ஜஸ்டீஸ் ஸ்ரீ. சர். தி. முத்துசாமி ஐயர்

 கும்பகோணம்... 1880. ம் வருடம்  ராவ் பகதூர் சாது சேஷய்யரின்  மகளின் நான்கு நாள் திருமண வைபவம் விமர்சையாக, பவிஷாக நடந்து முடிந்தது. 

5 ம் நாள்..... திருமணம் முடிந்ததும் , பல ஊர்களில் இருந்து வந்திருந்த , உத்யோகஸ்தர்கள் , சப் ஜடஜ்கள், , டெபுட்டி கலெக்டர்கள். , முன்சீப்கள, தாசில்தார்கள், பிரபுக்கள், ஜமீன்தார்கள்.. யாரும்  தத் தம் ஊர் கிளம்பிய பாடில்லை ..... , ஏன்?

 சென்னை ஹைக்கோர்ட்டின் முதல் இந்திய    ஜட்ஜ், Chief  ஜஸ்டீஸ் ஸ்ரீ. சர். தி. முத்துசாமி ஐயர்  KCIE, கல்யாணம் விசாரிக்க  வரப்போகிறார்  என்ற விஷயம் தெரிந்ததாலும்.. . அவரைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசையினாலும் தான்.. .. 

அந்தக் காலத்தில் அவர் புகழ் தமிழ் நாடு முழுவதும் பரவி இருந்தது.

 அவர் பரம ஏழையாக இருந்ததையும், , சிறு வயதிலேயே தந்தை, தாயை இழந்து...

 அனாதை ஆகி... கிராமத்தில் கணக்குப்பிள்ளை வேலை பார்த்துக்  கொண்டே... மதியம் பள்ளியிலும்... இரவு முழுவதும்  தெரு விளக்கு கம்பத்தின் கீழ் இருந்து படித்ததும்,

 பிறகு  மெட்ரிக்குலேஷன், பிளீடர்,  சட்டப் படிப்பில், சமஸ்கிருதத்தில்  மானிலத்திலேயே முதலாவதாக  தேர்வு பெற்றதையும்.. கதை கதை யாகச்  சொல்லு வார்கள். 

படித்தால் முத்துசாமி ஐயர் போல் படிக்க வேண்டும் என்பார்கள். 

 இவர் சட்ட மேதமை , திறமை, நேர்மை முதலியவற்றைப் கவனித்த அரசாங்கம் இவரை 1877 to 1895  வரை சென்னை ஹை கோர்ட் முதல் இந்திய  ஜட்ஜ்...  சீஃப் ஜஸ்டிஸ்,.. பிறகு சர் பட்டம்,, கொடுத்தும்  கௌரவித்தது. 

 அவர் ஜட்ஜ் உத்யோகம் பார்த்து வரும் திறமை, சட்ட ஞானம், புத்திகூர்மை,
ஆங்கிலம், லத்தீன் புலமை. பேராற்றல், மன உறுதி, டிஸிப்ளின். .. அடக்கம்,...... 

 தன்,ஜட்ஜ்மென்றுகளை தன் கைப்படவே எழுதும் நேர்த்தி

இவற்றைப் பற்றி எல்லாம்   பலர் பல விதமாக பாராட்டுவார்கள்.  

இவ்வளவு உயர்ந்த உத்யோகத்தில் இருந்தாலும் , இவர் தன் வைதீகம், சந்தியா வந்தனம் முதலிய ஒழுக்கங்களை  விட வில்லையாம்  என்றார் ஒரு வைதீகர். 

பழைய ஏழ்மையை மறக்க வில்லையாம்,

தன் இளமையில்,  சென்னையில்  பிரசிடென்சி கல்லூரியில் படிக்க உதவிய தாசில்தார் முத்து சாமி நாயக்கர் முதலிய சிலரைப்  பற்றி, மறக்காமல். அடிக்கடி நன்றி யோடு  குறிப்பிடுவாராம்,

தனக்கு உதவிய   பலருக்கு பல விதத்தில்  உபகாரம் செய்கிறாராம் 

 "சென்னை உயர்நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதியாக அவர் அமரும் இடம் பழைய கோயிலில் மூலஸ்தானம் என்று அவருக்குத் தெரிந்து நீதிமன்றத்திற்கு உள்ளேயே அவர் செருப்பே  அணிந்து  வரமாட்டாராம்",..என்றார் ஒரு ப்க்தர்

"பெண் கல்விக்கு உழைப்பவர், கேரளத்தின் சம்பந்தம் முறையை, சீர் திருத்தியவர், பிராமணப் பெண்களுக்காக விதவா விவாக அஸோஷியேஷன் அமைத்துள்ள  சீர் திருத்த வாதி." .. எனக்கூறினார் ஒரு சமூக பிரக்ஞை ஆசாமி.  

 தெயவாம்சம் உள்ளவர் என்றனர் சிலர் . 

இப்படிப்பட்டவரை பார்க்காமல் போக லாமோ?... 

அவர் எப்படி இருப்பார், நடப்பார், உடை உடுத்தி இருப்பார்... , பழகுவார்  பேசுவார்? என அறிய எல்லோருக்கும் ஆர்வம்..... 

பிற்பகல் அவரை  ரயில் நிலையத்தில் இருந்து   வரவேற்று, அழைத்து வந்தனர்.  

வந்து.... பந்தல் நடுவில்  அமைத்திருந்த மேடையில், போடபட்டிருந்த  நாற்காலியில்   அமர வைத்தனர் ... 

அவருடைய  ஆஜானுபாகு உருவமும், வெள்ளை தலைப்பாகை, நெடுஞ்சட்டை, இடையில் தூய வெள்ளை வஸ்திரம், பஞ்சக்கச்சமாக.. , காலில் "பாப்பாஸ்"  ஜோடு.  கையில் ஒரு பிரம்பு,

 ஆஜானுபாகுவான அவர்  உருவத்தில் ஒரு தனி ஒளி, சிறப்பு, தூய்மை, எளிமை, தனிக்களை, கம்பீரம்.ஒரு ஆகர்ஷணம்.இருந்தது. 

 அவர் வெள்ளைக்காரர் போல் கோட்டு, சூட்டு அணிந்திருப்பார்  என பலர் நினைத்திருந்தனர், அவருடைய  எளிய உடை அவர்களை வியப்படைய வைத்தது.

கூட்டம் அவரை யே வைத்தகண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது. 

அப்போது கூட்டத்தில் இருந்த "ஷாப்பு ராஜப்பையர்" என்ற முதியவர், படித்தவர்... . திடீர் என எழுந்து மேடையை நோக்கி விடு, விடு என நடக்க   ஆரம்பித்தார். 

அதைப்பார்த்து சிலர்,  "இந்த முந்திரிக்கொட்டை கிழம் எதற்க்காக அங்கே போகிறது, இதற்க்கு தான்  என்ன துணிச்சல்" .?  முத்துசாமி ஐயர்,  ஒரு Disciplinarian , அவர்க்கு முகம் மாறும்,  கோபம் வரும்". என்று இவரை மெதுவாக, திட்டித் தீர்த்து , தடுக்கப் பார்த்தனர், 

இவரோ..தடுக்கத்தடுக்க . மீறி மேடை ஏறி விடுகிறார்,

எல்லோருக்கும் ஒரு பயம்  பட படப்பு. 

 இவரை முத்துசாமி . ஐயர் முதலில் கவனிக்க வில்லை, பிறகு கண்ணில் பட்ட ஷணமே.. அவர் , முகம் மலர்ந்தது,

"ராஜப்பையர்வாளா? வாருங்கோ, வாருங்கோ,.வாருங்கோ சௌக்கியமா? உட்காருங்கோ" ,  என தன் இருக்கை விட்டு எழுந்து நின்றார் .

உடனே.. இன்னெரு நாற்க்காலி வந்தது, முதிய ராஜப்பையர் உட்கார்ந்த  பிறகு தான் ஜட்ஜ் முத்துசாமி  ஐயர் உட்கார்ந்தார். 

ராஜப்பையரைப் பற்றி தாழ்வாக எண்ணி இருந்தவர்கள்  எல்லாம் இதைப்பார்த்து   பிரமித்துப்  போய் விட்டனர். 

அந்த முதியவர் உட்க்கார்ந்து, பேச ஆரம்பித்தார்.

 "உங்களை பார்த்ததிலும், சென்னைப்பட்டணத்தில் நீங்கள் உயர்ந்த பதவி வகிப்பதிலும், இந்த ராஜதானி முழுவதும் எல்லோருக்கும் சந்தோஷம்......நம் தஞ்சை ஜில்லாவில் பிறந்த  நீங்கள் உலகமெல்லாம் கொண்டாடும் படி இருப்பதை எண்ணிப் பூரிக்கிறார்கள்,

" தம்மின்தம்   மக்கள்  அறிவுடைமை மாநிலத்து மன்உயிர்க்கு  எல்லாம்  இனிது"....... . (தன்னை விட தம் மக்கள் கல்வியறிவு உடையவராயிருத்தல், (பெற்றோர்க்கு மட்டும் அல்லாது) உலக மக்கள் எல்லோருக்கும் இன்பம் பயப்பதாகும்) 

என்று திருவள்ளுவர் நாயனார் சொல்லியிருப்பது உங்கள் விஷயத்தில் பிரத்தியஷமாகப் பார்க்கிறோம்" ..... என பேசிக்கொண்டே போனார்.. 

அவர் பேசி நிறுத்தியதும், மலர்ந்த முகத்துடன்  முத்துசாமி ஐயர்,

"ராஜப்பையர்வாள்  நீங்கள் சொன்னீர்களே.. ஒரு குறள் அதற்க்கு அடுத்த குறள் இந்த உங்கள் உரைக்கு சரியான நன்றியுரையாகும்"   ,என  வினையத்துடன்  சொன்னார் 

யாருக்கும் அந்தக் குறள்  சட் என நினைவிற்க்கு வர வில்லை 

பின்பு அவரே..... " ஈன்ற பொழுதிற் பெரிதுஉவற்க்கும் தன்மகனை.. சான்றோன் எளக்கேட்ட தாய்"... அல்லவோ அடுத்த குறள்,

 ஒரு தாய் பிள்ளையை பெறும் போது அடையும்   மகிழ்ச்சியை விட அவன் கல்வி நிறைந்தவன் என சான்றோர் வாய் கேட்க்க அவள் அவனை பெற்ற பொழுதில்  அடைந்த  மகிழ்ச்சியை விட அதிக மகிழ்ச்சி அடைவாள் என்பது தானே பொருள். ,

 தஞ்சை ஜில்லா எனக்கு பெற்ற  தாய்... .. 

அவளே  என்னை வழி நடத்துபவள், என் செயல்கள் அவளை மகிழ்விக்க வேண்டும்.. எனக்கு சிறப்பு ஏதும் உண்டானால் அது இந்த தஞ்சை ஜில்லா தாயாலும் , உங்களைப் போன்ற,கற்றோர் பெரியவர்களின் ஆசியும், சல்லாபமும் தான் காரணம்"என்றார்... 

அவர் தழிழ், அறிவும், அடக்கமும், பண்பும், தன் பெருமை பேசாமல், தன்னை தாழ்த்க்கொண்டு பிறறரை உயர்த்தி பேசியதும்,

சந்தற்ப்பத்திற்க்கு  ஏற்றபடி சுருங்கக்கூறி விளங்கும் திறமையும்  அவர் எத்தகைய அறிஞர் என்பதை  கூடி இருந்தவர்களுக்கு சில நிமிடத் துளிகளிலேயே விளக்கி விட்டது. , 

புறகு அவர் முதிய ராஜப்பையரை கை பிடித்து, மேடையில் இருந்து இறக்கி விட்டு விடை பெற்று மாயூரம் சென்றார். 

**அவர், சென்னை ராஜதானி சீஃப் ஜஸ்டிஸ், அவருடைய "தனிப்பட்ட" அலுவல் அறை.... பெரிய ஹால், பெரிய, பெரிய மேஜை, நாற்காலிகள்  இருக்கும், அதில் அமர்ந்துதான்  வேலை பார்பார்  என நினைத்தால்,....

ஹால்  மேஜை, நாற்காலிகள் இருந்தன, ஆனால்..... அவர் மிக எளிமையாக  தரையில் கோரைப்பாயில், ஒரு தூணில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தபடி, எதிரில் ஒரு கை மேஜை,சுற்றிலும்  சிறிய, சிறிய காகிதக் குறிப்புக்கள்.... நாலைந்து பென்சில்கள்.  பல புத்தகங்கள், தனியாக ஒரு காகிதத்தில் கட்டைப் பாக்கு சீவல்... இப்படி அமர்த்து தான் வேலை பார்ப்பாராம்... 

 முத்துசாமி ஐயர், எங்காவது பிரசங்கம் செய்யப் போகும் போது, முன்பே நன்கு பல நூல்களை  ஆராய்ந்து, குறிப்பெடுத்துக் கொண்டு தான்  போவார்கள், அங்கு.... அவர் பேச்சு தீர்க்கமாக இருக்கும். 

தமிழுக்கும  பல உதவி கள்   செய்தாராம்  

அவர் 25 ஜனவரி 1895 இல் மறைந்தார் 

 இந்தியாவின் முதல்  இந்திய  ஹைக்கோர்ட்   நீதிபதி,  chief justice,     முதல் பளிங்குச் சிலை, "வெறுங்காலுடன். "வைக்கப்பட்ட இந்தியர், என பல பெருமைகளுக்கு உரியவர் சர். திருவாரூர் முத்துசாமி ஐயர் அவர்கள்... 

வாழ்க அவர் புகழ், வந்தே மாதரம்

செல்லம்மா பாட்டி

ஸ்ரீ மஹாபெரியவா செல்லம்மா பாட்டிக்குப் பல சந்தர்ப்பங்களில் அனுக்ரஹம் செய்திருக்கிறார் தான் உபயோகித்த தர்பாசனத்தைக் கொடுத்து வியப்பில் ஆழ்த்தியிருக்கிறார்.

பெரியவா சந்த்ரமௌலீஸ்வர பூஜை செய்யும்போது பாட்டியைப் பாதுகைக்குப் பூஜை செய்யச் சொல்லி ஆக்ஞையிட்டு, பாட்டியின் பக்தியை பலவிதத்தில் பெருமைப் படுத்தியிருக்கிறார்.

ஒருமுறை கும்பகோணத்தில் பெரியவா முகாம்; பாட்டி ஒரு படித்துறையில் ஸ்னானம் செய்து கொண்டிருக்கிறாள். மற்றொரு படித்துறைக்கு பெரியவா வருகிறார். தன் உடன் இருந்தவர்களிடம் பாட்டி பெரியவாளை தரிசனம் செய்யாமல் எந்த

ஆகாரமும் சாப்பிடமாட்டேன் என்ற ப்ரதிக்ஞையை முன் வைத்தார். சில நிமிஷங்களில் பெரியவாளின் பார்ஷதர் ஒருவர் பாட்டியை வந்து பெரியவாளிடம் அழைத்துச் சென்றார்.

பெரியவா பாட்டியின் காதில் விழுகிறாற்போல் இரைந்து பக்கத்திலிருந்தவரிடம் ”என்னை நன்றாக தரிசனம் செய்து கொள்ளச் சொல், விரத பிரதிக்ஞை முடிந்து சாப்பிடச் சொல்” என்று சொன்னாராம்! (எப்படிப்பட்ட பக்தி, எப்படிப்பட்ட அனுக்ரஹம்! இதனை எழுதும்போது கண்கள் நிறைகின்றன. இதுவல்லவா பக்தி!)

இந்தப் படித்துறையில் பாட்டி நின்று ப்ரதிக்ஞை செய்ததை ஏற்று உடன் அனுக்ரஹம்! மிக நெகிழ வைக்கும் சம்பவம்.

பாட்டி ஒரு முறை ஒரு கிராமத்தில் பெரியவா தரிசனத்திற்குச் சென்றிருந்தார். அவரை தரிசனம் செய்து பேரானந்தம் கொண்டார்.

அப்போது, பெரியவா ”உன்னை சாமல்கோட்டை துரைசாமி ஐயர் சம்சாரம் மடியாக வரச் சொன்னாளா? அவர்களது பிள்ளை செட்டிபெண்ணைக் கல்யாணம் செய்து கொண்டான் போலிருக்கே?” என்று கேட்க பாட்டி அதிர்ந்து போனாள்.

தனக்குப் பரிந்து முன் நடந்த சம்பவத்துக்குத் தனக்காக வருந்திப் பேசியது கேட்டு பாட்டிக்கு தாங்க முடியாத வார்த்தைகளில் விவரிக்க இயலாத ஆச்சரியமும், நெகிழ்ச்சியும்  ஏற்பட்டது.

இதுதானா? பாட்டியின் ஸ்வப்னத்தில் வந்து அனுக்ரஹித்ததும் உண்டு.

ஒரு முறை ஸ்ரீமீனாக்ஷி திருக்கல்யாணம் செய்வதாக பாட்டிக்கு ஒரு சொப்பனம். அதில் பாட்டி வந்தவா அனைவருக்கும் காப்ஃபி தரவேண்டுமே என்பது பற்றிக் கவலை படுகிறார். அப்போது பெரியவா, பரமசிவனாக வந்து, ”நீ மீனாக்ஷி அம்மாவாச்சே; நல்ல காஃபி போட்டுக்கொடு என்று கேட்கிறார்” பாட்டியும் போட்டுக் கொடுக்கிறார். வெறும் சொப்பனம் என்றாலும், இது போல் அடிக்கடி ஸ்வப்பனத்தில் வந்து பல உத்தரவுகள், அனுக்ரஹங்கள் செய்ததுண்டு.

ஸ்ரீராமஜெயம்

 எனது ஆசான் சுப்ரமணியன் ராமபிரான் மீது அழ்ந்த பக்தி உடையவர். பள்ளி செல்லும் நாட்களில் தொடங்கி இன்றும் (வயது 92) தினமும் 1008 முறை "ஸ்ரீராமஜெயம்" எழுதாமல் தூங்கமாட்டார்.

அவரிடம் டியூசன் படித்துகொண்டிருந்த மாணவர் ஒருவர் எப்போதும் சோகத்துடன் இருந்ததை பார்த்து அவர் காரணம் கேட்க, "தன் சகோதரியின் திருமணம் நீண்ட நாட்களாக தள்ளி போய் கொண்டிருப்பதால் வீட்டில் உள்ள அனைவரும் கவலையுடன் இருக்கிறோம். மேலும் கோயில், பரிகாரபூஜை என வேண்டாததெய்வங்கள் இல்லை" என்றான் மாணவன்.

உடனே ஆசிரியர், " நாம் இருவரும் காஞ்சிபுரம் சென்று மகாபெரியவரை பார்த்து ஆசிபெற்று வருவோம். நிச்சயம் ஒரு தீர்வு கிட்டும் " என்றார் .

புறப்படும்போது ஆசான் கிட்டதட்ட இரண்டு லட்சம் தடவைக்கு மேல் ஸ்ரீராமஜெயம் எழுதிய நோட்டு புத்தகங்களை கட்டி தன்னுடன் எடுத்துகொண்டார்.

இருவரும் காஞ்சி சங்கர மடத்தை அடைந்தனர். அவர்கள் போன சமயம் பெரியவாள் பக்தர்களுக்கு ஆசி வழங்கி கொண்டிருந்தார். மகாசுவாமிகளை பார்க்கும்போது என்னென்ன அவரிடம் கேட்க வேண்டும் என்பதை தயார் செய்து வைத்திருந்தனர்.

தங்களை அழைத்தவுடன் ராமஜெயம் அழுதிய நோட்டு புத்தகங்களை அவர் முன் வைத்தனர். பரமாச்சாரியார், "ஏன்ன இது" என வினவினார். இரண்டு லட்சம் ஸ்ரீராமஜெயம் எழுதிய நோட்டுகள் என்றவுடன் ஆச்சாரியார் முகத்தில் புன்னகையுடன் கலந்த மகிழ்ச்சி அரும்பியது. அருகில் இருந்த மாலையை அந்த புத்தகங்கள் மீது போட்டார். பின் இருவருக்கும் அரஞ்சு மற்றும் பூ மாலையை கொடுத்து ஆசீர்வதித்தார்.

எதிர்பாராமல் கிடைத்த இப்பேறு வாழ்வில் மறக்க முடியாத அனுபவம். எனவே, இருவரும் திக்குமுக்காடி போய்விட்டனர்.

வெளியே வந்ததும் மாணவர், " ஒன்றுமே கேட்காமல் வந்து விட்டோமே? எனப் பதற்றமாக கேட்டார். அதற்கு ஆசான், "நாம் எதற்கு வந்திருக்கின்றோம், என்ன கோரிக்கை என்பதெலாம் பெரியவாளுக்கு தெரிந்திருக்கும். கவலைபடாமல் திரும்பி செல்வோம் . எல்லாம் நல்லதே நடக்கும்," என்றார் .

என்ன ஆச்சரியம்! அடுத்த வாரமே அந்த மாணவனின் அக்காளுக்கு ஒரு நல்ல வரன் அமைந்து விரைவிலேயே திருமணமும் சிறப்புற நிறைவேறியது.

தம்பதியினர் ஆச்சாரியாளிடம் நேரில் சென்று ஆசி பெற்று புது வாழ்வைத் தொடங்கி இன்று குழந்தை செல்வங்களுடன் இனிதே வாழ்ந்து வருகின்றனர்.

சொல்லாமல் உணர்த்தும் தட்சிணாமூர்த்தியைப் போல தன்னிடம் வருவோர் சொல்லாமலே உணர்ந்து அவர்களின் குறைகளை தீர்த்து வைத்திட்ட பெரியவாளின் ஆசிக்கும் கருணைக்கும் எல்லையை இல்லை.

புளி மாதுளை

“புளி மாதுளை”

சொன்னவர்;ஸ்வாமிநாத ஆத்ரேயன்.

பெரியவர்களுக்குப் பின்னால் கையைக் கட்டிக்கொண்டு நிற்கும் தொண்டர் வேதபுரியை யாரோ அழைக்கிறார்கள்.வேதபுரி முதலில் இதைக் கவனிக்கவில்லை.பெரியவர்கள் முன்னிலையில் நிற்கும் ஒருவர் கைநீட்டி வேதபுரியின் கவனத்தை ஈர்க்க விழைகிறார். அதற்குள் வயதான ஒரு தம்பதி வந்து- இரண்டு தேங்காய்களையும்,ஆய்ந்த வில்வங்கள் நிறைந்த குடலையையும் (அவர்களால் இயன்ற உயர்ந்த பட்ச  சமர்ப்பணம்.! வைத்து வந்தனம் செய்கிறார்கள்.

"பெண்ணுக்குக் கல்யாணம் நிச்சயமாயிடுத்தா.?" என்று கேட்கிறார்கள், பெரியவர்கள். "பெரியவர்கள் அனுக்ரஹத்தினால், நான் எதிர்பார்த்தபடி வேதாத்யயனம் பண்ணின ஒரு பையன் கிடைச்சுட்டான். நல்ல பரம்பரை, 'மேலே சாஸ்திரம் வாசிக்கணும். பிறகு கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்' என்றான். அவன் தகப்பனார் தான் என் ஸ்திதியை ஆலோசிச்சு முடிவு செய்துவிட்டார். மேலே படிக்கலாம்னு சொன்ன பிறகு தான் பையன் சம்மதிச்சான். எல்லாம் பெரியவர்கள் அனுக்ரஹம்."

மறுபடியும் வேதபுரிக்கு ஜாடை செய்கிறார் முன்னால் நிற்பவர். அப்போது தான் வேதபுரி நிமிர்ந்து பார்க்கிறார். தன்னை யாரோ அழைப்பது புரிகிறது. நிற்பவர்கள் பின்னாலேயே வலம்வந்து வாசற்படி அருகில் போகிறார்.

"அவனைக் கூப்பிடு" என்கிறார்கள் பெரியவர்கள். வேதபுரி திரும்பி வருகிறார். 

"கூடத்து முற்றத்திலே ஒரு அம்மாள் நிற்கிறாள். அவளை அழைச்சுண்டு வா.!"

 வேதபுரி போகிறார். முற்றத்தில் நிற்கும் அம்மாள், "வேதபுரி.! உன்னைத்தான் ரொம்ப நாழியாக எதிர்பார்த்துண்டு   இருக்கேன். இந்தா.! புளிமாதுளை கொண்டு வந்திருக்கேன். அதைப் பெரியவர்களுக்கு எப்படி உபயோகப்படுமோ, அப்படிச் செய்துபோடு" என்கிறார்.

"பெரியவா உங்களைக் கூப்பிடறா"என்றார்,வேதபுரி.

"யாரெல்லாமோ நிற்கிறாளே.! பெரியவா வெளியே வரச்சே தரிசனம் பண்ணி வந்தனம் பண்ணிக்கிறேனே.!"

"இல்லை, உங்களை அழைச்சுண்டு வரச்சொல்றா.! நீங்களே பழங்களைக்கொண்டு வாங்கோ."

பாட்டி மாட்டுக் கொட்டகையில் நுழைகிறாள். பெரியவர்கள், தன் எதிரில் நிற்பவர்களைக் கைஜாடை காட்டி ஒதுக்கிவிடுகிறார்கள். அந்தப் பாட்டி கூனிக்குறுகி தூரத்திலேயே பழங்களை வைத்து வந்தனம் செய்கிறாள்.

அவள் சொல்கிறாள்.
அவளுடைய கணவர், மாமனார், குமாரர்களைப் பற்றியும் அவர்களுடைய பக்தி சிரத்தைகளைப் பற்றியும் பெரியவாள் சொல்கிறார்கள். "எனக்கு எதுக்கோ, ஒருகாலத்திலே, புளி மாதுளை தேவைப்பட்டது. அது உடனே கிடைக்கல்லே.எங்கோ வெகு தூரத்திலேர்ந்து யாரோ கொண்டு வந்து கொடுத்தா.
அதைப் பார்த்துவிட்டு இந்த அம்மாளின் புருஷர், எங்கிருந்தோ பதியன் கொண்டு வந்தார்.கொல்லையிலே வைத்தால் எச்சிற்பட்டு விடும்னு தன் வீட்டுக் கூடத்து முற்றத்திலே அதை வச்சு வளர்த்தார்.அது காய்க்கக்
காய்க்க-நான் எங்கே போனாலும் அங்கெல்லாம் கொண்டு வந்து கொடுப்பார்.

 அவ்வளவு சிரத்தை!

அந்தக் கைங்கரியத்தை அவரோடு விட்டுவிடாமல் இந்த அம்மாளும் கொண்டிருக்கா."
"நீ பார்த்திருக்கிறாயோ, புளி மாதுளை?"
"இல்லை"
"இது மாதுளையிலே ஒரு விதம். பழுக்கிறது-முத்து விடுகிறது என்றெல்லாம் பார்க்கிறதில்லை வயிற்றிலே புண் இருந்தால் இதை ஒரு தினுசாப் பக்குவம் பண்ணிச் சாப்பிடறதுண்டு. ருசிக்காக இதைச் சாப்பிடறதில்லை, பேரே புளிமாதுளை!" என்று கூறிச் சிரிக்கிறார்கள்.

ஈசுவர சிருஷ்டியிலே பலவிதம். மலிவாகக் கிடைத்தால் அதற்கு அருமை பெருமை கிடையாது. அபூர்வமாகக் கிடைத்தால் அதுக்குப் பெருமை அதிகம். பழசாப் போன, நாலு தலைமுறைக்கு முந்திய பித்தளை ஜாடி-பாசி புடிச்சுப் போச்சு. எத்தனை தேய்த்தாலும் அந்தப் பாசி போகல்லே.
அவ்வளவு பழசு! அதுக்கு ஆயிரக்கணக்காகப் பணத்தை கொடுத்து வாங்கறா! 'நினைவுச் சின்னமாம்!'

குபேரன் ஐசுவர்யம் வேறே, அது அளவிலே ஜாஸ்தி. இந்திரன் ஐசுவர்யம் வேறே அது மதிப்பிலே ஜாஸ்தி. அந்த மாதிரி புளிமாதுளை அபூர்வமான வஸ்து. அபூர்வமான புளி மாதுளை கொண்டு வந்த பாட்டி. கல்யாணம் நிச்சயம் செய்து கொண்டு வந்த தம்பதி இருவர்களும் அந்தக் கருணை வெள்ளத்தில் திளைக்கிறார்கள்

நீ பாக்காட்டா என்ன? நான் ஒன்னைப் பாக்கறேன்

 "நீ பாக்காட்டா என்ன? நான் ஒன்னைப் பாக்கறேன்"

(நயன தீக்ஷை-மஹான்களின் திருஷ்டி பிரபாவம்)

காஞ்சி மகாபெரியவாளிடம் ஆழ்ந்த பக்தி கொண்ட ஒரு பெண் இருந்தாள். அவளுடைய புருஷனுக்கோ, கடவுள், மஹான்கள், கோவில் என்று எதிலுமே நம்பிக்கை இல்லை. அதிலும் மஹான்கள் எல்லோருமே நம்மை போல் சாதாரண மனிதர்கள்தான்! என்ற ஒரு பேதைமை உண்டு. ஒருமுறை அந்த அம்மாவின் வற்புறுத்தலின் பேரில் பெரியவாளை தரிசனம் பண்ண ஒப்புக் கொண்டார்.

ஆனால் அவர் போட்ட நிபந்தனை "நா அங்க வருவேன். pant shirt தான் போட்டுப்பேன். பஞ்சகச்சம் விபூதி எதுவும் கெடையாது. அவரை நமஸ்காரம் பண்ண மாட்டேன். உனக்காக வரேன் ஆனா,அவரைப் பாக்க மாட்டேன். தள்ளிதான் நிப்பேன்". பாவம் அந்த அம்மா ஒத்துக் கொண்டாள். போனார்கள். அவர் காலில் போட்டிருந்த ஷூவைக் கூட கழற்றவில்லை. அந்த அம்மா மானசீகமா பெரியவாளிடம் பிரார்த்தனை பண்ணினாள் கணவருக்கு நல்ல புத்தி வேண்டி.

நம்ம பெரியவா சாக்ஷாத் காமாக்ஷித் தாயாரில்லையா? "நீ பாக்காட்டா என்ன? நான் ஒன்னைப் பாக்கறேன்" என்று சொல்லுவதுபோல், மேனாவுக்குள் இருந்து லேசாக எட்டி அந்த மனுஷனைப் பார்த்தார்.

 அவ்வளவுதான்! கொஞ்ச நாள் கழித்து கணவர் "வாயேன்...போய் மடத்ல ஸ்வாமியை பார்த்துட்டு வருவோம்". சாதாரண வேஷ்டி, ஷர்ட், லேசான விபூதி கீற்று! கொஞ்சநாள் கழித்து, பஞ்சகச்சம், குடுமி வைத்துக் கொள்ள ஆரம்பித்து, நாட்கள் செல்ல செல்ல, அந்த அம்மாவை விட பெரியவா மேல் பித்தாகிப் போனார். வேலையை விட்டார். பெரியவா படத்தை வைத்துக் கொண்டு சதா பஜனை, தியானம் என்று பரம பக்தராக மாறிவிட்டார்.

இதில் ஆச்சர்யம் என்னவென்றால்.......பெரியவா அன்று ஒரே ஒரு தடவை அவரை கடாக்ஷித்ததுதான்! அப்புறம் ஒரு வார்த்தை பேசக் கூட இல்லை! மஹான்களின் திருஷ்டி பிரபாவம்!

பெரியவருடைய ஆங்கிலப் புலமை

காமாக்ஷி அம்மன் கோவிலில் எல்லா சன்னிதிகளிலும் தரிசனம் முடிந்தவுடன் ஆசார்யாள் சின்னக் காஞ்சியில் உள்ள மடத்துக்கு சிஷ்யர்கள், புதுப் பெரியவா சகிதம் நடக்கத் தொடங்கினார். ஒரு கனவு கண்டு விழித்தது போல் இருந்தது சிட்டிக்கு. தன்னைப் பெரியவா உடன் வரும்படி அழைத்தது கூட கவனியாமல், தன் நண்பர்கள் சகிதம், சமீபத்திலிருந்த ஹோட்டலுக்குச் சென்று காலை உணவை எடுத்துக் கொண்டு, ஒரு வீட்டுத் திண்ணையில் அமர்ந்து வெற்றிலைப் பாக்கைச் சுவைக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.

மேலும் அந்த ஆங்கில உரையைப் பற்றி பெரியவர் ஒன்றும் சொல்லாததால் அது குறித்து காஞ்சி சென்று பெரியவரிடம் பேசலாமா? என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தார்.

திடீரென்று மடத்து சிஷ்யர் ஒருவர் அங்கு வேகமாக வந்து, ”உங்களை எங்கெல்லாம் தேடுவது” என்று சொல்லி”பெரியவா உங்களை அழைக்கிறார்” என்று முடித்தார்.-

சிட்டி உடனே பதட்டத்துடன் தான் உட்கார்ந்திருந்த வீட்டிலேயே ஒரு சொம்பு தண்ணீர் வாங்கிக் கொப்புளித்து விட்டு அந்த சிஷ்யரைப் பின் தொடர்ந்தார்.

பெரியவரைப் பார்ததும் அவர் புன் முறுவலுடன் ”என்ன காபி, டிஃபன் எல்லாம் ஆயிற்றா” என்று கேட்டார்.

அதைக் கேட்ட சிட்டி மனம் நெகிழ்ந்து விட்டார்.அதன் பின் நடந்தது பின்வருமாறு: ”ஏதோ இங்க்லீஷில் எழுதி வந்திருக்கேன் என்று சொன்னாயே, அதைப் படித்துக் காட்டு பார்க்கலாம்” என்றார் பெரியவா.

தான் வரும்போது வசரமாகக் கழற்றிய சட்டை கையில் இருந்தது; அதில் நல்லவேளையாக அந்த ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு இருந்தது.அதை வாசித்துக் காட்ட ஆரம்பித்தேன்;எங்களுக்குப் பின்னால் புதுப் பெரியவாளும், ஏநைய சிஷ்யர்களும் , பக்தர்களும் வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

காலை வேளை; நல்ல வெயிலும் கூட! நான் படிப்பதை உன்னிப்புடன் கவனித்து வந்தார்கள்.

ஒரு இடத்தில் அவர் உரையில் ”ப்ரவசனத்துக்காக நமது நாட்டில் பல வள்ளல்கள் பெரிய தொகை கொடையாக அளித்திருக்கிறார்கள்” என்று சொல்லியிருந்தார்.

அதை நான் ஆங்கிலத்தில்” Munifecent donors have endowed large amounts of funds for this purpose ” என்று மொழி பெயர்த்திருந்தேன்.

பெரியவா அந்த வாக்கியத்தை மீண்டும் ஒரு முறை வாசிக்கச் சொல்லிக் கேட்டு விட்டு, donors என்று சொல்லியிருக்கியா? philanthropists என்று சொல்லிப் பார்” என்றார்!

அந்த ஒரு வார்த்தையில் அவர் வள்ளல்கள் என்பதன் பொருளை அழகாக பெருமைப்படுத்தி விட்டார். பெரியவருடைய ஆங்கிலப் புலமைக்கு மற்றும் ஒரு எடுத்துக் காட்டு, நான் எழுதிய ஆங்கிலச் சொற்களில் இலக்கணப் பிழை இருந்தது ; அதையும் சுட்டிக் காட்டி, அன்புடன் திருத்தச் சொன்னார்.

நடந்து கொண்டே நான் உரையைப் படித்ததை அவர் கேட்டுக் கொண்டும் திருத்தங்கள் செய்து கொண்டும் சென்றபோது,அந்தக் காட்சியை சாலையின் இரு புறமும் இருந்து பார்த்தவர்களுக்கு வினோதமாக இருந்திருக்கும். இந்த சமயத்தில் எனக்கு மீண்டும் ஒரு தர்ம சங்கடம்; ஸ்னானம் செய்துகொண்டிருக்கும்போது ஏற்பட்டாற்போல்! சாலையில் நாங்கள் நடந்து சொல்லும்போது சாலையில் ஜனங்கள் அவரை விழுந்து நமஸ்காரம் செய்து கொண்டிருந்தனர். அவருடன் அப்போது செல்வது எனக்குப் பொருத்தமாகத் தோன்றவில்லை.

அதற்கு நான் அருகதையற்றவன் என நினைத்து, மீதியை, மடத்துக்குச் சென்று படிக்க அனுமதி கேட்டேன்.

ஏன்” என வினவினார்.

நான் ”தங்களுடன் பக்தர்கள் நமஸ்கரிக்கும்போது வருவது பொருத்தமாகத் தோன்றவில்லை” என்று சொன்னேன்.

”பரவாயில்லை அந்த நமஸ்காரங்களில் அம்பது பெர்சென்ட் நீ எடுத்துக் கொள் ” என்று ஹாஸ்யமாக பதில் சொல்லி மேலே படிக்கவும் சொன்னார்.

சுமார் முக்கால் மணி நேரம் உரையின் மொழி பெயர்ப்பை வாசித்தபின் சாலையிலேயே என்னை நிறுத்தி, ”நன்றாக எழுதியிருக்கிறாய்” என ஆசிர்வதித்து, அருகில் நின்ற சிஷ்யர்களிடமிருந்து குங்கும ப்ரசாதமும், தேங்காயும் கொடுத்து ”சென்று வா” என அருளினார்.

அதற்கு முன் வீதியில் பெரியவாளுடன் பேசுகையில், திரைப்படங்களில் புராணக் கதைகள் பற்றி சிட்டி கேட்டதற்கு, புராணங்கள், ”இதிஹாசங்கள் இவற்றை ஜனங்களிடம் பரப்புவதற்காக படமாக்குவதில் எனக்கு ஆக்ஷேபணை இல்லை; ஆனால் அவற்றில் மனிதர்களை அந்தக் கதாபாத்திரங்களில் நடிக்க வைக்காமல், சிற்பங்கள், ஓவியங்கள் இவற்றை வைத்து எடுக்கலாம்” என்று பதில் சொன்னார்.

அவரின் அரிய அருளைப் பெற்ற சிட்டி அந்தத் தீராத மயக்கத்துடன் நண்பர்களிடம் பகிர்ந்தபோது, அவர்களும் அதைத் தான் பெற்ற பேறு என மகிழ்ந்தார்கள். மறுபடி நான்கு வருட இடைவெளிக்கப்புறம் மீண்டும் அதுபோல் ஓர் வாய்ப்பு கிட்டியது!

ஜய ஜய சங்கரா

SRI KANCHI MAHA PERIVA THIRUVADIGAL CHARANAM

Jaya Jaya Shankara hare hare Shankara\

பிரம்மம் Vs மகான்

பிரம்மம்  Vs  மகான்.......

பலநாட்கள் தேடி பிடித்த பதிவு.........  (இப்போது நினைத்தாலும் பிரமிக்க வைக்கும் பதிவு)

சுமார் 220 வருடங்கள் முன்பு பரபிரம்மத்துடன் கலந்தவர் சதாசிவ பிரம்மேந்திரர். 

ஸ்ரீ சதாசிவர் அப்போதைய காஞ்சி ஆசார்யாரான (57ஆம் ஆசார்யார்) பரமசிவர்-II என்பவரிடம் தீக்ஷை பெற்றவர். ஸதாசிவ பிரம்மேந்திரர் கைவல்யம் அடைந்து சுமார் 120 வருடங்கள் கழித்து நடந்த நிகழ்ச்சி இது. அப்போது சிருங்கேரியில் ஆசார்யராக இருந்தவர் ஸ்ரீ சச்சிதானந்த சிவாபினவ நரசிம்ம பாரதி ஸ்வாமிகள். அவருக்கு ப்ரம்ம ஞானத்தில் ஏதோ சந்தேகம் எழுந்ததாம். அப்போது அதைப் பற்றி கலந்து உரையாடித் தெளிய யாரும் இல்லாத நிலையிருந்ததாம். அதாவது ப்ரம்ஹ ஞானத்தை அடைந்தவர், உணர்ந்தவர் மட்டுமே தெளிவிக்க முடியும் என்பதால் அவ்வாறான ஒருவரைத் தேடியபோது, ஸ்ரீசதாசிவர் பற்றித் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறார். தமது விஜய யாத்திரையில் தென் பகுதிக்கு வரும் போது சதாசிவ பிரம்மேந்திரரது அதிஷ்டானத்தை அடைந்து பிரார்த்தனை செய்ய முடிவு செய்கிறார்.

சிருங்கேரி மடத்தின் கிளை ஒன்று கரூர் அருகில் இருக்கும் மஹாதானபுரம் என்னும் கிராமத்தில் இருக்கிறது. அங்கு வந்த ஸ்ரீ ஆசார்யர், நெரூர் சதாசிவ பிரம்மேந்திரர் அதிஷ்டானத்திற்கு பல்லக்கில் போகிறார். போகும் பல்லக்கு மிகவும் நிதானமாகச் செல்வதாக உணர்ந்து போகிகளிடம் காரணம் கேட்கிறார். போகிகள் தாம் பல்லக்குடன் முன்னே செல்கையில் தம்மை யாரோ பின்புரம் தள்ளுவதாக உணர்வதால் எதிர்த்துச் செல்வது சிரமாக, அதிக நேரம் பிடிப்பதாகச் சொல்கின்றனர். தமது திருஷ்டியில் இது பிரம்மேந்திரரைப் பார்க்கச் செல்லும் முறையல்லஎன்று உணர்ந்து, பல்லக்கிலிருந்து இறங்கி தமது கை நீட்டி அது நீளூம் வரையில் நடந்து, பிறகு ஒரு நமஸ்காரம் செய்து பின்னர் இன்னொரு கை தூரம் நடந்து மீண்டும் நமஸ்காரம் செய்வதுமாகச் சுமார் 5 கிலோ மீட்டர் தூரம் நடந்து நெரூரை அடைந்தாராம்.

நெரூரை அடைந்த ஆசார்யார் தமது அனுஷ்டானங்களைக் காவிரிக் கரையில் முடித்துக் கொண்டு பிரம்மிந்திராளது அதிஷ்டான வளாகத்தினுள் சென்று கொண்டு, வேறு யாரையும் உள்ளே விட வேண்டாம் என்றும் தாமே திரும்பி வந்து பேசும் வரையில் எந்த விதத்திலும் தன்னுடன் தொடர்பு கூடாது, எல்லோரும் திருமதிலுக்கு வெளியிலேயே இருக்க வேண்டும் என்றும் உத்தரவிட்டுவிட்டு உள்ளே சென்றுவிடுகிறார். அன்ன ஆகாரமின்றி, யாரிடமும் ஏதும் பேசாது அதிஷ்டானத்தின் முன்பு தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டாராம். மூன்று நாட்கள் இவ்வாறாக இருந்திருக்கிறார். காலை-மாலையில் காவேரிக் கரைக்கு வந்து ஸ்னாநாதிகளை முடித்துக் கொண்டு செல்வாராம். ஏதும் பேசுவதோ, அல்லது பிக்ஷை எடுத்துக் கொள்ளவோ இல்லையாம். பக்தர்கள் எல்லோரும் திருமதிலுக்கு வெளியே அன்ன ஆகாரமின்றி ஆசார்யாரது பிக்ஷைக்குப் பின்னரே உணவு எடுத்துக் கொள்வதாக உறுதியெடுத்து காத்திருந்தார்களாம். மூன்றாம் நாள் இரவு மதிலுக்குள்ளிருந்து இருவர் பேசிக்கொள்வது காதில் கேட்டதாம். ஒரு குரல் ஆசார்யாரது குரலாக இருப்பதை உணர்ந்தனர், இன்னொன்று சதாசிவ பிரம்மத்தினுடைதாக இருக்கலாம் என்று நினைத்து, மறுநாள் ஆசார்யார் சொல்வார் என்றும் ஆசார்யார் சதாசிவ பிரம்மத்திற்கு பூஜை செய்தால் அதன் மூலம் அவரது குருவாக சதாசிவத்தை ஏற்றது தெரியும் என்றும் முடிவு செய்து காத்திருந்தனராம்.

எதிர் பார்த்தது போலவே ஸ்ரீ ஸ்வாமிகள் மறுநாள் வெளியில் வருகையில் ஸ்ரீ சதாசிவ பிரம்மத்தை போற்றி 45 ஸ்லோகங்களை [ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ர ஸ்தவம்] எழுதி எடுத்து வந்து சதாசிவ பிரம்மத்திற்குதாம் பூஜை செய்ய ஏற்பாடுகளைச் செய்யச் சொன்னாராம். அங்கிருந்து கிளம்பும் போது ஸ்ரீ சதாசிவ பிரம்மத்தின் படத்தை பல்லக்கில் வைத்து சிருங்கேரிக்கு எடுத்துச் சென்றதாகச் சொல்கிறார்கள். இப்போதும் சிருங்கேரி ஆசார்யர்கள் தமது தமிழக விஜயத்தில், குறிப்பாக பட்டமேற்ற பிறகு வரும் முதல் பயணத்தில் நெரூர் வந்து பூஜைகள் செய்து காணிக்கைகள் அளிப்பதைக் காணலாம்.

இவ்வாறாக பிரம்மத்தில் கலந்து 130 வருடங்கள் கழித்தும் தன்னை நோக்கி சிரத்தையுடன் வந்தவருக்கு அனுக்ரஹித்துள்ளார் சதாசிவர். மேற் சொன்ன நிகழ்ச்சியின் போது சிருங்கேரி ஆசார்யார் எழுதிய 45 ஸ்லோகங்களில் சிலவற்றை சொல்லி நாமும் அந்த பரபிரம்மத்தை வணங்குவோம்.

பரமசிவேந்த்ர கராம்புஜ ஸம்பூதாய ப்ரணம்ர வரதாய
பததூத பங்கஜாய ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய.

பரமசிவேந்திரர் என்னும் மஹானின் கரகமலத்தால் உண்டானவரும், [இங்கு சொல்லப்பட்டிருக்கும் பரமசிவேந்திரர் காமகோடி பீடத்து யதி, சதாசிவருக்கு ஸன்யாசம் அளித்தவர்]நமஸ்கரித்தவர்களுக்குப் பரதத்துவத்தை அருளுபவரும், கால்களில் தாமரையை ஜெய்த்தவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

கரமாஹி த்விஜ பதயே சமதம முக திவ்ய ரத்னவாரிதயே
சமனாய மோஹ விததே ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய

காமம் என்னும் பாம்புகளுக்கு கருடனாக இருப்பவரும், சமம், தமம் போன்ற உத்தம ரத்னங்களிருக்கும் சமுத்ரமுமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை மோக சமூகம் அடங்குவதற்காக நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

ப்ரணதாய யதி வரேண்யைர் கண நதாப்ய ஹார்ய விக்ன ஹ்ருதே
குணதா ஸீக்ருத ஜகதே ப்ரணதிம் குர்ம: ஸதாசிவேந்த்ராய

யதிச்ரேஷ்டர்களால் நமஸ்கரிக்கப்படுபவரும், விக்னேஸ்வரராலும் போக்க முடியாத விக்னங்களைப் போக்குபவரும், குணங்களால் உலகத்தையே தாஸபாவமடையச் செய்தவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ரரை நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

ந சாஹமதி சாதுரீ ரசித சப்த ஸங்கைள் ஸ்துதிம்
விதாது மபிச க்ஷமோ நச ஜபாதி கேப்யஸ்திமே
பலம் பலவதாம் வர ப்ரகுரு ஹேது சூன்யாம் விபோ
ஸதாசிவ க்ருபாம் மயி ப்ரவர யோகினாம் ஸத்வரம்

மிகச் சாதுர்யம் நிரம்பிய சப்தங்களால் ஸ்துதி செய்யும் சாமர்த்யம் எனக்கில்லை. ஜபம் முதலியவை செய்வதற்கும் பலமில்லை. பலம் உள்ளவர்களில் சிரேஷ்டரான ஸ்ரீ சதாசிவரே!சமர்த்தரே!, யோகிகளில் ஸ்ரேஷ்டரே!, உமது அவ்யாஜ கருணையை சீக்கிரத்தில் என்பால் செலுத்த வேண்டும்.

ஸ்தீகார்ச்சன ப்ரீத ஹ்ருதம்புஜாய பாகாப்ஜ சூடா பரரூப தர்த்தே
சோகாப ஹர்த்ரே தரஸாநதானாம்பாகாய புண்யஸ்ய நமோயதீசே

கொஞ்சம் பூஜித்தாலேயே சந்தோஷமடையும் மனமுடையவரும், சந்திரனை தலையில் பூஷணமாக அணிந்தவரான பரமசிவனின் மற்றொரு ரூபமானவரும், நமஸ்கரித்தவர்களுக்குவிரைவில் துக்கத்தைப் போக்குகின்றவரும், புண்யத்தின் பயனாக இருப்பவருமான ஸ்ரீ சதாசிவேந்த்ர யதீஸ்வரருக்கு நமஸ்காரம் செய்கிறோம்.

இந்த பாடல் நெரூரில் உள்ள சுவற்றில் எழுதபட்டிருக்கும்...

அனுமன்மகிமை – ஒரு கல்லிலே. மூணு மாங்காய்

 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

 🐵  அனுமன்மகிமை – ஒரு கல்லிலே. மூணு மாங்காய் - 

-- இந்திரா சௌந்தர்ராஜன்.

🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵🐵

🔥 ராமஜெயம் அம்மாள் என்னும் அந்தப் பெண்மணியின் தங்கச்சங்கிலியை ஒரு திருடன் மலைப்படிகளிலேயே அறுத்தெடுத்துக் கொண்டு ஓடிவிட, அதைப் பார்த்த உபாசகர் அப்படியே விக்கித்துப் போனார். உபாசகரின் வயது அவனைத் துரத்திச் செல்ல அனுமதிக்கவில்லை. அந்தப் பெண்மணியோ கதற ஆரம்பித்து விட்டார். அப்போதுதான் அவர் அந்தத் திருடன் அறுத்துச் சென்றது ஒன்பது பவுனிலான தனது தாலிச் சங்கிலி என்பதையும் தெரிந்து கொண்டார். அது இன்னமும் கலக்கத்தைக் கொடுத்தது.

உபாசகரும் அந்த அம்மாளை நெருங்கி ஆறுதல் கூற முற்பட்டார்.

“ஐயோ சாமி… அவன் என் கழுத்துல வேற எந்த நகையை அறுத்துட்டுப் போயிருந்தாலும் நான் இவ்வளவு கவலைப்பட மாட்டேன். அவன் கொண்டு போனது என் தாலியை…” என்றபோது உபாசகருக்கு மேலும் அதிர்ச்சியாகியது.

“சாமி… கோவிலுக்கு வந்த இடத்துல இப்படி நடந்துடுச்சே… அப்ப என் புருஷனுக்கு ஏதாவது ஆபத்து வந்துடுமா? எனக்கு பயமா இருக்கு சாமி” என்று கண்ணீர் விட்டு அழுதார் அந்தப் பெண்மணி. சுற்றிலும் வேறு சிலர் கூடி விட்டனர்.

“ஹூம்… எல்லாம் கலிகாலக் கொடுமை” என்றார் ஒருவர்.

“இன்னும் ஏம்மா சும்மா இருக்கீங்க… போய் முதல்ல போலீஸ் கம்ப்ளைன்ட் கொடுங்க…” என்றார் இன்னொருவர்.

“ஆமா… உடனே போய் திருடனைப் பிடிச்சுட்டுத் தான் அவங்களும் மறுவேலை பாப்பாங்க…” என்றார் மூன்றாமவர். இப்படி ஆளுக்கு ஆள் பேச்சு.

அந்தப் பெண்மணியோ சட்டென்று ஒரு வைராக்கியத்துக்கு மாறினார்.

“அய்யா நான் அந்த ராமனுடைய பக்தை. இதுவரை பல கோடி முறை ராம நாமத்தை எழுதியிருக்கேன். ஜெபிச்சுமிருக்கேன். அதனால என்னையே ராமஜெயம் அம்மான்னுதான் கூப்பிடுவாங்க. அப்படிப்பட்ட எனக்கு இப்படி ஆயிடுச்சுன்னா அதுகூட அந்த ராமனோட எண்ணமாதான் இருக்கணும். இதை நான் நல்லதுக்குன்னே எடுத்துக்கறேன்” என்றார்.

எல்லாருக்குமே அந்த அம்மாவின் பேச்சு ஆச்சரியம்தான் தந்தது. ஆனால் உபாசகர் மனம் மட்டும் சஞ்சலப் பட்டபடியே தான் இருந்தது. அந்த அம்மாவும் சட்டப்படி போலீஸ் கம்ப்ளைன்ட் தருவதற்காகச் செல்ல, உபாசகர் திரும்ப மலைமேல் ஏறினார். திருச்சந்நிதிக்குச் சென்று அப்படியே நின்று விட்டார். அவருக்குள் பெரும் எண்ணப் போராட்டம்!

ஒரு கோயிலில் இப்படி ஒரு அடாத செயல் நடந்துள்ளது. இதை கேள்விப்படுபவர்கள் ‘கோவிலிலேயேவா’ என்றுதான் முதலில் கேட்பார்கள். அடுத்து ‘கடவுள் இருக்கிறாரா இல்லையா’ என்ற கேள்விக்குத் தாவி விடுவார்கள். ‘அவர் இருந்தால் தன்னுடைய இடத்திலேயே இப்படி எல்லாம் நடக்க விடுவாரா’ என்றும் கேட்பார்கள்.

எப்படிப் பார்த்தாலும் இந்த திருட்டுச் சம்பவம் எல்லா வகையிலும் தவறானதாக ஜீரணிக்க – முடியாததாகவே இருப்பதை அவர் புரிந்து கொண்டு கண்ணீர் சிந்தத் தொடங்கினார்.

அவர் ராமனுடைய வரலாறை கரைத்துக் குடித்திருப்பவர். ஆந்திராவில் பத்ராசலம் என்றொரு இடம். அங்கே ஒரு ராமர் கோவில் மிகப் பிரபலம். அந்த ஊரை பலநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஒரு நவாப் தான் ஆண்டு வந்தான். தானீஷா என்பது அவன் பெயர். அவன் ஆட்சியில் கோபண்ணா என்பவர் பத்ராசலத்தின் தாசில்தாராக இருந்தார். இந்த கோபண்ணா தான் ராமர் கோவிலைப் புதுப்பித்துக் கட்டியவர். அதற்குப் பணம் தேவைப் பட்டபோது, மக்களிடம் வரியாக வசூலித்த பணம் இருந்தது. அந்தப் பணத்தை அப்படியே கோவில்கட்ட செலவிட்டு விட்டார். இதையறிந்த தானீஷா, ‘எனக்கான வரிப்பணத்தை எடுத்து என்னிடம் அனுமதி வாங்காமல் நீ எப்படி கோவில் கட்டலாம்’ என்று கேட்டு அவருக்கு 12 வருட சிறைத் தண்டனையை விதித்து விட்டான். கோபண்ணா உடனே ராமனை எண்ணி உருகி அழுதார். இந்த நிலையில் ராமபிரான் லட்சுமணனுடன் வேடர்கள் வடிவில் வந்தான். தானீஷாவைச் சந்தித்து, கோபண்ணா சார்பாக அவர் கோவில் கட்ட செலவழித்த அவ்வளவு பொற்காசுகளையும் திரும்பக் கொடுத்தார். தானீஷாவும் கோபண்ணாவை விடுதலை செய்தான். பிறகு தான் தனக்காக வந்து தானீஷாவிடம் பணம் கட்டியது சாட்சாத் அந்த ராமனும் லட்சுமணனுமே என்பது தெளிவானது.

ராமபிரான் தன் பக்தர்களைக் காப்பாற்ற இப்படி பல தருணங்களில் திருவிளையாடல் புரிந்துள்ளார். அதெல்லாம் கோவிலின் திருச் சந்நிதியில் நின்றபடி இருந்த உபாசகருக்குள்ளும் ஓடியது. அவர் மனமும் ராமஜெயம் அம்மாள் வரையிலும் ராமன் அதுபோல் ஒரு அற்புதம் நிகழ்த்த வேண்டும் என்று நினைத்தது. அதன் நிமித்தம் அவர் அங்கேயே ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து, அனுமனுடைய மூல மந்திரத்தைச் சொல்லிக் கொண்டே தியானத்தில் அமர்ந்து விட்டார்.

அவருக்கு இப்போது ஒரே நோக்கம்தான்!

ராமஜெயம் அம்மாளுக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும். அதாவது தொலைந்த நகை திரும்பக் கிடைப்பது மட்டுமல்ல; அந்தத் திருடன் தண்டிக்கப்படவும் வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்யத் தொடங்கி விட்டார். அப்படி ஒரு நல்லது நடக்கும் வரை உணவு உண்ணப் போவதில்லை என்று சங்கல்பமும் செய்து கொண்டார்.

இந்நிலையில் போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குச் சென்ற ராமஜெயம் அம்மாளும் புகார் கொடுத்து விட்டு திரும்பிக் கொண்டிருந்தார். அந்த அம்மாளின் வீடு மிகப் பெரியது. வீட்டைச் சுற்றிலும் மரங்கள். அவர் வீட்டுக்குள் நுழைந்து நடந்ததை உறவினர்களிடம் கூறிவிட்டு நிதானமாக கொல்லைப்புறம் செல்லவும், அங்கிருந்த மரத்தில் குரங்கொன்று உட்கார்ந்தபடி இருந்தது. அதை ராமஜெயம் அம்மாள் கவனிக்கவில்லை. ஆனால் அதுவோ அந்த அம்மையாரைப் பார்த்தது. பின் தன் கையை உயரத் தூக்கியது. அப்போது அதன் கையில் ராமஜெயம் அம்மாளின் தங்கச் சங்கிலி. அதை அம்மாள் மேல் வீசி எறிந்தது. சொத்தென்று தன்மேல் வந்து விழுந்த சங்கிலியைப் பார்க்கவும் அந்த அம்மாளுக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி. நிமிர்ந்து பார்த்திட குரங்கு தெரிந்தது. அடுத்த நொடியே ‘ஆஞ்சநேயா’ என்றுதான் பரவசமானார் அந்தப் பெண்மணி. ஆனால் அந்தக் குரங்கு வேகமாய் ஓடிவிட்டது. கொல்லையிலிருந்து சங்கிலியும் கையுமாக வந்த அந்தப் பெண்மணி திரும்பவும் நடந்ததைக் கூறவும் எல்லாருக்கும் ஒரே வியப்பு!

“அந்தக் குரங்கு நிச்சயம் ஆஞ்சநேயர்தான். எனக்குச் சந்தேகமில்லை” என்று பக்திப் பரவசத்துடனேயே கோயிலுக்குப் புறப்பட்டார்.

திருநீர்மலைக்கு வந்து படிகளில் அவர் ஏறத் தொடங்கும்போது, கீழே கடை போட்டிருந்தவர்கள் ஓடிவந்து என்ன நடந்தது என்று கேட்டனர். ராமஜெயம் அம்மாள் கூறவும், அப்படியே வாயைப் பிளந்து விட்டனர்.

“இப்பதான் தெரியுது. பேண்ட் சட்டை போட்ட ஒருத்தன் தலைதெறிக்க ஓடினான். பார்த்தப்போ குரங்கு ஒண்ணு அவனைத் துரத்திக்கிட்டே வந்துச்சு. அநேகமாக அவன்தான் சங்கிலியைத் திருடியிருக்கணும். துரத்தின குரங்கு எப்படியோ அவன்கிட்ட இருக்கற சங்கிலியைத் தட்டிப் பறிச்சிருக்கணும்” என்றார் ஒருவர்.

ராமஜெயம் அம்மாளும் அதை ஆமோதித்தவராக மலை ஏறினார். உபாசகர் சந்நிதியிலேயே இருந்தார். அவரிடம் ‘சாமி நகை கிடைச்சிடுச்சு’ என்று ராமஜெயம் அம்மாள் கூறவும், உபாசகர் கண் மலர்ந்தார். அப்பாடா என்றிருந்தது. “இப்ப நினைச்சாலும் பிரமிப்பாக இருக்கு. கரெக்ட்டா என் வீட்டுக்கு வந்து அது நகையை திருப்பித் தந்ததை நினைச்சா எனக்கு புல்லரிக்குது” என்று கூறி கண்ணீர் சிந்தினார். பிறகு தான் அடுத்தடுத்து பல தகவல்கள் வரத் தொடங்கின.

அந்தத் திருடன் பல வருடங்களாகவே திருநீர் மலைக்கு வருபவர்களிடம் திருடியுள்ளான். கோவில் உண்டியலை உடைக்கவும் முயன்று தோற்றவனாம் அவன். அப்படிப்பட்டவன் ஓடவும், குரங்கும் துரத்தியுள்ளது. தலைதெறிக்க ஓடியவன் சாலையில் எதிரில் வந்த லாரியில் அடிபட்டு தூக்கி எறியப்பட்டிருக்கிறான். அப்போது சங்கிலியும் எங்கோ போய் விழ, அதைத்தான் குரங்கும் எடுத்துவந்து தந்துள்ளது. அடிபட்ட அவன் ஆஸ்பத்திரியில் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறான் என்பதும் தெரிய வந்தது. ராமஜெயம் அம்மாள் அப்படியே அதைக் கேட்டு விக்கித்துப் போனார். உபாசகர் தன் விரதத்தை முடித்துக் கொண்டார்.

ராமஜெயம் அம்மாள் வீடு திரும்பினார். அவர் கணவர் எதிரில் கை கால்களிலெல்லாம் கட்டுப் போட்டுக் கொண்டு வந்தார். என்னாயிற்று என்று கேட்ட போது, வரும் வழியில் ஒரு விபத்து நேர்ந்து விட்டதையும் அதில் உயிர் பிழைத்ததே பெரும்பாடு என்றும் கூறினார். ராமஜெயம் அம்மாளுக்கு உடனேயே பல உண்மைகள் புரிந்து விட்டன. பெரிதாக தனக்கு வர வேண்டிய ஒரு துன்பம்தான் இப்போது சிறிதாக தாங்கும் அளவுக்கு மாறியிருக்கிறது என்று.

அப்போது உபாசகரும் அங்கு வந்தார். அதை ராமஜெயம் அம்மாள் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவரை வரவேற்று அமரச் செய்து உபசரிக்கத் தொடங்கினார். அப்போது உபாசகரும் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தைக் கூறுவதற்காக வந்ததைக் கூறி, சொல்லத் தொடங்கினார்.

“அம்மா… மலைல உங்களுக்கு ஏற்பட்டது ரொம்ப வருத்தமான விஷயம். நான் உடனேயே மலைக் கோவிலுக்குப் போய் உபாசனைல உட்கார்ந்துட்டேன். கோவில்லயே இப்படியெல்லாம் நடந்தா எப்படிங்கறதுதான் என் பிரதான வருத்தம். எப்பவும் என் உபாசனா சமயத்துல அனுமன் பிரத்யட்சமாகறது உண்டு. அப்பாவும் வந்தான் கவலைப்படாதே. எல்லாம் நல்ல விதமா முடியும். அந்த அம்மாவுக்கு தாலியை இழக்கற ஒரு தோஷம் இருக்கு. ஒரு நாழிகையாவது அவங்க தாலி இல்லாம இருக்கணும். அதேபோல் அவள் கணவருக்கும் கண்டம் இருக்கு. இரண்டு கணக்கையும் நேர் செய்து அவங்களுக்கு அனுக்ரஹம் பண்ண வேண்டியது என் கடமை. #இதுஎன்தெய்வமான #ராமபிரான்உத்தரவு. #என்தெய்வத்தோட #நாமத்தைஎப்பவும் #உச்சரிக்கறதோட #பலரையும்உச்சரிக்க #வைச்சவங்கஅவங்க. #அவரைநான்_கைவிட #மாட்டேன்” அப்படின்னு #சொன்னான். நான் கண்விழிக்கவும் நீங்களும் சங்கிலியோடு வந்து நின்னீங்க.

இங்க வரவும், உங்க கணவரும் விபத்துல தப்பி வந்தது தெரிஞ்சது. ஒரு #பெரும்கெட்டநேரத்தை அனுமன் மிகச் #சிறியதா #மாத்தி, 

#விதிப்படியும்_எல்லாம் #நடந்த மாதிரி #செய்துட்டான்.

ஒரு கல்லுல இரண்டு மாங்காய் அடிக்கறதுன்னு சொல்வாங்க. இங்க ஒரு கல்லுல இரண்டு இல்லை, மூன்று மாங்காய் அடிச்சிருக்கான். அதாவது #உங்க_தோஷம், 

#உங்ககணவர்தோஷம் #நீங்கி, அந்தத் திருடனுக்கு #பாடம் #புகட்டிட்டான். நான் அடுத்து ஆஸ்பத்திரிக்கு அவனைப் பார்க்கத்தான் போய்க்கிட்டிருக்கேன். வழில இத உங்கள பாத்து சொல்ல வந்தேன் ” என்றார் உபாசகர். ராமஜெயம் அம்மாள் மட்டுமல்ல; அவர் கணவரும் #ஆனந்தக் கண்ணீர் சிந்தினார்.

#உண்மை_சம்பவம் 

#என் #இராமனே #கதறுகின்றேன்...

           #அடியேன்...

       💚 ஸ்ரீராமஜயம்💚

👆🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊👆

யாத்ரா ப்ரபந்தம்

இதனை தில்லை நாதன் என்பவர், சென்னையைச் சேர்ந்தவர் ‘தரிசன அனுபவங்கள் நாலாம் தொகுதியில் நம்முடன் பகிர்ந்து கொள்கிறார்.

பெரியவா ஒரு முறை சென்னையை அடுத்த வானகரம் என்ற இடத்தில் சாதுர்மாஸ்யம் அனுஷ்டித்துக் கொண்டிருந்தார். நான் தினந்தோறும் வில்லிவாக்கத்திலிருந்து போய் தரிசனம் செய்வது வழக்கம்.

ஒரு நாள் மாலை வேளை பெரியவாள் சன்னிதியில் தள்ளி நின்று ஒரு பெண் ஸ்தோத்ரம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.

பெரியவா என்னைக் கூப்பிட்டு, ”அந்தப் எண் யாத்ரா ப்ரபந்தம் (ச்யாமளா தண்டகம்போல) சொல்லிக் கொண்டிருக்காளா கேளு” என்றார்.

நான் போய்க் கேட்டபோது அந்தப் பெண்ணும் ஆமாம் என்றாள்.

உடனே பெரியவா அந்த ஸ்தோத்திரத்தைச் சொல்லி முடித்ததும், ”ஸ்வாமி சன்னிதிக்குப் போய் அங்கு ஸௌந்தர்யலஹரி சொல்லச் சொல் என்றார்கள். அவளும் அப்படியே செய்தாள்.

மாலை ஆறு மணிக்கு மேல் பெரியவா பூஜைக்கு வந்தார்கள்.

பூஜை ஆரம்பிக்கு முன்பே அந்தப் பெண்ணைக் கூப்பிட்டு”யரோடு வந்திருக்கிறாய்” என்று விசாரித்தார்.

”பக்கத்து வீட்டார்களோடு வந்தேன்”

இப்போது அவர்கள் இருக்கிறார்களா?”

”நாழியாகிவிட்டது என்று அவர்கள் போய் விட்டார்கள்”

அதைக் கேட்டுவிட்டு பூஜைக்கு நேரமானதால் பொஜை செய்யச் சென்று விட்டார்கள். பூஜை முடிந்ததும், எல்லாருக்கும் தரிசனம் கொடுக்கும்போது,

அந்தப் பெண்ணை அழைத்து, ”நாற்பத்தைந்து நாளைக்கு துளஸிமாடத்துக்கு நெய் விளக்கேற்றி, ப்ரதக்ஷிணம் செய்து கொண்டு வா” என்று உத்தரவிட்டார்கள்.

பிறகு அங்கு தரிசனத்துக்கு வந்திருந்த கன்னிவாடி ஜமீந்தாரிடம் ”இந்தப் பெண்ணை அவர்கள் வீட்டில் பத்திரமாகக் கொண்டு விட்டு விடு” என்றார்கள். அவரும் அப்படியே செய்தார்.

ஒன்றரை மாசம் கழித்து ஒரு நாள் அந்தப் பெண் கணவருடன் வந்திருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் ”இதே மாமாதான் ” என்று தன் கணவனுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தாள். அவள் வேண்டுகோளுக்கு ஏற்ப நான் அன்று நடந்ததை அவள் கணவரிடம் எடுத்துச் சொன்னேன்.

கடைசியில் அந்தப் பெண்(அப்போது 25 வயதுதான் இருக்கும்) சொன்னாள் ” நாங்கள் இத்தனை நாள் பிரிந்து இருந்தோம். எனக்கும் நல்ல காலம் பிறக்குமா என்று ஏங்கித்தான் பெரியவா தரிசனத்துக்கு வந்தேன்; அவர் அனுக்ரஹந்தான் இன்றைக்கு அவருடன் சேர்ந்து வந்திருக்கிறேன் ” என உருக்கத்தோடு சொன்னாள்.

இரண்டு குழந்தைகளோடு தற்போது ஸௌக்யமாக இருப்பதாகக் கேள்வி.

பெரியவா பேசும் ஆங்கிலம்

 மொழி ஆராய்ச்சியில் எடுத்தாலும் அப்படித்தான் பெரியவா பேசும் ஆங்கிலம் மிகவும் கடினமாக உயர்ந்ததாக இருக்கும்.

அகராதியைப் புரட்டாமல் அர்த்தம் தெரியாது.நூறு வருடத்துக்கு முன்பே அவர் கான்வென்டில் படித்தவர்.ஆகவே அற்புதமாக ஆங்கிலத்தில் உரையாடுவார்.

ஒரு முறை விமான நிலையத்தைக் காண, பெரியவா மீனம்பாக்கம் சென்றார். எல்லா இடங்களையும் பார்வையிட்டபின் இன்ஜினீயரிங் செக்ஷன் வந்தது. அங்குள்ளவற்றை ஒருவர் விவரிக்கப் பிரயத்தனப்பட்டார். அவருக்கு தமிழில் சரளமாகப் பேச வரவில்லை

ஆனால் பெரியவாளுக்குத் தமிழில் சொல்லாவிட்டால் புரியாதே என்று நினைத்தார். தெரிந்தவரை சொல்லிக் கொண்டிருந்தவரைப் பெரியவா, "பிளேன் மேலே பறக்கும்போது காதைத் துளைக்கும்படியா ஒரு சத்தம் வரதே அது கேட்டுண்டேதான் இருக்குமா? என்று கேட்க "ஒரு குறிப்பிட்ட லெவல் வரைதான் கேட்கும். அதற்கு மேலே போயிட்டா

விமானச் சத்தம் கேட்காது!" என்றார். அந்தப் பொறியாளர்.

ஓ! அதைத்தானே Stratosphere-னு சொல்லுவா!" என்று பெரியவர் சொல்ல...பொறியாளருக்குத் தூக்கிவாரிப்போட்டது.

'இத்தனை நேரம் தமிழ் வார்த்தைகளையே தேடிக் கொண்டிருந்தேனே.. இவருக்கு போயா ஆங்கிலம் தெரியாது என்று நினைத்தேன்!' என்று வெட்கினார்.

இப்படித்தான் அடிக்கடி உத்தியோகம் மாறுகிற ஒருவர் வந்தார்.

"இப்போ எதில் இருக்கே?" என்று கேட்கிறார் பெரியவர்.

அவருக்குப் புரியணுமேன்னு நினைச்சு மிகவும் கஷ்டப்பட்டு, "அந்தக் கணக்கு போடற யந்திரத்துக்கு பேப்பர் தரும் வேலை!" என்றார்.

"Computer Stationery-தானே நீ சொன்னது?" என்று பெரியவர் அவர் சங்கடத்தைத் தவிர்க்கிறார்.எந்த மொழியை எடுத்துக்கொண்டாலும் அதில் ஆழங்கால் கண்டவராயிற்றே

பசு இன்னா இப்டி ஒதைக்குது

 பசு இன்னா இப்டி ஒதைக்குது? கண்ணு ஊட்டிட்டாப்ல இல்ல இருக்குது! ஆனா கன்னு தறில கட்னபடிக்கா இருக்குதே! இதென்னா அக்குறும்பு?’என்று அலுத்து கொள்கிறார், ஸ்ரீ மடத்து இடையர்.

உள்ளே நம்ம பெரியவா குறும்பு குழந்தையாக சிரித்து கொள்கிறார்.

“பாதி ராத்ரில கன்னு “அம்மா”ன்னு கத்தித்து [தம் வயிற்றை தட்டி காட்டி] அதுக்கு போறலைன்னு தெரிஞ்சுது.நான்தான் யாருக்கும் தெரியாம போய் [தம் திருட்டுத்தனத்தை தாமே ரசித்து நகைத்து] கன்னை அவுத்து விட்டேன். அது வயிறு முட்ட முட்ட ஊட்டித்து, அப்புறம்……எங்கேயாவது ஓடிட போறதேன்னு பிடிச்சு கட்டிட்டும் வந்துட்டேன். அதுதான் கறக்க விடமாட்டேங்கறது!”என்றார் அருகிலிருந்தவர்களிடம்.

இம்மாதிரி நிகழ்ச்சி பலமுறை நடந்ததுண்டு!

பசுக்கள் தண்ணீர் பருகுவதை அன்பு நயனங்களால் பருகிகொண்டிருந்த பெரியவாளிடம், ஒரு கன்று துள்ளி ஓடிச்சென்றது. புனித திருவுருவின் மீதே அது உராய்ந்து நிற்க, பாரிஷதர்கள் அதை பிடித்து கட்ட விரைந்தனர்.

பெரியவா “வேண்டாம்” என்று சைகை செய்தார். யாருமே தீண்டாத தெய்வ திருமேனியை உராய்ந்து, பேறு பெற்றுக்கொண்டிருந்தது அந்த கன்று சற்று ஸ்வாதீனம் பெற்று, பெரியவாளின் உள்ளங்காலை மோந்து, நக்கவும் தொடங்க, உள்ளம் நிறைந்த அவரும் அதை முதுகை கோதி கொடுத்தார்.

சரியாக அந்த சமயம். வடமதுரையிலிருந்து வந்த ஒரு சாது, பெரியவாளின் திருக்கோலத்தை கண்டதும் ஆனந்த பாஷ்பம் அடைந்தார்.

“பீதாம்பரதாரியாக, பசுக்கள் சூழ, ஸ்ரீ சரணத்தை கன்று நக்க, கொட்டிலில் விளங்கும் என் கோவிந்த கோபாலனை பிரத்யக்ஷமே கண்டேனே!” என்று நா தழுவி தழுக்க கூறினார்.

விட்டுப்போன அம்சமான, பச்சை துளசி மாலையும் வர, அதனையும் அணிந்து அந்த வடமதுரை சாதுவிற்கு அருளினார்.

வாத்யமே எனக்கு வேணாம்

  மகா பெரியவா விடியற்காலையில் குளத்துக்குச் சென்று குளிப்பது வழக்கம். மகான் குளிக்க வருகிறார் என்பதை வாத்திய ஓசை மூலம் ஒருவர் முன்னால் வாத்தியத்தை இசைத்தபடி ஓசை எழுப்பிக்கொண்டே போவார்.

ஒரு நாள் வாத்தியம் இசைக்கப்படவில்லை. வழக்கம்போல் மகான் அன்றும் குளிக்கப் போனார். குளித்துவிட்டு மடத்துக்குத் திரும்பி விட்டார். மடத்து மானேஜர் மெதுவாக எதிரில் வந்து நின்றார்.

"என்ன"

"இன்னிக்கு வாத்தியம் வாசிக்கப்படவில்லை!"

"அதனால் என்ன இப்போ?"

"இல்லே...வாத்தியத்தோட சத்தம் கேட்டா, குளத்துல குளிச்சுண்டு இருக்கிற பெண்டுகள் அங்கிருந்து போயிடுவா.இன்னிக்கு வாத்திய சத்தம் இல்லை!"

"அதனால...என்ன சொல்ல வர்றே நீ?"-சற்றுக் கோபமாகக் கேட்டார் மகான். அவரே தொடர்ந்தார்.

"இன்னிக்கு தமரு வாத்தியம் வாசிக்காததுனால, குளிச்சிண்டு இருந்த பெண்கள் அங்கிருந்து போயிருக்க மாட்டா. நானும் அங்கே போய்க் குளிச்சதுனால, என் மனம் சலனம் ஏற்பட வழி இருக்கும்னுதானே சொல்ல வர்றே?"

இப்படி மானேஜர் சொல்லாவிட்டாலும், அவர் சொல்ல வந்ததன் அர்த்தம் இதுதானே?!

மானேஜர் பேசாமல் இருந்தார்.

தூய்மைதான் தெய்வம் என்பதற்கு மகானைவிட வேறு உதாரணம் தேவையா?

மகானே தொடர்ந்தார்- "நான் அங்கே போனபோது, அங்கே யாரும் இல்லை.என் மனசுல தூய்மையும் கண்ட்ரோலும் இருக்க வேண்டியது அவசியம்னு எனக்குத் தெரியாதா? உன் வாத்தியத்தினாலேயா கண்ட்ரோல் கிடைக்கும்? இல்லை...எல்லாவற்றுக்கும் மூலகாரணம் மனசு. அது தூய்மையா இருந்தா,சுற்றுப்புறம் எதுவும் கண்ணுக்குத் தெரியாது?

உன் வாத்யமே எனக்கு வேணாம், போ..." என்று கோபமாக வெடித்தார் மகான்.

'பீடாதிபதி என்று வந்துவிட்டால்,சில சமயங்களில் இப்படியும் கோபத்தை வெளிப்படுத்தித்தான் ஆக வேண்டும்' என்பதை மகான் நன்றாக அறிவார்.

அதே சமயத்தில் மனதில் தூய்மை எவ்வளவு முக்கியமானது என்பதை அவர் இந்த சம்பவத்தின் மூலமாக விளக்குகிறார் என்பதையும் நாம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

Jaya Jaya Shankara hare hare Shankara

நான் சட்டை கோட்டு ஒண்ணும் போட்டுக்கிறதில்லே

 மஹா பெரியவா தரிசன அனுபவங்கள் - நான் சட்டை கோட்டு ஒண்ணும் போட்டுக்கிறதில்லே 

 சொன்னவர்-ஸ்ரீமடம் பாலு  தொகுத்தவர்-டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா 

ஒரு முஸ்லிம் தையற்காரர். பெரியவாள் படத்தை ஏதோ ஒரு பத்திரிகையில் பார்த்தாராம்.அதுமுதல், சகலமும் பெரியவாள்தான் அவருக்கு.

அவரோ திருச்சியில் இருந்தார். பெரியவாளோ ஊர் சுற்றிக் கொண்டிருந்தார்.எங்கே சந்திப்பது?

அத்துடன் ஸ்ரீமடம் சிப்பந்திகள் பெரியவாளைத் தரிசனம் செய்வதற்கு அனுமதிப்பார்களோ, மாட்டார்களோ?

தையற்காரருக்கு அதிர்ஷ்டம்! பெரியவாள் திருச்சி மலைக்கோட்டையில் முகாம்!

"நான், டெய்லர், சட்டை, கோட்டு எல்லாம் நல்லா தைப்பேன். சாமிக்கு சட்டை - கோட்டு தெச்சுக் கொடுக்கணும்னு ரொம்ப நாளா ஆசைப்பட்டுக்கிட்டிருக்கிறேன். சாமி அளவு கொடுத்தால்- பழைய சட்டைகூடப் போதும் - நாளைக்கே புது சட்டை கொண்டாந்துடுவேன் .கோட்டு தைக்க, ரெண்டு மூணுநாள் ஆகும்."

பெரியவாள்,பரிவுடன், அவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர் ஸ்ரீமடத்துக்கு ஏதாவது கைங்கர்யம் செய்ய ஆசைப்படுகிறார் என்பது, பக்தி பூர்வமான அவர் பேச்சிலேயே தெரிந்தது.

"நான் சட்டை கோட்டு ஒண்ணும் போட்டுக்கிறதில்லே, தையலே இல்லாத ஒத்தைத் துணி! மடத்து யானை மேலே அலங்காரமாகப் போடுகிற மாதிரி, பெரிய துப்பட்டா - நெறைய வேலைப்பாடுகளோட செய்து கொடு."

டெய்லருக்கு சந்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை. பெரியவாள் அவரை மதித்து, பொருட்படுத்தி, அவர் காணிக்கையை (கொஞ்சம் மாறுதலுடன்) ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டார்கள் என்பதை உணர்ந்து புளகாங்கிதம் அடைந்தார்.

நான்கு நாள்கள் கழித்து ஸ்ரீமடத்து யானையின் அளவுக்கேற்ப - இரண்டு பக்கங்களிலும் நன்றாகத் தொங்கும்படி வண்ண வண்ண வேலைப் பாடுகளுடன் ஒரு துப்பட்டா கொண்டு வந்து சமர்ப்பித்தார்.

அதைப் பிரித்து காட்டச் சொல்லி, நுணுக்கமாக பார்த்துவிட்டு,கையைத் தூக்கி ஆசீர்வதித்தார்கள்.

"பட்டையன் (யானைப் பாகன்) கிட்டே கொடுத்து இன்னிக்கே போடச் சொல்லு...."

பெரியவாளின் கருணை, மதம் என்ற வேலியைத் தாண்டி பிரவகிக்கும் வெள்ளம்.

 பெரியவா சரணம்! 

 தொகுப்பு: பெரியவா குரல் | https://t.me/perivakural

 An initiative of Kanchi Periva Forum - www.periva.org | www.anusham.org | www.mahaswami.org