வழிவந்த அர்ச்சகர்கள்தான் இப்போது துவாரகாபுரிநாதனான கிருஷ்ணனுக்கு பூஜாதி ஆராதனைகள் செய்து வருகிறார்கள்.
இப்படி கிருஷ்ணன் வாழ்ந்த துவாரகை இருந்ததற்கான ஆதாரத்தை விஞ்ஞானப் பூர்வமாகவே பார்க்கலாம்: பகவான் கிருஷ்ணன் கோலோச்சிய துவாரகையை சுனாமிபோல ஒரு பேராழி வந்து கபளீகரம் செய்துவிட்டது. இது உண்மையா? கிருஷ்ணர் வாழ்ந்ததாகச் சொல்லப்படும் துவாரகை உண்மையிலேயே இருந்ததா? விஞ்ஞானப் பூர்வமான ஆதாரம் ஏதாவது துவாரகைக்கு இருக்கிறதா? இருக்கிறது.
இந்திய தேசிய கடலாராய்ச்சிக் கழகம், 1983 முதல் 1990ம் ஆண்டுவரை பதினெட்டு ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டது. ஆராய்ச்சிக் குழுவின் தலைவரான எஸ்.ஆர்.ராவ், ‘The Lost City of Dwarka’ என்ற தன்னுடைய புத்தகத்தில் தன் ஆராய்ச்சி முடிவுகளை எழுதியிருக்கிறார். ‘‘புராண அல்லது சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு கண்டுபிடிப்பு, அகழ்வாராய்ச்சி மூலம் வெளிப்பட்டுள்ளது. இது, மகாபாரதக் கதை நடந்ததையும், துவாரகை நகரம் இருந்ததையும் உறுதிப்படுத்துகிறது.
கி.மு. 1500ம் ஆண்டுவாக்கில், தற்போதைய துவாரகை மற்றும் அதன் அருகிலுள்ள தீவான பெட் துவாரகை ஆகிய பகுதிகளில் கிருஷ்ணன் வாழ்ந்திருப்பதற்கு ஆதாரம் இருக்கிறது.
துவாகதீஸ் கோவிலுக்கு மிக அருகில் ஒரு குழி தோண்டியதில் கிடைத்த அகழ்வாய்வு ஆதாரங்கள் சுமார் 1500 BCE காலத்திற்கு தேதியிடப்பட்டன. அதாவது மக்கள் வசித்து வந்த ஆதாரங்கள், கோவிலின் தொன்மையினை எடுத்துக் காட்டியது. 1983லிருந்து 1987 வரை எஸ். ஆர். ராவ் மேற்கொண்ட கடலடி அகழ்வாய்வு ஆராய்ச்சிகள் மகாபாரத காலத்தைய துவாரகை கண்டுபிடித்தது உறுதியானது.
கோமதியின் கரையில், சமுத்திர நாராயணன் கோவிலுக்கு எதிரில் மூழ்கிய ஒரு துறைமுகத்தின் பகுதிகளை 1988 முதல் 1990 வரை ஆராயப்பட்டது. கடலடியில் இருந்த கட்டிட கற்தூண்கள் முதலியவை ஒரு நகரத்தின் அமைப்பினைக் காட்டின. அங்கு கிடைத்த உடைந்த சிற்பங்கள், இரும்பு மற்றும் கருங்கல் நங்கூரங்கள், முத்திரைகள் முதலியவை மூழ்கிய துவாரகை நகரத்தை மெய்ப்பித்தது. மட்பாண்டங்கள், அவற்றின் உடைந்த பகுதிகள் முதலியன துவாரகையில் அதிகம் கிடைத்துள்ளன. அவற்றின் தேதியைக் கணித்தபோது சுமார் 1600-1500 BCE என்ற தேதி நிரூபணம் ஆகியது. இதேபோல நாகேஸ்வர், பிரபாஸ, ரங்கப்பூர் போன்ற நகரங்களில் கிடைத்தவற்றின் மட்பாண்டங்களும் அதே காலத்தைச் சேர்ந்தவையாக உள்ளன. அதாவது, இப்பகுதிகளில் மக்கள் வசித்து வந்தனர், அக்காலமும், கோவிலின் காலமும் அகழ்வாய்வு ரீதியில் ஒத்துப் போகிறது.
மகாபாரத்தின் குசஸ்தலி தான் துவாரகா என்றதும் பொறுந்தி வருகிறது. மஹாபாரதம், ஹரிவம்சம் போன்ற இலக்கியங்களில் கொடுத்துள்ள விவரங்கள் அகழ்வாய்வு ஆதாரங்களுடன் ஒத்துப் போவதை எடுத்துக் காட்டி, அந்த மூழ்கிய நகரம் துவாராகா தான், அது மஹாபாரத காலத்தைச் சேர்ந்த கிருஷ்ணைன் துவாரகா தான் என்று இவ்வாறு உறுதியானது.
இவ்வாறு தெய்வீகமும் வரலாறும் கலந்த புனிதமான நகரத்தின் பெருமையையும் பழமையையும் எண்ணி கடலோடு கலக்கும் கோமதி ந்தியில் நீராடுகிறோம். முக்திநாத் கண்டகி ந்தியில் கிடைக்கும் சாளக்ராமத்தைப்போல் இந்நதியிலும் கடல்நுரை போன்ற லஷ்மிசாளக்ராமத்தினை வைணவ இல்லங்களில் காணலாம்.மேலும் நாம் தாயக்கட்டை ஆடும் போது இராவணன் முழி என்ற காய் பயன்படுத்தியது நினைவிருக்கிறதா? அது கோமதி ந்தியில் கிடைக்கும் அதிர்ஷ்ட சக்கரக்கல் எனவும் அதனை வீட்டில் வைத்து வணங்கினால் செல்வம் கிடைக்கும் எனவும் வாங்கி செல்கிறார்கள்.அதனை நம் அதிர்ஷ்டக்கல் வியாபாரிகள் கொள்முதல் செய்து ஏமாந்தவர் தலையில் மிளகாய் அரைக்கிறார்கள்.
அனுபவம் தொடரும்
துவாரகை - இந்தத் தலத்தை நினைத்தாலே உள்ளமெல்லாம் இனிக்கிறது. மஹாவிஷ்ணுவின் கடைசி அவதாரம் அங்கே வாழ்ந்திருக்கிறது என்ற பேருண்மை சிலிர்க்க வைக்கிறது. அந்தத் தலத்தில் கால்பதிக்கும்போது உடலே நடுங்குகிறது. என்ன மகோன்னதம் அது! ஒன்பது அவதாரங்களிலேயே மனித மனதிற்கு, பல உணர்வுகளாலும் மிகவும் நெருங்கி வந்த அவதாரம் இதுதானே!
வரப்போகும் கலியுகம் எப்படி இருக்கும் என்று கோடி காட்டிய அவதாரமல்லவா இது! தர்மம்-அதர்மம், நல்வினை-தீவினை, உண்மை-பொய், நட்பு-துரோகம், பாசம்-மோசம் என்ற விகிதாசாரத்தில், அழிவுநோக்கின் பங்கு உயர்நிலையில் இருக்கும் என்று அறிவுறுத்திய அவதாரம் அது. ஆனால், இந்த விகிதாசாரக் கணக்கில் நாம் சிக்கித் தவிக்கக்கூடாதென்று சமநிலை மனதைப் பழகிக்கொள்ளவும் புத்தி சொன்ன தெய்வ அவதாரமாகவும் அது திகழ்ந்ததே! அந்த அவதாரம் தன் இறுதி நாட்களைச் செலவிட்ட திவ்ய தேசம்தான் துவாரகை.
அரபிக் கடலோடு, கோமதி நதி சங்கமிக்கும் இடத்தில் 5000 ஆண்டுகளுக்கு முன் உருவான கோயில் (நகரம்) இது. கிருஷ்ணரின் கொள்ளுப் பேரனான வஜ்ரநாப் உருவாக்கிய இந்தக் கோயில், அடுத்தடுத்து பலராலும் புனருத்தாரணம் செய்யப்பட்டிருக்கிறது.
ஆதிசங்கரர் இந்தத் தலத்துக்கு விஜயம் செய்திருக்கிறார். கி.மு. 509ம் ஆண்டு இந்நகருக்கு வந்த அவர், அந்தக் கோயிலில் முறையாக பூஜைகளை மேற்கொள்ள அந்தண வித்வான்களை நியமித்திருக்கிறார். அவர்கள் வழிவந்த அர்ச்சகர்கள்தான் இப்போது துவாரகாபுரிநாதனான கிருஷ்ணனுக்கு பூஜாதி ஆராதனைகள் செய்து வருகிறார்கள்.
இப்படி கிருஷ்ணன் வாழ்ந்த துவாரகை இருந்ததற்கான ஆதாரத்தை விஞ்ஞானப் பூர்வமாகவே பார்க்கலாம்: பகவான் கிருஷ்ணன் கோலோச்சிய துவாரகையை சுனாமிபோல ஒரு பேராழி வந்து கபளீகரம் செய்துவிட்டது. இது உண்மையா? கிருஷ்ணர் வாழ்ந்ததாகச் சொல்லப்படும் துவாரகை உண்மையிலேயே இருந்ததா? விஞ்ஞானப் பூர்வமான ஆதாரம் ஏதாவது துவாரகைக்கு இருக்கிறதா? இருக்கிறது.
இந்திய தேசிய கடலாராய்ச்சிக் கழகம், 1983 முதல் 1990ம் ஆண்டுவரை பதினெட்டு ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டது. ஆராய்ச்சிக் குழுவின் தலைவரான எஸ்.ஆர்.ராவ், ‘The Lost City of Dwarka’ என்ற தன்னுடைய புத்தகத்தில் தன் ஆராய்ச்சி முடிவுகளை எழுதியிருக்கிறார். ‘‘புராண அல்லது சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒரு கண்டுபிடிப்பு, அகழ்வாராய்ச்சி மூலம் வெளிப்பட்டுள்ளது. இது, மகாபாரதக் கதை நடந்ததையும், துவாரகை நகரம் இருந்ததையும் உறுதிப்படுத்துகிறது.
கி.மு. 1500ம் ஆண்டுவாக்கில், தற்போதைய துவாரகை மற்றும் அதன் அருகிலுள்ள தீவான பெட் துவாரகை ஆகிய பகுதிகளில் கிருஷ்ணன் வாழ்ந்திருப்பதற்கு ஆதாரம் இருக்கிறது.
துவாகதீஸ் கோவிலுக்கு மிக அருகில் ஒரு குழி தோண்டியதில் கிடைத்த அகழ்வாய்வு ஆதாரங்கள் சுமார் 1500 BCE காலத்திற்கு தேதியிடப்பட்டன. அதாவது மக்கள் வசித்து வந்த ஆதாரங்கள், கோவிலின் தொன்மையினை எடுத்துக் காட்டியது. 1983லிருந்து 1987 வரை எஸ். ஆர். ராவ் மேற்கொண்ட கடலடி அகழ்வாய்வு ஆராய்ச்சிகள் மகாபாரத காலத்தைய துவாரகை கண்டுபிடித்தது உறுதியானது.
கோமதியின் கரையில், சமுத்திர நாராயணன் கோவிலுக்கு எதிரில் மூழ்கிய ஒரு துறைமுகத்தின் பகுதிகளை 1988 முதல் 1990 வரை ஆராயப்பட்டது. கடலடியில் இருந்த கட்டிட கற்தூண்கள் முதலியவை ஒரு நகரத்தின் அமைப்பினைக் காட்டின. அங்கு கிடைத்த உடைந்த சிற்பங்கள், இரும்பு மற்றும் கருங்கல் நங்கூரங்கள், முத்திரைகள் முதலியவை மூழ்கிய துவாரகை நகரத்தை மெய்ப்பித்தது. மட்பாண்டங்கள், அவற்றின் உடைந்த பகுதிகள் முதலியன துவாரகையில் அதிகம் கிடைத்துள்ளன. அவற்றின் தேதியைக் கணித்தபோது சுமார் 1600-1500 BCE என்ற தேதி நிரூபணம் ஆகியது. இதேபோல நாகேஸ்வர், பிரபாஸ, ரங்கப்பூர் போன்ற நகரங்களில் கிடைத்தவற்றின் மட்பாண்டங்களும் அதே காலத்தைச் சேர்ந்தவையாக உள்ளன. அதாவது, இப்பகுதிகளில் மக்கள் வசித்து வந்தனர், அக்காலமும், கோவிலின் காலமும் அகழ்வாய்வு ரீதியில் ஒத்துப் போகிறது.
மகாபாரத்தின் குசஸ்தலி தான் துவாரகா என்றதும் பொறுந்தி வருகிறது. மஹாபாரதம், ஹரிவம்சம் போன்ற இலக்கியங்களில் கொடுத்துள்ள விவரங்கள் அகழ்வாய்வு ஆதாரங்களுடன் ஒத்துப் போவதை எடுத்துக் காட்டி, அந்த மூழ்கிய நகரம் துவாராகா தான், அது மஹாபாரத காலத்தைச் சேர்ந்த கிருஷ்ணைன் துவாரகா தான் என்று இவ்வாறு உறுதியானது.
இவ்வாறு தெய்வீகமும் வரலாறும் கலந்த புனிதமான நகரத்தின் பெருமையையும் பழமையையும் எண்ணி கடலோடு கலக்கும் கோமதி ந்தியில் நீராடுகிறோம். முக்திநாத் கண்டகி ந்தியில் கிடைக்கும் சாளக்ராமத்தைப்போல் இந்நதியிலும் கடல்நுரை போன்ற லஷ்மிசாளக்ராமத்தினை வைணவ இல்லங்களில் காணலாம்.மேலும் நாம் தாயக்கட்டை ஆடும் போது இராவணன் முழி என்ற காய் பயன்படுத்தியது நினைவிருக்கிறதா? அது கோமதி ந்தியில் கிடைக்கும் அதிர்ஷ்ட சக்கரக்கல் எனவும் அதனை வீட்டில் வைத்து வணங்கினால் செல்வம் கிடைக்கும் எனவும் வாங்கி செல்கிறார்கள்.அதனை நம் அதிர்ஷ்டக்கல் வியாபாரிகள் கொள்முதல் செய்து ஏமாந்தவர் தலையில் மிளகாய் அரைக்கிறார்கள்.
அனுபவம் தொடரும்