பனியனும் சனியனும்

பனியனும் சனியனும் 

----------------------------------

(-சிறு கதை தான்-)

-----------------------------------

ஒரு சிலமாதங்கள் மாப்பிள்ளை பெண்ணுடன் சென்னையில் வேளச்சேரி யில் 2010 இல் தங்க வேண்டிய சூழ்நிலையில் தினமும் வாக்கிங் போவதற்கு ஒரு டூ வீலரையும் கொடுத்து கூடவே IIT செமினார் பனியனையும் கொடுத்து என்னை காலை நேரங்களில் வழி  வாக்கிங் போவதற்கு அனுப்பி வைத்தார் மாப்பிள்ளை. 

இந்த பனியன் எல்லாம் எதுக்கு நான் என்னோட வழக்கமான பனியனோ  அல்லது டீ ஷர்ட் போட்டுக்கொள்ளுகிறேன் என்று சொன்னதுக்கு ,இல்லை மாமா உங்களுக்கு ஒரு கெத்து வேண்டாமா. எங்க வீட்டு மாப்பிள்ளையும் ஐஐடி இல் படித்து முன்னுக்கு வந்து இங்கே சென்னையில் பெரிய கம்பெனியில் வேலையில் இருக்கிறார் என்று நாலு பேர்கள் கேட்டால் சொல்லவேண்டாமா என்று வற்புறுத்தி ஏதோ செமினார் விழா பனியனை எனக்கு போட்டு அனுப்பி கையில் வண்டி சாவியையும் கொடுத்து அனுப்பினார். மறக்காமல் பின்பக்க வழியாக ஐஐடி காம்ப்லெஸ் க்குள் நுழைந்து வாசலில் வண்டியை பூட்டி விட்டு ரெண்டு ரவுண்ட் அடித்துவிட்டு கேன்டீனில் ஒரு காப்பு காப்பியும் குடித்துவிட்டு  வந்து விடுங்கள் என்று உபதேசம் வேறு செய்து அனுப்பினார் . 

சொல்லியபடியே பின்பக்கம் வழியாக உள்ளே நுழையும் பொழுதே அங்கே நின்றிந்த ரெண்டு செக்யூரிட்டி ஆட்கள் என்னை பார்த்து ஸல்யூட் அடித்தார்கள், நானும் மரியாதைக்கு குட் மார்னிங் என்றேன்.

சார் எட்டு மணிக்கு இந்த கதவை சாத்திடுவோம், சீக்கிரம் வந்துவிடுங்கள் என்று அங்கே இருந்த வரவு நோட்டடில் என்னுடைய பெயர் போன் நம்பர் எழுதி கையெழுத்தை போடவைத்தார்கள். உள்ளே போனவுடன் ஒரு கும்பலாக புள்ளி மான்கள் கூட்டம் அங்கே நடமாடி கொண்டிருந்தன. 

பார்ப்பதற்கு மிகவும் ரம்மியமாக இருந்தது. ஆனால் வருத்தப்பட வேண்டிய சமாச்சாரம் என்னெவென்றால் அங்கே குப்பைத்தொட்டியில் இருக்கும் எச்சிலைகளையும் ,அவை கும்பலாக சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தன. 

ரெண்டு ரவுண்ட் அடித்துவிட்டு நேரத்தை பார்த்தேன்.  காலை 7 30ஆகி இருந்தது. கான்டீன் தேடி கண்டுபிடித்து ஒரு டேபிளில் உட்காந்து அன்றைய டிகாக்ஷன் காப்பியை  ரசித்து ருசித்து குடித்திருக்கும் பொழுது ஒரு நான்கு /ஐந்து மாணவர்கள் என்னை சுற்றி கும்பலாக அமர்ந்து சார் குட் மார்னிங் என்று ஒருவர் மாற்றி ஒருவர் சொல்லி முடித்தார்கள். நானும் மரியாதைக்கு குட் மார்னிங் என்றேன்.

தீடீரென்று சார் நீங்கள் எந்த FACAULTY இல் வேலை செய்கிறீர்கள் என்று ஒரு மாணவன் கேட்டான்.

இல்லை தம்பிகளா நான் ஒரு போஸ்ட் ஆஃபிஸில் வேலையில் இருந்து ஒய்வு பெற்றவன் என்றேன்.

அப்போ எதுக்கு சார் எங்க ஐஐடி செமினார் பனியனை போட்டுகொண்டு இருக்கிறீர்கள். எங்களுக்கு அவமானம் இல்லையா. நீங்கள் இங்கே படிக்கவும் இல்லை, குறைந்த பட்சம் ஒரு பியூன் வேலை கூட  செய்வதில்லை  ., அப்புறம் என்ன சார் ஜம்பமா  , ஜோரா எங்க ஐஐடி பனியனை போட்டு கொண்டு சுற்றுகிறீர்கள் என்றான் ஒரு கருத்த கணவன் . 

உள்ளே பனியன் ஏதாவது போட்டு கொண்டு இருக்கிறீர்களா, என்று கேட்டான்  இன்னொரு  மாணவன்.

உடனே பயம் வந்தது. மாப்பிள்ளை பேச்சை கேட்டு இந்த பனியனை (சனியனை) போட்டு வந்தது தப்பா என்று தோன்றியது. 

இல்லே தம்பி உங்க காலேஜ் பனியன் ஒண்ணைத்தான் போட்டிருக்கிறேன் என்றேன்.

அது உங்க தப்பு ,கழட்டுங்க கழட்டுங்க , என்று எல்லோரும் சேர்ந்து விரட்டினார்கள். 

யாரு பிரீயா எது கொடுத்தாலும் என்ன கொடுத்தாலும் விசாரிக்காமே தெரிஞ்சிக்காமே எடுத்து போட்டு கொள்ளுவீர்களா ?

சற்று தள்ளி ஒரு இளம் காலேஜ் பெண் இங்கு நடப்பதை எல்லாம் செல்போன் மூலமாக வீடியோ எடுத்துக்கொண்டிருந்தாள் .

வேறு வழியில்லாமல் பனியன் சனியனை கற்ற முயற்சிக்கும் பொழுது.

சார் சார் , இருங்க இருங்க, இது ஒரு தமாஷ் நிகழ்ச்சி , 

எங்க காலேஜ் ANNUAL CELEBRATION க்கு ஒரு ENTERTAIN 

பகுதிக்கு உங்களை நாங்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து கலாய்த்தோம். 

பாவம் சாருக்கு மூஞ்சியெல்லாம் வேர்த்து விட்டது , சாரி சார் . நீங்களும் எங்களை எல்லோரையும் மன்னித்துவிடுங்கள் . இது ஒரு சின்ன தமாஷாக என்டேர்டைன்மெண்ட் அவ்வளவு தான் என்று சொல்லி எல்லோரும் கையை கொடுத்து , கையை ஆட்டிக்கொண்டே அந்த இடத்தில இருந்து நகர்ந்தார்கள்.

அப்பாடா அவமானம் அடையாமல் இடத்தோடு முடிஞ்சதே என்று எண்ணிக்கொண்டே வெளியே வந்தேன்.

 கேம்பஸுக்கு வெளியே மோட்டார் சைக்கிள் வண்டியை ஒட்டி கொண்டு வந்த பொழுது, காத்திரிக் காய் , வெண்டைக்காய், தக்காளி என்று கூவிக்கொண்டே வந்த வியாபாரி IIM கோழிகோடு பனியன் போட்டிருப்பதை பார்த்து சிரித்து கொண்டேன் . 

அதற்க்கு பிறகு யார் என்ன பனியன் டீ ஷர்ட் கொடுத்தாலும் அதில் ஏதாவது வாசகம் இருக்கிறதா என்று பார்த்துவிட்டு தான் போட்டு கொள்ளுகிறேன். 

இதே மாதிரி அமெரிக்காவில் என்னுடைய மகனார் பெர்கிலி யூனிவர்சிட்டி பனியன் நூற்றாண்டு விழா 

பனியனை கொடுத்து போட்டு கொள்ள சொன்னான். அந்த சனியனை தலை சுற்றி அங்கேயே கழற்றி எறிந்துவிட்டு வந்து விட்டேன் . நான் படித்த அந்த காலத்து SSLC க்கு இன்னும் பனியன் ஒன்றும் என் கண்ணில் தென்படவில்லை 

FROM COIMBATORE- V RAGHAVENDRARAO